TUMAGAL ANG ILANG MINUTO bago huminto ang sasakyan. Narinig ko ang paghinto rin ng dalawang sasakyan na magkasunod at sa pagbaba ni Tanda at Kulugo, rinig ko ang boses ng mga ito. Ngunit mas umibabaw ang tili ng mga estudyante, siguro dahil sa presensya ni Tanda o pareho silang dalawa.
Hinintay kong pagbuksan ako rito sa likod ngunit halos maubusan na ako nang hininga ay walang nag-abala na maalala ako.
Padabog kong kinalampag ang pinto sa harap ko't sumigaw. "May tao pa rito! Hoy!! Buksan niyo ang pinto!"
Bumukas nga ang pinto, kaya mabilis akong napaupo at doon lamang ako nakahinga ng maluwag at makalanghap ng sariwang hangin sa tanang buhay ko.
"Gusto niyo pala akong patayin,
Intramurals.Isang linggo na akong nag-aaral sa IFU (International Foreign University) at sa isang linggo na 'yon ay wala pa akong natututunan dahil sa sobrang hirap ng lahat ng subject at wala pang tumutulong sa akin.People treat me like a ghost in school, it's better that way though. I thought I'll be questioned 'coz I look like Davina, my twin, but I was wrong. They actually don't care on how I look, they don't even dare to look at me. Geez.Only Mikey Gutierrez, my seatmate that always pestering me; and he always reminds me of Mackey, the only guy who sees the good in me. But Mikey and Mackey are different, they're like white and black.Mikey is a bully, who alway
"Kung hindi mo mapapayag si Melvin Gutierrez na magtrabaho sa kumpanya natin, mag-resign kana bilang CEO ng Tsukasa Corp," matigas ang boses ng matanda base sa kaniyang tono.Sumang-ayon ang iba sa hinaing ng matandang hukluban."Imposible naman 'ata ang gusto niyong mangyari, kilala natin si Mr. Gutierrez na hindi nakikipag-transaksyon sa iba at ayaw niyang may kasama sa trabaho. Hindi siya pumapayag na magkaro'n ng business partner pagdating sa negosyo. Bakit 'di niyo na lang sabihin na gusto niyo siya patalsikin sa pwesto niya bilang CEO," boses ni Kulugo na buong tapang na sumabat."Presumptuous! Who gave you the right to talk to me like that?! Remember, you're just his dog!" may bahid na galit niyang sigaw sa kanya.
INTERNATIONAL FOREIGN SCHOOL Lunes na at ibig sabihin ay papasok na naman ako sa klase. Tamad na tamad akong naglakad dito sa hallway ng IFU sa first floor patungo sa klase, MAPEH ang first subject namin ngayon. "Shit!" Bulalas ko nang may bigla na lang tumama sa aking ulo na kung anong deputa ang naglanding sa akin. Nakayuko akong naglalakad kaya hindi ko 'yon napansin. Pusangginahasa. Irita kong inangat ang aking ulo para tingnan kung sinong animal ang bumato no'n. Nagtagis-bagang ako at ikinuyom ang aking mga kamao na handa nang pumatay anumang oras. Si Unggoy (Mikey) lang naman ang bumato sa akin ng bola ng baseball kasama ang tatlo niyang halagad; Kagame Okamoto, Sian Lee,
Kai. "ATEE V!!!" Napalingon ako sa kararating lang na si Bernadette dahil sa sobrang lakas na boses nito nang tawagin niya si Ate V na nakikipag-usap sa isang matandang VIP na kostumer sa bar counter. Matalim niyang tinapunan ng tingin si Bernadette na ngayo'y nakalapit na sa kanyang tabi. Napahawak pa siya sa bibig niya at humingi ng tawad sa matandang kausap nito. Tumango lang ang matanda at matipid na ngumiti bago niya ako nilingon kaya bahagya lang akong yumuko rito bilang pagbati sa kaniya, nagtaas ito ng baso ng alak para makipag-cheers sa akin saka tinungga ang alak sa baso. Nagpaalam saglit si Ate V sa kausap at lumayo sa matanda para kausapin si Bernadette dahil mukhang may imp
“NANDITO SILA! DITO!” Malakas na sigaw ni Kuya Ethan na nakikisabay sa plano. “Kill me if you can. But I’m warning you, you will never win against me. So, you should be the one who needs to leave. Take your minion or else your father's candidacy running as a mayor will be at risk.” Before he could say anything, his two minions stopped him and whispered something to him that made him shocked and forced to leave. I looked at Mickey who looked so pitiful. I shook my head and went near him. “Ayos ka lang?” I asked him and helped him to stand up. “What did you tell him to make him leave?” tanong niya habang paalis na kami sa eskinita, lumapit na rin sa akin—sa amin si Ethan at tinulungan akong
Never drink alcohol again.Nagising akong sobrang sakit ng ulo ko na para bang binibiyak ito. Langya. Naparami ‘ata ang nainom kong alak. Buwisit. Bumangon ako sa kama pero—bakit iba ang amoy ng kwarto at sobrang tigas ng aking hinihigaan? Para akong nilagay sa masikip kaya sobrang sakit ng buong katawan ko at amoy—“How is it, drunk kid?”Napamulat ako at napabalikwas sa pagkakahiga sa boses na ‘yon. Nakabalot sa akin ang makapal na puting kumot habang nakaupong gulat na gulat kay Tanda na nakasandal sa gilid ng pintuan, suot ang itim na ternong pajama na humihigop ng kape.Napailing ito sa akin nang hindi ako makasagot sa sobrang pagkagulat at pinipilit pang pinapaso
“Yah!” Nawala ako sa malalim na pag-iisip nang may sumipa sa sofa na inuupuan ko para makuha ang atensyon ko. Kaya gumalaw ang balikat ko sa gulat at napalingon sa kanya na 'yong mga tanong na gusto kong itanong ay naglaho nang makita ang itsura nito.He was wearing a hipster suit and complete outfit like you will doubt whether he’s going to a wedding or party gatherings from his; black skinny tie, black suit/ notch lapel, black pocket square while inside it’s a solid black shirt. He is also wearing an onyx cufflinks shouting its price and polished calfskin black shoes, and everything is well-ironed and polished. He must have spent thousands for his suit today. Plus, his clean haircut that's always a reason why every woman fell for him.Amoy na amoy ko ang mamahaling pabango nito na gin
“Hey, are you alright?” I heard him asked as he stepped out of the car. “I’m sorry… I’m sorry... I’m—” My voice was shaking, staring at him with my watery eyes while my body was extremely shaking from the emotional feelings that I have. “I’m sorry, ma. I’m sorry.” I whispered, losing my insanity. “It’s my fault. I’m sorry.” I repeatedly apologized to my mom that because of me, she died. My breathing became unstable and I started to lose it, my heart is in so much pain and my body is trembling with fear. Memories of the past started reminiscing about what had happened twelve years ago. He stepped his foot towards me and put his hand on my shoulder and moved it softly to get my attention. “What’s wrong? Why are you shaking? I should be the one who gets mad—”