Chapter 4

Nakatulala lamang ako sa kawalan, hinihiling na mahila rin ng malakas na hangin ang mga dalahin ko.

Una, nag-propose ako kay Lois.

Pangalawa, nalaman kong nagalaw pala ako ng kapatid niya.

Pangatlo, gusto akong ipakasal ni Teruya kay Lucas at maghihiwalay din kami pagkatapos ng dalawang taon.

Ano ba namang logic ‘yon?

“Miya?”

Nilingon ko ang maliit na boses na iyon. Bumungad sa akin ang maamong mukha ni Lois. Sigurado akong si Lois ito dahil mabango ang awra niya. Bagsak ang buhok at may suot na salamin kumpara kay Lucas na tuwing nagtatrabaho lang nagsasalamin at palaging magulo ang style ng buhok.

“Anong ginagawa mo rito?” tanong niya nang makalapit. Uupo na sana siya sa tabi ko nang harangan ko ito ng kamay ko.

“Sa iba ka umupo, huwag dito.”

“Sungit.”

Umupo siya sa katapat kong upuan. Nasa rooftop kami ng isang sikat na kainan dito. Dahil maaga pa ay walang masiyadong tao.

“Kumusta pala? Nakausap mo ba si bal? Sabi niya kanina pupuntahan ka niya, e.”

Hindi ako kumibo.

“Hindi ba kayo nagpang-abot?”

Hindi ko pa rin siya pinansin.

“Hirap na hirap iyon ngayon. Ikaw na lang pag-asa no’n. Gustong-gusto na no’n makatakas sa pag-uutos ni Mama.”

“Wala akong maitutulong sa kaniya,” sagot ko. Tumingin na ako sa kaniya.

“Kapag naikasal kayo, malaking bagay na iyon sa kaniya. Hindi na siya bubulabugin ni Mama para magpakasal at pilitin siya na—” Napatigil siya sa pagsasalita, mukhang may naalala pagkatapos ay bigla na lang natawa.

“Marami na pala akong nasasabi,” umiiling na aniya.

“Sa bagay, ano nga bang magagawa niya kung ayaw mo? Dahil wala ka naman talagang nararamdaman para kay Lucas.” Pagkatapos niyang sabihin iyon ay umalis siya saglit upang kumuha ng order. Binilhan na rin niya ako ng almusal para may laman na raw ang tiyan ko bago kami maghiwalay ng landas.

Ilang linggo ang lumipas at bumalik lang sa dati ang lahat. Pumupunta tuwing gabi sina Hannah sa bahay para doon maghapunan. Sa trabaho naman ay tatanguan lang ako ni Lois at makikipagkumpetensya lang sa akin si Lucas.

Hindi na muling nabanggit ang kasal sa harapan ko. Para bang isa itong salita na ikamamatay mo kapag sinabi mo.

Isang gabi, nagdala si Teru ng isang box ng kinalabaw na mangga. Hindi ko mapigilang mangasim.

Agad akong kumuha ng kutsilyo at naghiwa ng mangga.

“Miya? Kumakain ka ng kinalabaw? Indian mango lang ang kinakain mo, a?” nagtatakhang tanong sa akin ni Hannah.

“Nangasim ako nong makita ko iyong mangga, e,” nakangiti kong sagot at pinagpatuloy ang pagnguya ng mangga.

“Wala ka man lang sawsawan na bagoong o asin…” bulong ni Hannah na nakakunot ang noo.

“My gosh! May extra napkin ka ba riyan, Miya? Magkakaroon pala ako ngayon hindi ko alam. Hindi manlang nag-notif ang period tracker ko. Mygosh!” maarteng saad ni Solene.

“Nasa blue cabinet malapit sa cr, ” sagot ko at naghiwa na naman ng mangga.

“Ang asim niyan nakakain mo? Buti kung hindi ka sikmurain niyan,” puna niya sa akin bago puntahan ang sinasabi kong cabinet.

Hindi ko rin alam. Bigla na lang talaga akong nangasim.

“Miya,” tawag pansin sa akin ni Hannah. Nilingon ko ito at mas lalong nakakunot ang noo niya ngayon.

“Alam mo nakakahawig mo na si Teru kakaganiyan mo. Dapat hindi ka nagsasasama sa masungit na ’yon,” sabi ko at sumubo na naman ng mangga.

“Kung makapagsalita ka parang wala ako rito, a?” singit ni Teru at sinamaan ako ng tingin. Nginitian ko lang siya.

“Miya, buntis ka ba?”

Sabay kaming napalingon kay Hannah na seryoso ang mukha. Umiling-iling ako.

“Ilang beses ko bang sasabihin na hindi nga ako buntis?”

“E, bakit ka kumakain ng kinalabaw? Hindi ka naman mahilig diyan,” pangungulit pa niya.

“Ang kukulit niyo naman. Sige para manahimik na kayo bibili ako ng pregnancy test para makita niyong hindi nga ako buntis,” sagot ko rito.

“Huwag ka nang lumabas, ako na lang,” sabi ni Teru at siya na ang nagmamadaling lumabas. Nagkibit balikat ako at tinapos ang pagkain ng mangga.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang dumating si Teruya dala ang pregnancy test. Pumunta na ako sa cr para gamitin ito. Lalo lang akong kinabahan nang maalala kong hindi pa ako dinadatnan. Ano ba ‘yan. Sina Hannah kasi pinipilit na buntis ako, nag-overthink na rin tuloy ako.

Nang matapos ay nanginginig kong ibinigay sa kanila ang pregnancy test ng hindi ito tinitignan.

“Tangina.”

“Shocks, magiging Ninang na ako!”

“Sabi ko na nga ba.”

Ayan ang nasabi nila nang makita ang resulta. Sumilip ako rito na agad ko ring pinagsisihan.

Buntis ako?

Hindi pwede ’to. Paniguradong ipipilit ni Teruya na maikasal kami ni Lucas.

Ipalaglag ko ba ang bata? Napailing-iling ako. Hindi pwede. Hindi makatarungang gawin iyon, Miya.

Anong gagawin ko? Kapag nakarating pa ito sa pandinig ni Lucas ay mas lalong tataas ang tyansa na ipilit niya na magpakasal kami.

“Miya,” pagtawag sa akin ni Teru pero umiling ako.

“Ayoko.”

“Miya naman. Makinig ka sa akin. Kailangan mo na talagang maikasal,” himig sa tono niya ang frustration at pag-aalala sa akin. Frustrated din naman ako!

“Ayoko nga! Ano bang hindi niyo maintindihan doon?”

“Ano bang mali sa pagpapakasal kay Lucas? Ano bang ikakasira mo roon?”

Nanahimik ako. Hindi ko alam. Basta ang alam ko lang, gustong tumakbo ng sistema ko rito.

Hindi ako nakinig. Umalis ako. Ayokong maniwala. Nabibingi ako.

Sa Rooftop Kitchen Resto ulit ako pumunta. Kung saan ako naabutan noon ni Lois. Kapag nalaman kaya niya ang nangyari ano kayang sasabihin niya? May words of wisdom kaya siyang sasabihin?

“Miya!”

Napalingon ako sa tumawag sa akin. Sa entrance pa lang, namumutawi na agad ang eksistensya niya.

“Sabi na nga ba dito kita makikita, e!”

Pinanood ko lang siya hanggang sa makaupo siya sa kaharap kong upuan.

“Nakita mo na ba ang announcement? May team building ang company natin sa Tagaytay. Sasama ka ba?”

Umiling-iling ako. Humawak ako sa tiyan ko at yumuko. Hindi ko pa nga sigurado kung okay ba na mag-aalis ako ngayon lalo at may bata pala sa sinapupunan ko.

“Buntis ka ba?”