พิษสวาท | ตอนที่ 8 | ลางไม่ดี

 

พิษสวาท | ตอนที่ 8 | ลางไม่ดี

"ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก แต่มึงอะเลือกทางนี้เอง!" ไทม์ตอบกลับเพราะเขาไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องที่พี่ชายตัวเองทำเลย แต่ก็ขัดไม่ได้

"ถ้ามึงจะมายืนสั่งสอน ก็รีบไสหัวไปไกล ๆ ปะ" รันเวย์กระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ

"ตอนนี้กูมีเรื่องให้คิดมากพอแล้ว!" ทั้งยังหัวเสียใส่คนรอบตัวด้วยความเครียดที่สะสมมาหลายวัน

ซึ่งไทม์ก็ยืนมองสภาพพี่ชายตัวเองด้วยความเวทนาและทำได้แค่เพียงปลงกับนิสัยเอาแต่ใจนี้

"เออ ๆ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน แล้วจะมาช่วยแล้วกัน!" ก่อนทำได้แค่ถอนหายใจและข่มอารมณ์เอาไว้เพราะไม่อยากจะปะทะและเพิ่มความเครียดให้กับคนตรงหน้ามากไปกว่านี้

สภาพของรันเวย์ในตอนนี้ดูแทบไม่ได้เลยจริง ๆ ทั้งอดหลับอดนอน แถมยังประสาทกำเริบเป็นพัก ๆ ไม่ว่าใครเข้าใกล้ มันก็พาลใส่เขาไปหมด ไม่เว้นแม้แต่พวกแม่บ้านที่ต่างเอือมระอาจะมาทำความสะอาดในบ้านหลังนี้

วันต่อมา

"ตอนเย็น ๆ มึงช่วยเข้าไปดูเรือนหอให้ทีนะ กูเลือกซื้อบ้านโครงการใหม่ของไอ้เฟรนด์มา อยู่ใกล้ ๆ หมู่บ้านเราเนี่ยแหละ เห็นมันมีแบบบ้านสำเร็จรูปพร้อมอยู่เลย แต่ว่าตอนนี้กำลังเร่งวางแผนตกแต่ง ไหน ๆ ก็จบวิศวะน่าจะตรวจความเรียบร้อยได้ดีกว่ากู" ร่างสูงขอบตาดำคล้ำเอ่ยกับน้องชายด้วยท่าทางเพลีย ๆ มีแก้วกาแฟเรียงรางอยู่บนโต๊ะมากมาย และเฟรนด์ชิพที่รันเวย์เอ่ยถึงก็คือพี่ชายแท้ ๆ ของฟาเรนไฮต์ เพื่อนสนิทไทม์โซนเนี่ยแหละ จริง ๆ พวกเขาค่อนข้างสนิทกันพอสมควร ก่อนที่อีกฝ่ายจะย้ายไปเรียนต่อเมืองนอกจึงไม่ค่อยได้เจอกัน ประกอบกับรันติดแฟนหนักมาก เลยไม่คบเพื่อนคบฝูงที่ไหนอีกเลย

"อ๋อ หมู่บ้านโครงการพี่เฟรนด์ชิพที่ถัดออกไปไม่ไกลอะนะ เออ ๆ ได้ ๆ เดี๋ยวดูให้เอง แต่กูว่าตอนนี้มึงรีบไปนอนก่อนไหม แล้วตื่นมาค่อยเตรียมงานต่อ" ไทม์ตบไหล่คนที่นั่งฝืนตัวเองไม่ยอมหลับยอมนอน

การเตรียมงานแต่งภายใน 1-2 สัปดาห์แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ เขารีบเร่งมาก ทั้ง ๆ ที่ว่าที่เจ้าสาวยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าถ้าลงจากเครื่องบินมาแล้วจะถูกขอแต่งงานอย่างกะทันหัน

"อ้าวหนุ่ม ๆ อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพอดีเลย" คุณแม่ยังสาวเดินเข้ามาภายในบ้านของลูกชายทั้งสอง เธอแต่งตัวเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอกแล้ว เพราะมีนัดเรื่องลองชุดงานแต่งเอาไว้

"มอนิ่งครับคนสวยของผม" ไทม์โซนรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดอีกฝ่ายในทันที

"ปากหวานแต่เช้าเลยนะลูกรักของแม่" เฌอรีนหอมแก้มไทม์อย่างเอ็นดู

"แล้วไม่หอมลูกชังหน่อยเหรอครับ?" รันเวย์เอ่ยแซวไปเล็กน้อย

"นี่คุณว่าที่เจ้าบ่าว ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำอีกล่ะ วันนี้แม่นัดไปลองชุดไม่ใช่เหรอ?" คุณแม่เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ รันเวย์ที่เอนหลังกับโซฟา

"ให้ไอ้ไทม์มันไปลองแทนแล้วกันนะครับแม่ ผมง่วงมาก ๆ เลย" ชายหนุ่มเอนหัวอิงไหล่ของมารดาอย่างอ่อนล้า

"จะทำแบบนั้นได้ยังไงกันลูก... มันเป็นลางไม่ดีนะ" เฌอรีนพูดขึ้นเบา ๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

"ชุดเจ้าบ่าวจะให้คนที่ไม่ใช่เจ้าบ่าวลองได้ยังไง" ผู้เป็นแม่ย้ำกับรันเวย์ไปอีกครั้ง ช่วงนี้เธอเองก็รู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่อยู่ด้วย

"แม่ครับ ผมไม่สนความเชื่อโบราณ ๆ อะไรแบบนั้นหรอกนะ... แม่ก็ไม่ต้องไปถือให้มันหนักหรอกครับ..." คนหัวรั้นตอบกลับเสียงระรื่น

"แค่ส่งไอ้ไทม์ไปลองชุดเจ้าบ่าว ไม่ได้ให้มันแต่งงานแทนสักหน่อย" รันหันไปพูดเล่นกับน้องชายต่อ

ซึ่งไทม์ก็นิ่งไปทันที และไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

"แล้วฝากลองแหวนมาให้ด้วยนะ ถ้ามึงใส่ได้กูก็คงเหมือนกันแหละ" ชายหนุ่มพูดต่อก่อนจะหงายตัวนอนไปกับโซฟาแบบง่วงถึงขีดสุดแล้วจริง ๆ

"ไม่ให้ไทม์จดทะเบียนสมรสแทนไปเลยล่ะรัน!" ผู้เป็นแม่หันไปหยิกแก้มของลูกชายคนโตอย่างนึกหมั่นไส้

"ได้ด้วยเหรอ?" รันเวย์พูดติดตลกกับครอบครัวโดยไม่ได้คิดอะไร

"โอ้โฮเจ้ารัน! ทำไมขอบตาดำคล้ำขนาดนี้ล่ะลูก?" เมื่อคุณหญิงเฌอรีนได้เห็นใบหน้าทรุดโทรมนั่นก็ต้องแอบตกใจอยู่ไม่น้อย

"มันตื่นเต้นน่ะครับแม่ ผมเลยนอนไม่หลับ" รันเวย์ฝืนยิ้มตอบแม่ของเขาไปพร้อมกับหลบหน้าหลบตา

"กลิ่นเหล้ากับบุหรี่หึ่งเลยนะรัน! แบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตายก่อนแต่งหรอกลูก!" 

"แม่อย่าแช่งผมสิครับ" เขาทำเป็นเสียงอ่อนเสียงหวานใส่แม่ทันที

"งั้นแม่จะฟ้องหนูนับหนึ่งว่าลูกสูบบุหรี่จัดมาก ๆ แถมยังติดเหล้าอีก" เฌอรีนชี้หน้าลูกชายและคาดโทษอย่างจริงจัง

"แม่ครับ ผมจะเลิกเหล้าเลิกบุหรี่วันนี้เลย ๆ" คนตัวสูงกอดแขนแม่ของเขาเอาไว้ทันที

"ทีแม่พูดเนี่ยไม่สำนึกหรอก แต่พอเอาแฟนมาขู่หัวหดเลยนะ อนาคตกลัวเมียแน่ ๆ ไอ้รันเอ๊ย!" พ่อดีเลย์เดินเข้ามาร่วมวงสนทนาของครอบครัวด้วยอีกคนหนึ่ง

"รันมันลูกพ่อไง ก็คงจะต้องกลัวเมียเหมือนพ่อนั่นแหละ" ไทม์หันไปแซว

"พูดถูกใจจังเลย ไทม์ลูกรัก" คุณแม่ยกนิ้วให้ไทม์โซนและเอ่ยชมแบบออกหน้าออกตา จนสองคนที่เหลือสบตากันพร้อมกับเบะปากแบบเดียวกันเป๊ะ ๆ

"ลูกพ่อกับลูกแม่แบ่งกันชัดแล้วนะ ดีเลย์!" เฌอรีนพูดเสริมก่อนจะลุกจากโซฟาทันที

"งั้นเดี๋ยวไทม์ไปวัดตัวตัดชุดเจ้าบ่าว ส่วนชุดหนูนับหนึ่งแม่ได้สัดส่วนจากรันเวย์มาแล้ว ถ้าขอแต่งงานกันเสร็จค่อยลองชุดและอาจจะตัดเย็บเก็บรายละเอียดนิดหน่อย ไม่กี่วันก็คงเสร็จตามกำหนดการของคุณชายเขา!" แม่เดินไปควงแขนลูกชายคนโปรดของเธอก่อนจะหันมาจ้องตาเขม็งใส่รันเวย์แบบแกล้ง ๆ ดุใส่

"ไปนอนเถอะ และอย่าสูบบุหรี่กินเหล้าอีกเด็ดขาด… ไม่งั้นวันงานถ้าไม่หล่อสมเป็นเจ้าบ่าว จะให้ไทม์แต่งแทนซะเลย" เธอแกล้งขู่คนหัวรั้น

"ถามจริง ๆ ที่รีบแต่งนี่คือพ่อกำลังจะได้อุ้มหลานใช่ไหม?" คำถามของดีเลย์ทำเอาทั้งรันและไทม์หันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย

"นับหนึ่งไม่ได้ท้องก่อนแต่งอย่างแน่นอนครับ" รันเวย์ที่เงียบไปก็รีบตอบคำถามของพ่อกับแม่ไปทันทีเพื่อไม่ให้มีพิรุธอะไร

"ถึงเวลาแล้ว… เราไปกันเถอะไทม์ แม่มีนัดกับร้านตัดชุดไว้" เฌอรีนก้มมองนาฬิกาข้อมือของเธอ ก่อนจะรีบควงแขนลูกชายคนรองเดินออกไปจากบ้านด้วยท่าทีรีบเร่ง

"ไปนอนได้แล้วปะ" ดีเลย์หันมาชี้หน้ารันเวย์ทันที เพราะสภาพอีกฝ่ายในตอนนี้ไม่ต่างจากซอมบี้ในหนังเลยจริง ๆ

"ครับพ่อ" เจ้าตัวขานตอบก่อนจะหลับคาโซฟาที่ห้องรับแขกนั่นแหละ

"ดีเลย์เร็ว ๆ สิ นายก็ต้องลองชุดพ่อเจ้าบ่าวเหมือนกันนะวันนี้น่ะ" เสียงของสตรีผู้บงการเก่งอันดับหนึ่งในบ้านตะโกนเรียกสามีดังลั่น

ซึ่งดีเลย์ก็ทำได้แค่รีบวิ่งตามไปโดยไม่กล้าหืออือใด ๆ

TA-WAN’ S PART

"พี่ตาล คุณรันเวย์เขากำลังจะแต่งงานจริง ๆ น่ะเหรอ?" ตะวันเดินเข้ามาถามพี่สาวซึ่งวุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมของในการใช้สู่ขอเจ้าสาวให้กับลูกชายคนโตของบ้าน

"ก็ใช่น่ะสิ ทุกคนถึงต้องรีบช่วยกันเตรียมงานไง" ตาลหันมาตอบพร้อมกับยืนเช็กของในขบวนขันหมากไปด้วย

"แต่พี่ตาล ตะวันเห็นทุกครั้งที่คุณเจ้าสาวเขาไม่อยู่... คุณรันพาผู้หญิงคนอื่นมาไม่ซ้ำหน้าเลยนะ" เด็กสาวพูดในสิ่งที่ตัวเองเจอมากับตา

ต่างจากตาลที่พอรู้พฤติกรรมของรันเวย์อยู่บ้าง จึงไม่ได้ตกใจอะไรมาก เพราะทุกครั้งที่เธอเข้าไปทำความสะอาดห้องก็เจอพวกกล่องถุงยางอนามัยเกลื่อนไปหมด

"จริง ๆ ตะวันแอบได้ยินมาว่าคุณรันทำผู้หญิงคนอื่นท้อง ก็เลยต้องรีบจัดงานแต่งนี้ขึ้นมา... พี่ตาลว่าเราควรจะเอาเรื่องนี้ไปบอกว่าที่เจ้าสาวดีไหม?" สาวน้อยพูดตามตรงด้วยความใสซื่อตามประสาเด็ก ๆ

"เรื่องของเจ้านายน่ะ เราไม่ควรไปพูดต่อ!" ตาลหันมาขึ้นเสียงใส่น้องทันที เพราะรู้ดีว่าถ้าทำให้คุณรันโกรธ พวกเธอทั้งคู่ได้เดือดร้อนแน่ ๆ

"แต่ตะวันสงสารคนที่จะมาเป็นเจ้าสาวของเขานะพี่ตาล เธอจะรู้ไหมว่าคุณรันน่ะ… (ตะวัน) / พอได้แล้วตะวัน เราไม่ควรเอาเรื่องของเจ้านายมานินทาสนุกปากแบบนี้ (ตาล) " ตาลยกมือขึ้นปิดปากน้องสาวทันที เพราะกลัวว่าคนใช้คนอื่น ๆ อาจจะผ่านมาได้ยินเอาได้