Chapter 3

Kinuha ko ang cellphone ko at nahiga. Kumunot ang noo ko nang mabasa ang chat sa akin ni Lucas.

Lucas Chavez: Babe

You: Pinagsasabi mo?

Lucas Chavez: usap tayo

You: Wala tayong pag-uusapan

Lucas Chavez: nalaman ko iyong nangyari kanina. Handa naman akong magpaliwanag at panagutan ka.

Naibato ko ng ’di oras ang cellphone na hawak ko. Gumulong ito pababa sa kama.

Dinidiliryo na ba ako? Bakit ganito nababasa ko? Anong panagutan?

Nagtalukbong ako ng kumot at pilit na itinulog ang lahat ng ito.

Kinabukasan maaga akong bumangon dahil sa paulit-ulit na busina sa labas. Pupungas-pungas pa ako nang buksan ko ang pinto para lang tumambad sa harapan ko si Lucas na bihis na bihis at may hawak pang bouquet.

Pagkakita sa kaniya ay isinarado ko ulit ang pinto.

Kay aga-aga mukha niya agad ang nasilayan ko.

“Miya! Pagbuksan mo ako ng pinto! Marami pa tayong pag-uusapan bilang couple na ikakasal!”

Marahas akong napakamot sa ulo ko at inis na inis na binalingan ang pinto. Binuksan ko ito at sinamaan siya ng tingin.

“Kung nandito ka lang para mang-inis, umalis ka na. Nakita mong day off ko ngayon tapos mangbwibwisit ka lang?”

Ginamit niya ang segundo na iyon para maipasok ang sarili sa bahay. Sa laki niya, hindi ko na siya naitulak palabas.

“Pumasok na ako baka pagsarhan mo ulit ako,” nakangiting sabi niya, para bang walang ginagawang mali.

Napairap na lang ako at sinara ang pinto. Tinuro ko ang sofa para upuan niya pero imbes na umupo siya roon ay ako ang sinundan niya.

“Umupo ka roon! Bakit mo ba ako sinusundan? Ano sasama ka pa pati sa pag-t-toothbrush ko?” kunot ang noo kong sabi rito.

Awkward siyang ngumiti at umupo na lang sa sofa na itinuro ko. Habang naghihintay siya ay pumasok na ako sa kwarto ko at nag-chat sa gc namin.

You: nandito si lucas sa bahay!

Napabuntong hininga ako ng walang mag-reply ni isa sa kanila. Mga tulog pa siguro silang lahat. Ang hihilig kasing magsipagpuyat, e!

Matapos mag-toothbrush at mag-ayos ay bumaba na agad ako.

“Ano bang problema mo at nagpunta ka rito?”

“Sabi ni Lois marami ka raw tanong.”

Napalunok ako. “Wala na. Hindi ko na kailangan.”

“Hindi mo na kailangan o ayaw mo lang malaman? Natatakot ka ba na may nangyari talaga sa atin?”

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at binato siya ng unan na nasa sofa.

“Maghunos dili ka! Kapag bigla na lang sumulpot pinsan ko, hindi ko na alam ano mangyayari sayo.”

“Totoong may nangyari sa atin noong gabing iyon, Miya. Pananagutan kita. Hindi kita tatakasan.”

Inilagay ko ang kamay ko sa magkabilang tenga ko upang hindi na marinig pa ang mga salitang lalabas sa bibig niya.

“Noong gabing nagpahatid ka sa akin, ayaw mong umuwi. Ayaw mo rin sabihin sa akin kung saan ka nakatira kaya doon na lang sa condo kita dinala. Ang kaso habang tinatanggal ko ang sapatos at medyas mo—”

“Tama na!” sigaw ko sa kaniya. “Huwag ka na magsalita. Ayokong malaman. Isipin mo na lang na walang nangyari—” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sa malakas na pagbagsak ng gamit.

Sabay kaming napalingon ni Lucas sa tapat ng pintuan.

Paglingon namin ay nakatayo roon si Solene, laglag ang panga. May nakalapag ding malaking plastic sa sahig at gumulong mula rito ang dalawang bote ng ketchup.

“Oh to the M to the G! Huwag niyong sabihin sa akin na may nangyari nga sa inyo?!” gulat na gulat na tanong niya.

Kasunod niya ay sina Hannah at Teruya na nabitawan din ang hawak-hawak na plastic sa sahig at nanlalaki ang matang nakatingin kay Lucas.

“Sinasabi ko na nga ba!” nanggagalaiting sigaw ni Teruya at mabibigat ang hakbang na lumakad sa direksyon namin.

Humarang agad ako para patigilin si Teruya sa pagsugod niya pero pinatabi niya lang ako sa gilid at walang pasabing sinuntok sa panga si Lucas.

Napasinghap kaming tatlo na magkakaibigan dahil sa ginawa ng pinsan ko.

“Gago ka ba?” tanong ni Teruya at aamba na naman ng suntok ng batuhin siya ni Hannah ng unan mula sa sofa.

“Teruya! Tama na! Hindi mababawi ng paraan mo ang nawala na kay Miya!”

Inis na bumaling sa akin si Teru at napapikit ng mariin. Pagkatapos ay nagmartsa siya palapit sa sofa at doon naupo.

“Ano pang tinatayo-tayo niyo? Umupo na kayo para makapag-usap na tayo.”

Kinakabahan akong umupo sa tabi ni Hannah na nasa kanan lang ni Teruya. Si Solene naman ay umupo sa kaliwang side ni Teruya. Napapagitnaan namin tuloy si Teruya. Sa harap naman namin ay si Lucas na parang hindi naman kinakabahan. Kalmado lang ang itsura nito.

Kinakabahan ako dahil para ko na ngang tatay si Teruya. Hindi ko pa siya nakikitang magalit at mag-alala ng husto kaya mas lalo akong kinakabahan. Nasuntok nga niya ng walang alinlangan si Lucas kanina.

“Anong balak mo sa pinsan ko?”

May inilabas na brown envelope si Lucas at inilapit sa side ni Teruya ng hindi manlang umiimik.

Gumilid kaming tatlo palapit kay Teruya para makita rin ang nakapaloob sa envelope.

Contract Marriage Agreement

Nagkatinginan kaming tatlo nina Hannah at Solene nang mabasa ang nasa loob.

Pinanood ko ang reaksyon ni Teru. Halos magtuwid na ang kilay niya sa sobrang pagkunot ng noo niya. Kinakabahan talaga ako sa lalabas sa bibig niya.

“Sige. Two years of marriage payag ako.”

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

“Teka bakit ikaw ang nag-d-decide kung ikakasal ako?!” Napatayo na ako para maipakita ang hindi pagsang-ayon sa sinabi niya.

“Ano ba naman iyong huwag kang pumayag Teru? Akala ko ba kakampi kita? Bakit papayag ka na magpakasal ako? Bakit? May pera ba riyan? Ano ngayon kung may pera? Ibebenta mo na lang talaga ako?”

Nangingilid ang luhang nagmartsa ako paalis ng bahay. Tinatawag pa nila ako pero hindi na ako lumingon. Mabuti na lang at palagi akong nag-iiwan ng pera sa kotse at nakaalis agad ako sa lugar na ’yon.

Sino ba sila para magdesisyon kung kailan at kanino ako ikakasal?