เมียข้าใครอย่าแตะ…

ผ่านไปแล้วกับการฟ้องร้องพ่อและพี่ของมิ้นท์.. ถามว่าเขาสงสารมิ้นท์รึเปล่า ตอบเลยว่าสงสารมากเจ้าตัวนั่งน้ำตาไหลตลอดการขึ้นศาล ฝ่ายนั้นพยายามหาทนายที่ดีที่สุดแต่มันก็ยังไม่ดีพอเพราะเขามีทนายที่ดีกว่า และถึงแม้จะหาทนายมาจากไหนยังไงก็สู้ไม่ได้อยู่แล้วด้วยพยานและหลักฐานต่างๆที่เขารวบรวมได้ยังไงก็ไม่มีทางสู้ได้อยู่แล้วหนึ่งร้อยเปรอ์เซ็น และเมื่อการตัดสินออกมามันก็ทำให้ฝั่งนั้นตะโกนด่าทอมิ้นท์ว่าเป็นคนเนรคุณ แต่เดี๋ยวก่อนนะ การที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งต้องระหกระเหินไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองลำพังตัวคนเดียวและยังทำงานหาเงินส่งกลับมาให้คนเป็นพ่อและอีกส่วนก็เก็บเอาไว้เพื่อสานฝันให้ตัวเองได้มีสถานดูแลคนชรา.. แบบนั้นเหรอที่เรียกว่าเนรคุณ ถ้าจะเนรคุณเขาคิดว่าคนพวกนั้นมากกว่าที่อยากได้อย่างเดียวจนลืมนึกถึงคนที่ต้องแบกรับความเหงา ภาระ และหน้าที่ทุกอย่างเอาไว้คนเดียวอย่างเดียวดาย…

“กลับบ้านกันเถอะ..”

“ค่ะ..”

เธอจะไม่เสียใจอีกแล้ว.. เธอสัญญาว่าเธอจะไม่ร้องไห้.. ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บและจุกมากแค่ไหน แต่เธอจะไม่ยอมเสียใจอีกแล้ว เธอเหนื่อยมามากแล้ว เธอต้องเป็นมิ้นท์คนใหม่ที่มีความสุขให้ได้.. เธอต้องทำให้ได้..

หม