6

Sa loob ng silid, nakaupo si Kathlyn sa isang upuan. Suot niya ang puting hospital gown na ngayon ay basa na ng sabaw. Hindi lang ang damit niya ang nadungisan—pati ang kanyang buhok ay may kanin at ulam, kaya’t halos hindi na makita ang kanyang mukha dahil sa lagkit at dumi.

Hawak ng isang matandang tagapag-alaga ang kutsarang plastik at walang awang sinusubukang isubo ito kay Kathlyn.

"Kainin mo 'to! Kainin mo sabi! Wala kang kwenta! Mas mabuti pa ang baboy at aso kesa sa'yo!" galit na sigaw nito habang binabastos si Kathlyn.

Bigla na lang hinila ang buhok ng tagapag-alaga mula sa likod, dahilan para mapasigaw ito sa sakit.

"Aaaray! Sino ka ba?! Bitawan mo ako!" sigaw niya habang nagpupumiglas.

Namumula sa galit ang mga mata ni Katrice habang hinahatak ang buhok ng tagapag-alaga. Halos maningkit na sa galit ang kanyang mukha, punong-puno ng poot ang kanyang boses.

"Binubugbog mo ang isang bata? Akala mo wala siyang pamilya?! Buhay pa ako!"

Habang nagsasalita, lalong hinigpitan ni Katrice ang hawak sa buhok ng babae, halos mapunit na ang anit nito.

"Aray! Aray! Sige na, tama na! Hindi ko na uulitin!" pakiusap ng tagapag-alaga habang nanginginig sa takot.

Walang pakialam si Katrice. Binitiwan niya ito at tinulak papunta sa sahig. Napaupo ang tagapag-alaga, nanginginig sa takot.

Kinuha ni Katrice ang lalagyan ng pagkain, sumalok ng isang kutsara, at ibinuka ang bibig ng babae. Isinubo niya ito sa lakas ng pagkakahatak, halos masugatan ang bibig ng babae.

"‘Di ba gustung-gusto mong pinapakain ang iba sa ganyang paraan? O siya, tikman mo rin!"

"Ughhh! Ugh!" napaungol ang babae, hindi makapagsalita. Nagsimulang kumaway-kaway ng kamay bilang paghingi ng tawad.

Pero hindi pa rin tapos si Katrice.

Isang malutong na sampal ang binitawan niya.

"Ganyan mo ba sinaktan ang kapatid ko kanina? Masaya, 'di ba? Huwag kang mag-alala, ibabalik ko lahat sa’yo!"

Sumunod pa ang sunod-sunod na sampal—hindi na mabilang na sampal.

Hindi pa man nakakabawi ng hininga ang tagapag-alaga, hinatak na siya ni Katrice patayo.

"Tayo! Sasama ka sa akin sa office ng director!"

"Huwag! Maawa ka!" nagmamakaawa na ang babae, namamaga na ang mukha.

"Hindi ko ginusto 'to! May nag-utos lang sa akin... binayaran ako!"

Napatigil si Katrice. Naningkit ang kanyang mga mata.

"Sino?"

"Si... si Jessa."

Napakagat-labi si Katrice. Ang galit na kinikimkim niya ay muling sumiklab. Kaya pala ganito kabilis ang ganti—dahil tumakas siya, dahil tumanggi siyang ibenta ang sarili, ito na ang kapalit.

Pero anong kinalaman ng kapatid niya sa galit ni Jessa?

"Bakit pati si Kathlyn pinagbalingan niya?! Autistic ang bata! Katorse anyos pa lang! Umalis ka sa harap ko" sigaw ni Katrice, sabay tulak sa babae palabas.

"Oo na! Oo na!" Takot na takot na tumakbo paalis ang tagapag-alaga.

Naiwang mag-isa si Katrice sa magulong silid. Isa-isa niyang nilinis ang paligid, tinanggal ang mga basag na lalagyan, pinunasan ang sahig, at binuhat ang kanyang kapatid.

"Kathy, okay lang ba na maligo muna tayo ni Ate?"

Gaya ng dati, walang sagot mula kay Kathlyn. Sanay na si Katrice. Hinawakan niya ang kamay ng kapatid, pero sa gulat niya, bigla siyang pinigilan nito.

"Kathy!" mangiyak-ngiyak na sambit ni Katrice. "Hinawakan mo ako? Nakikilala mo na ba ako?"

Ngunit nanatiling tahimik si Kathlyn.

Kahit ganoon, masaya na si Katrice. Sa wakas, kahit konting reaksyon lang—may epekto na ang therapy.

Pagpasok nila sa banyo, napansin ni Katrice na hindi lang sabaw ang bumasa sa pantalon ni Kathlyn. Basa rin ito sa ihi.

Halos hindi siya makahinga sa sakit ng loob.

"Sorry, Kathy... kasalanan ni Ate, hindi kita agad nabisita."

Pinilit niyang pigilan ang luha habang pinaliliguan at pinapalitan ng damit ang kapatid. Matapos ang lahat, muling lumitaw ang maamong mukha ni Kathlyn—malinis, tahimik, at parang anghel.

Nang pakainin na niya ito, kusa nang bumukas ang bibig ng kapatid. Isa pa, habang kumakain, mahigpit nitong hinawakan ang laylayan ng damit ni Katrice—tila nagsasabing, “Huwag mo akong iwan.”

Hindi siya makapagsalita, pero ang kilos niya ay nagsisigaw ng takot at pangungulila.

Nangilid muli ang luha ni Katrice. Mahinang bulong niya, "Kathy, don’t be afraid. Ate will protect you from now on.”

Bago umalis sa sanatorium, agad siyang nagtungo sa opisina ng direktor at inireklamo ang tagapag-alagang iyon. Hindi puwedeng hayaan na lang—baka may susunod pang mabiktima.

Pagkatapos, sumakay siya ng taxi at nagtungo sa bahay ng mga Basco.

Hindi puwedeng palampasin ni Katrice ang ginawa ni Jessa. Nilampaso niya ang kapatid niya—at ngayon, babawi siya.

***

Pagdating ng Ggabi, habang nasa biyahe si Ethaniel papunta sa bahay ng mga Basco, biglang nag-ring ang cellphone niya—tumatawag si Giselle.

“Ethaniel, nasaan ka na?” tanong nito.

“Naipit sa traffic. Baka medyo malate ako,” mahinahong sagot ni Ethaniel.

“I’ll wait patiently. Don’t worry, your safety is the most important,” wika ni Giselle sa kabilang linya.

“Okay,” sagot ni Ethaniel, at ibinaba ang tawag.

***

Pagkarating ni Katrice sa bahay ng mga Chi, agad siyang pinagbuksan ng pinto ng kasambahay.

“Miss Katrice, nandiyan na po kayo…”

Pero parang hindi siya narinig ni Katrice. Diretso siyang pumasok, dumaan sa kusina at kinuha ang isang pitsel ng tubig. Sa paglapit niya sa sala, bumaba mula sa hagdan sina Jessa at Giselle, magkahawak-kamay at masayang nag-uusap.

Napatigil si Katrice sa paglalakad. Saglit siyang ngumiti—ngunit malamig ang ngiting iyon.

Walang pasabi, mabilis siyang sumugod.

“Katrice?” gulat na tanong ni Giselle. “May mukha ka pa talagang bumalik dito—ah!”

Napasigaw ito matapos basaan ni Katrice ng laman ng pitsel ang kanilang ulo.

“Ano ba?! Katrice, are you crazy?” sigaw ni Giselle.

Nanginginig sa galit si Katrice, at mariing tinitigan ang dalawa.

“Crazy? Tubig lang 'yan! Pero ‘yong ginawa n’yong binayaran para saktan si Kathy? Pinainom siya ng mainit na sabaw, hindi pinapalitan kahit basa sa ihi. Nilublob sa dumi at kahihiyan!”

“Giselle…” tawag ni Jessa habang pilit na hinihila si Giselle. “Wag mo na akong alalahanin. Late na, umakyat ka na at magpalit ka ng damit.”

“Oh, right. I have somewhere to be,” sagot ni Giselle at dali-daling umakyat.

Mag-isa na lang si Jessa sa harap ni Katrice. Nang humarap ito, halatang galit na galit.

“Oo, ako ang nagbayad sa caretaker na saktan ang kapatid mong abnormal!” sigaw ni Jessa. “Tumakbo ka, ayaw mong ibenta ang sarili mo. Eh di pagbayaran ng kapatid mo! Akala mo ba walang kabayaran ang pagtanggi mo kay Mr. Perez?”

Halata sa mukha niya ang pangmamaliit. Halos durugin ng mga salita niya ang damdamin ni Katrice.

“Sabihin mo nga, saan ka nakakuha ng pera? Sa pagbebenta rin ba ng katawan? Tsk. Hindi ka na nga nakakatulong sa pamilya, malandi ka pa. Walang konsensya!”

Halos matawa si Katrice sa sobrang galit. Pinatulan na niya ito. Isang malutong na sampal ang pinakawalan niya.

“Kung hindi ka marunong magsalita, itikom mo na lang yang bibig mo!”

“Ha?!” napasinghap si Jessa, “Sinampal mo ako?! Walanghiya ka!”

Bigla siyang sumugod pabalik, kaya’t nag-agawan sila. Nagpambuno ang dalawa. Pero sa huli, naibagsak ni Katrice si Jessa at naitulak ito sa sahig. Nang mabaligtad, pinaghahampas niya ng kaliwa’t kanang sampal.

“Akala mo ba bata pa rin ako? Na pwede mo akong saktan, pagalitan, alipustahin?”

Sa loob ng mahigit sampung taon, tiniis ni Katrice ang lahat—dahil sa takot, dahil sa kanyang kapatid. Pero ngayon, hindi na niya kailangang magtiis.

“Tumanda ka na, Jessa. Ako naman ang lumaki! Subukan mong saktan muli si Kathy—lahat ng ginawa mo sa kanya, ibabalik ko sa'yo ng doble!”

“Aaaaahhh! Tulungan n’yo ako!” iyak ni Jessa. “Anong tinitingala-tulala mo diyan? Tumawag ka ng pulis!”

Hindi pa man natatawag ang pulis, dumating na si Roy. Agad niyang sinugod si Katrice at hinila ito palayo, ibinagsak sa sahig.

“Katrice! Ano bang pinag-aralan mo?! Mas matanda siya sa’yo—tita mo pa! At inaaway mo?”

Natawa si Jessa, kahit namamaga ang mukha. “Patayin mo na lang ‘yang walanghiyang ‘yan!”

Pero hinarap siya ni Katrice at tinitigan ng masama si Roy.

“You... cheated on your wife, supported your mistress, neglected your children, and now you're selling your daughter for money?” Lalong lumalim ang kanyang galit. “At ikaw, Jessa—walang awa sa bata, inabuso si Kathy. Walang mabuting kahihinatnan ang mga taong gaya n’yo! Babalik lahat ng kasamaan n’yo!”

Naiiyak man, lumakad palabas si Katrice.

Paglabas niya sa gate ng bahay, may dumaan na itim na Bentley Mulsanne. Napatigil si Katrice. Sandaling tinanaw ang kotse. Pamilya ang kotse.