บทที่ 111 : ใกล้กันแล้วใจเสียว!

รปภ.หญิงตรงเกททางเข้ายกมือขึ้นขวางสองคนเอาไว้ ในชุดเครื่องแบบซาฟารีมีสายนกหวีดห้อยโตงเตง ชูมือขึ้นหน่อยเดียวทุกอย่างที่คิดไว้ก็เป็นอันต้องยุติ มันไม่ได้ง่ายอย่างที่จิฟฟานี่คิดเลย ดูจากแถวที่ต่อกันลงมาอย่างยาวเหยียดแล้วคงไม่แคล้วต้องเสียเงินค่าผ่านประตูสินะ

.

"พวกคุณเป็นคู่เลสเปี้ยนกันหรอ?"

ยามหญิงถามพลันลดระดับฝ่ามือลง

.

"ขอดูบัตรหน่อยซิ! มีรึเปล่า?"

ก่อนจะเปลี่ยนเป็นการกอดอกเต๊ะท่า งุ้มสายตาลงต่ำจ้องมององค์หญิงตาเขม็ง คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอผู้หญิงรูปร่างแบบนี้ที่ไหนมาก่อนแต่นึกไม่ออก

.

หวยก็เลยไปออกที่เจฟเฟอร์ในลุคจิฟฟานี่ เขาออกอาการเลิ่กลักเสียอาการ บัตรอะไร? อะไรคือบัตร? เขาไม่เห็นรู้เรื่องลำพังต่อแถวยาวเหยียดลงมาจนถึงตีนเขาได้ก็เหนื่อยจะแย่ ยามหญิงก็เลยตวาดเสียงใส่อีกหนึ่งคำรบ!

.

"ก็บัตรจับมือไงไอ้โง่! มีไม๊! ถ้าไม่มีก็ไสหัวไปซะ! คนอื่นเขาเข้าคิวอยู่อีกเยอะแยะมันเสียเวลาเกะกะ!"

.

องค์หญิงนาตาชาก็เลยต้องโดดเข้าไปขวาง

.

"หูยยยยย! ใจเย็นก่อนค่ะพี่! ใจเย็น! ค่อย ๆ พูดค่อย ๆจากันก็ได้ คือเพื่อนหนูเขาเพิ่งเคยมาเทศกาลเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ เอ้างี้นะคือเราพอจะตกลงกันได้ไหม?"

"หนูมีสิ่งนี้.. มันเป็นปิ่นปักผมหอยมุกแท้จากทะเลเมดิเตอร์เรเนี่ยน มูลค่าน่าจะใช้แทนบัตรจับมือได้อยู่หากพี่จะกรุณา?"

.

ยามหญิงรับมาด้วยความหยิ่งผยอง ดวงตาหล่อนยังคงเย้ยหยันแต่กลับแฝงไปด้วยแววประกาย พลันใช้ไรฟันงับเข้าที่เม็ดมุกเพื่อตรวจเช็ค

.

"งับ!"

.

"อืม.. ม.. ม"

.

รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ทั้งจิฟฟานี่กับนาตาชาก็เลยต่างมีสีหน้ายิ้มแย้มตามไปด้วย ดูทรงงานนี้คงไม่แคล้วธุรกิจสีเทาแม้มันจะไม่ใช่สิ่งดีและโคตรจะเสียเกียรติ แต่องค์หญิงแห่งอาณาจักรก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ถ้าไม่เกิดสิ่งนี้ขึ้น!

.

"ถุ้ยยยย!!!"

.

"กรุ๊งกริ๊ง ๆ , กรุ๊งกริ๊ง ๆ"

(เสียงหอยมุกกลิ้งกระทบพื้น)

.

"เห้ย! พี่นั่นมันไข่มุกแท้นะ! หนูเอาหัวเป็นประกันได้เลยพี่ถ่มทิ้งเพื่อ?"

.

"อืม..ก็แบบว่าใช่! ฉันก็คิดว่าเป็นของแท้! แต่แม่หนูน้อย ฉันจะบอกอะไรพวกเธออย่างนะ ว่าของพรรค์นี้น่ะฉันไม่ต้องการหรอก มันใช้แก้เงี่ยนไม่ได้! ไอ้เม็ดแบบเนี่ยะตรงจิ๋มฉันก็มีเถอะ! ไปซะ! ไม่มีบัตรก็ไสหัวไป! มันเสียเวลาคนอื่น!"

.

พูดเสร็จหลังเท้าทึบตันก็เตะเอามุกแท้อัญมณีสีขาว ให้กระเด็นกระดอนออกไปจากเกทประตูให้ไกลยิ่งกว่าเก่า

.

ลำบากจิฟฟานี่กระเทยเกรดก็อปที่ต้องมาดึงแขนองค์หญิงให้ออกจากบริเวณงาน โดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาลงเอยแบบนี้ไปได้ยังไง เพราะแทนที่ผู้ชายอย่างเขาจะเป็นคนเดือดดาน กลับกลายเป็นองค์หญิงซะได้ที่แสดงออกได้ถึงพริกถึงขิงมากกว่า หล่อนเดินกระฟัดกระเฟียดบ่นอุบเป็นหมีกินผึ้ง ปากขมุบขมิบพรั่นพรึงแต่ว่ามุกเม็ดนั้นเป็นของขวัญชิ้นสำคัญ เป็นของดูต่างหน้ามารดาองค์ราชินีที่เธอแสนจะเคารพ เสือกมาถูกเตะทิ้งแบบนี้ใครมันจะรับไหว!

.

"ไม่รู้ล่ะ! มา! มึงจะเอายังไงกับกู! กูองค์หญิงนาตาชานะเฟ้ย! มึงมา! มึงรู้ไม๊กูลูกใคร! อียามแก่!"

.

กลับหลังหันสวนทางย้อนกลับ สันดานคนใหญ่คนโตกัดกินจิตใต้สำนึก ในที่สุดองค์หญิงก็ตบะแตกเธอสะบัดมือจิฟฟานี่ออกแล้วเดินอาด ๆ ย้อนกลับไปแบบไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมหมายจะเอาเรื่องให้ได้

.

ทว่าก็ไม่แคล้วโดนกำลังของกระเทยควายดึงตัวไว้อยู่ดี จิฟฟานี่ตบไหล่ไปหนึ่งฉาดเขย่าตัวเธอโครม ๆ !

.

"สติ! สติ! ตั้งสติหน่อยสิองค์หญิง! เดี๋ยวเราแทรกแถวเอาก็ได้ไม่เห็นจะยาก"

"อลาลัสอาจจะไม่มีแต่ที่ยอร์คชินน่ะเรื่องเอาเปรียบกันแบบนี้มีให้เห็นกันดาษดื่น"

เขากระซิบด้วยน้ำเสียงดัดจริตกึ่งหญิงกึ่งตุ๊ด

.

"อ่ะ.. อืม.. ม.. ม ค่ะก็ได้ ฉันขอโทษ แต่ฉันเกลียดเสียงคุณจังเลย"

.

.

แต่ทว่าเสือกไม่ได้ผล! ก็แหงล่ะใครมันจะยอมเสียทองเท่าหัวเสียผัวไปแล้ว เป็นตายร้ายดียังไงยาอลาลัสเปี้ยนส์รุ่นแคปซูลแจกฟรีกับการจับมือราชาผู้สร้างก็เป็นอะไรที่ชาวเมืองยากที่จะปฏิเสธ จิฟฟานี่กับนาตาชาก็เลยโดนกระแทกออกจากแถว รองเท้าที่ลื่นทำให้จิฟฟานี่ถึงกับเซถลาพลัดตกบันได ตัวเธอหมุนติ้วเป็นลูกข่าง หัวกระแทกพื้นโป๊ก ๆ จนวิกผมปลอมเกือบจะร่วงออกจากกบาล จากที่โกรธอยู่ก่อนหน้าองค์หญิงก็เลยขำก๊ากขึ้นมา

.

"ฮ่ะ , ฮ่า , ฮ่า , ฮ่า , ฮ่า , ฮ่า"

"มาคุณส่งมือมา.. ฉันจะช่วย.. เป็นผู้ชายแท้ ๆ ทำไมล้มง่ายจังห่ะ ๆ "

.

ปากบอกมือแต่ที่ดึงขึ้นน่ะเป็นขา จากที่เคยชี้ฟ้าอยู่ก็เลยได้กลับคืนสู่สภาพเดิมอีกครั้ง ณ บริเวณใต้ตีนเขามีขั้นบันไดตะไคร่ขึ้นเป็นฉากหลัง ดวงหน้าของทั้งคู่แทบจะชนกัน ตาประสานตาอุ่่นไอลมหายใจร้อนผ่าวไปถึงก้นบึ้งของอารมณ์คนหลงรัก

.

"คุณเจฟ.."

.

"องค์หญิง.."

.

(ดูใกล้ ๆ แล้วคุณหล่อจัง)

.

(กูอยากลองเย็ดคนตัวเล็กบ้างสักครั้ง)

.

.

ต่างคนต่างคิดเขยื้อนตัวเข้าใกล้กันอีกนิด แล้วหน้าก็เริ่มแดง..