หลับคาเอ็น Nc18+

@คอนโดจอมทัพ

ประตูปิดลงด้วยแรงสะบัด เสีงดัง ปั้ง! ร่างเล็กถูกกดชิดกำแพงโดยไม่ทันตั้งตัว ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดผิวแก้มจนสั่นสะท้าน ดวงตาคมกริบของจอมทัพจ้องลึกลงมา ราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว

“สนุกมากใช่ไหม...ที่หนีผัวไปเที่ยวในที่แบบนั้น” น้ำเสียงทุ้มต่ำกดแน่นกับริมฝีปากจนแทบไม่เหลือช่องว่าง

“นะ...หนูก็แค่ไปเจอเพื่อนเอง ไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย”

"อื้อออ~~"

คำแก้ตัวไม่ทันจบ เสียงจูบกระแทกก็ดับมันลงอย่างรุนแรง ร่างสูงบดเบียดเข้ามาจนเธอหายใจแทบไม่ออก มือหนาหนีบข้อมือทั้งสองไว้กับกำแพง เย็นเยียบแข่งกับความร้อนวูบวาบในอก

“เพื่อน?” เขากระซิบชิดข้างหู ลมหายใจกรุ่นร้อนลากไล้ไปตามซอกคอ

“แล้วเพื่อนมันกอดหนูได้มั้ย...จูบหนูได้หรือเปล่า...ไปที่แบบนั้น..จะมีอะไรนอกจากไปดูไอ้พวกผู้ชาย...”

"ทำหน้าดุขนาดนั้นเพื่อ ? หนูเป็นเมียพี่นะ จะดุอะไรนักหนา"

"อย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง ครั้งนี้ยังไงพี่ก็ไม่ยอม"

“พี่ทัพ...อย่า..!..อื้อออ!”

คำขาดห้วงถูกกลืนลงไปอีกครั้ง เมื่อเขาก้มลงขบเม้มเนื้ออ่อนสร้างรอยไว้เป็นสัญลักษณ์ ริมฝีปากหนาขบเม้มตามซอกคอขาวจนเกิดเป็นจ้ำลากยาวตั้งแต่หลังใบหูลงมาลำค รามลงมายังไหปลาร้า หญิงสาวสะดุ้งเฮือกแต่กลับรู้สึกแรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านร่างแทนที่จะขัดขืน เขายกตัวเธอขึ้นอย่างง่ายดาย เท้าบางไม่แตะพื้นแม้เพียงนิดเดียว ก่อนจะก้าวเดินพาน่างบางทิ้งลงบนโซฟาหรู เสียงผิวกระทบดัง ตุบ! ตามด้วยร่างหนาที่คร่อมทับลงมาในทันที

"พี่ทัพ หนูเจ็บนะ"

“คืนนี้หนูไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธพี่ ไม่มีสิทธิ์หนี...ไม่มีสิทธิ์เจ็บ”

เสียงหอบพร่าแฝงด้วยแรงโกรธที่กลายเป็นความเร่าร้อนรุนแรง มะนาวหอบหายใจถี่ ใบหน้าแดงก่ำ ส่ายหน้าพัลวัน

“นะ..หนู...ไม่ไหว หนูเหมือนจะเมาแล้วนะพี่ทัพ” คนตัวเล็กทำทีเป็นเมา แต่อีกคนกลับรู้ทัน

“ต้องไหว...เอาตอนเมานี่แหละมันส์ดี”

เขากระซิบหนักแน่น ริมฝีปากกดแนบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไล่จากซอกคอ แผ่นไหล่ ลากลงเรื่อย ๆ มือหนาสอดเข้าไปใต้ร่มผ้าไล่ไต่เต้าไปจนถึงก้อนเนื้อนุ่ม ปลายนิ้วหัวแม่มือกับปลายนิ้วชี้บดขยี้ยอดถันจนเธอครางสะท้านสั่นเทาไปทั้งตัว

"อ๊ะ! อื้ออ ~~ พี่ทัพ"

"อย่าดิ้น พี่จะทนไม่ไหวเอานะ"

"อื้ออ~"

ความเกรี้ยวกราดกลายเป็นการลงโทษที่ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว ทั้งโหยหา เสียงหัวใจสองดวงประสานกันในห้องเงียบงัน มีเพียงลมหายใจร้อนแรงและเสียงกระซิบพร่าที่แทงลึกเข้าไปในโสตประสาท

"อื้มมม..พี่ทัพ"

“คืนนี้...ถ้าหนูไม่หลับคาเอ็นพี่ อย่ามาเรียกพี่ว่า จอมทัพ ”

คำประกาศิตนั้นคือจุดเริ่มต้นของคืนยาวนาน ที่จะไม่มีการออมมือ ไม่มีการละเว้น และไม่มีที่ว่างให้เธอหนีได้อีกต่อไป...

"พี่ทัพ..หนูไม่ไหว พี่อย่าบีบแบบนี้สิ"

"แบบนี้เหรอ ฮื้มม"

"อ๊ะ! อื้อ อย่าขยี้ หนูสะ..เสียว"

มือหนาบดขยี้ไปที่ปลายถัน ก่อนจะถลกเสื้อของเธอขึ้น ปลายลิ้นร้อนถูกส่งลงไปตวัดเลียยอดอกที่แข็งเป็นไต ก่อนมือสองข้างจะขย้ำก้อนเนื้อนุ่มจนเนื้อล้นออกตามง่ามมือ

"อ๊ะ อื้อ~~"

"นาว..คืนนี้หนูโดนดีแน่"

"กลัวจังเลยค่ะ..หนูกลัวมากๆเลย"

คำพูดเหมือนจะกลัว แต่สายตากลับยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมเสียงแผ่ว นี่สินะมะนาว กลัวได้นานที่ไหนกันเชียว สายตาดื้อๆของเมียรักทำจอมทัพยกยิ้มมุมปาก สายตายังคงอบอุ่นปนแรงปรารถนา

“ดื้อแบบนี้…ต้องสอนให้รู้จักจำ จะได้ไม่ทำอีก”

เขากระซิบ พลางลากริมฝีปากลงมาที่ซอกคอขาวอีกครั้ง

“กลัวแต่จะจำ..แล้วอยากทำอีกน่ะสิคะ…”

“หึ..ทำไมชอบท้าทายระบบผัวอยู่เรื่อยเลย”

“ก็ท้าทายแล้วโดนเด็ดทุกทีเลยนิคะ..."

"...ยั่วบ่อยๆระวังจะขาสั่นจนลุกจากเตียงไม่ไหวนะ"

"พี่ทัพขา...อย่าทำโทษหนูเลยนะคะ....หนูกลัวแล้ว”

สายตาเย้ายวนชวนเข้า คนตัวเล็กเอนหลังพิงผนักโซฟา สองมือเรียวบีบขย้ำก้อนเนื้อนุ่มของตัวเองต่อหน้าเขา คนตัวสูงกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก พลางขยับเข้าคร่อมร่างเล็กเบา ๆ มือหนาลูบไล้ต้นแขน แผ่นหลัง และสะโพกของคนใต้ร่างอย่างช้า ๆ เลื่อนต่ำลงมาที่กลางกายสาว ก่อนจะใช้นิ้วกลางสอดเข้าไปในช่องแคบ

"จึก!"

"อ๊ะ"

"อื้มม พี่ทัพ"

"ยั่วเก่งดีนัก"

"ก็ยั่วแค่ผัวคนเดียว"

"จึก!"

"อื้อ~"

“เข็ดหรือยัง จะทำอีกไหม"

"ไม่...มะ..ไม่เข็ด"

"ดื้อ !"

"จึก จึก!"

"อ๊ะ!..อื้อ"

"พี่ทัพ..อยากโดนอย่างอื่นที่ไม่ใช่นิ้ว"

"หึ...ไม่ต้องห่วงคืนนี้หนูโดนเอ็นทั้งคืนแน่...”

"หมับ!"

"สวบ~~~"

"อื้อออ"

มะนาวครางสะท้านเสียงดังลั่น รู้สึกถึงความเจ็บปนความเสียวที่ถูกสอดเข้ามารวดเดียวจนมิดลำ คนเป็นพี่ครางเสียงทุ้ม ก่อนจะค่อยๆขยับเอวสอบกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกอย่างเชื้องช้า

"ตับ~ ตับ ~ตับ"

"อ่าส์ พี่ทัพ อื้ออ~"

"เมียจ๋า..อย่าตอดถี่ อ้าส์..นาว"

"ตับ ตับ ตับ"

จากจังหวะเชื้องช้าแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะที่เร็วและแรงขึ้น เสียงครางใต้ร่างดังต่อเนื่องไม่มีหยุด เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมออกมาตามผิวหนัง มือเรียวหาที่ยึดเกาะ ก่อนจะจับขอบโซฟาหรูเอาไว้แน่น

"พี่ทัพ สะ..เสียว.. อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"

"ตับ~ ตับ ~ตับ ~"

"อื้มมม~~นาว..พี่จะ..จะแตกแล้ว"

ในจังหวะเร่งแรงกระแทก คนเป็นพี่ประกบริมฝีปากหนาลงมาที่คอขาว ใบหน้าร้อนผ่าว แต่ดวงตากลมยังคงซุกซนและท้าทาย

"เร็วอีก พี่ทัพ อีกนิด" เสียงอู้อี้ดังอยู่ในลำคอ เมื่อริมฝีปากเล็กถูกดูดดื่มอย่างเอาเป็รเอาตา

"ตับ ตับ ตับ ตับ!!"

"อ๊ะ..อื้ออ อ้าส์~"

"นาว~~"

"ตับ ~ ตับ ~ ตับ~"

"อ๊ะ..อ๊ะ อ๊ะ "

"โอ้วว~ พี่จะแตกแล้ว"

"พร้อมกัน"

"อ๊ะ อ๊ะ พี่ทัพ~"

"งื้ออ ~ ตับ ตับ ตับ!!"

"กรี้ด~~/อ้าส์~~"

สองร่างกระตุกเกร็งพร้อมๆกัน คนเป็นพี่โน้มลำตัวลงซบลงบนเนินอกขาว ก่อนจะหายใจถี่ ริมฝีปากแตะลงบนปลายถัน ค่อยๆดูดเม้มจนอีกคนเปล่งเสียงครางสยิวในลำคออีกครั้ง

"อื้ออ..."

"สบายตัวขึ้นไหมครับ"

"มวนท้องน้อยไปหมด"

"ก็แล้วอยากดื้อก่อนทำไม"

"แล้วพี่ทัพหายโกรธหรือยังคะ"

"ยัง...แค่นี้ยังไม่พอให้หายหรอก"

"หนูต้องทำยังไง พี่ถึงจะหายโกรธ"

"ย้ายมาอยู่กับพี่สิครับ ถ้าหนูยอมพี่จะหายโกรธหนูทันทีเลย"

"หนูเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ ขอกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอคะ"

"งั้น..พี่จะไปขอกับพ่อแม่หนู"

"แต่พ่อหนูหวงลูกสาวนะ"

"ตอนนี้ผัวหนูขี้หวงยิ่งกว่าพ่อหนูซะอีก"

"ชิ! จะให้หนูมาอยู่ด้วย เคลียร์คนเก่าหมดหรือยัง"

"ไม่มี..พี่มีหนูคนเดียว สาบานให้ตายคาร่องหนูตอนนี้เลย"

"แต่หนูอยากหลับคาเอ็นพี่มากกว่า"

"นาว...ไม่เข็ดจริงๆสินะ"

"หมับ"

"อ๊ะ..พี่ทัพ!"

จอมทัพยกมะนาวขึ้นพาดบ่า เสียงผิวชนผิวดัง ตุบ! คนตัวสูงอุ้มเธอเดินเข้าไปยังห้องนอน ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงดเวยความทะนุถนอม มือหนากุมมือเธอเอาไว้แน่น ริมฝีปากกดลงเบา ๆ บนซอกคอขาวลับซ้ายขวาไม่ให้น้อยหน้า คนตัวเล็กหลับตาพริมรับสัมผัสสยิวจากเขา มือเรียวกอดคล้องไปที่ลำคอ ก่อนจะสลับลูบวนบนศีรษะหนา

"พี่ทัพขา ถ้าหนูเดินไม่ไหวพี่จะอุ้มหนูไหม"

"แน่นอนสิครับ"

"งั้นคืนนี้หนูจะยอมให้พี่ทำทั้งคืนเลย ไม่ดื้อ ไม่ซน ผัวสั่งอะไรจะทำตามทุกอย่าง"

"ถึงหนูจะดื้อ แต่พี่ก็ชอบนะ ”

จอมทัพพูดพร้อมรอยยิ้มมุมปาก มือหนาลูบผมและซอกคอของคนเป็นน้องเบา ๆ พลางกระซิบพร่า แผ่ว แต่เต็มไปด้วยความหวงและความรัก เสียงหัวใจสองดวงเต้นประสานกัน ลมหายใจร้อนแลกเปลี่ยนทุกสัมผัส ทำให้ ความดื้อและออดอ้อนของเธอ กลายเป็นความตื่นเต้นและไฟปรารถนาที่ไม่อาจต้านทาน

"หมับ!!"

"อ๊ะ!! พี่ทัพ"

ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนรุ่งสางที่เขายังคงกระแทกท่อนเอ็นเร็วแรงไม่หยุด ไอ้เหนื่อยมันก็เหนื่อยอยู่หรอก แต่มันหยุดไม่ได้ เห็นร่องที่ไร มันคึกขึ้นมาทันที และอีกอย่างเขาเองได้ลั่นวาจาเอาไว้ ถ้าเธอไม่หลับคาเอ็น ไม่หมดแรงคาเตียงอย่ามาเรียกเขาว่า จอมทัพ ดูเหมือนคืนนี้เด็กดื้อจะอึดมากกว่าทุกวัน กระแทกจนเอวเคร็ดยังไม่ยอมสยบ กว่าจะสลบคาเอ็นก็ปาเข้าไปเกือบตีห้า ภารกิจกำราบเมียดื้อจึงได้สิ้นสุดลงในเวลาเกือบหกโมงเช้า เล่นเอาเสืออย่างน้้ำแทบจะหมดตัว ขาสั่นไปหมด