กินที่โรงพยาบาล.. 18+

คนป่วยของเธอตอนนี้ทำตัวเหมือนเด็กขึ้นทุกวี่ทุกวัน.. ตอนนี้เขายังกลับบ้านไม่ได้เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเพราะเท่าที่เธอลองๆเช็กอาการคร่าวๆของคุณไคล์แล้วแต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยังกลับบ้านไม่ได้เธอเองก็ไม่เข้าใจ..

“ดีขึ้นรึยังคะเนี่ยอยู่โรงพยาบาลมาหลายวันแล้วนะคะ..”

“นี่ถ้าพี่ได้กินมิ้นท์ที่โรงพยาบาลพี่ยอมกลับบ้านเลย..”

“เพ้อเจ้อค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ต่อไปก็แล้วกันค่ะ..”

“ได้สิ ไม่ติดนะยังไงแวะมาเยี่ยมพี่บ่อยๆนะ…” เอาซี๊.. เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะทนไปได้นานขนาดไหน..

“ไม่ได้ค่ะ มิ้นท์ต้องไปไลฟ์ขายของกับคิม.. มิ้นท์มาบ่อยไม่ได้หรอก..”

“ก็แล้วแต่.. ”

ดื้อมาก อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะแต่ทำไมทำตัวดื้อขนาดนี้เนี่ย.. ดื้อกว่าผู้สูงอายุที่เธอเคยดูแลอีก.. นับวันเขาเหมือนเด็กชายสามขวบที่ร้องงอแงอยากได้นั่นอยากได้นี่.. เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคำที่คุณไคล์ใช้กับเธอบ่อยๆ กล่าวหาว่าเธอดื้อน่ะ.. ตกลงใครกันแน่ที่ดื้อ…

….

พรึบ.. พรึบ..

“โอ๊ย.. นอนไม่หลับ… จะทำยังไงดีเนี่ย..”

ฮึ่ย.. ทั้งที่เธอเป็นคนบอกเขาเองว่าแล้วแต่ แต่ทำไมกัน ทำไมเธอถึงนอนไม่หลับเนี่ย.. แล้วตอนนี้เขาจะนอนหลับไหมนะ เธอเองก็พอ