Chapter 5- Pambayad Utang

"ANOOOOO ITO BARUKO! Nakakaimbiyerna ka naman oh! Gagawin mo pa akong kriminal sa ginawa mo! Bakit nagkidnap ka ng walang kamuwang muwang na batang paslit!" galit na galit na sigaw ni Maleyna. Halos dumagundong ang buong boses niya sa kalawakan ng espasyo sa loob ng isang abandonadong building.

"Pasensya ka na Maleyna... wala na kasi akong choice na maisip eh. Ito na lang ang naisip ko para makabayad utang sa iyo. Biruin mo... limang milyon ang utang ko sa iyo. Saan ako kukuha ng ganoong kalaking pera para maipambayad ko sa iyo? Huh? Kahit ibenta ko sa matronang bakla ang katawan at kaluluwa ko wala namang papatol sa kapangitan ko para lang makalikom ng ganoong kalaking pera. Ayoko namang mangholdap sa mga banko. Mas delikado yun hahahaha at mas komplikado," mahabang pagdadrama ni Baruko sa kanya.

Sa kabilang banda, nakahiga lang sa isang lamesa ang nakataling paslit na bata habang natutulog pa ito roon. Aligaga na palakad lakad si Maleyna nang pabalik balik sa harapan ni Baruko habang nag iisip ito ng sobrang lalim.

"Tanggapin mo na yan bilang pambayad utang ko sa iyo. Ipadala mo na lang siya sa malayong lugar para hindi siya mahanap ng mga magulang niya. Hindi ka naman tagarito hindi ba?" saad muli ni Baruko.

"Hala aber?! Paano ko mapapakinabangan iyang ipinalit mo? Hala sige nga?! Gusto mo pa akong makulong nang kidnapping kapag nagkataon. Remember, sa Manila lang ako nagtatrabaho," iritableng sigaw ni Maleyna sa kausap niya.

Tumikhim muna nang malalim si Bakuro saka ito nag isip muli nang malalim. 

"Edi ibenta mo sa mga foreigner na matagal mo ng kustomer. Bahala ka na... pwede naman nilang gawing slave iyan o baka may naghahanap ng anak sa kanila. Ipadala na lang nila sa ibang bansa para hindi na maghabol pa ang mga magulang niyan. Mayayaman naman sila at may kontrol sa lipunan. Kayang kaya na nila maipuslit ang batang iyan sa ibang bansa mula rito sa ating bansa. Diskartihan mo na lang. Diyan ka naman magaling eh. Gamitin mo karisma mo para mabenta yan." Pagpupumilit pa ni Bakuro sa kanya para lang makuha na siya nito. 

"Kahit kailan talaga! Buwisit ka sa buhay ko! Kung binigay mo na lang sana sa akin ang parte kong limang milyon noon at hindi mo ginasta sa walang kakwenta kwentang bagay... baka sana wala tayong problema ngayon! Kung hindi dahil sa tulong ng boss ko matagal ka ng patay ngayon dahil sa ginawa mong pagtakas!"galit na galit na sigaw ni Maleyna sa kanya. 

"Oh siya...... alam ko na nga na nagkamali ako hindi ba? Kaya nga ginawan ko ng paraan eh para lang maisalba ko pa ang buhay ko at hindi mo na ako ipapatay sa mga kasangga mong sindikato hindi ba? Tingnan mo muna iyang batang iyan. Mapapakinabangan mo rin iyan.. kung hindi ngayon baka balang araw. Maganda yung bata... anak mayaman at hindi lang maganda... sobrang napakaganda. May lahi yan," saad pang muli ni Bakuro. Patuloy pa rin itong nangungulit sa kanya. 

Sa kabilang banda, nilapitan ni Maleyna ang natutulog na batang babae sa lamesa at hinawakan nito ang malambot nitong mukha. Tinanggal nito ang nakasapak na panyo sa kanyang bibig saka niya tinitigan ng maigi ang mukha ng bata. 

Kalaunan ay nagkaroon na ito ng biglaang interes na kunin na lang ang bata. Tama nga ang sinabi ni Baruko na magandang bata ang nakuha niya. Mapapakinabang niya iyon balang araw. 

Dinala niya ang bata sa inuupahan nila. Laking gulat ng asawa niya pagdating niya dahil may dala dala na itong isang batang babae. Sinabi na lang niya na pinaampon sa kanya ng kakilala niya ang bata dahil wala na itong kakayahan na palakihin ang bata dahil iniwan na rin sya ng foreigner nitong kinakasama. Dahil mabait siya ay tinanggap na lamang niya iyon na walang pinambayad na kapalit na pera sa kanya. 

Ganoong kalaking kasinungalingan ang una niyang ipinaliwanag sa asawa at anak niya para lamang maiwasan na mag hysterical sila. Iniiwasan din niyang matunugan ng kanilang mga kapitbahay ang totoong nangyari sa bata kung sasabihin kaagad niya ang totoo sa kanila dahil nasa squatter area lang sila nakatira. Baka mabigla na lang siya isang araw, may mga pulisya nang sumugod sa kanila. 

Naisipan ni Maleyna na arugain ang batang paslit na babae sa kanyang poder bago niya isasabak sa mundo na pinanggalingan niya. Nagpaalam ito sa kanyang amo sa bar na pinapasukan niya na uuwi muna siya ng probinsya para samahan ang pamilya niya sa pag uwi sa probinsya nila. Pagkalipas ng ilang araw, kumuha kaagad siya ng ticket ng barko para sa kanilang lahat papuntang Zambales.

Sa kabilang banda, hindi na nga nagawang makauwi ni Grievo sa pamilya niya. Pagkalipas ng dalawang araw ay saka pa lang kumilos si Maleyna para ipaghanap siya sa mga kakilala niya at humingi na rin ito ng tulong para lamang mas mapadali ang paghahanap sa kanya subalit bigo na silang matagpuan ito.

SA KABILANG BANDA......

GRIEVO's POV

Dumilat ang aking paningin at natagpuan ko na lang ang aking sarili na nakahandusay sa lapag sa tabi mismo ng malalaking basurahan. Inalala ko sa mga nagdaang oras kung ano nga ba ang mga nangyari sa akin bago ako nawalan ng malay. 

"Hala! Nasaan na yung batang kasama ko kanina? Susmaryosep?! Akala ko naligtas ko na siya... nadali pa rin pala siya ng kidnaper na iyon. Bakit ako hindi niya sinama? Nakakapagtaka naman iyon... tsk... tsk... tsk..." sabi ko sa aking sarili habang napapakamot ako sa aking ulo saka ako tumayo. 

Sa kabilang banda naman, halos maglulundag na ako sa tuwa dahil biglang sumagi sa isip ko sa wakas! Malaya na ako sa pamilya ko! Wooohooo! 

Nagpalaboy laboy lang ako sa nakalipas na ilang araw. Kung saan saan ako natutulog basta may silong at mga karton ay ok lang sa akin. Sa layo ng nilakad ko, hindi ko na namalayan na nakalayo na rin pala ako sa Luneta Park kung saan ko huling nakasama ang pamilya ko.

Natutunan kong magkalkal ng mga basura na pwedeng maibenta sa junk shop dala na rin ng impluwensya na napansin ko sa mga katulad kong nakatira lang sa lansangan. Mas pinili kong suyurin lahat ng mga basurahan sa mga lansangan sa Manila para lamang makalikom na pwedeng maibenta sa junk shop na ipangkakain ko sa sarili ko, kaysa gayahin ang ibang mga palaboy laboy na magdamag lang na nanlilimos sa daan at naghihintay na maabutan ng pera mula sa mga taong dumadaan sa kanilang harapan. 

Nagawa ko ring magbahay bahay minsan para manghingi ng mga bote, lata, diyaryo at kung anu ano pa para maipandagdag ko sa binebenta ko sa junk shop. Umabot sa tatlong taon na nabuhay akong ganoon sa lansangan para lang makasurvive sa buhay. Ngayon, may sarili na akong di tulak na kariton at lahat ng kalakal ko ay doon ko nilalagay habang patuloy pa rin akong nagbabahay bahay makahingi lamang ng mga patapon nilang gamit. 

Naglakas loob din akong sumubok manghingi sa mga mas magagarang bahay. Isang araw, sa aking pagtutulak ng kariton sa isang tahimik na kalsada ay may nakita akong tumatakbo palapit sa akin na isang napakagandang aso. May taling nakasuot sa kanyang leeg at para bang nakawala siya sa nagmamay ari sa kanya. 

Napahinto siya mismo sa kariton ko at inaamoy amoy nito ang mga kalakal na nakalagay roon. Sa sobra kong pagkamangha ay nilapitan ko ang aso at sinibukan kong himasin ang likuran nito. Sa unang himas ko sobra pa akong natatakot na baka kagatin ako nito subalit walang reaksyon na pagiging agresibo na ginawa ang aso. 

Pinagpatuloy ko ang paghimas sa kanyang katawan. Doon ko napagtanto na mabait na aso pala ang lumapit sa kariton ko. Isa pala itong goldeen retriever. Habang hinihimas ko kasi maging ang kanyang ulo ay ginagalaw nito ang kanyang buntot para ipakita sa akin na nasisiyahan siya sa ginagawa ko sa kanya. 

Maya't maya ay may dumating na isang katulong na tumatakbo papunta sa pwesto ko. 

"Aso ninyo po ba ito? Sa tingin ko nakawala siya.." una kong tanong pagkatapos nito huminto sa tapat ko. 

"Naku po! Iho salamat.... buti na lang hindi nakalayo ng todo ang asong ito. Pagnagkataon lagot ako sa may ari nito. Salamat talaga iho," saad bigla ng katulong na kausap ko. 

Napatango na lang ako sa kanya. Maya't maya'y naisip ko na samantalahin na rin ang pagkakataon para makapagtanong sa kanya. 

"Ah Ma'am... naghahanap po kasi ako ng mga bote, lata, diyaryo at kung anu ano pa na maaari ko pong maibenta para sana may pangkain ako. Mayroon po ba kayo sa bahay ninyo?" masinsinan kong tanong sa kanya. 

"Ganoon ba iho..... oo marami halika sama ka sa akin. Yung bahay na pinapasukan ko maraming tambak doon para atleast makatulong din ako sa iyo," saad naman nito sa akin saka ako sumama sa kanya habang tinutulak ko ang kariton ko. Ang bahay pala na napuntahan ko ay pagmamay-ari ng MORGEN.