Marrying The Blind Master

“Ayoko nga, ate!”

Buo ang boses kong sinabi iyon sa aking kapatid na inilingan lang ako habang may ngisi sa pula niyang labi.

“Whether you like it or not, you have no choice but to replace me. Fit my shoe, Francine. Marry that man and save our company.” Nakangisi niyang saad at humawak sa braso ng boyfriend niyang si Klaus.

Damn her! Naririnig niya ba ang sarili niya? Ako ang magpapakasal sa fiancé niya para lang siya ‘tong mamuhay nang payapa kasama ang lalaking ‘yan? I can’t believe her! I thought… I just thought I have her on my side. Hindi ba magkakampi kami sa lahat? Kakampi ko siya sa lahat, eh. Bakit ngayon parang siya pa itong unang nananakit sa akin?

“Nag-iba ka na nga, ate Savanna…” naluluha ko siyang pinagmasdan. Hindi man lang nawala ang ngising nakapinta sa kaniyang mukha.

Magkamukha kami which is nakuha namin kay mommy pero ang ugali, I guess kay daddy na. Dati, tuwang-tuwa pa ako na palagi kaming nagkakapareho ni ate. Mapa-laruan man ‘yan, damit o sapatos. Sanggang-dikit kami kumbaga. Kung anong gusto niya ay gusto ko na din. Pero itong gusto niyang mangyari sa amin, hindi ko yata ito matatanggap. Kaya ko siyang pagbigyan sa lahat pero hindi ito. Hindi kapalit ang kalayaan ko.

“It’s settled then. Francine will take over your spot, Savanna,” it was mom who spoke. I looked at her unbelievably. Grabe, hindi ako makapaniwala sa lahat ng ito!

“It’s going to be easy-peasy for you, Fran. Uto-uto naman ang lalaking pakakasalan mo at imposible namang malaman pa niya na hindi ikaw ang ate mo. Mr. Ivanov is so easy to fool, anak. You don’t have to worry anything at all.” Si Dad naman na sumimsim pa sa kaniyang wine. 

Just what did he mean by that?

Totoo ba sila? Ipapakasal nila ako sa lalaking hindi ko naman kilala? I’m still having fun with my life, and I just turned twenty-two and yet… and yet they just stripped it off me, so brutally. Ano bang nagawa kong kasalanan para gawin nila sa akin ito? Para pagkaisahan nila ako? Buong buhay ko, naging mabait na anak naman ako, ah? Ano pa bang kulang? Bakit kailangang ako ang dapat magsakripisyo para kay ate?

Walang silbi ang mga daing at reklamo ko dahil kinabukasan, natagpuan ko ang sarili kasama ang mga magulang para ihatid ako sa mansiyon ng lalaking aking pakakasalan. Galit ako sa kanila, at ramdam nila iyon pero parang… balewala lang. Walang halaga ang boses ko kasi para sa kanila, mas importante nga naman ang kumpanya at ang pera.

“There you go, sweetie. Magbabait ka dyan, ha?” puno ng sama ng loob kong tinanggap ang halik sa noo ko galing kay mommy bago ako bumaba ng kotse.

Ibinaba ni dad ang quarter glass ng sasakyan at nginitian ako. How could he smile like everything’s okay when it’s absolutely not? 

“Just do whatever order he says. Good luck, Francine. Remember that starting today, you are Savanna Saavedra. Make us proud.” Aniya at nanlumo nalang ako. 

Make them proud? As far as I can remember, I’ve been trying so hard to make them proud of me my whole life. I guess nothing’s going to be enough, huh?

Pinanood ko ang papalayong sasakyan ni Dad habang humahapdi ang puso. Iginiya ako ng dalawang katulong papasok ng napakagarbong mansiyon at sa sobrang garbo, tila mala-palasyo na iyon. Napakalaki. Napakalawak. Napakatayog. Halos makalimutan ko ang sitwasyon na kinalalagyan dahil sa labis na paghanga. 

Ganito kayaman ang lalaking iyon? Kaya pala handang gawin lahat ng mga magulang ko para lang magkaroon kami ng koneksyon sa kaniya. Lahat… para sa koneksyon at pera.

“Welcome, madam.” Pagyuko sa akin ng lalaking butler yata dahil sa tindig at bihis nito. I gave him a small smile.

“Thank you...”

Nang makapasok sa loob, mas lalo akong napanganga sa nakita. It’s like I was in a dream. A fairytale dream. Subalit naputol ang pagkamangha ko nang marinig ang buong-buo, malamig at malalim na tinig.

“Jasper, is she finally here?” malamig na tanong ng kung sino. Baritono iyon at lalakeng-lalake.

“Yes, master! Madam is here.” Anunsyo ng butler.

Inangat ko ang tingin sa pinanggalingan ng boses na iyon at mayamaya, nakarinig ng mga yabag pababa kasabay ng paglapat ng kung ano sa sahig. And then… I saw him, walking down the grand staircase, wearing shades and holding a cane. Hindi naman siya matanda. Sabi din ni ate ay pangit daw ang mukha at malaki pa ang tiyan pero sa nakikita ko… mukhang hindi naman.

Isa lang sa mga sinabi nila ang tama. This man who’s fine as hell is a blind billionaire. I’m going to marry their blind master.