"So, si Diane ba?" tanong ni Nathalie kay Adrian habang pinapanood sina Caleb papalayo sa kanila."Ang alin?" maang-maangan na tanong ni Adrian bago hinawakan ang kamay niya at iginiya siya nito papunta sa mesa na puno ng mga pagkain."Si Diane 'yung babaeng kinukwento mo, right? You're inlove with her. Pero hindi pwede dahil sa mata ng lahat, pamangkin mo siya. At isa pa, ikakasal ka na sa girlfriend mo na nasa South Korea." pagpapaalala niya dito at napakamot ito sa batok dahil sa mga sinabi niya. "At parang inlove din naman siya sa'yo. Kaya lang, masyado pang bata.""Hindi na siya bata. She's already twenty." pagtatanggol nito. "Kaya nga gusto ko munang umiwas sa kanya baka mas lalong pang lumalim ang nararamdaman niya sa akin." malungkot na saad nito. "And hindi niya pa alam ang tungkol sa pagpapakasal ko sa girlfriend ko.""Sabihin mo na habang maaga. Habang bata pa siya at hindi pa ganun kalalim ang nararamdaman niya sa'yo. O kaya makipag-break ka din sa fiancee mo dahil hindi n
Hindi siya sinagot ni Caleb. Bagkus ay niyugyog nito ang kawayan kung saan nakadapo ang isang malaking ibon, at doo'y ipinagaspas nito ang mga pakpak at saka lumipad palayo at dumapo sa itaas ng kuweba."Ibon lang pala." narinig nilang sabi ni Daphne bago ito bumalik sa kinaroroonan ni Ricky at saka niyaya na ang lalaki papasok sa loob ng bahay.Nang mawala ito sa paningin nila ay tumingin siya kay Caleb. "Bakit ka nandito?" pag-uulit niya sa tanong niya kanina. "Bakit mo ako tinulungan?"Tumaas ang sulok ng labi nito dahil sa pagngiti. "I didn't expect you to become a marites.""Marites? Pinagsasabi mo diyan?" singhal niya dito."Marites. Nakikinig sa usapan ng ibang tao. In other word, nakikichismis." at saka ito tumawa ng malakas. "Hindi ako chismosa! Nagpapahangin lang ako dito sa labas!" pagsusungit niya dito pero batid niyang namumula ang kanyang mukha. "Eh ikaw? Anong ginagawa mo dito? Di ba dapat nandun ka sa loob kasama ng pinsan ko?""Bigla ka kasing nawala eh." nagkakamot
"Diretso! DIretso!" narinig ni Nathalie na sigaw ni Adrian kaya naglakad siya ng diretso.Dahan-dahan lang siyang naglakad habang ang mga kamay ay nangangapa sa hangin. Sa kawalan. Wala siyang makita. Wala siyang mahawakan."Nathalie, make a left turn!" narinig niyang muli ang binata na nangingibabaw ang boses kahit na napakaingay na sa paligid dahil sabay-sabay na nagsisigawan ang mga tao. Sinunod niya ang utos nito at naglakad pakaliwa. "Kanan! Kanan!" sigaw ulit ni Adrian at nalito na siya dahil kanina kaliwa, tapos ngayon naman kanan.Sa pagpihit niya pakaliwa ay hindi niya namalayan na nagkrus ang mga hakbang niya, dahilan para mapatid siya sa sarili niyang mga paa. Kahit na wala siyang makita dahil sa piring sa kanyang mga mata ay napadiin ang pagpikit niya at inihanda ang sarili sa pagbagsak pero napasinghap siya nang maramdaman niya ang dalawang brasong sumalo sa kanya, pero hindi din ito nakabalanse dahil sabay silang bumagsak sa sahig.At sa kanilang pagbagsak ay dumampi ang
"Hindi mo ba naintindihan ang sinabi ko noong unang beses na nagkita tayo?" bulong ni Nathalie kay Diane. "Di ba sinabi ko na huwag kang mag-aaksaya ng laway para pakialaman ang isang bagay na wala ka namang kinalaman!" "Unang beses? But this is the first time that we meet. Wait---" biglang nanlaki ang mga mata ni Diane nang marealized nito ang sinabi niya. "You... That was you!" nauutal na sabi nito. "Ikaw 'yung babaeng lumabas sa kuwarto ni kuya at hindi si Andrea!"Naiintindihan niya ang sinasabi ng kapatid ni Caleb. Noong unang beses silang magkita ay pinagsabihan na din niya ito, dahil masyadong matalas ang dila ng dalaga. Ngayon ay alam na nito na siya ang kausap noong umagang iyon na galing siya sa kuwarto ng kanyang kuya."Ikaw ang kasama ni kuya sa--" natutop nito ang bibig at saka hinanap ng mga mata ang kanyang kapatid.Napangisi siya at bumulong sa tenga nito. "Gusto mong malaman ng mga tao na ako ang kasama ng kuya mo noong gabing iyon? Sige lang, magsalita ka lang, Dian
"Dad, Nathalie is still young, and I don't think she's matured enough to be Diane's guide." mabilis na sumingit sa kanila si Andrea, at habang kinukumbinsi nito ang matanda, ay kitang-kita niya kung paano siya nito pinanlisikan ng mga mata.Nang malaman niya na kakambal niya pala si Andeng ay ipinagdasal niya na sana ay maglaho na ang lahat ng sama ng loob niya dito. Ang tanging gusto lamang niyang maramdaman para dito ay awa. Awa dahil hindi niya alam kung magbabago pa ito. Awa dahil mas malinaw pa sa tubig na ito lamang ang nagmamahal kay Caleb. Awa dahil niloloko lamang siya ng lalaking pakakasalan, pinapaasa na mahal din siya. Halata naman na hindi siya nito mahal, at mukhang hindi mamahalin kahit kailan. Hindi niya rin sigurado kung itutuloy pa ni Caleb ang kasal nilang dalawa dahil sa mga natuklasan nito tungkol kay Andrea.Pero tuwing naiisip niya ang kanyang tatay at ang lahat ng ginawa ni Andrea--ang pananakit nito sa kanilang mag-ama, ang sabihin sa kanyang tatay sa pamama
"Hindi ka pa ba tapos diyan, Andrea? Parating na ang pamilya ni Caleb!" Sigaw nang medyo galit nang si Antonio sa kanyang anak dahil hindi pa ito tapos sa pagpipinta ng mukha nito sa harap ng salamin. Hindi siya mapakali habang palakad-lakad sa loob ng kwarto ng kanyang anak. He can't help feeling nervous about the outcome of their meeting with the Lopez family.Nakatakda nilang pag-usapan ang pag-aayos ng kasal ng kanyang anak na si Andrea, at nang nag-iisang anak naman na lalake ng mga Lopez na si Caleb. Kaya naman si Andrea ay ilang ulit ding nagretouch ng kanyang make-up para maimpress ang poging binata at pumayag itong magpakasal sa kanya."Just a minute, daddy!" Andrea exclaimed, rolling her eyes at her father. "Masyado ka namang excited. Hindi pa nga natin alam kung papayag si Caleb sa arrangement na 'to!"Andrea was indeed right. Alam na ni Caleb ang tungkol dito pero wala pa itong desisyon. Ngayon pa lang nila malalaman kung papayag ba ito na magpakasal sa kanya, alang-alang s
"I'm sorry, but your father needs to undergo coronary artery bypass grafting as soon as possible if you want him to live longer, Miss Mondragon." Iyon ang mga katagang binitiwan ng doctor bago nito iniwan si Nathalie. Nanlulumong napaupo na lamang ang dalaga habang nangingilid ang luha dahil sa kalagayan ng kanyang ama.Nagmamadali siyang umuwi upang sabihin sa kanyang tiyuhin ang nangyari, ngunit hindi man lang siya nito binigyang pansin. Mas mahalaga pa dito ang mga bisita kaysa sa sarili nitong kapatid.Kunsabagay, matagal niya nang napapansin na wala itong pagpapahalaga sa kanilang mag-ama. Si Roberto lamang ay palaging nag-aalala para sa nakababatang kapatid. Noong namatay ang unang asawa ni Antonio, si Roberto ang tumulong dito at nagpaaral kay Andrea. Ni hindi man lamang nakuhang magpasalamat nito sa kapatid. At ngayon na marami na itong pera dahil kay Daphne, hindi na nila ito halos makausap."Natnat..." napaigtad siya nang maramdaman ang mainit na palad na dumantay sa kanya
Caleb's musky cologne enveloped Nathalie's senses, blending with his natural masculine scent and a trace of the forest aroma following the rain. Ang init ng hininga nitong amoy menthol na candy ay dumadampi sa kanyang noo, na halos magpapikit ng kanyang mga mata.She felt her breath catch as she found herself pinned under his deep grey gaze, so she quickly looked down, reluctant to look into that scorching gaze again.As Blake stood in front of the woman, his lips curved into a smirk. Alam niyang nahihiya ito sa kanya, kaya naman nagbaba ito ng tingin, at nagpokus sa mga paa nito.He couldn’t help but feel amazed by her innocence and simple beauty. Her dark brown hair was tied up into a high ponytail, and he could see her gorgeous neck, her soft and silky hair reaching down her back perfectly.Her body was in perfect shape. And perfect for his bed. He controlled himself from pulling her by the small waist and caging her in his arms.Her flawless skin seemed so soft and smooth, and her
"Dad, Nathalie is still young, and I don't think she's matured enough to be Diane's guide." mabilis na sumingit sa kanila si Andrea, at habang kinukumbinsi nito ang matanda, ay kitang-kita niya kung paano siya nito pinanlisikan ng mga mata.Nang malaman niya na kakambal niya pala si Andeng ay ipinagdasal niya na sana ay maglaho na ang lahat ng sama ng loob niya dito. Ang tanging gusto lamang niyang maramdaman para dito ay awa. Awa dahil hindi niya alam kung magbabago pa ito. Awa dahil mas malinaw pa sa tubig na ito lamang ang nagmamahal kay Caleb. Awa dahil niloloko lamang siya ng lalaking pakakasalan, pinapaasa na mahal din siya. Halata naman na hindi siya nito mahal, at mukhang hindi mamahalin kahit kailan. Hindi niya rin sigurado kung itutuloy pa ni Caleb ang kasal nilang dalawa dahil sa mga natuklasan nito tungkol kay Andrea.Pero tuwing naiisip niya ang kanyang tatay at ang lahat ng ginawa ni Andrea--ang pananakit nito sa kanilang mag-ama, ang sabihin sa kanyang tatay sa pamama
"Hindi mo ba naintindihan ang sinabi ko noong unang beses na nagkita tayo?" bulong ni Nathalie kay Diane. "Di ba sinabi ko na huwag kang mag-aaksaya ng laway para pakialaman ang isang bagay na wala ka namang kinalaman!" "Unang beses? But this is the first time that we meet. Wait---" biglang nanlaki ang mga mata ni Diane nang marealized nito ang sinabi niya. "You... That was you!" nauutal na sabi nito. "Ikaw 'yung babaeng lumabas sa kuwarto ni kuya at hindi si Andrea!"Naiintindihan niya ang sinasabi ng kapatid ni Caleb. Noong unang beses silang magkita ay pinagsabihan na din niya ito, dahil masyadong matalas ang dila ng dalaga. Ngayon ay alam na nito na siya ang kausap noong umagang iyon na galing siya sa kuwarto ng kanyang kuya."Ikaw ang kasama ni kuya sa--" natutop nito ang bibig at saka hinanap ng mga mata ang kanyang kapatid.Napangisi siya at bumulong sa tenga nito. "Gusto mong malaman ng mga tao na ako ang kasama ng kuya mo noong gabing iyon? Sige lang, magsalita ka lang, Dian
"Diretso! DIretso!" narinig ni Nathalie na sigaw ni Adrian kaya naglakad siya ng diretso.Dahan-dahan lang siyang naglakad habang ang mga kamay ay nangangapa sa hangin. Sa kawalan. Wala siyang makita. Wala siyang mahawakan."Nathalie, make a left turn!" narinig niyang muli ang binata na nangingibabaw ang boses kahit na napakaingay na sa paligid dahil sabay-sabay na nagsisigawan ang mga tao. Sinunod niya ang utos nito at naglakad pakaliwa. "Kanan! Kanan!" sigaw ulit ni Adrian at nalito na siya dahil kanina kaliwa, tapos ngayon naman kanan.Sa pagpihit niya pakaliwa ay hindi niya namalayan na nagkrus ang mga hakbang niya, dahilan para mapatid siya sa sarili niyang mga paa. Kahit na wala siyang makita dahil sa piring sa kanyang mga mata ay napadiin ang pagpikit niya at inihanda ang sarili sa pagbagsak pero napasinghap siya nang maramdaman niya ang dalawang brasong sumalo sa kanya, pero hindi din ito nakabalanse dahil sabay silang bumagsak sa sahig.At sa kanilang pagbagsak ay dumampi ang
Hindi siya sinagot ni Caleb. Bagkus ay niyugyog nito ang kawayan kung saan nakadapo ang isang malaking ibon, at doo'y ipinagaspas nito ang mga pakpak at saka lumipad palayo at dumapo sa itaas ng kuweba."Ibon lang pala." narinig nilang sabi ni Daphne bago ito bumalik sa kinaroroonan ni Ricky at saka niyaya na ang lalaki papasok sa loob ng bahay.Nang mawala ito sa paningin nila ay tumingin siya kay Caleb. "Bakit ka nandito?" pag-uulit niya sa tanong niya kanina. "Bakit mo ako tinulungan?"Tumaas ang sulok ng labi nito dahil sa pagngiti. "I didn't expect you to become a marites.""Marites? Pinagsasabi mo diyan?" singhal niya dito."Marites. Nakikinig sa usapan ng ibang tao. In other word, nakikichismis." at saka ito tumawa ng malakas. "Hindi ako chismosa! Nagpapahangin lang ako dito sa labas!" pagsusungit niya dito pero batid niyang namumula ang kanyang mukha. "Eh ikaw? Anong ginagawa mo dito? Di ba dapat nandun ka sa loob kasama ng pinsan ko?""Bigla ka kasing nawala eh." nagkakamot
"So, si Diane ba?" tanong ni Nathalie kay Adrian habang pinapanood sina Caleb papalayo sa kanila."Ang alin?" maang-maangan na tanong ni Adrian bago hinawakan ang kamay niya at iginiya siya nito papunta sa mesa na puno ng mga pagkain."Si Diane 'yung babaeng kinukwento mo, right? You're inlove with her. Pero hindi pwede dahil sa mata ng lahat, pamangkin mo siya. At isa pa, ikakasal ka na sa girlfriend mo na nasa South Korea." pagpapaalala niya dito at napakamot ito sa batok dahil sa mga sinabi niya. "At parang inlove din naman siya sa'yo. Kaya lang, masyado pang bata.""Hindi na siya bata. She's already twenty." pagtatanggol nito. "Kaya nga gusto ko munang umiwas sa kanya baka mas lalong pang lumalim ang nararamdaman niya sa akin." malungkot na saad nito. "And hindi niya pa alam ang tungkol sa pagpapakasal ko sa girlfriend ko.""Sabihin mo na habang maaga. Habang bata pa siya at hindi pa ganun kalalim ang nararamdaman niya sa'yo. O kaya makipag-break ka din sa fiancee mo dahil hindi n
Nakangiti si Andrea habang paakyat sa hagdan ng malaking bahay. Patungo siya sa kuwarto ni Caleb para sorpresahin at sunduin na din ito. Kumatok muna siya sa pinto at saka pinihit ang seradura bago ito itnulak pabukas."Hi, are you ready?" bati niya dito nang makitang nasa harap ng malaking salamin ang binata at inaayos ang kanyang necktie. "Oh, you want me to help you with that?""Oh, no. It's okay. I'm done anyway." nakangiting tugon ng binata bago isinuot ang black suit nito."Galing ka daw sa isang sa isang business trip, and you just arrived this morning at four o'clock?" nag-aalalang tanong niya habang hinihimas ang likod ng kasintahan. "Hindi ka ba napagod? Gusto mo ng masahe?"Maingat na iwinaksi ni Caleb ang mga kamay ng dalaga. "Don't worry, I've gotten used to it." gusto niyang mapaismid sa pag-aalalang ipinapakita ng dalaga sa kanya. He knew very well that despite being dressed up like a princess, and even though she looked so sweet and lovely, behind that pretty face was
"Ano?" hindi makapaniwalang bulalas niya. "Sigurado ka ba sa sinasabi mo, Claire?"Tumango ito. Inalalayan niya muna itong umupo sa tabi ng nanay niya at habang hawak ang kamay niya ay nagsimula itong magkuwento."Narinig ko si Daphne at si Andrea na nagkukuwentuhan tungkol sa pagpapalit ninyong dalawa pagkatapos na may mangyari sa inyo ni Caleb." panimula nito at namumula ang mukhang napasulyap siya sa nanay niya. Imposibleng hindi nito alam ang dahilan kung bakit niya ginaya ang mukha ni Andeng. Dahil mukha namang hindi ito nagulat pagkabanggit ni Claire sa nangyari. "Pero bago iyon ay may nakalap muna akong sikreto nila."Huminto ito sa pagsasalita at dahan-dahang hinaplos ang mukha niya."May inutusan silang tauhan na ang pangalan ay Bruno." sabi nito at napakunot-noo siya.Bruno? Ito ang pangalan na binanggit ni Andrea noong gabing may kausap ito sa kusina habang nagtitimpla ito ng gatas."Inutusan nila ang lalakeng iyon para kidnapin ka, at para sirain ang mukha mo, nang sa gayo
"Nalaman ko sa result ng investigation na hindi pala tunay na magkapatid sina Berto at Tonyo. Iniwan daw si Tonyo ng tatay niya sa lolo niyo noong limang taong gulang pa lamang ito dahil nalulong sa sugal ang tatay niya at nalubog sa utang. Ayaw nitong madamay si Tonyo sa mga kahibangan niya. At wala nang nagawa ang lolo mo at ang tatay mo kung hindi tanggapin sa pamamahay nila si Tonyo. Kinabukasan, nakita sa kagubatan na patay na ang tatay niya. Pinatay daw ng taong pinagkakautangan niya."Nagpatuloy sa pagkukuwento si Stella."Hindi ko masyadong nakilala si Tonyo dahil isang beses ko lang siyang nakita, at 'yun ay noong dinala niya ako sa hospital kasabay ng asawa niya na manganganak din. Hihingi daw siya noon ng tulong pinansiyal kay Berto para sa panganganak ng asawa niya, pero ako ang nadatnan niya sa bahay na humihilab din ang tiyan."Patuloy na nagkuwento si Stella at mataman namang nakinig si Nathalie. Bigla siyang naging interesado sa buhay ng kanyang pamilya. Hindi niya ina
Bumili muna ng bulaklak si Natalie sa isang tindera na naglalako sa gilid ng kalsada bago siya pumasok sa loob ng building. Pero habang papalapit siya sa pwesto ng kinaroroonan ng urn ng tatay niya ay may nakita siyang isang babaeng nakasuot ng itim na dress at nakatayo mismo sa tapat nito.Hindi niya maaninag ang itsura ng babae dahil natatakpan ang buong ulo nito ng scarf na kulay gray, at may suot pa itong shades, kaya pati ang mukha nito ay natatakpan. Nakatayo ito gamit ang isang saklay. Dahan-dahan siyang lumapit at narinig niyang may sinasabi ito."Patawarin mo ako, Berto. Patawarin mo ako dahil nahuli ako sa pagdating." sabi ng babae bago impit na umiyak ito at saka hinaplos ng makinis at magandang kamay ang pangalan ng tatay niya na nakaukit sa cabinet. "Babawiin ko ang mga anak natin. Gusto ko silang makuha ulit."'Anak? May mga anak sila ng tatay ko?'Hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon at kinompronta ang babae. "Sino ka? Bakit mo kinakausap ang tatay ko?" Gulat na napa