CHAPTER 4

LIHIM na napaismid si Maliyah nang marinig ang sinabi ni Joacquin. Kung may trabaho ang kanyang lolo’t-lola, sisikapin niyang ipasama si Daniel sa mga ito at siya na ang tanging maiiwan sa loob ng bahay-paupahan na ito. That’s her only way to avoid men in this house especially Jake. 

Daniel tapped the mini-table in front of her to get her attention. “Alam ko na iyang iniisip mo, at ako rin. Kung ano ang nasa isip mo ay iyan din ang iniisip ko,” walang pakundangang sabi nito at umayos ng upo habang nasa likod ng ulo ang dalawang kamay. 

“Hindi ko sinabing ayaw kita makasama,” aniya at inirapan ito. 

Binigyan naman siya ni Daniel ng sarkastikong tawa. “Salungat sa ekspresyon mo ang sinasabi mo, mahal na prinsesa. Kung ayaw mo akong makasama, pwede mo namang sabihin sa lolo’t-lola mo. Buryo na rin ako sa loob ng bahay,” sabi nito na seryoso ang reaksyon at pumasok na ng kwarto. Samantala, wala siyang narinig na kahit na ano mula kay Joacquin. Tahimik lang ito na iniinom ang kape. 

Agad naman hinarap ng dalaga ang kaibigan. “Bakit ang tahimik mo?” tanong niya at seryoso siyang tiningan ng lalaki. Dahan-dahan nitong ibinaba ang tasang hawak. 

“Kahit kailan ay hindi ko nakitang nasaktan si Daniel nang ganoon,” wika nito. “I mean, hindi na talagang nasasaktan, offended? I can say that.” 

Nagtaka siya. “What do you mean offended?” 

“Si Daniel ang pinakagusto ng lahat sa bahay na `to. Mahal ng lolo’t-lola mo rin. Everyone stopped him from leaving this house and you just show him that you don’t like him,” pahayag nito at tinapik siya sa balikat. “Maliligo na muna ako at magbubukas pa ako ng shop ko,” paalam ni Joacquin at iniwan siyang mag-isa sa sala. Biglang napaisip si Maliyah sa inakto ni Joacquin dahil para sa kanya ay lumabas pa na parang siya ang may kasalanan. May nasabi ba siyang mali? 

“Hello, people! Aalis muna ako ng ilang araw at nagkayayaan kaming magbabarkada. Adios!” paalam ni Alden na may dalang maleta at naka-Hawaiian shirt. May pa-sombrero at sunglasses pa ito. Ni hindi ito tinanguan ni Maliyah. 

Naiiling siyang kinuha ang cellphone na nasa ibabaw ng mesa at binuksan. Sa isip ni Maliyah ay alam niyang messages at miss calls ng nobyo ang lalabas doon. Kung alam lang nito ang kinaroroonan niya ngayon ay malamang pagkagising pa lang niya, nandoon na ito sa labas ng bahay ng dalawang matanda. 

Habang iniisa-isa ang mga mensahe ni Joseph ay narinig niyang bumukas ang isang pintuan sa kanyang kanan, ibig sabihin ay kwarto iyon ng dalawa at saktong paglingon niya ay nakasalubong niya ang tingin ng babaeng matanda. Walang reaksyon ang mukha nito at diretsong nakatingin sa kanyang mga mata. Galit man ito o ano ay hindi niya alam. 

Nagdadalawang-isip siya kung iiwas ba o ngingitian ito since mula kagabi ay ito ang unang beses na nagkita sila maliban sa kanyang lolo na malugod siyang tinanggap. 

“Hello po,” magalang niyang bati at sabay ngiti. “Kamusta po ang tulog ninyo?” aniya pero imbes na sagutin ang kanyang naging tanong ay ganoon na lang ang pag-iwas ng tingin ng matanda at diniretso ang pasilyo papuntang kusina. 

“Aren’t you going to change your clothes?” bungad ni Jake nang makalabas ito sa kwarto. 

Agad na nasira ang kanyang mood dahil dito. “At bakit ko pa kailangan magpalit? Maganda naman na ako sa damit na `to,” mataray niyang sagot dito at ibinalik ang atensyon sa cellphone. 

“Sabagay at mukhang sasama si Daniel kina Inay at Itay kaya mukhang maiiwan ka rito,” parinig nito habang tinitingnan ang sarili sa salamin na nakadikit sa kaliwang dingding ng sala. Nang sulyapan ni Maliyah ang lalaki ay ngayon lang niya napansin na ang gwapo nito tingnan sa suot na royal blue sweat shirt at jeans. Naka-puting sneakers lang din ang lalaki. Sa isip ni Maliyah ay pupuriin niya sana ang lalaki nang may mapansin. 

Nanlaki ang kanyang mga mata nang tingnan siya nito roon mismo sa salamin. “What? You’ve seen me half-naked last night. You’re still mesmerized?” mayabang nitong tanong at lalo lang siyang nainis dahil unang-una, talagang naakit siya rito at pangalawa ay pinamumukha nito iyon sa kanya. 

“Excuse me? Ang wirdo mo, ano? Sweat shirt sa ganito kainit na klima?” 

He smirked. “Hindi ako ganoon ka-cheap para hindi lagyan ng aircon ang restaurant ko.” Bakit ba ang init ng dugo nito sa kanya? Inaano ba niya ito? At nang maisip na itanong iyon dito ay saka naman ito tumalikod at bumalik sa kwarto nito. Kaunti na lang at masusuntok niya ito. 

NAIWANG mag-isa sa loob ng bahay si Maliyah at sumama si Daniel sa dalawang matanda. Nagbakasyon sa kung saan si Alden. Naunang umalis ang mga tauhan ni Jake, sumunod naman sina Joacquin at sina Daniel. May wifi at aircon naman kaya solong-solo niya ang lugar. But then, this place reminds her of her own room in their house. She’s always inside, wait for her food or deliveries from online shops. Her parents are gone but it is still happening to her. 

She blocked Joseph’s number and planned to call him after a week. Nakailang movies na siya at kalaunan ay nagsawa rin. Tahimik ang buong bahay at ang tanging maingay lang ay ang katapat-bahay nila. Nang silipin ng dalaga mula sa bintana na nasa ikalawang palapag ng bahay ay may maliit na kainan pala sa loob nito at puro estudyante ang laman niyon. Nasulyapan pa lamang niya ang mga pagkain ay nakaramdam nga siya ng biglang pagkagutom. Ala-una na pala pagsulyap niya sa wall clock na nasa sala. 

“I’m starving…” aniya at hinimas ang tiyan. Saka lang siya napaisip sa ibinilin ng kanyang lolo kanina. 

“Kung kakain ka, nandoon sa kusina ang lahat ng kailangan mo at ito ang susi.” 

May susi nga itong iniabot sa kanya kaya dali-dali siyang tumakbo ng kusina para tingnan kung ano ang makakain doon. May ref din at in fairness naman na malinis ang kusina kahit pa sabihing mga lalaki ang nakatira sa loob ng bahay. Mas pinagtuunan ng pansin ni Maliyah ang pagbukas ng ref at doon nga ay wala siyang makitang makakain. Tubig, mga gulay at iilang mansanas ang nandoon. May hilaw na karne at itlog. 

“Ano`ng kakainin ko nito?” tanong niya sa sarili. Hindi siya nakahingi ng pera kay Joacquin. May mga bagay rin siyang gustong mabili online pero wala siyang panggastos. Tanging iilang damit at gamit lang ang kanyang nadala at naiwan halos lahat sa Manila. “Gusto ko ng lumpiang shanghai at carbonara.” Patamad na tinunton niya ang sala habang amoy na amoy ang pagkain sa ibaba. 

“OKAY na ba iyan?” tanong ng tindera sa kanya habang kumakain siya ng lumpiang shanghai at kanin sa mismong karinderya. Tumango siya rito dahil nga mas abala siya sa pagkain. Malinis ang lugar nito at naka-display sa isang glass na lalagyan ang lahat ng pagkain. Maraming pulang mesa na may brand pa ng isang softdrinks at iilang ceiling fan na plastik sa kisame. Malakas kaya ang hangin ng ganoong ceiling fan? Ngayon lang nakita ni Maliyah ang mga iyon. 

Ang dingding ng lugar ay puno ng mga hanging plants na sa tingin niya ay plastic lang din dahil may alikabok ang mga iyon. Puti ang pintura ng dingding habang may maliliit na paintings doon at iyong tipong nabibili lang sa gilid ng daan. 

Abala rin ang halos lahat ng kumakain sa loob ng karinderya dahil mayroong telebisyon sa mismong harap. Basketball ang palabas at mukhang reply pa. 

“Huwag mo namang tingnan ng ganyan ang karinderya ko, hija. Ngayon mo lang ba nakita ang mga ganitong bagay?” Nagtatakang tumingin siya sa ginang. Paano nito nalaman ang laman ng utak niya? Mayamaya at tumawa ito. “Mayaman ka kasing tingnan. Iyang damit mo pati cellphone. Makinis ka rin at maganda. Sa amoy mo pa lang… taga-saan ka ba kasi?” 

Matapos nitong putulin ang mga puri sa kanya ay iyon lang pala ang itatanong. 

Nag-order siya ng limang lumpia, isang serve ng kanin at chicken curry. Kagabi habang nasa eroplano ay kaunti lang ang kanyang nakain at sakto lang ang kanyang pera. 

“Galing po akong Maynila,” aniya habang kumakain. “Apo ako ng dalawang matanda riyan sa tapat,” patuloy niya habang sinusulyapan ang mga lalaking estudyante na kanina pa yata nagpapa-cute sa kanya. Naramdaman din ni Maliyah na natigilan ang ginang nang sabihin niyang apo siya ng dalawang matanda sa katapat na bahay. 

Tinarayan niya ang mga ito at hindi pinansin. Wala siyang panahon na patulan ang mga batang walang ibang magawa kundi ang magpa-cute sa mga babaeng makakasalubong o makita lang. 

Abala sa pagse-serve ang ginang na sa tingin niya ay ka-edad ng kanyang ina. “Bakit po puro estudyante ang customers ninyo?” hindi niya napigilang tanong. 

Ngumiti ito sa kanya at itinuro ang blue building na halos nasa likod ng bahay-paupahan. “Maritime University,” wika nito. 

“E, bakit po magaling kayong managalog?” 

Natawa ang ginang. “Para kang bata na ang daming tanong. Oo, taga-Maynila rin kami na napadpad dito.”  Iyon lang ang nasabi nito at bumalik na sa pagtitinda. 

Magtatanong pa sana siya nang makita ang isang kumpol ng lalaki na pinagdugtong ang dalawang pahabang mesa na nandoon para magsanib-pwersa ang mga ito. Feeling badboy rin itong lalaki na nasa kabisera at nakaipit pa ang toothpick sa bibig nito. Hindi rin ito nakasuot ng uniform kundi tanging black pants, sneakers at white shirt lang ito. So, hindi ito estudyante? 

“What?!” mataray niyang tanong at ang iba ay napatingin sa kanya. Imbes na sagutin siya ng mga lalaking nandoon ay nakita niya ang pagkindat ng lalaking leader sa kanya. Hindi ba halatang mas matanda siya sa mga ito?

Inakbayan siya ng ginang at pinaypayan gamit ang abaniko nito. “Huwag mo nang pansinin ang mga iyan at makukulit lang talaga. Mababait sila,” pahayag nito na hindi niya pinagtuunan ng pansin. Binilisan na lamang ni Maliyah ang pagkain at para makaalis na rin. 

Ilang subo na lang at tapos na siya nang may maramdamang presensya sa kanyang gilid. Maliyah’s not giving this person even a bit of her attention. She tried to eat quickly as she can and suddenly got choked by what she’s eating. 

Napahawak siya sa kanyang lalamunan nang may mag-abot ng isang basong tubig. Sandali siyang naubo at mataray na tiningnan ang lalaki. Nakatingala siya rito at napansin ang sobrang kapal ng kilay nito. 

Samantala lihim na nangingiti si Matt habang pinagmamasdan ang magandang mukha ng dalaga na ngayon ay nanlilisik ang mga matang nakatingin sa kanya. Nakasabay niya itong pumasok sa karinderya ni Aling Mila at sa amoy pa lang ng pabango nito ay tila may kung ano`ng kiliti ang hatid sa  kanya. She’s gorgeous and he has never seen her before. Kaya naman kahit gutom na gutom siya ay mas natuon ang atensyon niya sa dalaga na puno ng kuryosidad ang nasa mukha at halatang bago lang sa lugar base na rin sa pananagalog nito habang kausap si Aling Mila. 

“Tubig? Nabulunan ka, e,” nakangiting sabi niya rito nang mapansing masama pa rin ang tingin sa kanya. 

Tinapik ni Maliyah ang kamay ng lalaki at mabilis na tumayo sa kanyang upuan. “I don’t just drink anybody’s water. Excuse me,” mataray niyang sabi at muntik nang mautal matapos makita ang ngiti ng lalaki. He’s handsome indeed. Moreno rin ang lalaki. She noticed a small mole under his left eye and his biceps under the white shirt. This man didn’t shave but he looks good in his short beard. 

"F*cking smear lips,” pabulong niyang sabi at mabilis itong iniwan. Kung hindi siya aalis ay malamang titingin lang siya sa itim na itim nitong mga mata na nakangiti rin kasabay ng mga labi nito. Ang puti rin ng mga ngipin nito at ang pula ng mga labi na marahil ay hindi pa nadapuan ng sigarilyo o kung ano pa man. “Ang rupok, Maliyah!” lihim niyang singhal sa sarili at sa huli ay sinulyapan ang lalaki sa karinderya habang binubuksan ang bahay paupahan. 

Nakatayo pa rin ito roon at wala na ang ngiti sa mga labi nito. He’s just there, gazing at her gently. Para bang kilala siya ng lalaki kung titigan siya nito. Kahit ang ginang na may-ari ng kariderya ay nakatingin sa kanya at nang magtama ang kanilang mga mata ay bigla itong ngumiti. Ang weird ng mga tao sa lugar na `to. Tuluyan na nga siyang pumasok sa loob at binaybay ang hagdan papasok ng bahay. Pagdating ng sala ay napakamot siya sa ulo.

“Bakit puro lalaki ang naabutan ko rito sa Iloilo?”  nababaliw niyang tanong sa sarili.