Pagkalabas ko nang hospital kumain muna kami bago dumiritso sa apartment ko. Hinatid pa ako ni Sir Luke, ayaw ko sana pero nagpupumilit talaga siya. Ilang beses niya din akong kinumbinse na doon muna ako sa condo niya habang nagpapalakas ako. May isang kwarto na man daw siyang bakante, kahit isang araw lang daw, atleast kung doon daw ako sa kanya, may titingin sa akin. Hindi ako pumayag kasi sobra na akong nakakaabala . Alam kong mas madaming bagay siyang dapat asikasuhin kesa sa akin.Bago niya ako hinatid sa apartment dumaan muna kaming pharmacy para bilhin ang mga vitamins na ni-resita ng Doktor sa akin.Ipinamili niya rin ako ng gatas at iba ko pang pangangailangan, ayaw niyang magpapigil halos punuin niya pa ang cart ng grocery. Hindi na ako nakatanggi sa kanya, tutal naman daw hindi ako pumayag na doon muna sa kanya. Kahit sa ganitong paraan ko na lang daw tanggapin ang tulong niya. Nahihiya man ako sa kanya, tinanggap ko na lang din. Alam ko kasing kailangan ko din lahat ng
"Ava anak gumising ka na."Rinig ko ang boses sa labas ng pintuan ng kwarto ko. Araw-araw akong sinasamahan ni mama maglakad lakad sa palibot para makalanghap ako ng sariwang hangin."Sandali lang po Ma, liligpitin ko lang itong higaan ko." sagot ko sa kanya. Inayos ko ang aking higaan. Umupo muna ako sa kama at inayos ang aking buhok. Mahaba na pala ito kelangan ko ng magpagupit. Tuwing umaga ito na ang nakagawian namin ni mama simula ng dumating ako dito sa amin. Laking pasasalamat ko sa pagtanggap nila mama at papa sa nangyari sa akin. "Pa, Ma..p-patawarin niyo po ako" napaluhod ako sa harap ng aking mga magulang. " Tumayo ka." inalalayan akong tumayo ni mama, nanghihina pa ang aking mga tuhod " Ano bang nagyayari sa'yong bata ka? May masakit ba sayo?" Sinusuri ni Mama ang aking katawan sa pag-aakalang may nangyari sa 'kin.Lalo akong napahagulhol sa ginawa ni Mama. Ramdam ko ang kanyang pag-aalala dahil walang tigil ang buhos ng mga luha ko."Magsalita ka anak. May problema b
Are you sure you'll be fine going alone? " I nodded "I have to.."I texted him earlier to see me if he is free. Nag-uusap kami ngayon dito sa apartment ko. This is the least I can do after niyang magmalasakit sa akin, ang ipaalam sa kanya na uuwi na akong Davao. Kailangan ko nang harapin ang mga magulang ko. I have to face the consequences of my action as early as possible.."I can come with you, samahan kitang kausapin mga magulang mo "ginagap niya ang aking kamay. "I'll be fine Luke. You don't have to. I have to do this alone, mas lalong masasaktan sina mama kung papatagalin ko pa ito.""Please let me. I want to help you." he said while looking at me seriously.Umiling ako." Thank you for the offer Luke but....I will do it alone, I have to do it alone." Hindi ko pwedeng idamay si Luke dito. I don't want him to be in trouble. Ayoko nang makaabala pa sa kanya . People might judge me at ayaw ko siyang idamay. May pangalan siyang inaalagaan at may negosyo siyang pinoprotektahan.
" Nak may inaasahan ka bang bisita?" Sigaw ni mama sa mula sa sala."Po?""May magandang sasakyan sa labas, baka kako bisita mo""Wala po akong inaasahang bisita ma, baka po sa kapitbahay natin." sagot ko. Andito kami ngayon ng mga anak ko sa kwarto binibihisan ko sila dahil pupunta kaming mall kasama si Daphne. Kapag wala akong pasok pinapasyal namin ni Daphne ang kambal. Lagi ko siyang kasama kasi masyadong malikot ang kambal mahihirapan ako pag ako lang ang magdadala sa kanila. Buti na lang at supportive din na ninang si Daphne, itinuturing niyang mga anak ang kambal ko."Jill don't be kulit, alis na tayo." saway ni Vonn sa kambal nito. Inuna ko kasi siyang ayusan. He is wearing brown khaki short paired with white polo and white sneakers. Ang pogi tingnan ng anak ko kahit maliit pa. Pinugpog ko ito ng halik. "Mama bilis na, ninang is outside" minamadali na ako nitong lalaki ko. Di ko kasi matapos tapos itong pag-aayos sa mahabang buhok ni Amara kasi sobrang likot niya."Wait lang
Ilang hakbang palang ang aking nagawa ng biglang narinig kong tinatawag ang mga bata. Para akong nabingi sa aking narinig. Hindi ako lumingon at hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ng mga bata habang patuloy na naglalakad. Ramdam kong nakasunod sila sa amin. Halos lumabas na ang aking puso sa aking dibdid sa sobrang kaba. Nagsimula ng mamawis ang aking kamay. God, please not now. Hindi pa ako handa."Let's go Baby. Mama is not feeling well." mahinang kong sabi sapat lang na marinig ako ng mga bata. Halos nakakaladkad ko na sila sa bilis ng aking pagkakahila sa kanila. Hindi ko na natiis pa at kinarga ko na si Vonn habang si Daphne ay mabilis ding kinarga si Amara.Nalilitong nakatitig sa akin si Vonn. Habang si Amara naman ay tahimik lang. Alam kong naguguluhan ang mga bata sa ikinikilos ko. Ito ang unang pagkakataong nagmamadali kaming lumabas ng mall." Hey kids, wait." tawag ng lalaki."Don't look, Vonn." warning ko sa kanya, pero dahil hindi ko hawak si Amara siya ang lumingon sa
Nanatili lamang akong tahimik sa likurang bahagi ng sasakyan habang bumabyahe kami pauwi sa bahay. Katabi ko si Vonn, habang nakakandong naman si Amara kay Daphne. Si Miss Belle naman ay nasa harapan nkaupo at si Derick ang nagmamaneho. Si Derick at Amara lamang ang nag-uusap simula pa pag-alis namin sa mall. Sa sobrang daldal ng lalaking ito, tiyak na magkakasundo talaga sila ni Amara. Daig niya pa si Vonn sa kakulitan niya. Sobrang kabaliktaran sa pag-uugali ng kapatid niya. "Pretty what do you want from tito, when I visit you again?" tanong nito kay Amara at tumingin pa sa salamin Nang-aasar talaga ang kumag na 'to. Hindi man lang nagtanong sa akin kung okay lang ba magdala siya ng kung ano-ano para sa mga bata. Para ano? Suhol?"Hmm.." nakataas pa ang kamay ni Amara at nakaturo kanyang sintido na tila nag-iisip kung anong hihingin sa tito kupal niya. " Elsa & Anna po 'yong big. " she giggled and even clap her hands. Excited lang anak?"A'ryt! Elsa & Anna coming for the prett
"Upo ka muna nak." seryosong bungad ni Papa sa akin. Kahit hindi man nila ako tatanungin kung sino yung naghatid alam kong nagtataka sila kasi ito ang unang beses na may naghatid sa amin maliban kay Luke na palagi naming kasamang mamasyal na nakasanayan na din nila mama."Alam namin ng mama mo na nasa tamang edad ka na. Alam mo na ang tama sa mali at ayaw namin na pangunahan ka sa mga desisyon mo. Wala kaming tutol kung sakaling isang araw maisipan mong umibig ulit. Pero isa lang ang hihilingin namin sayo, piliin mo yung taong mamahalin ka buo pati ang mga anak mo." Tumango ako. Ito ang unang beses na nagbukas si Papa ng ganitong usapin. "Si Luke, hindi ko alam kung anong tunay na namamagitan sa inyo pero ito lang ang masasabi ko sa kanya. Mabait siyang tao, magalang at mapagmahal. Kung sakaling darating man ang araw na magkabutihan kayo, hindi kami tututol ng mama mo. Pero kung sakali ding hindi mo kayang ibigay ang pagmamahal na nararapat sa kanya, payo namin sayo, ngayon palang
"My college life is not perfect. I used to juggle work and school in order for me to survive. Being in a place where you don't have any relative or someone to help you in times of need is so tough that sometimes makes me think if I still have to pursue my dream.I came from a poor family. My father is a farmer and my mother is a plain housewife but, that doesn't stop me in dreaming big. I'm not saying this to humiliate my family or to gain sympathy, instead I am sharing this to serve as an inspiration to all. Destiny is really good when I got the chance to get the scholarship in the university where I started my journey as an accountancy student. I get the chance to do my first step towards my dream.Sometimes things don't get better, but I have to learn to live with the situation. I have to fix what I can and adapt to what I can't, that's my way of coping up.I was on my last year in college when fate challenge me with its own game . I had to encounter the most painful yet the bes