Thank you for reading po Please leave some feedback for my improvement :)
Mapait na ngumiti si Collette. Bahala na, sabi niya sa sarili.Tutal uuwi na siya ng Lipa, Batangas bukas. Malamang nasobrahan ang pagiging sensitive niya maski sa maliliit na bagay dahil sa early stages ng kanyang pagbubuntis. Sa ngayon, ang mabuting bagay na pwedeng niyang gawin ay iwasan ang pakikipagbangayan kay Kristoff upang mapanatiling matino ang kanyang isipan at maprotektahan ang kalusugan ng kanyang anak. Naniniwala siyang maging maayos ang lahat at buong-buo siyang mamahalin ng kanyang asawa kapag mapanganak na niya ito.Unang humiga sa kama si Coco, kinuha ang cellphone at nag-scroll sa social media habang hinihintay si Kristoff na pumasok sa kanilang silid. Malamang huhupa ang tensyon kapag makikipag-marites muna siya. Lumipas ang oras, dinalaw na siya ng antok pero hindi pa rin pumapasok ng silid ang kanyang asawa.Hindi siya makatulog ng maayos. Nagigising siya tuwing maririnig ang mahinang bulong ng kanyang asawa. Maski nakatalikod ito sa kanya ay nakikita niyang naka
Nawalan ng ganang kumain si Coco. Gayunpaman ay nakaya niyang magluto gamit ang natitirang sangkap na nasa refrigerator: isang bowl ng udong na may sardinas, egg omelet at pinakuluang chinese cabbage. Luhaan ang kanyang mga mata at nagdudurugo ang kanyang puso habang pinipilit na nguyain ang pagkain. Hindi niya matatanggap ang sinapit ngayon.Paano kapag malaman ng ama niya na ang unica hija nito—nag-asawa ng isang gwapo at parang mayamang lalaki—ay nakakatanggap lamang ng bente mil pesos bilang allowance, kahit na milyon ang sahod ng asawa nito? Palagi nitong pinagmamayabang na pang-meryenda lang daw ang half-milluon. Dapat nga lakihan nito ang pagbigay sa kanya para pang-shopping kung totoong mag-asawa sila.Mabilis niyang niligpit ang gamit bago pa makauwi si Kristoff. Kapagkuwan ay sandali siyang umupo sa sofa ng sala para hintayin ito. Gaya ng inaasahan niya ay agaran itong umuwi. Kumislot siya nang marinig ang ingay ng sasakyan nitong pumarada sa garahe ng apartment.“Ngayon nas
Trigger warning: Readers discreetion is advised. May sexual assualt na mgaganap. Mangyaring huwag ituloy kapag magagambala kayo.“You can’t do this! Kristoff! Ang anak natin—paano kung malagay siya sa peligro. Ang sakit… ang sakit-sakit!” Nagpupumiglas siya, sinusubukan niyang tulakin ito, subalit sa kasamaang palad ay may malakas ito sa kanya. He forced down her underwear and pressed their bodies together. Hinahampas niya ito pero walang epekto. “Mas masahol ka pa sa demonyo! H’wag mong gawin ito! Maawa ka… ang sakit…” Hindi lang ang katawan niya ang kumikirot sa pwersahan pag-angkin nito—kundi ginutay-gutay rin nito ang kanyang dignidad. He pinned her with rough, forceful movements, breath reeking of alcohol. He ignored her attempts to clamp her thighs together.“Gagamutin ko lang ang pangungulila gaya ng sinabi mo,” ungol nito, lalong nilaliman ang pagpasok nito.Totoo naman, nami-miss niya ang asawa niya. Naalala niya noon, palagi nilang sinasaluhan ang tahimik na gabi at magkik
Mapait na nagtangis ang mga luha ni Coco nang binawi niya ang kamay. “P-Pathetic? Ako? Ikaw, ano ka? Ano kang klaseng asawa na iniiwan ang buntis niyang asawa para makipaglampungan sa ibang babae? Sini siya? Sabihin mo!” Nabasag ang marupok niyang boses na parang basa nang sumigaw.Nilamukos nito ang kanyang bibig, bumakas ang panic sa mukha nito.“Bitawan mo ko!” Tili niya, winasiwas ang sarili. “Bitawan mo ko, hayop ka! Sino ba ang babaeng iyon? Sabihin mo ang pangalan niya, kung ayaw mong balikan ko siya at mapatay ng di oras!”“Huwag kang gumawa ng eksena dito!” babala nito, humahangos din sa galit. “She’s nobody, do you hear me? Just some woman who works here. That’s it.” Hinablot nito ang palapulsuhan niya, pinipilit siyang kaladkarin patungo sa exit. “Umuwi na tayo ngayon din!”Pumiglas siya, tinaas ang boses. “Ah, ito pala ang sinasabi mong ‘business dinner’? Palaging mauuwi sa hotel room kasama ang ibang babae pagkatapos makipag-entertain sa foreign clients mo, tama? Bitawan
Nakaramdam ng pagkatalo si Collette nang pumatak ang alas dyes sa kanyang relo. Apat na buwan siyang buntis kaya hindi niya maiwasang maantok at masakal ng nakakabinging musika. She kept whispering apologies to her baby.Pumatak ang alas onse ng gabi, lalong bumigat ang kanyang dibdib—nagsisisi siya na nilustay niya ang pera at ang maling suspetsang laban sa kanyang asawa. Ngunit, bilang pumailanlang ang malakas na boses ng DJ mula sa speakers at inanunsyo ang “two-in-one show.”Her gaze shifted instinctively toward a shadowed corner she hadn’t noticed before.Agaran natukoy ni Coco ang bulto ng lalaki, lumabas na may babaeng hawak-hawak ang beywang. Awtomatikong nagwala ang kanyang pulso, bumilis ang pagtahip ng kanyang dibdib.“And now, the higlight of tonight’s event… ladies and gentlemen, the show we’ve all been waiting for. Para lang ito sa mga hinirang. Sa mga walang reservation, please process to the cashier or doon sa east side ng club para magkaroon kayo ng magandang pwesto p
“Ah—” Hindi natapos ang pagsasalita si Collette dahil nilampasan siya ng asawa, walang pakialam. Hindi gaya kahapon na gigil na gigil siyang nilalambing. Pero ngayon walang yakap o halik. Just a cold silence of a man too eager to leave.Hinabol niya ito. “Kris… h’wag ka naman ganyan. Huwag mo akong iwasan. Hindi pa nga ako tapos magsalita—iiwan mo na ako?” Hinuli niya ang kamay nito nang akma nitong pihitin ang door knob.“Hindi ako nagtatampo,” pakli nito. “Sasamahan ko ngayong gabi ang big boss ko na kakagaling mula sa Singapore. Huwag mo na akong hintayin. Siguradong late akong uuwi kagabi.” Binigyan siya ng mabilis na halik sa noo bago lumabas at sumakay sa kotse nito.Napako siya sa kinatatayuan niya, mahigpit niyang naikuyom ang mga palad. Nais niyang yakapain ito pero wala na ito—nagmamadali, ang layo-layo. Wala siyang ibang ginawa kundi ang kawayan ito bago nito itinaas ang salamin ng bintana at nawala sa kalye. Nang bumalik siya sa loob ay napuna niya ang malalam na liwanag