Chapter 02 : After the accident

Dahan-dahan ko idinilat ang aking mga mata.  Sa pag-dilat ko ng aking mga bumungad sa akin ay puting kisame, puting ilaw at isa gwapo lalaki.

“Are you okay?” Tanong ng lalaking nasa harapan ko.  He look worried while looking at me. 

“Are you okay?” Tanong niya ulit sa akin. 

He's handsome. He has attractive eyes. A towering height. He's skin is creamy beige. Has pinkish and kissable lips. Pinkish cheeks and he also has a perfect jaw. 

Napa-aray ako nang gumalaw ako at sumakit ang aking katawan ko. 

“Mag-pahinga ka na muna.” Sa ng lalaki.

Tumayo ito at nang akmang aalis na ang lalaki ay saka ako nag-salita. 

“S-Sino ka? Sino ako? Ano ang pangalan ko?” Pinilit ko mag-salita para malaman ang gusto kong malaman. 

Kahit ano isip o alaala ko ngayon ay wala ako matandaan. Bakit ako naririto? Kung ano ang pangalan ko? Saan ako nakatira? Saan ako ipinanganak? Sino ang mga magulang ko? Ilang taon na ako? Bakit kahit kapirasong detalye tungkol sa akin ay wala ako maalala? 

Tumingin ako sa lalaki kasama ko ngayon. “Bakit wala akong maalala ng kahit ano?” Tanong ko sa kanya.

“You don't remember anything? Anything?”

“W-Wala... Wala—ahh!”

Napahawak ako sa akin ulo nang sumakit ito ng sobra. 

“Huwag mo ipilit na makaalala, makakasama sa iyo iyan.”

“H-Hindi... Gusto kong makaalala...”

Hinawakan ng lalaki ang magka-bila kong braso saka lamang ako kumalma. 

“I'm sorry. I'm sorry for not telling you the truth.”

“Ano ang ibig mong sabihin?” Naguguluhan kong tanong.

Niyakap ako ng lalaki. “I am your husband. S-Sorry, kung hindi ko agad sinabi sa’yo, Hon.”

Humiwalay ang lalaki sa yakap.

“You're my husband?” Naguguluhan ko pa ring tanong.

“Yes. I am your husband.”

 “Bakit hindi mo agad sinabi sa akin?”

“I will explain to you later but for now, rest first.”

Hinalikan ako nito sa aking noo. Sa halik niyang iyon, ay gumaan ang pakiramdam ko. Sa halik niyang iyon, ay nawala ang bigat na nararamdaman ko. Sa halik niyang iyon, para bang napawi ang lahat ng sakit sa katawan ko.

“I Love you.” Aniya. 

I did not answer. There seems to be something wrong. Seems like is not right.

   

--------------------

  

   

Makalipas ang mahigit tatlong linggo ay pinalabas na ako ng Asawa ko sa hospital. Doctor pala siya. Plastic surgeon doctor to be exact. 

Tinignan ko ang aking reflection sa salamin dito sa kwarto namin ng aking asawa. 

I have a flawless skin, iyong mga sugat na natamo ko sa aksidente ay pagaling na, salamat sa pag-aalaga ng Asawa ko. I have a white skin. Long straight color black hair. I have also a slim body, a natural color pink lips. And my eyes, has a color amber. I love the color of my eyes. Ang ganda. 

Napangiti ako nang  yakapin ako mula sa likod ng Asawa ko. 

“Why are you staring at yourself in the mirror?” Bulong ng aking Asawa. 

Sa mga nakalipas na linggo wala iba ginawa ang Asawa ko kung hindi alagaan ako. Sa pag-aalagang ibinigay niya sa akin ay ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa akin 

Kahit busy ang Asawa ko ay wala nag-daang araw na hindi niya ako dinalaw sa kwarto ko sa hospital para samahan ako at kwentuhan ako sa mga nangyari sa kanya sa buong araw. 

“May nagbago ba ako sa mukha ko?” Tanong ko at tumingin muli sa salamin. 

“W-Why did you ask?” Utal na tanong niya. 

“You're a plastic surgeon Doctor.  Natatakot lang ako baka hindi ganito ang totoo kong mukha. Natatakot ako, baka minahal mo ako dahil sa mukha ko. Natatakot ako, baka isang araw ay iwanan mo ako kapag hindi na ganito ang mukha ko.”

My husband suddenly genuinely hugged me.  “I love you, because I love you, Hon.”

“Bakit, nakakaramdam ako ng takot? Ramdam ko mahal mo ako, pero paano kung iwanan mo ako dahil hindi ako makaalala. Paano kung hindi ko na magawa ang mga dahilan kung bakit mo ako minahal noon—”  

Bigla ako hinalikan ng Asawa ko then hug me. “What I was said. I love you because, I love you. Iwaksi mo ang takot na nararamdaman mo, dahil hinding-hindi kita iiwanan. Never. Never again.” Then he hug me tightly. 

I hug him back. Kahit wala ako maalala sa nakaraan ko, masaya naman ako sa kasalukuyan ko. Masaya ako kasama ang Asawa ko. 

“Let's eat?”  Saad ng Asawa ko tapos ay hinalikan ako sa noo.

Mukha gustong-gusto ako hinahalikan sa noo ng Asawa ko and I found it sweet.  

Noong sa hospital pag-pasok na pasok ng Asawa ko sa loob ng kwarto ay, agad niya ako hahalikan sa noo. Pagkatapos niya mag-kwento sa mga nangyari sa kanya ay hahalikan niya ako sa noo. At bago siya lumabas ay makailang beses pa niya ako hahalikan sa noo. 

Sa tingin ko ay ang isa sa mga dahilan kaya ko minahal ang Asawa ko ay sa pagiging sweet niya sa akin at kung paano niya ako tratuhin. 

Pagdating namin ng kusina ay inusog ng Asawa ko ang upuan para sa akin at nang nakaupo ako ay hinalikan muli niya ako sa noo. 

“You're addicted to my forehead?” 

“Yes.” Natatawa sagot ng Asawa ko. 

“Linuto mo lahat ng ito?” Tanong ko ng makita ang marami pagkain sa lamesa.  

“Yes. I will cook all your favorite food.”

Tumingin ako sa Asawa ko. 

“H-Hey, Wlwhy are you crying? Don’t you want all this food?”

“Nothing. Hindi ko alam.”  Lumuluha ko sagot. “Ang saya ko kasi ipinagluto mo ako, kaya siguro bigla akong naluha. Masaya ako, believe me.”

Hindi ko rin maintindihan ang sarili kung bakit sobra saya ko nang malaman ko ipinag-luto ako ng Asawa ko ng lahat na paborito ko pagkain. Kahit hindi ko maalala na paborito ko itong mga ‘to walang sisidlan pa rin ang saya nararamdaman ko. 

“Don't worry, araw-araw kita pagluluto.” Aniya. 

“Kahit hindi ko na maalala ang nakaraan ko basta ikaw ang makakasama ko sa bagong memorya gagawin ko ay, ayos na sa akin at alam ko magiging masaya ako sa piling mo.”

“I love you.”

I did not answer. I want to answer with 'I love you too', which my husband said. But, there is a part of my body that is holding back. I don't know what it is or why? All I know is that I am happy now with my Husband.

  

   

----------------------

 

 

 

Inaayos ko ang mga marumi damit ng Asawa ko nang sa gayon ay malabhan ko na bukas. 

Habang nag-aayos ako ay hindi mawala ang ngiti sa aking labi. Hindi ko maintindihan kung bakit, habang nakatingin sa damit ng Asawa ko ay napapangiti ako. Ang bango ng mga damit niya. Kumakapit ang perfume sa damit niya, ang iba naman ay amoy perfume ko. Minsan kasi ang ginagamit ng Asawa ko ang perfume ko. 

Pagbaba ko ay linagay ko muna sa isang tabi ang madumi damit at tumakbo papuntang kusina. Ang linuluto ko hotdog ay amoy sunog na. Nilagay ko ang hotdog sa plato pagkatapos ay tinignan ang mga luto ko. Simpleng hotdog at itlog ay nasunog ko pa. 

Mag-mula umuwi ako rito sa bahay namin ng Asawa ko galing hospital ay hindi ko pa siya na pagluluto ng kahit anong matino. Ito nga at naisipan ko siya ipagluto ng kung ano-ano pero lahat ay palpak hanggang sa naisipan ko hotdog at itlog na lamang pero nasunog ko pa. 

“Ma'am ano po ang nangyari?”  Tanong ni Yaya Mildred

Si Yaya Mildred ay bagong kasambahay namin. Medyo may edad na siya, pero malakas pa naman. 

“Nasunog ko po.”  Nalulungkot kong wika. 

“Gusto po ninyo ipagluto ko na lang si Sir?

“Talaga po? Sige po. Kawawa naman yung Asawa ko baka hindi pa kumakain ng hapunan.”

Lumabas ako ng kusina at pumunta ng sala. Kinuha ko ang cellphone ko ng mag-ring ito ng mag-ring, pag-tingin ko ay tumatawag pala ang Asawa ko. 

“Hello, Hon?” Sabi ko pag-sagot ng tawag niya 

“Hon, fetch me—I am talking to my wife!”

“Hon? Where are you? Bakit ang ingay riyan?”

“I’m at the bar, Hon. Pick me up. I will text the address. ”   

“Hello Hon—”  He ended the call. 

Kinuha ko ang susi ng kotse ko sa drawer rito sa sala at nag-madaling lumabas. Bago tuluyan lumabas ay nagpaalam muna ako kay Yaya Maildred na aalis at susunduin ang Asawa ko. 

Pag-dating sa bar ay saka ko lamang napagtanto ang suot ko pajama at plain white shirt. Pinuntahan ko na lamang sa VIP room na text sa akin ng Asawa ko. 

Pag-pasok sa VIP room ay pinatakbo ako sa Asawa ko nang meron siya itulak na isang babae. 

“Hon!” Tawag ko. 

“Hon!”  Masaya tawag ng Asawa ko sa akin saka ako binigyan ng halik sa noo. 

“Why did you push her?”  Turo ko sa babae na naka fitted red dress at kitang-kita ang dibdib. 

“I told her several times not to touch me because I already have a wife. I shouldn't pay any attention to her anymore but she suddenly brought his face close to mine, and in my annoyance I just pushed her.”

Tinignan ko ang babae na ngayon ay nakatingin sa akin.  “Dare to touch my husband again at ako makakalaban mo.” Banta ko sa babae. 

Bago kami lumabas ng Asawa ko sa VIP room ay nag-paalam muna kami ng maayos sa mga kasama niya. 

Pag-dating sa kotse ay hiniga ko sa backseat ang Asawa ko, tapos ay pumasok na rin ako sa loob at pinaandar ang kotse. 

“Hon, I’m sorry if I’m a little drunk.” Parang bata wika niya. 

I adjusted the rear view mirror and applied it to my husband and then glanced at him. He’s sleeping while talking? 

“I really shouldn’t reconcile, but it's a bar. You might think, I have another woman, so I sent for you so you can see that my companions are all men and no women.”

“But, I saw a woman?”

“Tch. Babae ba iyon?”

“Even though his chest is bigger than mine?”

“Malaki ba? Hindi ko napansin. Mas nangibabaw ang inis ko roon.” Nakapikit na sabi ng Asawa ko. 

Hindi ko maiwasan mapangiti. My man is loyal with me and contented to me. Sino babae ang hindi mapapangiti roon? 

Pag-hinto ko ng kotse ay buong lakas ko inalalayan ang Asawa ko papasok ng bahay namin 

“Kumain ka na ba?” Tanong ko habang inaalalayan siya. 

“Not yet. Sabi mo pagluluto mo ako.”

“Pero  .   .   .   Kasi  .   .    .   Ano   .   .   .  ”

“Tara sa dining area..”

Pag-dating sa dining area ay inalalayan ko umupo ang Asawa ko.

“Hindi pa luto ang linuluto ko.”   Sabi ni Yaya Mildred 

“It's okay. I will eat what my wife cooks.”

Tinanggal ng Asawa ko ang takip ng pagkain at bumungad sa kanya ang mga sunog na hotdog at itlog.

“Nasaan ang kanin?”

“But, Hon?”

“Wala? It's okay.”  Tapos ay ngiting-ngiti kumuha ng hotdog ang Asawa ko at kinain ito.  

While my husband was eating my cook for him, all I burned. I can’t help but burst into tears of joy. I don’t understand why I'm tearing in joy?

Inalalayan kong muli sa pag-lakad ang Asawa ko papuntang kwarto namin at binihisan na rin siya.

Pag-bihis ko sa Asawa ko ay tintigan ko siya. Wala na ako iba pa hihilingin basta ang Asawa ko lamang ang makakasama ko. 

I kiss my husband on his forehead. 

“I love you, Blue.”  I whisper. 

Even I can't remember my past.  It’s fine. Because, I’m happy with you now, Blue Cariaga.