KABABATA 39.2 — it's not what you think

SPENCER

"Wolf." mahina kong bigkas habang nag-uunat ng aking katawan. "Wolf? Aaron asan ka?" dugtong ko matapos kapain ang kama at mapagtantong wala roon si Aaron. Medyo nahina ang pagtawag ko dahil malat ang aking boses sapagkat kakagising ko lang.

"Ahemm..." Hinanda ko sng boses ko at tinanggal ang tils nskabara sa aking lalamunan. Hindi naman ito kagaya ng iniisip n'yo. Wala akong plema, sadyang kailan lang talaga ihanda ang lalamunan ko para mawala ang pagkamalat.

"Aaron." Pagtawag ko ulit sa pangalan ng mokong. Iniwan na ata ako. Sinilip ko ang bintana at bumungad sa akin ang kulay kahel na sunset, medyo naguluhan ako kasi akala ko'y umaga na. Tyaka ko lang naisip na alas dos pala ako ng hapon nakatulog. Nilingon ko ang digital wall clock sa gilid sa itaas ng salamin. It's 7:25 pm.

Halata talagang napagod ako sa byahe namin kanina. Aayusin ko nga sana ang mga gamit namin sa cabinet pero nakatulog ako, at ngayon naka-ayos na ang la