บทที่ 78 : ม่านหมอยไฟลุก (13+)

ความสงสัยใคร่รู้ทำให้เด็กสาวไฮสคูลเยื้องย่างลงจากเตียง แม้จะเขินอายอยู่บ้างแต่ก็ได้ฝ่ามือทั้งสองข้างปิดบังจุดสงวนทั้งส่วนบนและส่วนล่างเอาไว้ ชะเอมค่อย ๆ ย่องตามรอยอสุจิที่แห้งกรังอยู่กับพื้นไป จวบจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ตำแหน่งใกล้กันกับประตูทางออก ข้างกันคือหน้าต่างบานเกร็ดที่กระจกแตกละเอียด! ผ้าม่านกระพือ! มิหนำซ้ำบนพื้นก็ยังมีเศษกระจกแหลมคมหล่นอยู่เกลื่อนกลาดเต็มไปหมด ใจเธอถึงไพร่คิด

.

"เอ๋.. เราลืมความรู้สึกแบบนี้ไปได้ยังไง? ความเคลือบแคงในใจนี้เคยเกิดขึ้นกับเรามาก่อนแล้วนี่ อย่างน้อยก็ก่อนที่พี่แฟรงค์จะอุ้มเราไปปล้ำ?"

.

ว่าแล้วก็ผินหน้าหันกลับไปเช็คฝ่ายชายดูซะหน่อย เธอพบว่าพี่เขายังคงนอนตะแคงข้างหันหลังให้เธอ แล้วก็นิ่งอยู่แบบนั้นมานานมากแล้ว

.

"ขออย่าให้เกิดเรื่องแย่ ๆ หรือมีคนเห็นเลย เราพลาดเองแหละที่กระสันเกินงาม หึ! พี่แฟรงค์นะพี่แฟรงค์ พี่เองก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบกับเรื่องนี้เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ใช้กำลังกระชากตัวเอมไปที่เตียงแล้วล่ะก็?"

.

"แล้วดูสิ! ยังทำเป็นนอนนิ่งแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกนะ! ได้เอมเป็นเมียแล้วแท้ ๆ "

.

แววตาสวยหรี่เล็กลงยู่ยี่ภาพลาง ๆ ของเขาจากระยะไกลนั้นช่าง..

.

"พี่แฟรงค์"

.

"พี่แฟรงค์"

.

"พี่แฟรงค์ขา..า..า"

.

"พี่แฟรงค์.. อ่ะ.. อื้อ.. อืมม..ม..ม"

.

แทบไม่เชื่อสายตาเพราะแทนที่เจ้าหล่อนจะมุ่ยหน้ามองบนเบะปากร้องยี้ จนกลายเป็น พี่กิ๊ก สุวัจนีย์ แห่งช่อง 7 สีทีวีดิจิตอล กลีบจิ๋มอันอล่างฉ่างอันเดิมอันนั้นกลับโดนนิ้วเรียวของตัวเองสอดใส่เข้ามาแยงซะได้!

.

"อื้อ.. ฟินอ่ะ.. ตัวเอง..ง..ง.. เตงจะฟันเข้าแล้วทิ้งรึเปล่า?"

.

"เจ๊าะแจ๊ะ ๆ ๆ ๆ , แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ "

.

"ตัวเอง~! อ๊อยยย! ตัวเอง! อร๊ายยยย อ๊อยยยย อ๊ายยยย อ่า อ๊ายยย ตัวเอ๊งงงง!!! เต๊งงงงงง!!!"

.

"เจ๊าะแจ๊ะ ๆ ๆ ๆ , แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ "

.

ขนาดยืนอยู่ยังมิวายเกิดความเงี่ยน ยิ่งเห็นแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเฟิร์ม ๆ สไตล์นักกีฬา เงื่อนงำที่สู้อุตส่าห์เสาะหามาจึงถูกความเงี่ยนเจือจางลงอีกคำรบ สาบานได้ว่าเธอยืนติ้วหีตัวเองจนเสร็จไปอีกหนึ่งน้ำเลยทีเดียว ลองนึกภาพเอาสิว่าน้ำเงี่ยนที่ไหลหลากลงมาราดขา จนซึมสมาสไปกับรอยคราบอสุจิบนพื้นนั้นจะเป็นยังไง

.

กระทั่งสาสมใจเธอถึงเลิกแล้วก็เร่ิมออกเดินทางต่อ ระยะทาง 5 เมตรจากเตียงถึงประตูหน้า แม่งเดินอยู่ 3 ชั่วอายุเต่า ด้วยสองขาที่อ่อนล้าเหลือเกิน เห็นจะมีก็แต่ความเพลิดเพลินเท่านั้นแหละที่ขับดันชะเอมให้มาถึงจุดนี้ จุดที่ผ้าม่านตรงบานเกร็ดกระเพื่อม! จุดที่เห็นแม่งเต็ม ๆ ลูกตาว่าสามารถยืนมองกิจกรรม "กระบี่เย้ยยุทธจักร" ไม่สิ! ต้องเรียกว่า "กระหรี่เย็ดคนไม่รู้จัก" ได้อย่างชัดแจ๋ว!

.

"อะไรกัน!? บะ..บ้าน่า!"

"ยะ..อย่าบอกนะ..ว่า มีคนแอบดูอยู่ด้านหลังตรงนี้!"

.

ชะเอมไม่ค่อยสบายใจนักแต่ก็ต้องกลั้นใจเปิดผ้าม่านดูอยู่ดี เพราะหลักฐานจำพวกเศษกระจกที่แตกเกลื่อนก็เป็นเครื่องบ่งชี้ให้คิดว่าอาจเป็นเช่นนั้นได้ ขี้หมูขี้หมายังไงหน้าต่างทั้งบานก็ไม่มีทางแตกยกแผงรวดเดียวได้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะฝีมือมนุษย์

.

"พรึบ! , แขวกกก!"

(เสียงผ้าม่านครูดกับราวเหล็ก)

.

ตาถลนถมึงทึงแต่คนที่น่าตกตะลึงควรจะเป็นคนอ่าน! เพราะแทนที่โผล่หัวออกไปแล้วจะเห็นร่างอันแท้จริงของเบอร์แบโต้ที่เอาคางพาดกับขอบบานเกร็ด ที่ไหนได้ชะเอมแม่งเสือกพบแต่ความว่างเปล่า ลองสะบัดผ้าม่านดูอีกสองสามทีทุกอย่างก็ยังคงเดิม เว้นเสียแต่รอยไหม้ตรงขอบหน้าต่างที่แจ่มชัดขึ้น รอยเขม่าดินปืนที่กองอยู่บนพื้นทางเดินด้านนอก เศษกระจกส่วนที่กระเด็นออกมา แล้วที่สำคัญที่สุดก็คือรอยวงน้ำทรงกลมสองวงขนาดพอ ๆ กับลูกบาส ที่แม้จะเลือนลางจนเกือบจะละเหยไปหมดแล้ว แต่ก็ยังพออนุมานได้อยู่ว่าอาจจะเป็นรอยแก้มก้น ของคนที่แอบซุ่มอยู่

.

"ใช่จริง ๆ ด้วย! ต้องเคยมีใครสักคนซุ่มดูอยู่ตรงนี้ถูกต้องที่สุด"

.

การแก้ผ้าทำให้ปอดขยาย ถ้อยคำเมื่อครู่จึงส่งผลให้ชะเอมเปล่งเสียงตะโกนออกมาได้ดังกว่าปกติ

.

"แต่ใครล่ะ? แล้วเจตนาของเขาคืออะไร? เราไม่เคยมีศัตรูที่ไหนซะหน่อย?"

.

ด้วยความสัตย์จริงชะเอมไม่รู้จริง ๆ ว่าร่องรอยหลักฐานทั้งหมดนั้นคืออะไร ก็เลยตัดสินใจว่ิงแก้ผ้าโทง ๆ นมเด้งดึ๋ง ๆ ย้อนกลับเข้าไปหาพี่แฟรงค์ที่นอนอยู่บนเตียงเพื่อจะปรึกษา ซึ่งฝ่ายชายเองก็น่าจะเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาแล้ว ดูได้จากภาษากาย , การกลิ้งไปมา , และการนอนขดตัวตะแคงข้างกอดเข่า ซึ่งทั้งหมดทั้งปวงล้วนแต่เป็นการหันหลังใส่ชะเอมแทบทั้งสิ้น

.

ใช้เวลาเพียงเสี้ยวอึดใจพอมาถึง เธอก็แทบจะพุ่งขึ้นไปบนเตียงทันที

.

"พี่แฟรงค์ตื่นแล้วเหรอคะ! พอดีเลย! เอมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องบอกพี่!"

"เอ๋..เป็นอะไรรึเปล่าคะเนี่ยะ ทำไมอาการไม่ค่อยดีเลย? งอนอะไรเอมรึเปล่า? ตั้งแต่ทำเสร็จพี่เล่นไม่พูดไม่จากับเอมสักคำเลยนี่นา"

.

"อืม..ม..ม~!"

"อือ.. หึ.. ฮือออ.. ฮือออ.. ฮือออ.. ฮือ ๆ ๆ "

อั๊ยย๊ะ! เป็นไปได้ไงเมื่อไอ้หนุ่มประธานนักเรียนรูปหล่อ กำลังนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ซะงั้น!

.

"พี่แฟรงค์เป็นอะไรอ่ะคะ?"

ชะเอมถามพลางโน้มน่มน๊มอันนุ่มนิ่มถูเข้ากับแผ่นหลัง ตวัดแขนโอบไปอีกด้านคลำไปที่รอนกล้ามท้อง ก่อนจะลูบขึ้นมาแนบที่หัวใจฝ่ายชาย เป็นห่วงเป็นใยเขา

.

"พี่ไม่รู้.. พี่ไม่รู้ตัวเลยว่าพี่ทำอะไรลงไป.. คนที่ควรจะร้องไห้ต้องเป็นเอมที่เสียซิงให้พี่ไม่ใช่เหรอ แล้วเพราะอะไร! ทำไมตื่นขึ้นมาควยพี่ถึงเป็นแบบนี้ไปได้! ฮือ.. อ่าาา.. อือ.. หึ.. ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ "

.

"มันไหม้! เป็นตอตะโกเลยอ่ะเอม! ฮือ ๆ ๆ ฮืออ ๆ ฮือ ๆ ๆ ๆ "

.

"หมดกันความฝันในการเป็นคาสโนว่าของกู ฮือ ๆ ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ ๆ "

.

"จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้า.. จะเป็นไอ้บ้าที่หำลุกเป็นไฟ! ♪ ฮือ ๆ ๆ ๆ ยังมีอารมณ์ไปแปลงเพลงเขาอีก กูไม่ตลกด้วยนะเฟ้ย.. ฮือ ๆ ฮือ ๆ ฮือ ๆ "

.

มันจะสักเท่าไหร่กัน ด้วยความสงสัยสาวน้อยวัยใสเลยลองชะเง้อคอขึ้นไปดูให้ชัด ๆ แล้วก็ถึงกับต้องเผลออุทานคำว่า "อุ๊บ!" ออกมาโดยไม่รู้ตัว ปลายควยเลือดซิบหยดเป็นทาง ขนหมอยสั้นเตียนเหมือนอัคคีภัยไฟไหม้ป่า ลำควยส่วนหน้าเผยอพ่นควันจางออกจากรูฟู่ ๆ คงเป็นการระบายความร้อน เพราะอาการพะงาบ ๆ ดังกล่าวราวกับปลาช่อนเผาเกลือบนเตาย่างไม่มีผิด

.

"กรี๊ดดดด! พี่แฟรงค์! เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะเนี่ยะ!? น่ากลัวจัง!!!"

.

"พี่ก็เพิ่งบอกไปหยก ๆ ว่าไม่รู้! ไม่ได้ยิน! ไม่ได้ฟังหรอ! พี่จะทำไงดีเอม.. พวกเราจะทำไงดี?! มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับเราเนี่ยะ.."

.

.

ความจริงของเรื่องน่าจะต้องเล่าย้อนกลับไปเมื่อสัก 50 บรรทัดก่อน เล่าย้อนไปถึงตอนที่เบอร์แบโต้ในร่างแฟรงค์กำลังโชว์สกิลภาษาต่างประเทศ "The girl and The boy เดอะเกิร์ลตาลอย แอนด์เดอะบอยซอยยิก ๆ " ในเสี้ยววินาทีที่เขากำลังจะแตกและพ่นน้ำ บังเอิ๊ญบังเอิญ! ว่าชะเอมเองก็เลือกที่จะหลับตาเพราะความเกร็งเสียวไปซะได้ จึงมิใช่เรื่องแปลกที่ทั้งเธอกับพี่แฟรงค์จะไม่มีใครเข้าใจในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

.

มีแต่เบอร์แบโต้เท่านั้นที่รู้ และเราจะตามไปดูวีรกรรมสุดห่ามเผาหำของเขากันในตอนต่อไป..