Kinaumagahan VANILLA Maaga pa lang, gising na si Vanilla para maghanda sa pag-alis nila. Kahit papano, excited din naman siya sa bakasyon nilang ito. Kahit na alam niyang kasama na naman ang asungot na si Freya, hindi nakakaapekto sa kanya iyun sa maganda niyang mood. Siya na din ang nagligpit ng mga daldalhin niya. Sinigurado niya na kumpleto siya sa lahat. Ito din kasi ang kauna-unahan pagkakataon na makakalabas siya dito ng bahay eh. Tsaka, pagkakataon niya na din iyun para makapaglakad-lakad at makalanghap ng sariwang hangin. "Are you ready?" nakangiting tanong ni Zakari sa kanya. Simula kagabi hangang sa pagising nila kaninang umaga, nasa magandang mood ang binata. Siguro masaya ito dahil nga naka score kagabi eh. "Yes, I am ready!" sagot din naman niya sa binata. Pinilit niyang huwag ngumiti kahit gusto niya. Maayos ang pakikitungo sa kanya ni Zakari kaya walang dahilan para galitin niya ito "Good! Let's go!" nakangiting sagot ni Zakari sa kanya at hindi na siya pum
VANILLA "Zakari, teka lang...Wait, kakain na pala ako! Gutom na gutom na ako kaya balik na tayo sa dining area." mahina niyang wika dito. Hindi niya inaasahan na mas lalong maging mapusok si Zakari ngayun. Gusto niya lang naman inisin si Freya at wala siyang balak na makaipag-sex kay Zakari. "Not so fast, Hon! Ikaw ang nag-umpisa nito kaya itutuloy-ituloy na natin ito. It takes only one hour and after this, promise, sa labas tayo kakain." seryosong sagot ni Zakari sa kanya. Hindi na talaga siya nito ibinaba hangang sa makarating sila ng kwarto. Pagkalapat ng likod niya sa kama, sunod na dumagan ang katawan nito sa kanya kaya kahit na gusto niyang pumalag, hindi niya nagawa lalo na at mas malakas ito kumpara sa kanya. Hangang sa tuluyan na din siyang nakalimot. Namalayan niya na lang na tinutugon niya na ang halik ni Zakari at hindi niya alam kung talagang tanga ba siya or sadyang marupok lang dahil nagawang maisagawa ni Zakari ang nais nito sa kanya. Namalayan niya na lang
FREYA "Zakari, no! Hindi pa ako tapos kumain eh. Bakit ako ang aalis gayun si Vanilla ang nag-iinarte." bakas din ang inis sa boses ni Freya habang sinasabi ang katagang iyun sabay titig ng masama kay Vanilla. WAlang hiya! Salot talaga ang babaeng ito! Sa lahat ng pagkakataon, ang Vanilla na ito ang palagi na lang pinapaburan ni Zakari! Kailan ba siya makakakuha ng pagkakataon na madispatsa ang Vanilla na ito sa buhay ni Zakari? Para sana wala nang asungot at tuluyan niya nang ma-solo ang lalaking alam niyang nakatakdang maging kanya! "Hindi kayo in good terms ni Vanilla at kanina pa siya hindi kumakain..so please..ikaw itong mas nakakaintindi kaya ikaw na lang ang mag give way. Hindi kayang kumain ni Vanilla na kaharap ka and since nakakain ka naman na, pwede ka nang bumalik ng kwarto mo.'" sagot naman kaagad ni Zakari kay Freya. Hindi naman mapigilan ni Freya ang maikuyom ang kanyang kamao. Pigil niya din ang sarili niya na sugurin si Vanilla para sabunutan. Kung wala lan
VANILLA "Ibaba mo na ako. Kaya ko na ang sarili ko.'' malamig ang boses na wika ni Vanilla kay Zakari pagkadating nila sa may hagdan. Wala na si Freya at wala na siyang balak pang makapag-plastikan pa dito kay Zakari. "Sino ang may sabi sa iyo na magbabad ka sa tubig?" seryosong tanong naman nito sa kanya. Imbes na ibaba siya...tuluyan na nitong inihakbang ang mga paa sa bawat baitang ng hagdan at huminto lang ito sa pintuan ng kanyang kwarto "Trip ko lang. Buntis si Freya at sinampal mo siya kanina. Mabuti pang siya na muna ang unahin mo." serysong sagot niya dito sa tanong nito. Binuksan ang pintuan ng silid at direchong pumasok sa loob. Hindi niya na din hinintay pa ang maging sagot nito. Wala siyang balak na makipag-usap dito lalo na at sariwa pa sa isipan niya ang ginawa nitong pananampal sa kanya kaninang umaga. Hindi naman na siya nito sinundan kaya naman kahit papano, nakahinga siya ng maluwag. Direcho na siyang pumasok ng banyo para maligo. Masyadong malamig sa bala
VANILLA "Naku, Mam, umahon na po kayo diyan? Baka magkasakit po kayo at kami ang malalagot nito kay Sir." kaagad na wika ni Manang nang mapansin nito na nandito pa rin siya sa tubig. Halos isang oras na siyang nakababad at wala naman siyang ginawa kundi ang mag-steady lang sa iisang lugar at tumitig sa kawalan. Literal na pagbabad lang sa tubig ang pakay niya. Gabi na at tanging liwanag na lang na nagmumula sa poste ng ilaw ang nagiging liwanag ng buong kapaligiran. Wala sa sariling napatitig siya kay Manang kasama na ang apat pang kasambahay na halata sa mga mukha ng mga ito ang matinding pag-aalala. Kanina pa siya ng mga ito binabantayan pero wala siyang balak na pansinin. Inaasahan niya na sa tulong ng malamig ng tubig ng swimming pool ay makakaramdam siya ng pamamanhid ng kanyang damdamin pero hindi pala. Ni hindi man lang nabawasan ng kahit na kaunti ang sakit na nararamdaman ng kalooban niya. Tinitigan niya muna sila Manang bago niya inilubog ang kanyag ulo sa tubig ng
VANILLLA "A-ano ang ibig mong sabihin? Zakari, nasaan ang anak ko?" umiiyak niyang tanong dito Ang huling katagang binitiwan nito kanina ay nagbibigay sa kanya ng malaking katanungan sa isipan niya kung talaga bang namatay ang bata sa kanyang panganganak. Imposible kasi talaga eh. Lalo na at alam niyang healthy ang anak niya nang isilang niya! '"Ang anak natin? Hindi mo siya makikita hangat hindi ko maramdaman na mahal mo din ako, Vanilla. Hindi mo siya mahahawakan hanga't hindi ko maramdaman na ako lang ang lalaking gusto mong makasama habambuhay." nakangisi nitong sagot sa kanya. "Kung ganoon, niluluko mo lang ako? Buhay siya? Buhay ang anak ko diba?" seryosong tanong niya at isang makahulugang ngiti ang gumuhit sa labi nito. Wala sa sariling napayakap siya sa sarili niya lalo nang mapansin niya ang matinding pagnanasa na nakaguhit sa mga mata ni Zakari habang nakatitig sa kanya "Stop talking nonsense. Now take off your clothes! Malulungkot ang anak natin kung wala siyang