Chapter 62

“TAPHNEY anak, kamusta ang pakiramdam mo?”

Mabilis na napalinga si Taphney nang marinig niya ang boses ng daddy niya. Tipid siyang ngumiti dito nang magtama ang mga mata nila.

“Okay lang po ako, daddy…” sagot niya kapagkuwan at muli nang bumalik sa pagtitingin ng mga bulaklak sa garden nila.

Halos tatlong linggo na rin ang lumipas magmula noong lumabas sila ng kanyang ama sa ospital. At simula noong umuwi siya rito sa bahay nila ay ni minsan hindi pumalya sa pangangamusta ang daddy niya.

“Gusto mo bang kumain? O kaya naman ay lumabas-”

“Hindi na po dad… okay lang po ako rito. At saka ayoko pong lumabas, gusto ko lang magpahinga.” Matamlay na wika ng dalaga at malakas na napabuntong hininga.

Sa totoo lang ay siya na mismo ang naaawa sa sarili niyang ama dahil ramdam naman niyang pilit nito ginagawa ang lahat ng makakaya para pasayahin siya o hindi naman ay kausapin siya. Pero kahit na anong pilit rin ni Taphney na ngumiti at kalimutan ang mga bagay na tapos nang mangyari ay nahihirapan