Kabanata 10

Agad naglaho ang ngiti ko nang tinalikuran ko na sila. I sighed heavily before walking away. Sobrang gulo na ng utak ko. Para bang kumawala ang isang turnilyo at bigla na lang sumabog ang lahat ng laman nito.

Tsk! This is too much. F*ck you, Harley!

Sa layo na ng nilakad ko ay hindi pa rin tumigil ang sakit. Naging manhid ako sa init na natatamo galing sa araw. At kahit panay ang tahol ng mga aso sa paligid sa akin ay wala na akong paki-alam. Parang gusto ko na nga lang ibigay ang isang binti ko para manahimik na sila, at baka sakaling manahimik na rin ang utak ko.

---

"Mabuti na lang at tumawag si Tita sa amin. What happened?" 

"I hate seeing you like this, Zim."

"Tol, baka nakakalimutan mong kaibigan mo kami?"

"Hindi pa ako patay, Lewisse." Mahina kong saad habang pilit na inilalayo si Lewisse sa akin. Nakapulupot kasi siya sa tiyan ko habang umiiyak.

"Eh! Kasi naman..."

"Baka sobrang nag-alala 'yan, sa'yo." Ani ni