“Mag-ingat ka sa mga kapit-bahay ko. Kahit na minsan ng nakapunta ang asawa mo rito, may kakayahan pa rin siyang makipag-usap sa mga ito.” Luminga-linga si Aria Jane bago bumaba mula sa back seat ng itim na Rolls Royce. “Kris, gutom na ako. Nakakain ka na ba? If not, why don’t we order something?” malanding bulong nito, saka pumasok siyang sa back door ng bahay na hindi inikot ang mga mata sa paligid.
“Pwede bang mamaya na tayo kumain? Ta-Tatapusin mo natin ito. I miss you so much. I’ve been thinking about you since yesterday,” malanding wika ng lalaki, hindi na mapigilan ang rumaragasang init sa loob nito. Banayad niyang tinapik ang braso nito. “Isang araw lang ang lumipas na ‘di tayo nagkita. Pero bawat sandali na ginagawa natin ito, pareho pa rin—nami-miss pa rin kita.” Pinisil ni Kristoff ang beywang ng babaeng minamahal, balingkinitan ang katawan nito at hapit sa katawan ang suot nitong hanggang tuhod na pencil skirt. Walang kapantay ang pangungulila niya sa dalaga. Muli siyang nagbalikan matapos ang isang dekadang hiwalayan at parehong kompanya ang pinagtatrabahuan nila. Pinapangako niya na hindi na ito pakakawalan kahit kailan. Karapat-dapat itong protektahan ayon sa kanya at pasan-pasan niya ang malaking konsensiya noong naghiwalay sila. Pinatong niya ang susi ng sasakyan sa brass bowl sa gilid ng TV at binitbit ang bag ni Aria sa kabilang kamay. “Kahapon pa ako pinipilit ni Coco na pumunta rito, pero hindi ko siya pinayagan.” Inakbayan niya ito at giniya papasok ng kanyang kwarto. Tila batang ngumuso si Aria. “Don’t treat her like that. Kasi kapag lalo mo siyang paghigpitan ay lalo siyang magpupumilit. Gusto lang kitang protektahan, Kris.” Walang pagdadalawang isip niyang initsa ang bag nito sa kama. “Walang chance na mag-aaway kami. Mahal na mahal ako ng hangal na ‘yon. Isang dekada na siyang obsess sa akin. At kasalanan mo kaya pinakasalan ko si Coco.” Kinabig niya palapit si Aria sa kanya, dumikit ang kanilang nag-iinit na katawan at malalim niya itong tiningnan sa mga mata. “I’ve always loved you, Aria. Kung hindi ka sana umalis, hindi sana natuloy ang arrange marriage namin. Tayo sana ang mag-asawa ngayon. Malamang isang dosena na ang anak natin. Nagsisisi ka ba’ng iniwan ako?” Ilang pulgada na lang ay maglalapat na ang kanilang labi. Binuka nito ang bibig, umaasa na hahalikan niya ito. Ngunit, hindi ito mahinto sa paghalukay ng nakaraan. Kaya bumwelta si Aria ng masasakit na salita para hiwain ang puso nito. “Hindi ako nagsisisi. Nalaman ko kasi kung anong klaseng tao ang Kristoff na kaharap ko. Kinuha lang ang virginity ko at nagpakasal agad sa ibang birhen matapos akong sapilitang ipakasal sa iba. Don’t you ever feel guilty?” mahina niyang tanong pero mapanghamon. “Iniwan ako ng lalaking pinakasalan ko matapos niyang malaman na hindi na ako virgin. At hindi ka dumating para hanapin ako at tanungin kung bakit ako pumayag magpakasal.” Matapang siyang napaliyad. His tongue traced the edge of his lips. “Ilang beses na ba natin itong pinag-usapan noong nakaraang buwan. Lumipat ako ng Manila para mapalapit sa’yo, hindi pa rin ba sapat iyon. Dapat mong malaman na naghirapa ko ng husto para mangyari ito.” Tinutop nito ang magkabilang pisngi niya saka sinakop ang kanyang mga labi. Gutom na gutom sila sa paghahalikan hanggang sa humintong parehong habol ang hininga at namumula ang mga mukha. Her wistful gaze met Kristoff's piercing eyes. Kinikilig siya sa kagwapuhan at kakisigan nito, ito ang kahinaan niya at madali siyang natutunaw sa mga titig nito. Ang totoo, wala sana siyang balak na iwan ito. Pumayag lamang siya dahil sa kasunduan ng kanyang mga magulang sa mga magulang ng lalaki. Ang lalaking pinakasalan niya ay ang anak ng kaibigan ng kanyang ama, punong-puno kasi ito ng utang mula sa mga magulang nito. On top of that, nalunod sa kahihiyan ang mga magulang niya matapos nilang maghiwalay. Ang bilis talaga ng karma. Si Kristoff, ang lalaking matagal na niyang minahal, ay nakipagkasundo magpakasal sa iba. Hindi tulad sa kwento niya ay hindi pinagtabuyan ang asawa nito dahil isa pa itong birhen. Nabuntis kasi ito sa panganay ni Kristoff. Si Collette Addison Serrano ito. She hated her deeply, because she carried the seed of the man she loved. Ngunit hindi niya pwedeng maipakita ng hayagan ang matinding galit niya sa babaeng ito. Sa halip ay kinuha niya ulit ang loob at tiwala ni Kristoff sa kanya, kinumbinsi niyang mas nababagay sila. Sa bahay na ito, sa loob ng silid ni Kristoff at Collette ay maraming beses na silang naglaro ng apoy dito. Minsan, kapag maramdaman nilang hindi pa sapat ang oras nila ay pinasya nilang manatili ng overnight dito para sa all-night passion nila tuwing weekends. Pinapagod nila ang isa’t isa buong magdamag. Para kay Kristoff, hindi pa rin mawawala ang pagiging uhaw ni Aria sa pakikipag-siping. “Gutom na ako, babe,” ingos ni Aria. Binalewala ito ni Kristoff, pwede naman silang kumain pagkatapos nila maglaro sa kama. Mabibigat ang kanilang paghinga, muli niyang sinakop ang bibig nito at dinala sa kama. Ganito palagi tuwing magkikita sila; magsisimula sa lovemaking. Kinalimutan niya ang pagiging gutom nito sa pagkain, sinimulan niyang tanggalin ang butones ng blusa nito, hinubad ang lahat na sumasagabal sa malulusog nitong dibdib hanggang sa nilubog ang ulo niya doon. Sa gabing iyon ay uhaw na uhaw niyang inangkin ang babae, walang sinayang na pagkakataon para sa kanilang dalawa. Nagi-guilty siya tuwing pag-uusapan nila ang tungkol sa nakaraan. Nawalan ito ng asawa dahil sa maling desisyon niya sa buhay. The more he thought about it, the more his desire surged, as if he were possessed. Malakas ang kanyang stamina, walang makakapigil at hindi siya makontento. Pinuno niya ang kweba nito ng mainit-init na gata pero gusto niya pa rin ng second round—huminto sila nang tumunog ang telephono dulot upang mabawasan ang init ng katawan nila. “Is that your wife?” naiinis na usisa ni Aria. Nasa ibabaw niya pa rin ang lalaki. “Sagutin mo na lang. Nakakahiya naman kung paghintayin mo siya, ‘di ba?” Sa loob-looban niya’y gusto pa rin na ipagpatuloy ang pagsasalpukan nila. Nagulat siya nang bigla itong tumayo at para siyang basahan na tinapon sa gilid. Inisang hakbang nito ang silid na hubo’t hubad. Kiniling niya ang ulo sa banyo, pero bumalik ang gutom niya na tumindi pa yata.“Ah—” Hindi natapos ang pagsasalita si Collette dahil nilampasan siya ng asawa, walang pakialam. Hindi gaya kahapon na gigil na gigil siyang nilalambing. Pero ngayon walang yakap o halik. Just a cold silence of a man too eager to leave.Hinabol niya ito. “Kris… h’wag ka naman ganyan. Huwag mo akong iwasan. Hindi pa nga ako tapos magsalita—iiwan mo na ako?” Hinuli niya ang kamay nito nang akma nitong pihitin ang door knob.“Hindi ako nagtatampo,” pakli nito. “Sasamahan ko ngayong gabi ang big boss ko na kakagaling mula sa Singapore. Huwag mo na akong hintayin. Siguradong late akong uuwi kagabi.” Binigyan siya ng mabilis na halik sa noo bago lumabas at sumakay sa kotse nito.Napako siya sa kinatatayuan niya, mahigpit niyang naikuyom ang mga palad. Nais niyang yakapain ito pero wala na ito—nagmamadali, ang layo-layo. Wala siyang ibang ginawa kundi ang kawayan ito bago nito itinaas ang salamin ng bintana at nawala sa kalye. Nang bumalik siya sa loob ay napuna niya ang malalam na liwanag
Tinulak ni Kristoff palayo ang kamay ng kanyang asawa nang sinubukan nitong hawakan ang alaga niya. “Ano ba’ng klaseng katarantaduhan ito? Sinasabi kong inaantok ako eh!”“Paano mo magawang matulog na hindi man lang maramdaman tuwing hinawakan ng asawa mo? Hindi ganyan ang normal na lalaki! Dapat nga apektado ka tuwing mahahawakan kita eh. Lalo na matagal tayong hindi nagkikita,” aniya, pero nasa tono ang pagkadismaya. She was hurt by his rejection, and tears threatened to spill. Pero ngayon, hindi na niya tinago. Mapait siyang umiyak sa harap nito gaya ng madalas niyang ginagawa.Bumalikawas ito ng bangon, inayos ang damit. “What do you know about being tired from work? Ni hindi mo na narasan magtrabaho ng eight hours. After you graduated from university abroad, you never used your diploma to apply for a job or earn a salary. Ah, kasi may prebilihiyo ka na, nag-iisang anak ka at umaasa ka palagi sa salipi ng mga magulang mo. Hindi tayo magkapareho. Nagsimula kasi ako sa wala eh,” map
Kristoff had told Collette he’d been allocated a house by his office. Of course, that was a lie. Hindi nito sinabi ang gangyang allocation. Sinabi lang nito na nag-renta ito ng apartment na medyo malayo sa opisina dahil nababagot na ito sa pare-parehong lumang paligid. Halos lahat ng mga empleyado ay nakatira malapit sa company building maliban sa kanyang asawa na pinili lumayo. Matapos ang dalawang buwan na paninirahan nito sa Makati ay masasabi nitong nakaramdam ito ng kapayapaan—saka susubukan nilang manirahan na walang kinikilingan o hindi umaasa sa iba sa isang apartment malapit sa opisina nito.“Sino ba may sabi sa’yo na umuwi ka ng Lipa? Hindi ako ‘yon, kundi ikaw? Kusa kang umalis. Gusto mong manirahan sa mga magulang mo, pero ginamit mo ang hyperemesis bilang excuse. Malala na ba iyon? Matapos mong ma-discharge sa ospital ay nagmamadali kang umuwi at sinabi mong walang mag-aalaga sa’yo. Marami ibang babae dyan na kaya nilang alagaan ang sarili nila. Pero ikaw—nakapa-spoiled m
“Hello? Yes? Gusto mong pumunta ng Manila ngayon? Ugh, don’t be ridiculous, Coco. Gabi na, saka buntis ka pa. Ano ba’ng nangyayari sa’yo, bigla ka na lang naging matigas ang ulo mo?” iritableng pahayag ni Kristoff.Pumagting ang boses nito sa buong silid. Klarong narinig iyon ni Aria dulot upang mapalingon ito sa lalaki, naningkit ang mga mata niya nang makitang nakaupo ito sa dulo ng kama, nakahubo’t hubad pa rin. Banayad niyang sinara ang pinto at sinimulan punasan ang sarili. May duda siyang hindi siya maabutin ng magdamag dito kahit na weekend ngayon.Nayayamot siyang hinablot ang tootbrush na hindi naman sa kanya.“Uuwi na ko,” mayamaya’y wika niya nang pumasok si Kristoff ng banyo. Nakatapis na ito, malinaw na tapos na ito sa pagtawag. He couldn’t tell her what decision his wife had made.Hindi ito sumagot. Sa halip ay inangat siya’t pinatong sa sink at mahigpit na niyakap.”I love you, darling. I love you,” masuyong bulong nito sabay halik ng leeg niya at tinutukso ng dila nito
“Mag-ingat ka sa mga kapit-bahay ko. Kahit na minsan ng nakapunta ang asawa mo rito, may kakayahan pa rin siyang makipag-usap sa mga ito.” Luminga-linga si Aria Jane bago bumaba mula sa back seat ng itim na Rolls Royce. “Kris, gutom na ako. Nakakain ka na ba? If not, why don’t we order something?” malanding bulong nito, saka pumasok siyang sa back door ng bahay na hindi inikot ang mga mata sa paligid.“Pwede bang mamaya na tayo kumain? Ta-Tatapusin mo natin ito. I miss you so much. I’ve been thinking about you since yesterday,” malanding wika ng lalaki, hindi na mapigilan ang rumaragasang init sa loob nito. Banayad niyang tinapik ang braso nito. “Isang araw lang ang lumipas na ‘di tayo nagkita. Pero bawat sandali na ginagawa natin ito, pareho pa rin—nami-miss pa rin kita.”Pinisil ni Kristoff ang beywang ng babaeng minamahal, balingkinitan ang katawan nito at hapit sa katawan ang suot nitong hanggang tuhod na pencil skirt. Walang kapantay ang pangungulila niya sa dalaga. Muli siyang