KABANATA 17

Nahigit ni Yvonne ang paghinga sa mas paghigpit nang yakap ni Alaric sa kanya. Paulit-ulit din nitong pinatakan ng h*lik ang batok niya na para bang miss na miss nga siya nito.

Kinagat niya ang labi. Hindi siya pwedeng marupok. Dapat ay hindi siya matuwa sa ginagawa nitong pagsuyo sa kanya. Kailangan niyang itaas ang bandera ng pagiging mahinhin niya.

Pumalag siya sa yakap nito. Ginalaw ang mga balikat niya at binuhos ang lakas para lang makaalis sa bisig nito. Hindi naman siya nahirapan dahil kusa nitong inalis ang mga braso upang makaalis siya.

"Hindi mo ko na-miss?" seryoso ang tono nito pero may himig tampo.

Humarap siya rito at humalukipkip. Tinaas niya rin ang kilay, "Bakit naman kita mami-miss? Walang nakaka-miss sa'yo," pasaring niya.

Napaiwas siya ng tingin noong kagatin nito ang ibabang labi, "Really? I thought I did something magical to you."

"Magical? Baka orasyon kamo. Lumayas ka na nga. Bakit kasi nagpakita ka pa," bulong-bulong niya.

Napailing siya at binaba ang bag niy