KABANATA 5

"Ano'ng sabi mo?" Nanliit ang mga mata ni Yvonne kay Alaric.

Saan ba nito kinukuha ang kakapalan ng mukha at ganito ito umasta sa kanya? Pagod na ba ito sa paghahanap ng mga babae?

Mapanganib itong ngumisi bago siya tinangay papasok sa mismong apartment niya. Ito pa ang nagbukas ng ilaw na para bang kabisado nito ang bahay.

"Since we're getting married—"

"Hindi ako pumayag na magpakasal sa'yo," madiing putol niya sa pag-a-assume nito.

Marahas niyang tinulak ang matipuno nitong braso palayo sa kanyang bewang. Nakahinga siya nang maluwag dahil doon. Humalukipkip siya at pinagkaluwang ang bukas ng pinto ng apartment niya.

"As far as I know, you don't like me since I am too innocent for you," mapait niyang ulit sa mga sinabi nito noon sa kanya.

Akala ba nito makakalimutan na lang niya basta iyon? Bumaba ang self-esteem niya at confidence noong tanggian siya nito. Kakabawi pa lang niya sa kakapalan ng mukha pero heto at nanggagambala na ito.

"But you're not innocent anymore," makahulugang bigkas nito.

Agad na umawang ang mga labi niya. Ano'ng hindi na siya inosente?!

"Aba't! Ano'ng gusto mong palabasin, aber?! Na hindi na ako v-irgin?" Namula ang mga pisngi niya sa huling tinanong.

Nahiya siya bigla lalo na noong mapangiti ito at tila naaliw sa natataranta niyang reaksyon. Namulsa ito sa suot nitong black pants at bahagyang kiniling ang ulo. Naglakbay ang mga mata nito mula ulo niya hanggang paa.

Malakas siyang tumikhim at umiwas ng tingin. Pasimple niya ring inayos ang suot niyang blouse. Nakakahiya kasi baka litaw na ang bilbil niya. Pero hindi siya makalma sa pagtitig nito.

"Tigilan mo nga iyan. Para kang t*nga," tukoy niya sa pagtitig nito sa kanya.

Dinig niyang mahina itong tumawa. Napasinghap siya noong maglakad ito palapit sa kanya.

"Are you seducing me by saying you're a vir—"

"Shut up, Alaric! Malay ko bang hindi iyon ang sinasabi mo." Umirap siya at tinapik ang pinto, "Umalis ka na. Hindi ka welcome dito."

"You're not innocent anymore. And not a teenager anymore. And I know you are ready to get married," paliwanag nito pero parang mas mukhang nagde-describe ito.

Napalunok siya. Nanuyo ang lalamunan niya noong bigyan siya nito ng malalim na tingin.

"I'm not ready to be a wife. Isa pa, twenty-three pa lang ako. Bata pa ako. Bumalik ka na lang sa ex mo—"

Natigilan siya noong isandal nito ang kamay sa amba ng pintuan. Naisiksik niya ang sarili sa mismong amba. Nanlalaki ang mga mata niya habang ito ay seryosong nakatitig sa kanya. Parang hinihigop muli nito ang kanyang kaluluwa.

"Akala ko ba crush mo ko noon?" seryosong tanong nito.

"Ah? Never kitang naging crush, Mr. Castellanos. Kaya pwede ba, umalis ka na at huwag ka ng bumalik pa. Wala kang mapapala sa akin. Hindi ako papayag sa gusto mo."

Ngunit hindi ito natinag sa katarayan niya. Siya pa nga ang mas kinakabahan sa pwede nitong gawin. Ang maskulado nitong katawan ay kayang-kaya siyang durugin.

"Fine. Sa akin pa rin naman ang bagsak mo. I will make sure of that," madiing banta nito.

Umusbong ang inis sa d*bdib niya. Akala ba nito hari ito? Akala ba nito natatakot siya?

Mapakla siyang tumawa, "Kailan ka pa nagsimulang maging g*go?" insulto niya.

Nanliit ang mga mata nito at nagliyab sa galit. Naitikom niya ang bibig at nagdasal ng ilang beses sa isip niya. Sana lang ay magpaka-gentleman pa ito at hindi siya basta warakin—este saktan.

"Gusto mo bang ipakita ko sa'yo kung gaano ako kag*go?" mas madiing tanong nito.

Umiwas siya ng tingin. Nanginginig na ang mga tuhod niya sa kaba. Parang gusto na niyang tumakbo paalis. Pero nakahinga siya muli nang maluwag noong lumayo na ito sa kanya at humakbang palabas sa bahay niya.

"Ipapakita ko sa'yo pagkatapos ng kasal, Missy. Maghanda ka na," pilyong sagot nito bago tumalikod.

Ano'ng pagkatapos ng kasal? Hindi nga siya payag!

Para siyang ni-high blood sa sinabi nito. Agad niyang kinuha ang tsinelas sa paa niya at binato sa lalaki ngunit hindi naman natamaan. Humalakhak pa ito sa kapalpakan niya.

"Lumayas ka na nga! Hindi ako magpapakasal sa'yo!" malakas niyang sigaw bago malakas na sinara ang pinto ng apartment niya. Wala siyang pakialam kahit magising pa ang mga kapitbahay niya.

Nahahapo siyang dumausdos sa pinto. Sinandal ang ulo roon at pumikit nang mariin. Bakit ba kasi lumitaw pa ito sa buhay niya?!

Napalabi siya matapos maalala ang sinabi ni Nina na baka hahanap ng fresh na taong si Alaric. Siya ba ang fresh na nahanap nito? Susmariyosep! Hindi pa siya ready!

Gigil siyang napapadyak. Hindi siya pinatulog ng problemang iyon. Hindi rin siya nakakain noong gabi. Paggising niya, para siyang zombie sa itim ng eyebags niya. Gusto niyang huwag munang pumasok sa coffee shop pero natatakot siyang baka balikan naman siya sa apartment ni Alaric. Mukhang alam pa naman nito lahat.

Para siyang hinahangin habang naglalakad patungo sa kanyang coffee shop. Pilit niyang inisip kung bakit ba talaga bigla na lang sumulpot si Alaric at niyaya siyang magpakasal gayong malapit na itong ikasal kay Margarita Montenegro?

Namilog ang mga mata niya. Don't tell me nabuntis nito ang modelo at tinatakasan ang responsibilidad? G*go nga ito kung ganoon.

Natigil siya sa mga iniisip noong tumunog ang cellphone niya. Agad niya iyong kinuha at sinagot matapos makita ang pangalan ng imbestigador niyang si Jeffrey.

"Jeffrey, ano na? Wala pa ring lead?"

"Ma'am Yvonne, kung dinadagdagan mo ang sweldo ko, edi sana mabilis akong magtrabaho—"

"Tumawag ka na lang ulit kapag may lead na sa pamilya ko. Wala na akong oras," sabat niya sa litanya nito.

Agad niyang pinatay ang tawag at binilisan ang lakad patungo sa coffee shop niya. Hindi pa iyon bukas at mukhang wala pa rin si Nina. Kaya lang, kusang tumigil ang mga paa niya matapos makitang prenteng nakasandal sa roll-up si Alaric. Iba na ang suot nito mula kagabi kaya malamang na natulog lang ito sa malapit. Walang duda naman na bagay nito ang baby blue longsleeve na tinupi ang mga manggas sa siko nito. Napatitig pa siya sa suot nitong mamahaling belt. Bakit ba ang kisig talaga nito? Ang swabe pang tingnan ng balbas nito.

Pinilig niya ang ulo sa mga naisip. Hindi niya dapat ito pinupuri. Hindi siya mahuhulog sa lalaking hindi marunong makuntento sa isa. Kunwaring hindi niya ito nakita. Diretso siya sa roll-up at walang pakialam kung nakasandal ito roon. Pero noong akmang kukunin niya ang susi sa bag niya, bigla na lang siya nitong hinawakan sa kanyang siko.

Natigilan siya at nahigit ang hininga sa pagdidikit muli ng balat nila. Para siyang napapaso sa init ng palad nito. Gusto niya iyong iwaksi pero hindi niya magawa. Huminga siya nang malalim bago ito hinarap. Mukhang wala talaga itong balak na sumuko.

Nagtitimpi niya itong nilingon, "Mr. Castellanos, ano bang malabo sa hindi ko gustong magpakasal sa'yo? Alam kong mataas ang pinag-aralan mo kaya sana naman ay marunong kang umintindi," pagdidiin niya bago binawi ang siko niya.

Tumikwas ang kilay nito bago sinuksok ang mga kamay sa bulsa ng pants nito. Tiningala pa nito ang bubong ng coffee shop niya.

"Yvonne café," bigkas nito bago ngumisi nang nakakaloko.

"I assume you don't want your café to disappear, right?"

Nakuha nito ang buong atensyon niya. Bigla ay umusbong ang kaba sa d*bdib niya sa hindi malamang dahilan. Ang café na ang buhay niya kaya't hindi siya papayag na idamay nito iyon sa sarili nitong kalokohan. Mahal niya ang negosyo niya higit pa sa buhay niya.

"Pagbabantaan mo ba akong buburahin mo ang café ko kapag hindi ako pumayag na magpakasal sa'yo?" malamig niyang tanong dahil iyon ang nakikita niya sa ekspresyon nito.

"Exactly, Missy. Hindi kita tinatakot pero kaya kong burahin ang negosyo mo sa isang iglap kapag hindi ka pumayag sa gusto ko." Nangisi ito lalo at makahulugan siyang sinulyapan.

Nanggalaiti ang mga ngipin niya. Naikuyom niya ang mga kamao niya. Matalim niya itong tiningnan ngunit hindi iyon pinansin ni Alaric. Mukhang wala itong pakialam makuha lang ang gusto nito.

May ngisi sa labi na lumapit ito at tinapatan ang mukha niya.

"I'm very easy to please, Ms. Yvonne Buenavista. Pakasalan mo ko kapalit ng katahimikan ng café mo. Deal or no deal?"