10 - Scare

Hindi pinalampas ni Jasmine ang pagkakataon.

Bigla siyang napaiyak—isang iyak na tila galing sa malalim na puwang ng kanyang kaluluwa. Isang lungkot na ni minsan ay hindi pa niya naranasan.

Habang tumutulo ang kanyang luha, dama niya ang hiya sa sarili. Para bang nahihiya siyang magmukhang kawawa sa harap ng iba. Pero kasabay ng luha, naramdaman din niya ang kirot sa likod ng kanyang kamay at sa mga bahagi ng katawan niyang natalsikan ng mainit na sabaw—mga sakit na kanina pa pala naroon pero ngayon lang niya napansin.

Naupo siya sa malamig na sahig sa tabi ng kama, at doon, humagulhol siya. Malalalim at mabibigat ang bawat hikbi. Iniisip niyang baka sakaling maawa sa kanya si Yohan kung makita siyang ganoon.

Pero, sa hindi inaasahang pagkakataon, ang kasambahay ang unang kumilos. Lumapit ito na tila ibang tao na, at sinubukang punasan ang mga luha sa pisngi ni Jasmine.

“Kaya nga sinabi ko sa’yo na mag-ingat ka. Ayos lang 'yan, tumayo ka na.”

Nagulat si Jasmine sa biglang pagbabago n