Episode 12 ขาหมูเยอรมัน

Episode 12

ขาหมูเยอรมัน

“อื้อ” ฉันร้องอื้อในลำคอเมื่อมีคนกวนในตอนนอนหลับ

เมื่อคืนกว่าจะจบบทสวาทอันเร่าร้อนก็ปาไปเกือบเช้า ไอ้ฮีลมันก็ยังคงสถิติเดิมจริง ๆ ส่วนตัวฉันก็ยังทนได้อีก ไม่รู้ว่าระหว่างฉันกับมัน สรุปแล้วใครกันแน่ที่อึดกว่ากัน

“ฮีล หยุด! ง่วงงงง” ฉันว่าด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ รู้สึกเหมือนอีกฝ่ายกำลังใช้ปลายจมูกไล้กับพวงแก้มของฉันอยู่ ไม่นานนักทุกอย่างก็ชัดขึ้นเมื่อมันกดจมูกลงแล้วหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ตามด้วยจุ๊บเบา ๆ ตรงริมฝีปาก

อ่า อย่าได้คิดว่านี่มันจะเป็นมอร์นิงคิส

เพราะหลังจากนั้นมันก็เริ่มเลื่อนมือมาบีบขยำหน้าอกฉันเบา ๆ ปลายลิ้นร้อนเริ่มตวัดโลมเลียตรงยอดปทุมถัน แต่เพราะยังง่วงอยู่จึงหลับตาลงดังเดิมโดยปล่อยให้มันทำอย่างสบายใจ

อยากดูดก็ดูดไป วันนี้จะยอมเป็นแม่มันวันหนึ่งก็ได้

ในตอนที่กำลังเคลิบเคลิ้มจนจะเข้าสู่ห้วงนิทราอีกหนปลายจมูกคมก็กดลงมาตรงพวงแก้มของฉัน จูบแรง ๆ ตรงริมฝีปาก ตามด้วยเปลือกตาทั้งสองข้างจนฉันต้องลืมตามอง

“อะ…อื้อ” กำลังจะก่นด่าที่มันกวนแต่ก็ถูกริมฝีปากสีคล้ำประกบเข้าให้เสียก่อน ฉันจึงยกมือขึ้นทุบหลังมันแรง ๆ แต่ผู้ชายหนังเหนียวก็ไม่ได้สะทกสะท้าน พยายามแทรกตัวเข้ามาตรงกลาง ก่อนจะรับรู้ถึงความร้อนของแก่นกายใหญ่สัมผัสอยู่ตรงหน้าขา

ฉันที่นอนเปลือยเปล่าอยู่จึงถูกมันเสียบเข้าไปช่องทางด้านในได้โดยง่าย ฮีลไม่ได้รีรอ มันเริ่มขยับสะโพกอย่างบางเบาและเชื่องช้าในแบบที่ฉันชอบ แต่ร่องคับแคบที่ฝืดเคืองกลับให้รู้สึกเจ็บมากกว่ารู้สึกฟิน จนฉันต้องนิ่วหน้าแล้วมองมันอย่างหงุดหงิด

“ฉันเจ็บ! ไม่เสียว เอาออกไป”

“เดี๋ยวทำให้เสียวเอง”

เรื่องเดียวเลยที่มันจะเอาแต่ใจแบบไม่ถามความเห็นฉัน และไม่สนสถานที่ก็คือเรื่องเซ็กซ์

หลังจากพูดจบฮีลก็ก้มตัวลงมาหอมแก้มอีกครั้งแล้วใช้สันจมูกคลอเคลียเล่น พอฉันบอกว่าฝืดมันก็ไม่ได้ขยับช่วงล่างอีก ใช้เวลากับการปู้ยี่ปู้ยำร่างกายฉันประมาณห้านาทีก็ผละออกไป ก่อนจะใช้นิ้วกับส่วนล่าง นวดคลึงไปตรงปุ่มเนื้อ

เบา ๆ ทั้งที่ส่วนของแก่นกายยังสอดประสานกัน

“อ๊ะ…อ๊า” มันเริ่มขยับ ในตอนนี้น้ำหล่อลื่นมากมายไหลออกมาหลังจากถูกนิ้วร้าย ๆ สะกิดเอา

เนิ่นนานที่ฮีลขยับอย่างเนิบนาบจนฉันเริ่มหงุดหงิด อารมณ์เสียวมันพลุ่งพล่านขึ้นจนต้องเด้งเอวสู้ เหมือนร่างสูงจะรู้งานว่าฉันต้องการเร็วกว่านี้ จึงโถมกายเข้าใส่ด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น

“อ๊า” ฉันครางอื้ออึง รับรู้ถึงส่วนล่างที่เริ่มบีบรัดแรงขึ้นแต่มันดันไม่ยอมให้ฉันถึงสวรรค์ในทันที จับพลิกร่างของฉันให้ไปอยู่ข้างบนแทนที่ตัวเอง

“อยากเสร็จก็ขย่มเอง” ว่าจบก็เลื่อนมือมากอบกุมทรวงอกนุ่มหยุ่น บีบขยำอย่างเมามันในขณะที่ฉันขยับขึ้นลงบนร่างแกร่งอย่างเสียวซ่าน

“จะ…จะเสร็จ อ๊า” ฉันร้องเสียงขาดช่วง ลมหายใจขาดห้วงไปพร้อม ๆ กันในตอนพูด ก่อนจะฟุบหน้าลงกับลาดไหล่อย่างคนหมดแรง

ร่างอันอ่อนปวกเปียกถูกฮีลจับคุกเข่าในท่าด็อกกี้ ก่อนที่มันจะสอดท่อนเอ็นร้อนเข้ามาแล้วกระแทกอย่างแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าด ไม่นากนักฮีลก็คำรามออกมา “อ่า”

ฉันฟุบหน้าลงกับหมอน เกือบจะผล็อยหลับไปอีกครั้งอยู่แล้วเชียว

“ไปกินข้าว”

“อือ” ฉันเองก็หิวเหมือนกัน ก็เลยลุกไปอาบน้ำแล้วออกมาทานข้าวข้างนอก

เหมือนเดิม คอนโดนี้มีผู้อยู่อาศัยเพิ่มก็คือฉันกับยัยลูกปลา

“โหหหห น่ากินว่ะ” ฉันว่าอย่างตื่นเต้น เดินไปหย่อนสะโพกลงข้าง ๆ ยัยลูกปลา

“ตื่นสาย ฉันจะกินก่อนอยู่แล้วเชียว” แล้วหลังจากนั้นลูกปลาก็ปรายตามอง “เสื้อผ้าหมดแล้วไง มานอนบ่อยก็งี้” ฉันไหวไหล่ ก็จริง เสื้อผ้าฉันหมดตู้จนต้องใส่ชุดมันออกมาแล้วตอนนี้ แต่ถามว่าอายไหม ก็ต้องตอบว่าไม่ ในนี้คนกันเองทั้งนั้นเลย

“หิวมาก รู้ได้ไงว่าฉันอยากกินของพวกนี้” บนโต๊ะนี่คือขาหมูเยอรมัน ดูจากธงเล็ก ๆ ที่ปักอยู่ตรงชิ้นหมูก็รู้ว่ามันมาจากร้านดังที่อร่อยมาก ข้าง ๆ กันเป็นมันหวานญี่ปุ่นที่หากได้ทานด้วยกันคืออร่อยเวอร์ ส่วนอีกเมนูคือเมี่ยงหมูสามชั้น

ของอ้วน ๆ ทั้งนั้นเลย

หุ้ยยยย เมื่อสองวันก่อนฉันแชร์เล่น ๆ ในเฟซ ไม่คิดว่าเพื่อนจะตามใจสั่งมาให้กินด้วย

“เปล่า! ไอ้ฮีลมันสั่ง” หลังจากลูกปลาบอกฉันก็หันขวับไปหามันแทบจะทันที “ก็เห็นเธอแชร์ ก็เลยหิวตาม”

อืมม โอเค เข้าใจได้

“มา ๆ กินข้าวกัน คนรอหิวไส้จะขาด” แล้วพี่ฮัทก็เริ่มตัดบท พร้อมทั้งยื่นมือเตรียมจะหยิบหมูสามชั้นแต่ก็ถูกยัยลูกปลาตีเข้าให้

เพียะ!

“ขอถ่ายรูปก่อน”

“อีกละ ไม่ถ่ายสักครั้งมันตายไหมฮะ”

“ไม่ตาย แต่จะถ่าย หยุดพูดมากเลย”

“จ้า เมียจ๋า”

ฉันมองหน้าทั้งสองคน สรุปแล้วคือยัยลูกปลามันยอมรับหัวใจตัวเองแล้วใช่ไหม มันถึงได้นั่งถ่ายรูปอาหารโดยไม่สนใจมือของพี่ฮัทที่เข้ามาสวมกอด

เขาทั้งกอด ทั้งหอมแก้มมันอีกต่างหาก

“ทำหน้างงบ่อยนะเราอะ คบกันแล้วครับ”

“ลำไย!” ฉันเบะปาก “แล้วเล่นตัวอยู่ต่างนาน”

“เหรอออออ” ยัยลูกปลาร้องเหรอยาวไปถึงดาวอังคาร ประโยคนี้เหมือนประชดกันชัด ๆ

“เร็ว ๆ สิหิว” ฉันเร่งรัด

“แป๊บหนึ่ง” ลูกปลาตอบ ทว่าไม่ทันไรไอ้ฮีลมันก็ยื่นมือเข้าไปในเฟรมกล้องเสียก่อน แล้วหยิบหมูสามชั้นเข้าปาก

“ไอ้ฮีล!” แต่แทนที่ลูกปลามันจะหันไปเขม่นใส่ฮีลมันกลับหันมาเขม่นใส่ฉัน “ลำไยบ้างได้ไหม โวะ!”

ดะ…เดี๋ยวนะ ฉันผิดอะไรเนี่ย

งงไปหมดแล้ว แต่ในเมื่อมีคนเปิดฉันซึ่งเป็นผู้ตามที่ดีจึงหยิบส้อมมาจิ้มขาหมูกรอบ ๆ ก่อนอันดับแรก ก่อนจะตักเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ

หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็กลับเข้าคอนโดตัวเอง เห็นยัยน้องสาวนอนหลับอยู่บนโซฟาด้วยสภาพชุดเมื่อคืนก็รู้สึกรกลูกตา

“ตื่น! ไปอาบน้ำ โซฟาฉันเหม็นหมด” เอาหน่อย เห็นหน้ามันแล้วอดไม่ได้ที่จะแซะ

“พี่มิน” มันลืมตาขึ้น ใช้สายตาคู่นั้นไล่มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า “เอาชุดใครมาใส่คะ ชุดพี่ฮีลเหรอ”

“เออ!”

“พี่ฮีลไม่ใช่เพื่อนพี่มินเหรอ”

“ไม่ต้องยุ่งได้ไหม ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีที่แกฟ้องเขาเลยนะ”

แล้วมันก็ตีหน้าเศร้า “ขอโทษค่ะ ก็คุณพ่อถามว่าทำไมมิรินไม่มาพร้อมพี่มิน มิรินก็เลยอธิบายไปว่าพี่มินจะไปกับพี่ฮีล พอคุณพ่อคาดคั้นมิรินก็ละ…เลยหลุด”

งานบีบน้ำตาก็มา เฮ้อออ เห็นแล้วลำไย

“กล้าจังนะ ที่เรียกพ่อคนอื่นว่า ‘พ่อ’ ได้เต็มปาก”

“พี่มิน…” หยดน้ำสีใสไหลลงอาบแก้ม “ก็พ่อบอกว่ามิรินคือลูกพ่อคนหนึ่ง”

“ช่างเถอะ! อยากได้ก็เอาไป”

เวลานี้ฉันรออย่างเดียวเลย รอให้พ่อยอมหย่ากับแม่จริง ๆ อย่างที่ฉันขอ

เราสองคนแม่ลูกจะได้ไม่ต้องทรมาน แม่จะได้ไม่ต้องเจ็บที่เห็นพ่อมีคนอื่น ส่วนฉันก็จะได้ไม่ต้องรู้สึกเวลาที่เขารักลูกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง