LOGIN"หมับ"
จอมทัพอุ้มเธอขึ้นในท่าที่เรียวขาเล็กเกาะอยู่ที่เอวของเขา ร่างบางหันหน้าเข้าหาคนเป็นพี่ สองมือเรียวกอดคล้องเอาไว้หลวมๆ ที่ต้นคอของหนา จอมทัพก้มลงกดริมฝีปากจูบมะนาวอย่างหนักหน่วงจนเธอแทบหายใจไม่ทัน มือหนาโอบรัดเอวบางแน่น ก่อนจะกระชับตัวเธอให้แนบชิดติดกันกับเขายิ่งกว่าเดิม มะนาวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบโอบแขนรอบลำคอแกร่ง ร่างกายเธอแนบสนิทกับอกกว้าง ราวกับกำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ทั้งคู่จูบกันอย่างดุเดือด เสียงลิ้นแลกลิ้นดังไปทั่วทั้งห้อง ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ติดกับระเบียง
"อื้ม"
ภายในห้องน้ำที่ปิดตายด้วยเสียงน้ำจากฝักบัว จอมทัพแทบไม่ปล่อยให้มะนาวได้ทันตั้งสติ เขาอุ้มร่างบางแนบชิดติดอก ก่อนจะวางเธอให้นั่งลงบนอ่างล้างหน้า ร่างกายของเขาร้อนระอุจนมะนาวหายใจไม่ทั่วท้อง สายตาคมที่จ้องมองราวกับเสือร้ายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ
“พี่… พี่ทัพ ปล่อยหนูก่อน…”
“อื้ออ”
เสียงหวานแผ่วสั่น แต่กลับถูกริมฝีปากร้อนรุ่มทาบทับปิดปากเธออย่างหิวกระหาย ราวกับอดกลั้นมานานแสนนาน
"พี่ทัพ"
“ไม่ปล่อย… พี่ไม่มีวันปล่อยหนูอีกแล้ว” จอมทัพกระซิบพร่าแนบข้างหู มือหนาเลื่อนไปตามสรีระที่เขาโหยหามาตลอด
“รู้ไหม… พี่แทบบ้า ทุกครั้งที่หนูทำเหมือนไม่สนใจพี่” : มือหนาซุกซนค่อยๆ สอดมันเข้าไปใต้ร่มผ้า ก่อนจะปลดตะขอบลาเซียที่อยู่ด้านในของเธอออกทีละนิด
“พี่…แบบนี้มัน...” : มะนาวหอบหายใจแรง ใบหน้าแดงจัด สองมือดันอกแกร่งแต่ก็ไร้แรงต้าน เมื่อคนเป็นพี่ซุกใบหน้าเข้าไปสูดดม ดูดเม้มที่ซอกคอขาว
"อื้ออ"
“มันอะไร หื้ม? หรือว่าหนูไม่คิดถึงพี่เลย?”
จอมทัพขบเม้มที่ลำคอขาวราวกับคนที่ไม่ได้ปลดปล่อยเซ็กมานาน ทิ้งรอยหวงแหนเต็มแรง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเธอช้าๆ
“คิดถึงพี่ไหม ไม่รู้..แต่พี่คิดถึงเธอมาก คิดถึงจนแทบคลั่ง”
“พี่ทัพ… พี่กำลังทำให้หนูใจจะขาดอยู่แล้ว อ๊าส์”
มะนาวเสียงสั่น หัวใจเต้นกระหน่ำในอก เมื่อมือที่เคยอยู่ด้านบนกำลังล้วงต่ำลงมาลูบวนอยู่ที่ส่วนล่างของเธอ
“งั้นก็อย่าหนี อย่าผลักไสพี่อีก อยู่กับพี่ได้ไหมครับ..”
เสียงทุ้มสั่นเครือแฝงความอ้อนวอนปะปนความร้อนแรง มือหนาค่อยๆ เคลื่อนลงต่ำ ก่อนจะไปหยุดอยู่จุดศูนย์กลางของร่างกาย ใช้นิ้วหัวแม่มือบดขยี้เบาๆ ที่ปุ่มกระสัน
"อื้ออ...พี่ทัพ...หนูเสียว"
“เสียวก็ครางชื่อพี่ออกมาดังๆ พี่ชอบฟังเวลาที่หนูครางชื่อพี่”
” พี่ทัพ อ่าส์”
” เด็กดี~~ ต่อจากนี้ไป ให้พี่เป็นของหนู…ให้พี่รักหนู ให้พี่หวงหนู แค่คนเดียวได้ไหม”
"อย่าเล่นแบบนี้สิคะ...พี่ก็รู้ว่าหนูมีความอดทนไม่มาก"
"ใครบอกให้อดทน พี่รุกขนาดนี้ หนูยังจะทนอีกเหรอ"
"จึก!!"
"อ๊ะ..อื้อออ"
นิ้วกลางของคนเป็นพี่สอดเข้าไปในช่องแคบของเธออย่างจัง จังหวะร้อนแรงราวกับพายุ ทำเอาคนเป็นน้องถึงกับครางดังลั่น เรียวขาเล็กถูกเขาจับแยกออกจากกันกว้าง ในขณะที่สองมือเล็กพยายามจับขอบอ้างเอาไว้แน่น
"พี่ทัพ อ๊ะ..อื้อ"
"อ้าขาออกกว้างๆ ให้พี่กินน้ำของหนูหน่อย"
"อืม..."
สิ้นเสียงออกคำสั่ง คนเป็นน้องแยกขาออกกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใบหน้าหล่อจะก้มลงมาหยุดอยู่ที่กลางกายสาว คนเป็นพี่คุกเข่าสูงลงกับพี่ ก่อนจะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำของเธอออก ร่างกายที่เคยถูกปกปิดตอนนี้เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียน ร่างกายนี้ที่เขาคิดถึง ร่างกายนี้ที่ทำให้เขาฝันเปียกกับตัวเองทั้งคืน ร่างกายที่ทำให้เขาโคตรทรมาน หลับตาลงก็ได้ยินแต่เสียงคราง แต่พอตื่นลืมตากลับไม่เจอเธออยู่ข้างกาย ช่วงเวลาที่ห่างกันไป สำหรับเขา มันโคตรทรมาน
“พี่รักนาว… รักจนพี่แทบไม่เป็นตัวของตัวเอง ต่อให้ใครมาขวาง… พี่ก็ไม่ยอมเสียหนูไปอีกแล้ว” : การกระทำร้อนรัก แต่ทุกคำที่เปล่งออกมากลับเต็มไปด้วยความจริงใจที่เขาไม่เคยพูดแบบนี้กับใคร
"พี่ทัพ...หนู...อื้อออ"
“จ๊วบ~~”
"อ๊ะ"
"อื้มมม..ยะ..อย่าดูดแรงสิคะ"
"พี่ทัพ...อ้าส์"
ไม่ทันที่จะได้พูดจนจบประโยค คนเป็นพี่กลับละเลงลิ้นร้อนแตะลงไปที่กลางกายสาว ปลายลิ้นหนากดแช่เอาไว้นานก่อนจะตวัดปลายลิ้นไปมาสลับกับการดูดเม้มปุ่มกระสันจนมันสั่นระริกระริกไม่หยุด คนตัวเล็กลำตัวกระตุกเป็นระยะ มือเรียวเกาะขอบอ้างล่างหน้าเอาไว้แน่น สองเต้าอวบที่โดดเด้งอยู่ด้านบนถูกมือหนาบีบคั้นจนเกิดรอยแดง เสียงหายใจแหบพร่าจนแทบจะขาดห้วง ก่อนที่คนตัวเล็กจะปลดปล่อยน้ำหวานออกมาทีละนิด
"อ๊าส์..พี่ทัพ..หนูไม่ไหวแล้ว"
“ปล่อยออกมา”
"พี่ทัพ...อื้ออ"
"........"
ยิ่งเธอครางเสียงดังมากเท่าไหร่ คนตัวสูงก็ยิ่งละเลงลิ้นรัวมากขึ้นเท่านั้น มือหนาบีบค้ำสองเต้าไม่ให้ขาด ริมฝีปากยังคงดูดเม้มที่ปุ่มกระสัน ยิ่งเธอสั่นเขายิ่งชอบใจ ออกแรงดูดจนในที่สุดคนตัวเล็กก็กระตุกร่างกายพร้อมกับปลดปล่อยน้ำหวานออกมาให้เขาได้กลืนกิน
"อื้อ"
"ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะครับ"
"นะ..หนู..ขาสั่นไปหมดแล้ว"
"ไปอาบน้ำกัน" : จอมทัพกระซิบเสียงพร่า แววตาร้อนแรงไม่ยอมละไปจากใบหน้าแดงซ่านของมะนาวแม้แต่น้อย
"หมับ!"
"พี่ทัพ!!"
มือแข็งแรงประคองสะโพกงอนไว้แน่นในขณะที่มะนาวกอดเขาแนบอก ริมฝีปากทั้งสองยังไม่ยอมผละห่าง จูบกันเนิ่นนานราวกับโลกภายนอกหายไป เสียงหอบกระเซ่าผสานกับจังหวะก้าวหนักแน่นของจอมทัพที่พาเธอเข้าไปในห้องน้ำ บรรยากาศแคบ ๆ ยิ่งขับให้ความใกล้ชิดทวีความร้อนแรงขึ้นอีกหลายเท่า
“ปล่อยหนูลงเถอะ เดี๋ยวลื่นล้ม” เสียงหวานสั่นพร่า แต่สองแก้มกลับแดงจัดจนไม่กล้าสบตาเขา
“ไม่ลื่นหรอกครับ… อยู่กับพี่ปลอดภัยที่สุดแล้ว” จอมทัพก้มกระซิบใกล้หู เสียงทุ้มพร่าแฝงความหวงแหน
“อีกอย่าง ตอนนี้หนูไม่ใส่อะไร…พี่โคตรชอบ ชอบจนไม่อยากให้หนูอยู่ห่างจากอ้อมกอดพี่แม้แต่วินาทีเดียว”
“ปากหวานจังเลยนะคะ พูดแบบนี้แค่ตอนอยากเอาหรือเปล่า?”
“อยากเอามากครับ แต่ไม่เกี่ยวกับที่พี่พูดไปเมื่อกี้”
“พูดตรงจังเลยนะคะ”
“นาวเป็นของพี่แล้วนะ…เป็นเมียพี่เต็มตัว ไม่ใช่แค่เมียหลอกๆ”
“พี่ชอบน้องนะ ชอบมากๆ”
จอมทัพเอ่ยเสียงพร่า ปลายนิ้วเชยคางเธอให้เงยขึ้นสบตา ริมฝีปากทาบจูบอย่างอ่อนโยนและลึกซึ้งท่ามกลางสายฝนจากฝักบัวที่โปรยลงมา เขาก้มลงแนบริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง คราวนี้รุนแรงและเร่าร้อนจนมะนาวสะท้านไปทั้งตัว ลมหายใจแผ่วสั่นขาดห้วงทุกครั้งที่ปลายลิ้นของเขาตวัดช่วงชิงความหวานจากเธออย่างหิวกระหาย
“อื้อ… พี่ทัพ…”
มะนาวครางแผ่วเมื่อถูกจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า สองมือจิกลงบนไหล่แกร่งราวกับไม่รู้จะพึ่งพาอะไรอีกนอกจากเขา จอมทัพผละริมฝีปากออกนิดเดียว ซุกไซ้ข้างแก้มเปียกน้ำแล้วกระซิบแผ่วร้อนแรง
"อยากกินหนูจนแข็งไปหมดแล้ว"
"หนูก็อยากโดนพี่กินแล้วเหมือนกันค่ะ"
คราวนี้มะนาวไม่เพียงแค่ยอมรับ เธอสบตาคมกริบของเขาทั้งที่แก้มแดงซ่าน ดวงตาคู่นั้นอ่อนระทวยแต่กลับฉ่ำไปด้วยแวววูบไหวออดอ้อน จนคนที่มองแทบคลั่ง
“นาว…อย่ามองพี่แบบนั้น… พี่จะทนไม่ไหวจริงๆ แล้วนะ” จอมทัพครางต่ำ ข่มเสียงสั่นพร่าแทบไม่อยู่
ริมฝีปากเล็กคลี่ยิ้มบางอย่างยั่วเย้า ก่อนที่เธอจะเอ่ยเสียงอ้อน
“ใครให้พี่ทน หนูเคยบอกให้พี่ทนหรือไงกัน?”
คำพูดยั่วอ่อนหวานแต่แฝงด้วยไฟร้อนลึกในอก จอมทัพแทบขาดสติ เขากดริมฝีปากลงอีกครั้ง คราวนี้ร้อนแรงกว่าเดิมจนมะนาวเผลอจูบตอบอย่างเอาแต่ใจ มือเธอเลื่อนไปเกาะต้นคอเขาแน่น ร่างกายสั่นสะท้านแต่หัวใจกลับเต้นแรงด้วยความกล้าที่ไม่เคยมีมาก่อน
“อื้ม ปากโคตรหวาน”
“พี่ทัพ..อย่าทำแรงเหมือนวันนั้นนะคะ หนูกลัวจะลุกไม่ไหว พรุ่งนี้หนูมีสอบ" เสียงเธอสั่นพร่าด้วยแรงอารมณ์แต่ยังแฝงความอ้อนวอน
“ทำไมเมียพี่อ้อนเก่งนักนะ รู้ตัวไหมว่าแบบนี้…ทำพี่คลั่งแค่ไหน” เขาหัวเราะออกมาเบาๆ ขบฟันแน่นอย่างห้ามใจไม่อยู่ หมั้นเขี้ยวเมียตัวน้อย ไม่รู้จะอ้อนจะอ่อยเขาไปถึงไหน มันน่าจับมาฟาดด้วยเอ็น 56
“คลั่งจริงหรือแค่พูดเอาใจหนูกันคะ..หนูรอให้พี่พิสูจน์อยู่นะ” มะนาวกะพริบตาปริบ ๆ อย่างเจ้าเล่ห์ สายตาคนเป็นน้องบ่งบอกให้รู้ว่าเธอกำลังท้าทายเขาอยู่
"หึ"
เขาตอบออกมาเพียงเท่านั้น ตัวเขาเองแทบขาดสติ จอมทัพกระชับอ้อมแขนแน่นกว่าเดิม กดจูบหนักหน่วงลงอีกครั้งท่ามกลางสายน้ำเย็นที่ตีกับไอร้อนระอุในห้องน้ำ ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ถอดกางเกงของตัวเองออก ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ดีดเด้งออกมาจากกางเกงตัวสุดท้าย ก่อนจะไปบดเบียดถูๆ ไถๆ อยู่ที่เนินเนื้อสาว
"อ๊าส์...ดูสิ..แค่แตะนิดเดียวทำพี่แข็งไปหมด"
"มันใหญ่กว่าเดิมหรือเปล่าคะ"
"แน่นอนสิครับ..ก็พี่ไม่ได้ปล่อยน้ำมาเป็นเดือน..อึดอัดจะตายอยู่แล้ว"
"งั้นก็ปล่อยมาเลยสิคะ จะปล่อยใส่ปากหรือปล่อยใส่ท้อง…หนูก็ยอมพี่ทั้งนั้น"
"เมียใครวะ..โคตรยั่วเก่ง"
"เมียใครไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้อยากเป็นเมียพี่ทัพ"
"ดื้อ!”
"สวบบบ!"
"อ๊ะ!"
@3 เดือนต่อมาเวลาหมุนผ่านไปทีละเดือน ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยการแกล้งหยอกน้องเล่นๆ จีบเล่นๆไม่คิดจริงจังกลับกลายเป็นความหึงหวง คลั่งรัก และการงอนง้อ ก่อเกิดเป็นความผูกพันที่แนบแน่น มะนาวยังเรียนมหาวิทยาลัยเหมือนเดิม แต่ทุกคนในคณะรู้แล้วว่า จอมทัพคือเขตหวงห้าม ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะจีบเธอ เพราะสายตาคมกริบคอยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทุกพื้นที่ที่มีมะนาวต้องมีจอมทัพอยู่ตรงนั้นด้วย ไม่มีผู้ชายคนใด หรือตัวผู้ตัวไหนได้เข้าไกลเธอเกินห้าสอบเมตร“วันนี้พี่จะไปรับตอนหกโมงนะ อย่าเถลไถลไปไหนเข้าใจไหมครับ” เสียงทุ้มของจอมทัพดังขึ้นทุกครั้งก่อนมะนาวลงจากรถ“รู้แล้วค่ะ หนูไม่ใช่เด็กขนาดนั้นสักหน่อย ไม่ดื้อไม่ซน ไม่เถลไถลแน่นอนค่ะ” เธอมักทำหน้างอ ยักไหล่เล็กน้อย แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะลึก ๆ ในใจ เธอเองก็ชอบที่มีใครสักคนคอยห่วงใยเพื่อน ๆ อย่างดาด้า พิ้งค์พลอยและพริกแกงเอ่ยแซวทุกครั้งที่เห็นรถหรูจอดรอหน้าคณะ เสียงฮือฮาของบรรดาสาวๆเองก็ไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะกี่วันกี่เดือนที่ผู้ชายคนนี้ปรากฏตัวขึ้น ทุกสายตาก็ต่างจับจ้อง ไม่มีแผ่วเลยสักวัน“โอ๊ยยยย กูจะไม่ทน! พี่ทัพแม่งหล่อเกินไปปะวะ? นาว มึงได้ผัวระดั
@สามวันต่อมา – ที่มหาวิทยาลัยอากาศยามเช้าของรั้วมหาวิทยาลัยคึกคักเป็นพิเศษ นักศึกษาต่างเดินขวักไขว่ไปตามทางเดิน มะนาวสะพายกระเป๋าผ้าเรียบง่าย ก้าวเท้าเข้ามาในคณะด้วยใบหน้าใสซื่อ แม้ใต้ตาจะมีร่องรอยหมองนิดๆ จากการถูก “พี่ทัพ” รบเร้าหนักหน่วงสามคืนติด ทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง เพื่อนรักอย่าง ดาด้า รีบโบกไม้โบกมือเรียกเสียงดังลั่น"อีนาววววว! โผล่หัวมาเรียนได้สักทีนะมึง!"เสียงแหลมสูงทำให้หลายคนในห้องหันมามอง มะนาวหน้าแดงเป็นลูกตำลึง รีบก้าวไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ เพื่อนรัก แต่ไม่ทันจะได้วางกระเป๋าดีๆ เสียงพริกแกงตะโกนแซวขึ้นมาทันที"มึงอย่าบอกนะว่าที่หายหัวไปสามวัน...พี่ทัพไม่ยอมปล่อยให้มึงลุกจากเตียง!""มึงจะเสียงดังทำไมวะ...เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินกันพอดี"มะนาวรีบเอามือขึ้นปิดปากพริกแกง เอ่ยห้ามเพื่อนรักอย่างร้อนรน ในขณะที่ดาด้าไม่ปล่อยให้รอดได้ง่ายๆ เอาแขนเท้าคางแล้วทำหน้าล้อเลียน"โอ๊ยผัวโหดคลั่งรัก ทำโทษทั้งทีไม่เก็บงานให้ดีเลยนะ""อะไรของมึง?" มะนาวที่ไม่ทันได้สำรวจตัวเองก่อนออกจากห้อง เลยไม่รู้ว่าที่ดาด้ากำลังพูดถึงคือเรื่องอะไร"มึงอย่าบอกนะว่ามึงไม่ได้สำรวจร่างกายตัวเองก่อนออกจากห้อง ห
@คอนโดจอมทัพประตูปิดลงด้วยแรงสะบัด เสีงดัง ปั้ง! ร่างเล็กถูกกดชิดกำแพงโดยไม่ทันตั้งตัว ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดผิวแก้มจนสั่นสะท้าน ดวงตาคมกริบของจอมทัพจ้องลึกลงมา ราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว“สนุกมากใช่ไหม...ที่หนีผัวไปเที่ยวในที่แบบนั้น” น้ำเสียงทุ้มต่ำกดแน่นกับริมฝีปากจนแทบไม่เหลือช่องว่าง“นะ...หนูก็แค่ไปเจอเพื่อนเอง ไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย”"อื้อออ~~"คำแก้ตัวไม่ทันจบ เสียงจูบกระแทกก็ดับมันลงอย่างรุนแรง ร่างสูงบดเบียดเข้ามาจนเธอหายใจแทบไม่ออก มือหนาหนีบข้อมือทั้งสองไว้กับกำแพง เย็นเยียบแข่งกับความร้อนวูบวาบในอก“เพื่อน?” เขากระซิบชิดข้างหู ลมหายใจกรุ่นร้อนลากไล้ไปตามซอกคอ“แล้วเพื่อนมันกอดหนูได้มั้ย...จูบหนูได้หรือเปล่า...ไปที่แบบนั้น..จะมีอะไรนอกจากไปดูไอ้พวกผู้ชาย...”"ทำหน้าดุขนาดนั้นเพื่อ ? หนูเป็นเมียพี่นะ จะดุอะไรนักหนา""อย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง ครั้งนี้ยังไงพี่ก็ไม่ยอม"“พี่ทัพ...อย่า..!..อื้อออ!”คำขาดห้วงถูกกลืนลงไปอีกครั้ง เมื่อเขาก้มลงขบเม้มเนื้ออ่อนสร้างรอยไว้เป็นสัญลักษณ์ ริมฝีปากหนาขบเม้มตามซอกคอขาวจนเกิดเป็นจ้ำลากยาวตั้งแต่หลังใบหูลงมาลำค รามลงมายังไหปลาร้า
แสงไฟสปอตไลต์จับตามองไม่ต่างจากดวงตาหลายสิบคู่ในบาร์ ทุกคนเงียบกริบ รอเพียงว่า “พายุลูกนี้” จะพัดกระหน่ำรุนแรงแค่ไหน“หึ...กล้ามาก...”เสียงทุ้มต่ำของจอมทัพดังขึ้นอีกครั้ง ก้าวเท้าเข้าใกล้โต๊ะทีละก้าว ๆ จนรองเท้าหนังเงาวับหยุดลงตรงหน้าของคนตัวเล็ก มะนาวหัวใจแทบหยุดเต้น มือเย็นเฉียบจนเหงื่อแตกพลั่ก ก้มหน้าหลบตาแทบไม่กล้าเงยขึ้น แต่เสียงขู่ฟ่อจากเหนือศีรษะก็ดังมาไม่หยุด“กล้าเล่นซ่อนแอบกับพี่ต่อหน้าคนทั้งบาร์?”“ดูท่ามึงจะตายก่อนกูนะอีชะนี! ไหนมึงบอกมึงเอาอยู่ไง” ดาด้ากระซิบข้างหูเพื่อนรัก เนื้อตัวสั่นไม่แพ้กัน"เงียบไปเลยมึง" มะนาวคิ้วขมวดยืนตัวตรงร่างกายแข่งทื่อราวกับนักเรียนกับลังจะถูกทำโทษ"ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหนวะ ดูพี่ทัพตอนนี้ดิ แม่ง..ทำกูสั่นจนฉี่จะแตกอยู่แล้วเนี่ย"ดาด้าทั้งกระซิบอีกครั้ง แต่ก็รีบหุบปากเมื่อสายตาของจอมทัพหันมาจ้องขวับราวกับตัวเธอเองก็มีรอดเหมือนกัน“พริกแกงอยู่ไหน??” ขุนศึกหันมาถามดาด้าด้วยสายตาดุดัน"เออคือ...." ดาด้าเสียงสะดุด ลมหายใจแทบหยุดเมื่อสายตาคมกริบของอีกคนหันมาจ้องเธอราวกับจะจับเธอฉีกเป็นชิ้นๆ"พิ้งค์พลอยก็มาใช่ไหม! ไปหลบที่ไหนบอกให้ออกมาเดี๋ยวนี้"
บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะปนกับเสียงดนตรีร้อนแรง ราวกับว่าคืนนี้ไม่มีใครมีพันธะ ไม่มีใครมีผัว ทุกอย่างจะถูกทิ้งไว้ข้างหลังประตู บาร์โฮล ไฟบนเวทีสาดสว่างขึ้นเมื่อดีเจสาวร่างเล็กในเสื้อครอปสุดเซ็กซี่หยิบไมค์ขึ้นมาพูด เสียงเธอแหลมใสแทรกเข้าไปในทุกโสตประสาท“เอาล่ะค่าาา หนุ่มสาวบาร์โฮลคืนนี้ มันส์กันพอหรือยังคะ!”"กรี๊ดดด"เสียงกรี๊ดโต้กลับอย่างบ้าคลั่ง ทั้งบาร์กำลังอยู่ในจุดเดือดสุด ๆ เพลงแดนซ์ดังสะท้าน แต่เพียงเสี้ยววินาที ดีเจก็หรี่เสียงดนตรีลง ก่อนจะหัวเราะลอดไมค์แล้วประกาศประโยคที่ทำให้โต๊ะของมะนาวและเพื่อน ๆ ถึงกับตัวแข็งทื่อ“ขอขัดจังหวะความสนุกสักครู่นะคะ มีข่าวฝากประชาสัมพันธ์ค่าาาา"“แก๊งสาวแซ่บผัวมากตามค่าาาา ให้เวลาห้านาทีเคลียร์ตัวเองออกจากพื้นที่ ไม่อย่างนั้น ผัวจะมาตามถึงที่นะคะ!”“เหี้ย!”ดาด้าอุทานเสียงดัง มือที่ถือแก้วแทบทำตกเมื่อสิ้นเสียงประกาศผ่านไมค์ของดีเจสาวสวย เสียงหัวเราะและเสียงดนตรีที่เคยร้อนแรงเมื่อครู่เหมือนถูกดูดหายไปในอากาศ เหลือเพียงแรงสั่นสะเทือนจากหัวใจของแต่ละคนที่เต้นระรัวชนอกตัวเอง"ไม่หรอกมั้ง ชื่อแก๊งแบบนี้ใครๆ ก็ตั้งได้ คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก"
@คาสเรียน"หน้างออะไรขนาดนั้นคะสาว ผัวไม่ซ้ำเช้ามาหรือไง" ดาด้าเอ่ยแซวเล่นเมื่อเห็นว่ามะนาวเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่เหมือนกำลังกินรังแตนมามาดๆ"เห้อ!" คนอารมณ์ไม่ดีถอนหายใจเสียงดังก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อนจะพอใจนัก"เป็นไร ทำหน้าอย่างกับหงุดหงิดใครมา" พิ้งพลอยเอ่ยถามอีกคน ดูท่าคนที่อารมณ์กว่าใครในกลุ่มอย่างมะนาว ตอนนี้กลับหัวเสียเอาได้ง่ายๆ"ก็ไอ้พี่ทัพนะสิ ไม่รู้จะฮอตอะไรนักหนา ขนาดแก่แล้วยังมีสาวๆมาตามติดกันตรึม เดินตามต้อยๆเป็นลูกหมายังไม่หย่านมแม่""หวงผัวว่างั้น?" พริกแกงแทรกขึ้น อาการแบบนี้มันห่วงผัวชัดๆ"แล้วมึงไม่หวงพี่ขุนรึไง รายนั้นก็ใช่ย่อย""ก็ลองมีใครเข้ามาเกาะแกะดูสิ กูจะฟาดกลับให้หน้าหงายไปเลย ฟาดมันทั้งคนรุกคนรับนั่นแหละ" พริกแกง"เออ..ขนาดมึงยังหวง แล้วกูไม่หวงได้เหรอวะ หล่อกินคนซะขนาดนั้น""ธรรมดาแหละ มีผัวหล่อก็ต้องแบ่งคนอื่นเชยชมบ้าง ไม่ได้กิน แค่ได้มองก็ยังดี ผัวมึงกรุบกริบซะขนาดนั้น ใครๆก็ต้องอยากกินเป็นธรรมดา" ดาด้า"ใครๆที่ว่าก็คงจะหมายถึงตัวมึงเองสินะ" พริกแกงเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน"ค่ะ...กูน้ำลายหกน้ำลายไหลมาหลายเดือนแล้วเนี้ย พี่ทัพก็หล่อเกิ๊น"







