Share

บทที่ 2

Author: Peach Poyy
last update Last Updated: 2025-04-16 12:21:09

I Hate You and I Love You

บทที่ 2

ห้อง A สาขาการร้องเพลง

(พักกลางวัน)

"ยัยเบ๊มาแล้วๆ"

ทันที ที่น้ำหนาวเดินเข้ามาภายในห้อง ก็เกิดเสียงซุบซิบเบาๆขึ้น โดยเหล่าหญิงสาวที่จับกลุ่มคุยกันอยู่ แต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจ คนเหล่านั้น ถึงแม้เธอจะได้ยินทุกอย่างก็ตาม น้ำหนาวเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับข้าวกล่องในมือ ที่ตั้งใจตื่นเช้าเพื่อทำมาเพื่อจุนโดยเฉพาะ ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นหนา กวาดสายตาเพื่อมองหาจุน จนสายตาปะทะเข้ากับดวงตาคม ที่คุ้นเคย เขามองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแบบที่ชอบทำ โดยมีผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวตรงข้าม กำลังคุยกับเขาอยู่

'โกรธอะไรอีกแล้ว' เธอได้แต่พึมพำในใจ แต่ทว่า ก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจ อาจจะเพราะว่า เธอชินแล้ว เพราะเขามักจะโกรธเธอ โดยที่ไม่สามารถรู้ถึงเหตุผลได้เป็นประจำ ใบหน้าใสค่อยๆคลี่รอยยิ้มออกมา ก่อนจะสาวเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของร่างสูง

ตึก ตึก ตึก

"จุน ไปกินข้าวกันมั้ย" เสียงหวานเอ่ยถามคนที่ยังไม่ยอมหันมามองหน้าเธอ เอาแต่เบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

"จุน น้ำหนาวเขาถามน่ะ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยกับจุนที่เอาแต่มองไปนอกหน้าต่างอย่างสนิทรสนม ราวกับกลัว ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงของน้ำหนาว ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลย เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้น เขาก็หันกลับมามองเล็กน้อย ผู้หญิงคนนั้นมีอาการดีใจ ก่อนจะอมยิ้มออกมาหน่อยๆ จนทำให้น้ำหนาวที่มองอยู่ มีอาการสั่นไหวในใจแปลกๆ

"ไม่ล่ะ ฉันจะไปกินกับเพื่อน" เขาเอ่ยเสียงเรียบ โดยที่ไม่สนใจน้ำหนาวเลยสักนิด ว่าตอนนี้กำลังทำหน้ายังไงอยู่ ปล่อยเธอยื่นนิ่งอยู่อย่างนั้น ราวกับเธอเป็นอากาศธาตุ

"งั้นหรอ.....งั้นน้ำหนาว กลับห้องก่อนนะ" น้ำหนาวเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบา ดวงตากลมโตหลุบตามองต่ำ ก่อนจะเดินคอตกกลับห้องไป

"จุนเนี่ย ใจร้ายจังเลยนะ" หญิงสาวที่นั่งฝั่งตรงข้าม เอ่ยกระเซ้า ราวกับเป็นเรื่องขบขัน ทำทีเอียงคอมองคนตรงหน้าอย่างมีจริต เป็นท่าทางที่ใครมอง ก็คงต้องบอกว่าน่ารัก แต่ทว่าสำหรับชายหนุ่มแล้ว เขากลับชอบท่าทางลุกลี้ลุกลน และสีหน้าลำบากใจของใครบางคนมากกว่า

ห้อง B สาขาดนตรี

น้ำหนาวเดินคอตกกลับมาที่ห้อง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง และถอนหายใจออกมาเบาๆ

ตุ้บ

"เฮ้อ"

"น้ำหนาว ไปไหนมาน่ะ" จองอูเดินเข้ามาหาร่างเล็ก ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ แต่ทว่าน้ำหนาวเลือกที่จะไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยแทน

"กินข้าวแล้วหรอ" จองอูเอ่ยถาม น้ำหนาวก็ส่ายหน้าไปมาเบาๆ

จ๊อกก!

"งั้นไปกินข้าวกันมั้ย..." ยังไม่ทันที่จองอูจะเอ่ยจบ เสียงท้องของชายหนุ่มก็ดังลั่นขึ้นมา

"อุ๊บ" น้ำหนาวรีบเอามือปิดปากทันที เพราะกลัวจะหลุดเสียงหัวเราะออกไป

"แหะๆ สงสัยเมื่อเช้าวิ่งรอบสนามเยอะไปหน่อย" เขาเอ่ย ก่อนจะเกาหัวตัวเองแก้เก้อ

"จองอู กินนี่มั้ย" น้ำหนาวเอ่ยถามเพื่อนชายร่วมห้องด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะชี้ไปที่กล่องข้าว ที่ตามจริงตั้งใจจะทำมาให้คนบางคน แต่ดูท่าคงจะเสียของซะแล้ว

"ถ้าเรากิน แล้วน้ำหนาวล่ะ"

"น้ำหนาวมีอีกอัน"

"โอเค งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ"

"อ้อ มีที่กินข้าวดีๆ อยู่ สนใจมั้ย" จองอูเอ่ยถามน้ำหนาวด้วยท่าทางกระตือรือร้น น้ำหนาวได้แต่มองหน้าจองอูด้วยความสงสัย

"ตามมานี่สิ" จองอูคว้ากล่องข้าวทั้งสองกล่องในมือน้ำหนาวมาถือเอาไว้ ก่อนทำท่าพยักพเยิดให้น้ำหนาวเดินตามเขามา

"ก็ได้" น้ำหนาวส่งยิ้มให้จองอูเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามเขาไป

"สองคนนั้นจะไปไหนกันน่ะ จองอูชอบเด็กเนิร์ดแบบนั้นงั้นหรอ ปกติไม่เห็นเขาจะสนใจใครเลยนะ" หลังจากที่จองอูกับน้ำหนาวเดินออกจากห้องไป ก็เกิดเสียงซุบซิบขึ้นทันที ก่อนจะรู้สึกถึงเงาของใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง

"อ้าวจุน มาทำอะไรงั้นหรอ" เหล่าหญิงสาวที่เมื่อครู่ จับกลุ่มซุบซิบกันอยู่เอ่ยถามคนมาใหม่ ด้วยท่าทางดีใจ

"ไม่มีอะไร" เขาเอ่ยตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไปทันที

"กรี๊ด! หล่อเนอะ" เหล่าสาวๆ ส่งเสียงวี้ดว้าย ไม่ได้สนใจต่อท่าทางเย็นชาของเขาเท่าไหร่นัก

ดาดฟ้า

"ว้าว" น้ำหนาวอุทานออกมาทันที หลังจากที่เพื่อนใหม่พาขึ้นมาบนดาดฟ้าของอาคารเรียน

"สวยใช่มั้ยล่ะ" จองอูเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนพื้น

"อื้ม แต่เรากินข้าวกันที่นี่ได้จริงๆ หรอ" น้ำหนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ได้สิ" จองอูเอ่ยถาม ก่อนจะหยิบกุญแจประตูออกมาให้ดู

"สงบดีจัง"

"ชอบมั้ย..."

"ชอบสิ"

"(^____^)" ยังไม่ทันที่จองอูจะเอ่ยจบ น้ำหนาวก็ตอบกลับทันที น้ำหนาวคลี่รอยยิ้มกว้างออกมา ลมเย็นๆ ทำให้จิตใจของคนตัวเล็กรู้สึกสงบขึ้น อารมณ์ขุ่นมัวก่อนหน้านี้ ค่อยๆ จางหายไป อีกทั้งที่นี่ยังไม่มีคนเยอะแยะให้วุ่นวายใจ ทำให้เธอเหมือนได้หลุดพ้นจากสายตาอันน่าอึดอัดใจของคนที่เคยจ้องมองมาด้วย

"งะ งั้นหรอ ถ้าชอบก็มาอีกได้นะ อ่ะเราให้" จองอูเอ่ยดำน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย ไม่ปฏิเสธว่าเขามีอาการใจสั่นเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของสาวแว่นตรงหน้า ก่อนจะยื่นกุญแจให้กับน้ำหนาว

"เอ่อ จะดีหรอ"

"ดีสิ"

"ขอบคุณนะ"

"(^____^)" น้ำหนาวฉีกยิ้มกว้างอีกครั้งเป็นการขอบคุณ

ปัง!

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ จู่ๆ ประตูของดาดฟ้าก็ถูกปิดกระแทกเสียงดังลั่น จนทั้งสองคนตกใจ

"สงสัยลมจะแรงไปหน่อยมั้ง.....กินข้าวกันเถอะ" จองอูเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก

"อื้ม" ทั้งสองเริ่มกินข้าวด้วยกันโดยไม่สงสัยอะไรเลย

ห้อง B สาขาดนตรี

"ขอบคุณสำหรับข้าวกล่องนะ อร่อยมากเลย เดี๋ยวเราเอาไปล้างแล้วเอามาคืนให้นะ" จองอูเอ่ยหลังจากที่กลับมาที่ห้อง

"ไม่เป็นไร" น้ำหนาวกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ แต่ทว่า ก็ถูกแย่งกล่องข้าวไปซะก่อน

"จะกินฟรีได้ไง เดี๋ยวมา" น้ำหนาวจึงทำได้แต่พยักหน้ารับอย่างอ่อนใจ

โรงอาหาร

"ป้าครับ ผมขอยืมที่ล้างจานหน่อยได้มั้ย" จองอูเอ่ยถามแม่บ้านโรงอาหารด้วยรอยยิ้ม

"ได้จ้ะ"

"ขอบคุณครับ" ในขณะที่ได้อุปกรณ์ล้างจานมาแล้ว กำลังจะเดินไปที่อ่างล้างมือ สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นตู้กดน้ำแบบหยอดเหรียญเข้า

"น้ำหนาวชอบกินน้ำอะไรนะ...อืม" จองอูทำท่าครุ่นคิด เพราะคิดจะตอบแทนอาหารกลางวันของเพื่อนร่วมห้องสักหน่อย

กริ๊ก

ตึง!

ในขณะที่จองอูกำลังครุ่นคิดอยู่ ว่าจะเลือกเครื่องดื่มอะไร ก็มีร่างสูงของใครคนหนึ่ง แทรกตัวเข้ามากดน้ำที่ตู้ จึงทำให้จองอู เขยิบหลีกทางให้เขาเล็กน้อย แต่ทว่าเขากลับจ้องมองกลับมาด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนที่สายตานั่นจะจ้องมองมาที่กล่องข้าวในมือจองอู ราวกับกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะเดินจากไป นั่นทำให้จองอูงงเล็กน้อย ที่คนดังของโรงเรียนมีท่าทีแบบนั้นต่อเขา หนึ่งในสมาชิกของวง BARON วงไอดอลน้องใหม่ ที่เพิ่งเดบิ้วต์ได้ไม่นาน แต่กลับได้กระแสตอบรับอย่างล้นหลาม โดยสมาชิกของวงมีทั้งหมด 4 คน

อี ซัง-ฮุน

คิม จี-ซอง

โอ แฮ-วอน

และ พัค แทจุน

16.30 น.

(เลิกเรียน)

น้ำหนาวรีบเก็บของใส่กระเป๋าด้วยความรวดเร็ว หลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้องไป

"น้ำหนาวจะกลับแล้วหรอ" จองอูเอ่ยถาม เพราะเห็นท่าทีรีบร้อนของเธอ

"ใช่ เดี๋ยวน้ำหนาวขอตัวก่อนนะ บ๊ายบายจ้ะ" น้ำหนาวบอกลาจองอูด้วยท่าทางรีบร้อน ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปทันที

"รีบไปไหนของเขานะ"

ห้อง A สาขาการร้องเพลง

น้ำหนาวกวาดตามองเข้าไปภายในห้อง ระหว่างทางก็แอบลุ้นว่าเขาจะรอเธอกลับบ้านพร้อมกันหรือเปล่า เพราะบ่อยครั้ง ที่เขามักจะปล่อยให้เธอกลับบ้านคนเดียว แต่แล้วใบหน้าเล็กก็ค่อยๆ คลี่รอยยิ้มออกมา เมื่อพบกับร่างสูงของจุน ที่กำลังส่งสายตาไม่พอใจมาให้ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะแค่เขาอยู่เธอก็พอใจแล้ว ต่อให้เขาจะโมโหเธออย่างไร้เหตุผลด้วยเรื่องอะไรก็ตาม

"ชักช้า" เสียงเรียบเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินนำออกไป อย่างไม่รอฟังเหตุผลของน้ำหนาวเลย

"ขอโทษ..." น้ำหนาวได้แต่เอ่ยคำขอโทษเสียงเบาหวิว ก่อนจะเดินคอตกตามชายหนุ่มไป

บ้าน

(ห้องน้ำหนาว)

แต็กๆๆๆๆ

น้ำหนาวกำลังคร่ำเคร่งกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ที่หน้าคอม เธอใช้เวลาอยู่ตรงนี้มากว่า 2 ชั่วโมงแล้ว

"ในที่สุด ก็เสร็จสักที อื้อ!" น้ำหนาวเอ่ย ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมา

"อ่า หิวจังเลย...ตายแล้ว ลืมทำอาหารให้จุนเลย!" น้ำหนาวอุทานด้วยความตกใจ หลังจากมองนาฬิกา เพราะเธอมัวแต่อัปเดตเพจบ้านแฟนไซต์ และอัปเดตตารางงานของวง BARON ลงในเว็บไซต์

บ้านแฟนไซต์ คือเว็บไซต์โซเชียลมีเดีย ที่ทำขึ้นเพื่อซัพพอร์ตศิลปินที่ชื่นชอบ เปิดมาเพื่ออัปเดตรูปถ่ายของศิลปิน และนำมาลง เพื่อแบ่งปันให้แฟนคลับคนอื่นๆ ได้ชื่นชม และพูดคุยกัน การมีบ้านแฟนไซต์ จะช่วยเพิ่มความนิยมให้กับตัวศิลปินเองด้วย และเพจที่น้ำหนาวดูแลอยู่นั้น ก็คือบ้านแฟนไซต์ของวง BARON ที่จุนเป็นสมาชิกอยู่นั้นเอง เพจได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก มีสมาชิกติดตามเพจกว่า 1.5 ล้านยูสเซอร์ ซึ่งไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า ที่วง BARON มีคนให้ความสนใจ มากขึ้นเรื่อยๆ นั้นมาจากเพจที่น้ำหนาวได้ทำขึ้น เพราะเรื่องราว หรือรูปถ่ายที่ถูกลงในเพจนั้น น้ำหนาวสามารถตีความ หรือดึงมุมต่างๆ ที่น่าดึงดูดออกมาได้ดีมากๆ อีกทั้งสมาชิกในวงเอง ก็มากด้วยความสามารถ และ รูปลักษณ์ที่โดดเด่น จึงทำให้วงไอดอลน้องใหม่ถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก

"...................."

มือเล็กกำลังจะกดปิดคอมหลังจากที่อัปเดตตารางงานเรียบร้อย แต่ก็ต้องชะงักไป เมื่อเลื่อนเมาส์ไปเจอกับเว็บไซต์ของโรงเรียน ที่ลงประกาศเอาไว้ เกี่ยวกับงานเทศกาลที่กำลังจะถูกจัดขึ้นเร็วๆ นี้ ในงานเทศกาลวันเปิดบ้าน ของโรงเรียนก็เหมือนกับเป็นการโฆษณาโรงเรียน และอวดฝีมือของนักเรียนสาขาต่างๆ ไปในตัว มีทั้งการจัดแสดงดนตรี ละครเวที ตามสาขาที่เรียน โดยแต่ละสาขาสามารถร่วมมือกันจัดการแสดงได้ เช่น สาขาการแสดง กับ สาขาร้องเพลงร่วมมือกันทำละครเวที หรือ สาขาดนตรี ร่วมมือการสาขาร้องเพลง จัดคอนเสิร์ต

"ร้องเพลงงั้นหรอ....." แววตาของน้ำหนาว ดูหม่นแสงลงเล็กน้อย

'ความฝันของฉันงั้นหรอ ฉันละทิ้งมันไปนานแล้วล่ะ'

"แต่น้ำหนาวจะช่วยทำให้ความฝันของจุนเป็นจริงนะ" น้ำหนาวเอ่ยกับตัวเอง ก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป และเดินออกมาที่ห้องครัว เพราะจะทำอาหารให้จุน แต่ทว่าก็สวนทางเข้ากับร่างสูงพอดี

"จุน เดี๋ยวน้ำหนาวรีบทำอาหารให้นะ"

"กินแล้ว"

"อ้าว กินแล้วงั้นหรอ"

"ดึกป่านนี้ ใครจะรอ"

"ขอโทษนะ" น้ำหนาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว เพราะเธอยังไม่ได้กินอะไรเลย แต่ทว่า ในขณะที่กำลังจะเปิดตู้เย็น ก็เห็นกล่องข้าวถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ จึงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"จุน ทิ้งกล่องข้าวหรอ" แต่ก็ได้เพียงความเงียบตอบกลับมาเท่านั้น

"...................."

เมื่อเห็นร่างสูงไม่ตอบ น้ำหนาวก็ทำท่าจะก้มลงไปเก็บมันขึ้นมา แต่ทว่าในขณะที่น้ำหนาวกำลังจะเอื้อมมือไปเก็บกล่องข้าวขึ้นมา จุนก็เอ่ยขัดขึ้นเสียงเข้ม จนน้ำหนาวถึงกับสะดุ้ง

"อย่าหยิบขึ้นมา"

"ทะ ทำไมล่ะ เพิ่งจะซื้อมาเองนะ"

"ของที่เป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์เอาให้คนอื่น" เขาเอ่ยเท่านั้น แล้วก็เดินเข้าห้องไปทันที ก่อนจะปิดประตูเสียงดังลั่น

ปัง!

"เฮ้อ" น้ำหนาวได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความไม่เข้าใจ แต่ทว่า แม้แต่สิทธิ์ที่จะโกรธเขา เธอก็ไม่มี

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)   บทที่ 20 เหน็ดเหนื่อยจากการรักเธอ ทั้งใจ

    I Hate You and I Love Youบทที่ 20เหน็ดเหนื่อยจากการรักเธอ ทั้งใจ……………………………วันจันทร์"จุน ปล่อยน้ำหนาวได้แล้ว จะสายแล้วนะ" น้ำหนาวเอ่ย ก่อนจะพยายามใช้แขนทั้งสองข้างทั้งผลักทั้งดันร่างสูง ที่เอาแต่กอดรัดเธอไม่หยุด ใบหน้าก็เอาแต่ซุกไซร้อยู่ที่ลำคอ"อื้อ จุน""ยะ อย่ากัดสิ น้ำหนาวเจ็บ" มือเล็กพยายามดันใบหน้าหล่อออกจากตัวทั้งที่ตอนนี้ควรเป็นเวลาออกจากบ้านเพื่อไปเรียนได้แล้ว แต่ทว่าเขาก็เอาแต่ทำแบบนี้ไม่หยุด ทั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยง จนตัวน้ำหนาวช้ำไปหมด ช่วงนี้จุนมีอาการราวกับสัตว์ป่าที่กำลังอยู่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์ไม่มีผิด มีความกระหายตลอดเวลา ราวกับคนไม่รู้จักพอ"อืมม" ร่างสูงส่งเสียงครางออกมาเบาๆ ในขณะที่ริมฝีปากหนาไล่ดูดเม้มไปทั่วบริเวณเนินอกของน้ำหนาว ที่ถูกแกะกระดุมบน ของเสื้อออกไปประมาณสาม-สี่ เม็ด ก่อนที่มือหนาจะพยายามเลื่อนสอดเข้าไปภายใต้กระโปรงของน้ำหนาวหมับ!"จะ จุน หยุดเลย นะ น้ำหนาวจะไปโรงเรียน" น้ำหนาวเมื่อรู้สึกถึงมือร้อนที่กำลังเลื่อนเข้ามาใต้กระโปรง ก็รีบตะครุบมือหนาเอาไว้ทันที ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก อย่างไรวันนี้ เธอก็ต้องไปโรงเรียน เธอจะไม่ยอมโอนอ่อนให้เขาจนเสี

  • I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)   บทที่ 19 ความรักคือ ?

    I Hate You and I Love Youบทที่ 19ความรักคือ ?……………………………ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหัวเตียงกระแทกกับกำแพงทำให้เกิดเสียงดังตึงตัง ส่วนร่างเล็กก็โยกคลอนไปมา เป็นผลมาจากการกระทำของคนตัวสูงที่กระแทกกระทั้นใส่ไม่หยุด"อึ่กๆๆ ฮึก อื้อ" ปากบางส่งเสียงครางออกมาเบาๆ เป็นระยะ มือทั้งสองข้างพลางยกปิดปากตัวเองเอาไว้เพื่อกลั้นเสียงน่าอาย แต่ทว่าก็ไม่ค่อยจะได้ผลเท่าไหร่นัก"แฮ่กๆๆ หนาวตอนนี้เหมือนคนมีพุงเลยนะ" จุนเอ่ย ในขณะที่ยังคงขยับเอวสอบไม่หยุด ก่อนจะใช้นิ้วกดลงไปเบาๆ บริเวณท้องน้อยของคนใต้ร่าง ที่ปกติแบนราบไม่มีไขมันแม้แต่น้อย แต่ทว่าตอนนี้กลับนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด"ยะ อย่ากดนะ อ๊ะ!(>﹏)" ใบหน้าเล็กเหยเกด้วยความทรมาน ทันทีที่นิ้วหนากดบริเวณท้องน้อยของเธอ ที่ตอนนี้มันจุกแน่นไปหมดเพราะมีบางอย่างกำลังดุนดันอยู่ภายใน ยิ่งเขากดนิ้วลงไป ก็ยิ่งรู้สึกแปลกเข้าไปใหญ่"..................."จุนมองคนใต้ร่างด้วยความพึงพอใจ ที่เห็นน้ำหนาวตัวสั่นนิดๆ ใบหน้าขาวใสที่ไร้กรอบแว่นหลับตาปี๋ ก่อนจะส่ายหน้าไปมาด้วยความทรมาน จนเส้นผมสีดำสลวย สยายเต็มที่นอน "อึก" ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอด้ว

  • I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)   บทที่ 18 ออดอ้อน

    I Hate You and I Love Youบทที่ 18ออดอ้อน……………………………แตร็กๆๆๆๆๆๆมือเล็กรัวแป้นพิมพ์ไม่หยุด เพราะกำลังอัปเดตเพจ ในฐานะแอดมินบ้านแฟนไซต์ ที่ชื่อว่า รักแรกของฉันคือบารอน หลังจากที่ไม่ได้อัปเดตมาหลายวัน"อ๊า เสร็จแล้ว" น้ำหนาวพึมพำออกมาก่อนจะบิดกายไม่มาด้วยความเมื่อยล้า ซึ่งหลังจากอัพรูปเรียบร้อย ก็มีคนเข้ามากดไลค์และคอมเมนต์กันเป็นจำนวนมาก มือเล็กเลื่อนอ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ ก็เจอเข้ากับเมนต์หนึ่ง:ได้ข่าวว่าองค์ชายนอกคอก กับ มินะที่เพิ่งจะเดบิวต์แอบเดทกันอยู่นะ:ไม่จริงน่า:ไม่เชื่อๆๆ :พอดีเรามีเพื่อนอยู่ที่โรงเรียนที่จุนเรียนอยู่ ก็มีข่าวออกมาแบบนั้นอยู่นะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือเปล่าน้ำหนาวอ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ แววตาดูหม่นเศร้า จุนบอกว่า เขากับมินะไม่ได้เป็นแฟนกัน ซึ่งน้ำหนาวก็อยากจะเชื่อแบบนั้น เพราะถ้าเป็นคำพูดของเขาแล้ว ไม่ว่าจะอะไร น้ำหนาวก็พร้อมจะเชื่อเสมอ ถึงแม้ว่าจะมีหลายๆ ครั้ง ที่เธอเห็นทั้งสองใกล้ชิดกันกับตาตัวเอง แต่ก็ได้แต่เก็บความไม่สบายใจเอาไว้ เฝ้าบอกกับตัวเองว่าไม่มีอะไร ราวกับกำลังพยายามปิดตาตัวเองเอาไว้ เพื่อให้เชื่อทุกอย่างที่เขาบอก เพราะการเผชิญหน้ากับความ

  • I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)   บทที่ 17 (ภวังค์รัก 2) nc18+

    I Hate You and I Love Youบทที่ 17(ภวังค์รัก 2)รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ nc18+……………………………"จุน ตื่นได้แล้ว" น้ำหนาวเอ่ยเสียงอู้อี้ อยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง ที่ตอนนี้อยู่ในสภาพกึ่งเปลือยไม่ใส่เสื้อนอน ตอนนี้ห้องของน้ำหนาวกลายเป็นห้องของเขาไปแล้ว เพราะเขาแอบเข้ามาในห้องเธอทุกคืน นับตั้งแต่วันนั้น"...................." ร่างสูงยังคงไม่ตอบ เอาแต่นอนกอดเธออยู่อย่างนั้น อุ่นภูมิอุ่นๆ ของคนตรงหน้า พาให้หัวใจสั่นไหว ทุกครั้งที่ถูกโอบกอด ก็ยิ่งรู้สึกผูกพันกับเขามากยิ่งขึ้น แต่อีกใจก็กลัว ว่าเขาอาจจะไม่คิดเหมือนกัน ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน เป็นคำถามภายในใจของน้ำหนาวที่สงสัยอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าก็ไม่กล้าที่จะเอื้อนเอ่ยออกไป เพราะกลัวคำตอบเหลือเกิน"จุน ถ้ายังไม่อยากตื่น ก็ปล่อยน้ำหนาวก่อนสิ น้ำหนาวจะได้ลุกขึ้นไปทำกับข้าว" น้ำหนาวเอ่ยก่อนจะลูบที่แขนหนาเบาๆ แต่ทว่าเขากลับกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นกว่าเก่า จนทำให้ร่างเล็กเบียดเข้าไปแนบชิดกับแผงอกอันเปลือยเปล่ามากขึ้นหมับ"อื้อ จุน ปล่อยน้ำหนาวก่อน" น้ำหนาวเอ่ย ก่อนจะพยายามดันร่างสูงออกจากตัว"หนาวอย่าดิ้นสิ จุนง่วง" ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดรำคาญนิดๆ แต

  • I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)   บทที่ 16 (ภวังค์รัก) nc18+

    I Hate You and I Love Youบทที่ 16(ภวังค์รัก)รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ nc18+……………………………ความรัก เป็นห้วงความรู้สึกที่แสนประหลาด ทำให้ทุกคนสูญเสียความสามารถในการควบคุมตัวเองไปโดยสิ้นเชิง ส่งผลให้ประสาทสัมผัสหรือการใช้เหตุผลต่างๆ บกพร่องอย่างเฉียบพลัน มักจะใช้หัวใจตัดสินทุกอย่างแทนสมอง เหตุผล หรือ ตรรกะใดๆ ก็ไม่สำคัญห้องน้ำหนาว"จุนแอบเข้าห้องน้ำหนาวอีกแล้วนะ!" น้ำหนาวโวยวายออกมา เมื่อใครบางคนแอบเข้ามาในห้องตอนเธอหลับอีกแล้ว ทั้งๆ ที่ก็ล็อกห้องก่อนเข้านอนแล้วแท้ๆ ทำไมช่วงนี้ถึงทำแบบนี้นะ นับวันเขาก็ยิ่งแปลกขึ้นทุกทีๆ ถ้าถามว่าการเปลี่ยนแปลงของเขาเป็นไปในทางที่ดีหรือเปล่า ก็คงต้องบอกว่าดี เพราะคนที่เคยเย็นชาก่อนหน้านี้ดูจะนุ่มนวลขึ้นนิดหนึ่ง แต่ทว่ามันก็ทำให้เธอเหนื่อยด้วยเช่นกัน"อึ่ก! อือ""แลบลิ้นออกมาสิหนาว""บะ แบบนี้หรอ""ใช่ แบบนี้แหละ""อื้อ!"จุ๊บ จ๊วบๆปึ่กๆๆๆๆเอี๊ยดๆๆ"อื้อ อึกๆๆๆๆๆ""จะ จุน ทะ ทำแบบนี้เป็นครั้งแรกจริงๆ น่ะหรอ อึ่ก!""ทำไม""ก็....." ก็แพรวพราวซะขนาดนี้ ยังมีหน้ามาถามอีกงับ!"อ๊ะ! จุนกัดน้ำหนาวทำไม น้ำหนาวเจ็บนะ""หยุดพูดได้แล้ว""(ㄒ﹏ㄒ)" วันนี้จะได้นอนก

  • I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก)   บทที่ 15 ความหอมหวานที่ไม่อาจลบเลือน nc18+

    I Hate You and I Love Youบทที่ 15ความหอมหวานที่ไม่อาจลบเลือน nc18+……………………………หลังจากวันนั้น ที่ทั้งสองข้ามเส้นความสัมพันธ์จากเพื่อนสมัยเด็ก เป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันมากขึ้น ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีก จนทำให้คนบางคนชะล่าใจซ่าๆๆๆๆกุกกักๆน้ำหนาวกำลังทำอาหารอยู่ในครัว โดยมีสายตาคมของจุนที่เอาแต่นั่งนิ่งอยู่ที่โซฟาไม่ยอมขยับไปไหนจ้องมองมาสักพักแล้ว ดวงตาคมเอาแต่จ้องมองไปที่ต้นขาขาวๆ ของน้ำหนาวที่กำลังเดินวนไปมาอยู่ในครัวPark-Tae Joon Talkความหอมหวานที่ได้สัมผัสไม่อาจลบเลือน พอได้ลิ้มลองไปแล้ว ก็อยากจะสัมผัสอีกเยอะๆ อยากจะสัมผัสอีกจนแทบจะอดใจไม่ไหว เพราะอยากรู้อยากเห็นมานาน พอได้สัมผัสกับความรู้สึกนั้นแล้ว ทั้งวันหายใจเข้าออกเป็นเธอ สมองก็เอาแต่คิด ว่าเมื่อไหร่จะได้สัมผัสเธออีก ทั้งวันเอาแต่หมกมุ่นกับร่างเล็กอย่างกับพวกโรคจิต เจอเธอทีไรหัวใจก็สั่นแปลกๆ วันๆ ก็เอาแต่คิดเรื่องลามกแทบจะตลอดเวลาEnd Talk"จุน""จุน"ฟึ่บๆน้ำหนาวโบกมือไปมาตรงหน้าของคนที่กำลังเหม่ออยู่"...................." "จุนเหม่ออะไรอยู่น่ะ น้ำหนาวเรียกตั้งนาน""ไม่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status