The Princess and her Hero

"The Princess and her Hero"

Buong ingat ko na tinulak ang malaking pinto ng aming mansion. Nang makapasok nang tuluyan ay kagat labing muli ko iyong isinara.

Ayaw kong magawa ng kahit anumang kaluskos o ingay. Naglakad ako'ng nakatiyad na tanging ang daliri ng aking mga paa ang sumayad sa sahig. Daig ko pa ang isang ballerina dancer sa hitsura ko o kaya ay si Catwoman.

Bitbit ang aking mamahaling sandals ay maingat kong inakyat ang matayog na hagdanan na gawa sa mamahaling muebles papunta sa ikalawang palapag ng aming bahay, kung saan nandun ang aking magarang silid.

Ilang segundong nakalipas ay natagumpayan kong naakyat ang ikalawang palapag. Maingat ko nama'ng binaybay ang malawak na pasilyo patungo sa aking sariling silid.

Nakayukong tini- tip toe ko ang aking mga paa.

Ibig kong matawa sa aking hitsura, para akong magnanakaw sa sariling naming bahay.

Halos madaling araw na kasi, galing kami ng mga kaibigan ko sa club, nagkasiyahan at nagka-inoman, nakalimutan ko tuloy ang oras, ayon! madaling araw na akong nakauwi.

Tahimik ang buong mansion. Ibig kong matawa sa na-isip ko. Sino naman ang mag-iingay ng ganitong oras na halos mag-uumaga na. Alas tres na ng madaling araw girl baka nakalimutan mo.

Medyo tipsy ako ng kaunti kaya malabo na't parang sumasayaw ang aking paligid.

Mariin kong kinurap kurap ang aking magagandang pares na mga mata upang linawin ang dinadaanan ko, baka kung saang silid pa ako magawi mahirap na.

Napanguso akong bigla wala rin namang kwenta kung uuwi ako ng maaga. Kapwa abala ang mga magulang ko sa kani-kanilang mga negosyo.

Pakiramdam ko parang walang tao sa malaki naming bahay dahil palagi lang out of country ang mga ito.

Para yatang mababaliw na ako kung palaging ang bahay ang aatupagin ko.

Isa pa, arranged marriage ang mga magulang ko. Alam mo iyong nagpakasal lang sila dahil lang sa negosyo at walang pagmamahal sa isa't isa.

Kaya nga, they both have their secret affairs kung iyon ba ang tamang matatawag doon.

Minsan naisip ko kung bakit pa ako nabuo kung walang nama'ng pagmamahal sa isat isa ang mga magulang ko.

Malaking palaisipan talaga iyon para sa akin. Isang napakalaking mesteryo na hanggang ngayon hindi ko pa naso-solve.

All I wanted is a perfect family, love and care that's all that matters.

Kaya sabi nila napariwara daw ako at pawang kaibigan ko ang kasama ko buong magdamag.

Well, I dont care, they are not part in my life sino naman sila para pakialam ang buhay ko. Kaya girl shut the f**k up!

Kaya ayon pinili kong magparty buong magdamag, dahil nga stress ako, I need some attention.

Sumasama ako sa mga kaibigan ko para naman maibsan ang kahungkagan at pagkukulang sa dibdib ko. It's my way to be happy.

I am also known as a playgirl in our University! Hell yes! totoo naman iyon. Hindi ko edi-deny iyon. Infact I am proud of it.

Kung sino sino kasing lalaking kasama ko araw araw, kahalikan sa kung saan saang espasyo at sulok ng campus, well hindi na masama nasisiyahan naman ako.

Hanggang halik lang naman ang mga iyon at katuwaan lamang, bakit? ang mga lalaki lang ba ang pwedeng maglaro? sa panahon ngayon dapat patas ang labanan.

Ako nga pala si Pamela Ramirez.

Ibig kong matawa financially I can afford anything I want but aanhin ko naman iyon, gusto ko pagmamahal mula sa isang pamilya, a happy family pero malimit iyong mangyari.

Kaya pinili ko nalang maging sutil na anak para malay natin mabaling ang atensiyon ng mga magulang ko sa akin. In short KSP ako, kulang sa pansin.

Pero pakiramdam ko hindi iyon effective. Para nga walang itong nakita man lang sa pinagagawa ko.

"Why should I worry?" sabi ko sa aking utak. "As if somebody cares," nakangusong bulong ko.

Akma ko na sanang pihitin ang doorknob ng pinto nang biglang lumiwanag ang buong paligid.

Napakislot akong bigla sabay kagat ng aking labi. Naninigas at hindi ako makakilos. Alam kong andiyan ang daddy and he caught me redhanded.

"Pamela hanggang kailan ka ba magtitino ha?!" nanggagalating turan ng aking ama sa likuran ko.

Hindi ako umimik, tahimik na umayos ako ng tayu pero hindi ko tiningnan si daddy sa mga mata.

"Pamela," muling tawag ni daddy sa napakagandang kong pangalan.

"Tssk," Napakislot ako, maingat kong binaling ang atensiyon ko kay daddy.

Kita ko ang Daddy nakatayo sa likuran medyo nakatiim bagang itong nakatingin sa akin.

Bigla nalang ata akong kinabahan, aba! bago tong pakiramdam nato ahhh.

Oh God! Pero effective yata ang pagpapansin ko ngayon. Sa wakas napansin na rin ako ng daddy.

Napasinghap akong bigla sabay napalunok sa malaput kong laway.

"D-dad," nauutal na ani ko sinabayan ko pa ng pilit na ngiti.

"Where have you been?" nakataas ang kilay na tanong nito sa akin.

Napalunok akong muli, pero pinili kong itikom ang aking bibig.

"Again I will ask you where have you been Pamela?" mahina pero halatang galit na si daddy.

Ayon totoo na ito, galit na nga ang ama ko, alam ko ito kahit kalma ay galit na ito, talaga!

Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi sabay napakayuko.

"How many times I told you not to stay late, see hindi ka talaga nagtanda Pamela!" patuloy ng daddy habang titig na titig sa akin.

Hindi ko nga magawang itaas ang ulo ko eh dahil kinabahan nga ako. Pero bakit pa? Are they care for me? Hindi naman ah, eh ano ngayon kung matagal akong umuuwi, wala naman silang paki-alam sa akin ah, at saka may how many times many times pang nalalaman matandang ito eh sa natatandaan ko ngayon lang ako nito sinita.

Reklamo ko sa utak at hindi ko iyon magawang isa tinig man lang. Kahit na may tinatago akong hinanakit sa kanila malaki pa rin ang respeto ko sa mga ito, kaya nga hindi ko magawang isa tinig ang lahat at hanggang pinili ko na lang na itago.

"Pack all your things!" matipid nitong utos sa akin.

"What the heck!" Nanlaki bigla mga mata ko sa narinig.

"Dad?" paawa effect ang expression ko sa mukha. Pero hindi ata tumalab sa matanda.

"Go pack all your things and I'll send you to Cebu tommorow."

"Ano daw? Cebu? What the!"

"And I wont accept any excuses and I'll fix your new school urgently, you will going to transfer there!" iyon lang at tumalikod na ito.

"Dad can we talk about this?" pagmamakaawang ani ko sa papalayong ama. Pero parang wala itong narinig at tuluyang pumasok sa loob ng silid.

Malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan. Nakanguso at padabog kong hinakbang ang aking paa papasok sa loob ng aking sariling silid sabay tapon ko sa aking sandals sa kung saang espasyo.

"Okay fine! Ayaw niyo akong makasama fine whatever!" inirap ko pa ang aking mata. Pabagsak kong isinara ang pinto sa aking silid sabay tapon ng aking katawan sa ibabaw kama.

Ilang minuto nalang at lalapag na ang eroplanong aking kinalululanan. Natagumpayan ni Daddy ang papuntahin ako ng Cebu.

"Ano kaya ang nasa utak ng ama ko at ganun nalang ito mag-isip. He thought magbabago ako? No way mas lalong ko pang patitigasun ang ulo ko sa ginawa nito."

Sabi ng yaya ko may isang mag-asawa daw ang susundo sa akin pag dumating na ako sa airport. Housekeeper daw sa bahay namin sa Vista Grande. Mabuti naman kahit paano may kasama pa rin ako.

Patayo na ako upang bababa nang may nabundol akong isang tao.

"What the hell!" wala sa sariling napamura ako nang nawalan ako ng balanse at kamuntikan ng mabuway.

Maagap naman ang nakabangga ko at mabilis ako nitong nasalu.

Napasinghap ako at nagsalubong ang kilay ko sa natunghayan.

"Oh my God" sambit ko ng matunghayan ang taong maswerteng nalandingan ng aking maganda at balingkinitang katawan. Nalukot ko ang aking noo sa kabiglaan.

Sa dinami dami pang pwedeng sumalo sa akin ay ito pang lalaking apat ang mata, ki-laki laki ng salamin at halatang ang taas taas ng grado at puno ng braces ang ipin, what a nerd! akala ko sa tv ko lang nakikita ang ganitong tao pero heto at hawak hawak pa ako..true to life pala.

"Lord! Bakit hindi gwapo ang pinares mo sa akin sa eksinang na ito, I hate you Lord pero sige sige patawarin kita at bibiyan ng isang chance", sambit ko sa utak. "Baka kasi hindi mo na ako bibigyan ng Valetino ng buhay ko dahil sa karereklamo ko."

"Aheeem", isang tikhim ang nagbalik sa aking diwa sa kasalukuyan.

"Ano ba kayo diyan hindi ba kayo kikilos, nakanganga kami ditong nasa likuran mamaya na iyang landian pagnakababa na tayo ng tuluyan," rinig kong reklamo ng isang pasahero sa likuran namin. Kanina pa kasi kami nanigas sa pwesto naming awkward.

Pinamulahan akong bigla nang matauhan. Maagap at papiksi akong tumayo, inayos ko ang nagusot kong damit. Walang sabi sabing padabog akong tumalikod at tuloy tuloy na bumaba.

Napakamot nalang ang lalaking nerdy sa likuran ko.

"Day Pamela" tawag ng cebuana kong kawaksi. Ibig kong matawa dahil sa accent nito na napakabisaya na parang Anabelle Rama.

"Hito na ang yawe sa bag-o nimo nga sakyanan Day", sabay abot sa akin ng susi.

Unang araw ko ngayon sa isang exclusive University dito sa Cebu.

Mabuti at may nakalaan paring sasakyan para sa akin kahit papaano ay hindi pa rin ako masyadong pinahihirapan ng daddy.

Kinuha ko iyon at sinukbit sa loob ng aking signature shoulder bag.

"Day Pam okay lang ba ang damit mong suot para sa eskuylahan day?" tanong ni aling Jaunita sa akin kunwa'y nanibago sa estilo ng damit na suot ko.

Nakasuot kasi ako ng highwaist maong jeans at blusang puti na maiksi kita ang abdomenal part ko at red high heels na sangkatutak ang taas.

Keber! Daily work out naman ako no at may kaunting abs na pang Coleen Garcia walang masama, tsaka I don't care about the rules kung hindi nila ako papasukin then go, I am fine with it, sila ang malulugi dahil hindi ako magbabayad.

"Hmmm manang alam mo namang moderno na ang panahon ngayon wala ng Maria Clara effect," Oa na dahilan ko dito.

"O sige na day basin malate pa sa klase day," tumango nalang ako at mabilis lumabas sa bahay ko sa Vista Grande.

Minamaneho ko ang BMW na nakalaan para sa akin. Mayamaya'y malaya ko ng nilakbay ang daan papunta sa paaralan Unibesidad .

Napasinghap ako. Hindi naman masama, pero magsisimula na naman akong humanap nang matitinong kaibigan.

Sinapit ko ang parking lot ng University.

Inayos ko muna ang sarili ko, nakalugay ang mahaba at kulot kong buhok, naglagay ako ng lipstick sa labi.

"Perfect!"bulalas ko sa harap ng compact mirror ko bago bumaba.

I stepped my heels on the ground. Wow everyone staring at me.

Para namang ang ganda-ganda ko , 5'ft and 4 inches lang naman ang aking height at may balingkinitang pangangatawan, I have a perfect white skin na ma-ala Christine Reyes.

Para atang nag slomo ang pakiramdam ko ngayon, sabay ihip ng malakas na hangin at dinuyan ang aking kulay kapeng buhok. Tuloy para akong nag advetise ng shampoo.

Naks! Sobrang ganda ng pakiramdam ko sa sandaling ito.

Nang tuluyan na akong makalabas sa kotse may lumapit sa akin na isang lalaki.

"Hi Miss are you new in here?" tanong ng isang katangkarang lalaki, gwapo naman.

Tumango ako sabay ngiti ng ubos tamis.

"I am Josh, by the way if you want, I'll show you around", buluntaryong ani nito sa akin, sinabayan pa na kindat halatang tepo ako ng lalaking ito.

"Pamela", pakilala ko , hindi na masama gwapo naman ito, isang check sa aking standards.

Nakita kong inilahad nito ang palad sa harapan ko, kaya kusa ko iyong tinanggap sabay na nginitian.

Nagsimula na kaming maglakad sa loob ng campus.

"Woow sino iyang kasama ni Josh," bulalas ng isa ring malanding babae, na kamo'y para atang milyong sampal ang inabot dahil sa kapal ng blush on sa pisngi.

Nagsalubong ang aking kilay ganun naba ka popular ang lalaking kasama ko? At kung makapagreact ang mga kababaihan ay parang susugurin ako dahil sa inis? Napa-ikot ko tuloy ang aking eyeballs.

Inihatid ako ni Josh sa una kong subject pagkatapos ay pumanhik na rin ito sa klase nito.

Naku naman strange talaga ang pakiramadam ko sa bagong kapaligiran ko.

Humanap ako ng mauupo-an luminga linga ako baka may makita akong bakanteng upuan.

Ayon! Bulalas ng utak ko when I spotted a vacant seat at the back.

Akma na sana akong gagawi sa bahaging iyon ng dumating ang isang instructor.

Hinakbang ko na ang aking paa nang binigkas ang pangalan ko. Nanigas tuloy ako.

"Is Ms. Ramirez Pamela here?" ani ng babaeng kulubotin na ang mukha.

Bumaling ako rito at sabay itinaas ang kanan kong kamay.

"Yes Maam," sagot ko.

Ipinakilala ako nito sa buong Business ads student sa loob ng classroom.

"Okay Miss Ramirez you may now take your seat," suhestisyon nito.

Mabilis akong gumawi sa bakanteng upuan at umupo doon. Hay salamat naman dahil nangangatog na ang paa ko dahil sa sangkatutak kong high heels.

Nakamasid lang ako sa paligid habang ang mga kamay ko ay busy sa kapipindot ng phone ko.

Makacandy crush na nga lang. Ang sarap e skip ang class na ito sobrang boring ng teacher.

Pansin ko ang katabi kong seryosong nakinig sa lecture ng teacher naming walang ka kalatoy latoy.

Nagsalubong ang aking kilay, saan ko ba nakita ang lalaki katabi ko.

Napapiksi ako. Isip isip isip! ahhh napilantik pa ako ang kanyang daliri ng maalala ito. The nerdy guy on the plane.

Huh! Naks classmate pala kami.

"Mr. Tristan de Silva do you have any suggestion since you are a class president," tawag ng teacher sa isang pangalan.

Hinagilap ko kung nasaan ba ang may-ari ng pangalan. Halos maputol na ang leeg ko sa kalilinga para lang makita ang nagngangalang Tristan.

Natameme akong bigla ng magsalita ang nerdy na katabi niya. Lintik nandito pala sa tabi ko?

Ahhh! He is a class president huh!

Hmmm bagay narin sa kanya apat ang mata, puno ng braces ang ngipin at kadalasan sa tv basta ganyang tao matalino, tama matalino ito.

Base lang sa conversation nito sa teacher namin, he sounds very smart. Kaya lang he is not my type though.

Maya maya ay narinig ko na ang bell.

Tapos na ang klase kaya niligpit ko ang gamit ko at humakbang papalabas. Hindi ko pansing naiwan ko ang phone ko.

Naglakad ako sa hallway nang masalubong ko si Josh.

"Hey Pamela," pabiglang hinablot nito ang braso ko at iginiya ako nito papasok sa bakanteng classroom.

Nagulat ako sa ginawa nito. He cornered me and pressed me against the wall. Nagsalubong ang aking kilay.

"You know what. ....I like you a lot," paanas na sabi ni Josh.

Huh! Ang bilis naman ata ngayon lang kami nagkakilala gusto na ako agad?

Pagkatapos nitong sabihin iyon ay siniil ako nito ng halik.

Una'y tumutol ako pero kaloona'y nadala narin ako sa ginawa nito. Ang sarap kasi humalik ng h*******k.

Mayamaya'y malaya na ang mga palad nitong sumakop sa dibdib ko sa ilalim ng blusa kong suot .

Wait! Hindi na ito tama!

Kaya mabilis ko itong tinulak ng buong lakas pero malakas ang lalaki, sige parin ang halik nito sa labi ko. Iniwas ko ang aking mukha.

"What's wrong with you bitch kanina'y gusto mo ngayon ayaw mo na?" paanas na sabi nito sabay muling siil sa labi ko.

Buong pwersang itinulak ko ito pero hindi parin natinag.

Tumili ako. "Heeellppppp". May napansin akong anino sa pintuan kasunod niyon ay isang suntok ang binigay nito kay Josh.

Sigurado akong lalaki iyon dahil natumbasan nito ang lakas ni Josh.

Kita kong nabuway si Josh sa sahig at nawalan ng malay. Napalunok at nanlaki ang aking mata.

Binaling ko ang paningin sa lalaking dumating.

Huh! It's him again? The nerdy guy. "Tristan de Silva."

Gulat parin ang expression ko sa mukha.

Walang sabi sabing may inabot ito sa akin.

Ang aking Iphone, pahablot kong tinanggap iyon at mabilis na nilisan ang lugar na iyon.

Naiwan si Tristan nakasunod tanaw sa dalagang papalayo.

Lakad takbo ang aking ginawa.

I can't accept that my hero would be Tristan the nerdy guy.

Sinapit ko ang aking sasakyan at pinasibad iyon ng takbo papalayo sa University.