SCARLETT SAKTONG ala singko ng hapon ng lumabas ng kanyang opisina si Lucien. Napatayo agad ako saka sumunod dito na dire-diretso lang naglakad patungo sa elevator. Ibang klase din talaga ang lalaking ito! Walang imik akong pumasok sa loob ng Elevator saka pinindot ang ground floor tapos umusog sa gilid habang hinihilot ang aking batok dahil nangalay ako sa kakaupo. Hindi ko talaga gusto ang misyon na ito. Napaka boring! Mapapanisan pa ako ng laway dahil wala namang pwede makausap dito. “Hermosa.” Napaayos ako ng tayo at napatingin sa lalaking nasa aking tabi. “Bakit, Sir?” “You know how to drive, right?” Seryoso nitong turan saka bumaling sa akin. Bahagya akong nagulat, Paano niya nalaman? Sinabi ba ni Sir Aidan? Akma na akong sasagot ng muli itong magsalita. “Don't deny it. Pedro told me that you were the one driving when you and Dad left.” Psh, sino ba may sabing tatanggi ako? Wala naman sigurong problema kung malaman niya. Atleast he kn
SCARLETT Abot tenga ang ngiti ko matapos makakain, Grabe! Busog na busog ako, bawing bawi na ang lakas ko ngayon. Ang sasarap ng pagkain dito sa Bar ni Ace. Hindi na ako magtataka kung sobrang dami talagang pumupunta dito dahil hindi lang ang karerahan ang binabalikan at ang Bar. Pati na rin ang masarap na pagkain at inumin! “So, how's the food? Is it delicious?” Tanong ni Ace kaya sunod sunod akong tumango saka nag thumbs up pa. “Oo ang sarap lahat! The best ang food niyo dito. Salamat pala ah? Alam kong pricey ‘yung mga pagkain na hinain mo. Pasensya kana wala akong dalang pera ngayon dahil akala ko uuwi din kami ni Sir Lucien agad kanina, Hayaan mo sa susunod kapag nagkita tayo babayaran ko lahat ng kinain ko.” Medyo nahihiya kong turan, hindi naman kasi basta basta ‘yung kinain ko. Isa pa, business niya ‘to. Well, kahit sabihin na mayaman at wala lang naman ‘yon sa kanya. Para sa akin business is business. Walang libre-libre. Saka kaya ko naman bayar
Lumapit na ako sa dalawa dahil bugbog sarado na ang mga ito. Tsk, halatang hindi sanay sa pakikipag away ang mga ito. Iisang lalaki hindi nila magawang matalo-talo. Anak mayaman nga naman. Susugod pa sana ang lalaki kela Isaiah ng mabilis kong nahawakan sa balikat ang lalaki para iharap sa akin. Isang malakas na suntok sa mukha ang ginawa ko ulit para makatulog ito. Katulad ng kaibigan niyang naka bulagta na rin sa sahig. Naghiyawan ang mga tao sa paligid. Tsk, Hindi naman makapaniwala ang dalawang itlog sa aking harap. Syempre magugulantang talaga sila, Isang kagaya kong babae napatumba ang dalawang malaking lalaki. Parehas may mga bangas ang mukha ng dalawa pero mas matindi ang kay Isaiah dahil putok ang noo nito at labi. Nilapitan ko sila. “Okay lang ba kayo? Tara, gamutin natin ang mga sugat niyo.” Mahinahon na sabi ko sa dalawa. “Louise, babae ka ba talaga o lalaki? Napatumba mo ang dalawang ‘yun ng ganon kadali? Sa isang suntok lang.” Wala pa rin
SCARLETT PAGKATAPOS ng karera nagyaya si Isaiah na kumain, and of course libre niya! Hindi na kami sa VIP room dumeretso dahil ayaw na daw ni Isaiah doon dahil boring. Pinili nila ang isang table malapit sa bar counter at sa mini stage. “Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na natalo mo ang tatlong lalaking kalaban mo sa karera, Damn! Alam mo ba na magagaling ang mga ‘yon? Mahirap matalo pero ikaw! Natalo mo sila ng ganon lang. You're the best! Pwede bang kunin kitang maid ko? Para lagi kitang kasama, Your so cool! Mukhang hindi ako ma—” “Bro, stop it. Kanina mo pa kinukulit si Louise. Saka naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo? Gusto mo bang magalit si Lu sa ‘yo?” Awat ni Ace, actually kanina pa talaga ako hindi tinitigilan ni Isaiah sobrang hangang hanga ito sa aking ginawa. “E, di ba ayaw naman ni Lu ng personal maid? So, willing akong kunin si Louise she's different and amazing! Papayag ka naman Louise, right?” Umurong palapit sa tabi ko si Isa
“Ano ang nangyayari? Bakit nagkakagulo sa dance floor?” Tanong ni Isaiah habang nakatingin sa mga taong nagtatakbuhan palabas. Nangunot naman ang noo ko at tinutok ang tingin sa gitna ng dance floor kung saan may nag-aaway. Pinaningkit ko ang mga mata dahil pamilyar sa akin ang mga tao sa dance floor. “Stay here guys, I'll check what's happening. Don't leave this place, ok?” Seryosong sambit ni Ace. “Sandali sasama ako!” Turan naman ni Isaiah. Bago sila makaalis ay bigla akong napatayo ng makilala ang mga tao sa dance floor. Sila Night! Naka-disguise man sila pero kilala ko ang postura at galaw ng miyembro ng WGO. Anong ginagawa nila dito? May mission ba sila dito ngayong gabi? Napansin ko naman na sabay-sabay na nabaling sa akin ang atensyon ng tatlo. “Hoy, Hermosa don't tell me mangingialam kana naman sa gulong ‘yan?” Tanong ni Lucien na hindi ko pinansin. Pakialam ba niya? Tss! “Naku, Louise! ‘wag mona balakin dahil mukhang mga lasing na a
LUCIEN PAGKAPARADA ng kotse sa tapat ng mansion, mabilis akong bumaba saka pabaksak na sinarado ang pinto, Dere-deretso akong pumasok sa loob at hinayaan si Hermosa na maiwan. Sa buong biyahe mainit ang ulo ko dahil sa babaeng ‘yon! Masyadong mayabang porket nakatulong sa mga kaibigan ko. Napipikon ako sa pagsagot sagot niya sa akin kanina at pagpapahiya niya sa akin, Nag matapang na porket nakagawa lang ng mabuti. Isa pa napansin ko na mahilig ito mangialam sa mga gulo. Tsk, mukhang sasakit talaga ang ulo ko sa babaeng ‘yun! Pakiramdam ko sinadya niya talaga na tulungan sila Isaiah kanina para makuha ang loob ng mga ito. Lalo na ni Ace na halatang gustong gusto siya, sobra kung asikasuhin at lagi kinakampihan! Kung ang dalawa kong kaibigan nakuha niya ang loob, pwes ako hindi! Oo, napahanga niya ako sa akin niyang galing sa pagmamaneho pero hindi mababago na ayaw ko sa kanya! Na ayaw ko ng isang personal maid na bubuntot-buntot sa akin kung nasaan man ako. Pa
SCARLETT Sa isang exclusive subdivision pala nakatira si Claire, sabagay mayaman din naman ito. Pagkatapat ko sa guard house sinabi ko lang ang pakay ko at hindi naman ako nahirapan dahil inaasahan na pala ako ni Claire. Madali akong nakapasok sa loob at hindi na ako hiningian ng ID. Ngayon ay hinahanap kona kung saan ang mismong bahay nito. Nakakalula ang mga mansion dito sa subdivision na ito. Sunod-sunod at pagandahan talaga sila. Napangiti ako ng makita ko sa labas ng gate si Claire. Binuksan ko ang bintana para kumaway sa kanya. “Hi Ma‘am Claire!” Bati ko ng pumarada ako sa mismong tapat nito. “Hi, Louise! Pasensya kana kung ikaw ang sumundo sa akin ha?” Hingi ng pasensya nito. “Naku, wala ‘yun Ma'am Claire, trabaho kong sundin ang utos ni Sir Lucien.” Tinanggal ko ang seatbelt ko at akmang baba na ng pigilan niya ako. “No need, Louise. Wag kana bumaba. Kaya ko naman.” Awat nito sa akin sabay mabilis na naglakad patungo sa passenger seat saka puma
SCARLETT PAGDATING sa BGC nanatili akong nakasunod sa dalawa, ngayon naman ang role ko ang isang dakilang bodyguard. Ito talaga ang totoo kong trabaho ang bantayan si Lucien. Matapos ang mga nangyari sa sasakyan kanina naging tahimik na kami. Ok naman na ang magkasintahan, mukhang nakalimutan na nila ang nangyaring sagutan kanina. Kahit na nagmumukha akong third wheel sa pag sunod sunod ko sa dalawa ayos lang. Basta hindi lang mawala sa paningin ko si Lucien. Marami pa naman tao ngayon dito. Palingon-lingon nga ako sa paligid, baka may mapansin akong kahina-hinalang mukha. “Love, ok lang ba na iwan natin dito sa labas ng restaurant si Louise? Bakit hindi na lang natin siya isama? Para makakain din siya.” Turan ni Claire habang malungkot na nakatingin sa akin. “Don't mind her, Love. That's part of her job. This is our date, gusto ko tayong dalawa lang. Let's go inside.” Seryosong sagot naman ni Lucien, Tsk, wala talagang puso. Sabagay baka gumaganti sa akin
KINABUKASAN Maaga dumating ang isang doktor — kasamahan ni Kuya. Maingat siyang pumasok sa kwarto, may hawak na clipboard, at ngumiti nang magaan sa amin. Lumakad siya papalapit sa kama ni Dad. “Good morning, Doc Santillan,” bati ng doktor kay Kuya. “Good morning, Doc Rivera,” magalang na sagot naman ni Kuya. Hinayaan ni Kuya si Doc Rivera na mag-check kay Dad. Sa ibang doktor na kasi inassign ni Kuya si Dad para sa monitoring, para makapag-focus si Kuya sa pagbabantay kela Lolo at Dad. Gusto raw niya na sa pagkakataong ito, sa pamilya muna siya. Matapos icheck si Dad, sumunod namang nilapitan ni Doc Rivera si Lolo. Tahimik kaming nagmasid habang tinitignan niya ang kalagayan ng aming lolo.Nang matapos ang pagsusuri, humarap ang doktor sa amin. Umayos ako ng tayo at handang makinig sa sasabihin ng doctor. “Doc Santillan,” umpisa niya habang nakatingin kay Kuya, “maganda ang initial response ng katawan ng ama ninyo. Wala naman akong nakitang problema sa ngayon. Hihint
When they finally disappeared from my view, I leaned weakly against the wall. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng tuhod ko. Yumuko ako saka umiyak.“Bakit?” bulong ko sa sarili. “Bakit kailangang mangyari ‘to? Why my dad and grandpa?” “Louise, ok ka lang ba?” Nag angat ako ng tingin at nilingon ang pinagmulan ng boses. At doon ko nakita si Lucien na nagaalalang nakatingin sa akin. Mabilis naman akong umayos ng tayo at pinunasan ang mga luha.. Ayoko ipakita sa kanya ang ganitong side ko. Ayokong makita niya akong mahina. Ayokong kaawaan niya ako o ano man. Sa totoo lang nawala sa isip ko na kasama ko nga pala silang pumunta dito. Kung hindi siya nag pakita sa akin ay hindi ko maaalala. Tumikhim ako saka seryosong nagsalita. “Sorry if I brought you guys here. There’s an emergency. I’ll call Thunder to pick you up and drop you to the mansion… For the meantime, he’ll stay with you.” “It’s okay, I understand, Don’t worry about it.” he said, then slowly walked toward me. “I’ll
LOUISE Walang nagbago mula noong gabing nagkaroon kami ng sagutan ni Lucien. Hindi pa rin niya ako pinapansin, at ako naman, pilit na lumalayo sa kanya. Pinanindigan ko ang lahat ng sinabi ko. Ayokong guluhin pa ang lahat. Napapagod na ako. Pero kahit anong iwas ko... kahit anong lakas ng loob ang ipakita ko sa iba... gabi-gabi ko pa rin siyang naiisip. Minsan, hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya mula sa malayo. Tahimik lang siya at abala sa kanyang trabaho. Naalala ko pa yung gabing tinalikuran ko siya, masakit–mahirap pero kailangan ko gawin dahil kung hindi ko pinigilan ang sarili baka ano na ang nagawa/nasabi ko—na pagsisisihan ko lang din. Pagod na akong umasa. Pagod na akong masaktan. Ngayon hinahanda ko ang sarili, dalawang araw na lang at ikakasal na si Lucien at Crystal. Mas lalo kong natanggap na talo talaga ako dahil hindi ako nagawang maalala ni Lucien. In the past few days, I kept myself busy reading the reports that Night delivered to me. I found out th
LUCIEN Shit, what’s happening to me? Why am I like this? Earlier, while I was in the car with Louise and she was talking to Night, I felt this sudden irritation—I just didn’t show it dahil baka mahalata ni Louise. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, kung ano-ano ang sinabi ko sa kanya kanina tapos ngayon para akong tanga na hindi mapakali. Alam kong nasa baba na si Night at kausap si Louise. “Fvck.” Inis akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako tatambay. Pagbaba ko pasimple kong sinilip kung nasaan ‘yung dalawa. Nandoon sila sa labas mabilis akong naupo saka binuksan ang TV. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Tungkol kaya sa date nila bukas? Saan kaya sila mag-dedate? Tsk, nakakainis! Sinabihan ko si Louise na layuan ako pero ako naman ‘tong tanga na hindi mapakali ngayon. Napapala ng bigla-biglang nagdedesisyon. Nang marinig kong may papasok na ay umayos ako ng upo at kunwari ay seryosong nanonood ng TV. Akala ko ay magtatanong si Louise kung anong g
LOUISE Pagkapasok na pagkapasok ko ng kwarto ay napasandal ako sa pinto habang sapo ang dibdib na naninikip. Mapait akong napangiti, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Hindi ko akalain na kumikilos si Crystal para sirain ako kay Lucien. Sinigurado na talaga ng babaeng ‘yon na siya ang mananalo sa puso ni Lucien. Gumawa pa talaga siya ng kwento na ako ang dahilan ng hiwalayan nila. In the first place naman talaga hiwalay na sila ni Lucien ng dumating ako sa buhay nito. Si Claire ang girlfriend ng lalaki ng mga panahon na ‘yon. At kung hindi ako nagkakamali ang dahilan naman ng hiwalayan nila noon ay si Crystal. Nanghihina akong naglakad patungo sa aking kama at pabaksak na humiga. Mukhang kailangan ko ng tanggapin na talo ako sa labang ito. Harap harapan na niyang sinabi na mahal niya si Crystal at ayaw na niyang masaktan ito. Nalalapit na rin ang kanilang kasal. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi, I miss him, I miss him so much, but there’s nothing I can
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata