Chapter 1: Shattered

[TAMMARA’S POINT OF VIEW]

Nagising ako sa malakas na kalabog na sa tingin ko ay nagmula sa kwarto nila mommy at daddy. Malakas na puto ng baril ang sunod na narinig ko. Gumapang ang pangamba sa dibdib ko lalo nang maalala ko ang sinabi sa’kin dati ni Sarah.

“May gustong pumatay sa mga magulang mo, Ara.”

Napatakip ako sa tenga ko dahil para bang nag eecho ang mga katagang iyon. Ayaw kong mag-isip ng masama lalo na sa kalagayan ko ngayon. Gusto kong tingnan ang nangyayari sa taas, pero halos hindi ko maigalaw ang mga paa kong nanginginig at para bang nawalan ng lakas.

“ARA ANAK, TUMAKAS KA NA!” Isang malakas na sigaw ni daddy ang nagpagising sa ulirat ko. Kusang gumalaw ang mga paa ko at tinungo nga pintuan ng kwarto.

“ANAK TUMAKBO KA NA!”

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang makita ko ang kalagayan ni mommy. Naliligo siya sa sariling dugo, may sinasabi siya ngunit hindi ko ito marinig basta’t ang naintindihan ko lang ay ang kumpas ng kaniyang mga kamay. Pinapa-alis na niya ako.

Sa kabilang dako, nakikipaglaban si daddy sa isang lalaking may takip ang mukha. Matangkad siya at maskulado, ang kaniyang tindig ay parang mamamatay tao. Nang magawi sa akin ang kaniyang paningin, napagtanto ko na para bang pamilyar sa’kin ang kaniyang mga mata.

“TAKBO NA TAMARRA!” Muling sumigaw si daddy bago sunggaban ng suntok ang lalaki.

“Hindi mo mapapatay ang anak ko.”

“Ayos lang, ang importante mapatay ka naming traydor ka!”

Napalingon ako kay mommy na bilang at mahina na ang paghinga. Ramdam ko ang maiinit na luha na rumaragasa sa aking mukha.

Kahit nanlalabo ang paningin ko ay sinikap kong tumakbo palayo sa bahay. Ilang beses pa akong natumba dahil sa sakit ng paa ko.

Saglit ako napahinto at naghabol ng hininga. “Ano’ng nangyayari? Panaginip ba ito? Hindi ito totoo, nananaginip lang ako. Isang masamang panaginp ito!” Nanginginig kong wika at sinampal sampal ang magkabila kong pisnge.

“Ara, ano’ng nangyari sa’yo? Bakit ka naglalakad ng walang… tsinelas?” Hindi makapaniwala si Sarah na nakita niya ako sa ganitong ayos.

Hindi ako makapagsalita at puro iyak lang ang nagawa ko. Literal na tinakasan ako ng bait pansamantala, nagwawala ako at maski ako hindi ko maintindihan ang pinagsasasabi ko. Nagpapapadyak ako sa sahig dahilan ng mas lalong pagkasugat ng mga paa ko hanggang sa nawalan ako ng lakas.

Namalayan ko na lang na nasa loob na pala ako ng bahay nila.

“Ara, what happened?” Hinawakan ako sa pisnge ni Cheska na kararating lang.

Nag-iwas lang ako ng tingin at nagsimulang magsitulo ang mga luha ko ng maalala ko ang sinapit ni mommy. Marahil pati si daddy ay wala na rin. Bakit kasi ang hina ko. Dapat pala criminology ang kinuha kong kurso para sana kahit papaano nakalaban manlang ako kanina. Sana’y nailigtas ko ang mga magulang ko.

“Napadaan ako sa bahay nila, bukas ‘yong gate at sobrang tahimik. Parang wala na doon ang mga guards nila,” wika pa ni Ivan na nasa bukana pa lang ng pintuan.

Tumango ako at huminga ng malalim. “S-Someone killed them,” usal ko na tila ba’y nanginginig pati ang dila ko.

Umapaw ang katahimikan, lahat sila nanlaki mga mata habang nakatingin sa’kin. Umiling si Sarah at lumapit sa’kin.

“Huwag mo’ng sabihin na nagkatotoo ang hula ko, Ara?”

Hindi ko siya sinagot, humagulgol na lang ako sa braso niya.

“Pero paano mo ba nahulaan Sarah? May nagsabi ba sa’yo?”

“Ano’ng nagsabi, Cheska. Sino naman ang magsasabi sa’kin?”

“Alam natin pareho na hindi ka manghuhula, paano nga kasi!”

Inawat na lang sila ni Ivan dahil para bang nakaroon sila ng tension.

“Okay fine. May nagsabi nga sa’kin. Hindi ko ‘yon kilala, basta lalaki siya, nakatakip naman ang mukha eh. At ito, nakakatakot ang aura niya, kaya natakot ako na sabihin ang lahat. Basta sinabi ko lang kay Ara, na may gustong pumatay sa mga magulang niya,” paliwanag ni Sarah at naupo sa tabi ko.

“Bakit kasi hindi mo sinabi na may nagpapasabi. Ide sana sinabihan ni Ara ang mga magulang niya!” bulyaw ni Cheska.

“Hindi ko naman kasi alam na seryoso ang lalaking iyon. Akala ko nakikisabay lang siya sa Halloween,” depensa naman ni Sarah.

***

Bigla akong kumaripas ng takbo at tinahak ang daan pabalik sa’min. Dinig ko pa ang pagtawag sa’kin ng tatlo pero hindi ko sila pinansin.

“MOMMY. DADDY!”

Bago pa ako makapasok ng tuluyan may humablot sa braso ko kaya nawalan ako ng balanse. Napapikit na lang ako ng mariin at ihinanda ang sarili na bumagsak.

“Don’t be stupid. You want to be killed too?”

Isang matipuno at matikas na lalaki ang sumalo sa’kin. Isang tattoo ang nakapukaw sa attensiyon ko, it’s the same tattoo that daddy has. Magkakilala ba sila?

“Who are you?”

“Hindi mo kailangan malaman ang pangalan ko. Anak ka ni Rodger, tama?”

“Bakit ko naman sasagutin ang tanong mo kung hindi mo rin naman sinasagot ang tanong ko?”

Hinawakan niya ng mahigpit ang braso ko. “Sinasabi ko sa’yo, magpakalayo-layo ka na dito dahil tiyak isusunod ka nila,” aniya at tumalikod na.

Hindi na ako naka imik pa o sigawan man lang siya upang huminto. Pinanuod ko lamang siyang naglakad palayo at nang makaramdam ako ng mga yabag papalabas sa bahay, kaagad akong nagtago sa halamanan namin.

“Tiyak nakalayo na siya. Hayaan na muna natin ang batang iyon, babalik din iyon dito.”

“Kailangan na nating umalis. Alam kong tatawag iyon ng pulis, gusto mo bang mahuli tayo?”

Dalawang lalaki ang nag uusap sa labas ng main door namin. Pareho sila matatangkad, pero ang isa ay may kaputian.

“Kung hindi ka palpak, ide sana malinis ang trabaho natin.”

“Ako pa ang may kasalanan. Sino ba ang nakatulog sa’tin? Simpleng p****k lang nakatulog ka na. Hangal!”

“Tama na iyan! Pareho kayong walang silbi! Huwag na huwag ninyong hahayaan na mabuhay ang anak nila, dahil baka dumating ang araw na iyon ang umubos sa’tin.”

“Di hamak na babae lang siya, Boss,” giit ng isa at tila ba’y minamaliit ako.

“Babae nga, pero alam kong magmamana iyon sa ama. Lalo pa’t nasaksihan niya ang pagbagsak ng mga magulang niya.”

Nakatalikod ang lalaking tinawag nilang boss kaya hindi ko makita ang mukha nito. “Naintumba na natin si Rodger, at kapag napatay natin ang anak niya, wala ng makakagulo at pipigil sa organisasyon natin,” ani pa nito at naglakad na palabas.

“Nakita ko siya, tumakbo patungo sa direksiyon na iyon.”

Biglang sumulpot ang lalaking naka usap ko kanina at tinuro ang direksyon patungo sa kabilang kalye.

Bakit niya kinakausap ang mga mamamatay taong ito? Kasama din ba siya?