EP.13

เพียงฟ้า...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ฉันยืนเคาะประตูห้องคุณวายุอยู่พักหนึ่งก็ไม่มีทีท่าว่าคนข้างในจะเปิดประตูให้ กะว่าจะไปขอโทษที่ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเรื่องในครัวและตัดสินใจว่าจะค่อยๆอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง อย่างน้อยพี่เอิร์ธกับพี่เอลฟ์ก็เป็นเพื่อนเขาเขาอาจจะไม่พูดอะไรที่ทำให้สองคนนั้นแตกหักกันหรอก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ฉันลองเคาะประตูอีกครั้งหนึ่งเผื่อว่าคนด้านในจะมาเปิดให้และมันก็ได้ผลเมื่อคนตัวสูงเปิดประตูให้ฉัน

แกร๊ก!!

"มีอะไร" คนตัวสูงที่มีศักดิ์เป็นเจ้านายฉันถามเสียงเรียบไม่แสดงสีหน้าหรืออาการใดๆออกมา นี่เขาโกรธฉันจริงๆหรอไม่พอใจจริงดิ

"คือฉันจะมาคุยเรื่องในครัววันนี้กับคุณค่ะแล้วก็จะมาขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจวันนี้ด้วย" ฉันรีบบอก

" เรื่อง? "

" เรื่องในครัววันนี้ไงคะคือว่า... "

พรึ่บ!!

" อ๊ะ!! " มือใหญ่ของคนตรงหน้าคว้าข้อมือฉันเอาไว้พลางดึงให้ฉํนเดินเข้าไปในห้องเขาก่อนจะดันตัวฉันจนแผ่นหลังติดกำแพง

“ ... ” ลมหายใจร้อนๆจากคนตรงหน้ากำลังเป่ารดศรีษะของฉันอยู่ทำให้ฉันรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจากคนตรงหน้าที่อยู่ห่างฉันเพียงไม่กี่เซ็นทำให้ฉันใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก

" คุณวายุคะคือว่า... "

" ฉันจำได้ว่าเคยบอกเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอมาเป็นเลขาฉันแล้วนะ" คนตรงหน้าพูดกับฉันเสียงผ่าพลางใช้มืออีกข้างเชยคางฉํนขึ้นให้สบตากับเขา อาการร้อนๆหนาวๆตั้งแต่ใบหน้ายันลำตัวทำให้ฉันตัวแข็งทื่อขยับไปไหนไม่ได้

" เคยบอกว่าอย่าพูดคำว่าขอโทษกับฉัน!เธอจำไม่ได้หรือไง! " คนตรงหน้าตะโกนใส่หน้าฉันจนฉันสะดุ้งโหยง อะไรกันก็ฉํนกลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีที่ฉันไม่ได้บอกเรื่องในครัวก็เลยมาขอโทษแล้วก็จะบอกนี่ไงทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยล่ะ

" กลัวหรอ? " คนตรงหน้าเอ่ยถามพลางยิ้มมุมปากให้ฉัน กลัวสิ!!

" ทำไม! ทีกับไอ้เอิร์ธไม่เห็นเธอกลัวมัน!แต่กับฉันเธอกลัวจนตัวสั่นทั้งๆที่เราอยู่ด้วยกันทุกวันเธอจะกลัวอะไรนักหนา!" คนตรงหน้าตะโกนต่อ

" กะ ก็พี่เอิร์ธไม่ได้น่ากลัวนี่คะอื้ออ..."

.

.

วายุ...

“ อื้ออ” เสียงคนตัวเล็กที่อยู่ได้ร่างผมร้องอู้อี้ขณะที่ผมทาบริมฝีปากลงไปบดจูบเธอซ้ำๆก่อนจะค่อยๆลุกเข้าไปในโพรงปากเพื่อตักตวงความหวาน

นุ่มจัง...นี่คือสิ่งที่ผมได้สัมผัสอยู่ตอนนี้ ผมเคยจูบกับผู้หญิงมาก็มากมายแต่ทำไมกับคนนี้ถึงแตกต่างไม่อยากกินแค่น้ำหวานจากปากเธอแล้วอยากกินไปทั้งตัวเลย

" เมื่อไหร่แกจะแต่งงานมีเหลนให้ย่าสักทีตาวายุ นี่ถ้าแกยังหาเมียเองไม่ได้มีเหลนให้ย่าไม่ได้ย่านี่แหละจะเป็นคนทำให้แกมีเหลนเอง ย่าจะหาคนที่คู่ควรกับแกมาเป็นแม่ของลูกแก"

" แล้วคุณย่าจะหามาจากไหนล่ะครับคุณย่าก็รู้ว่าผมขี้เบื่อจะตาย คบใครได้ไม่นานก็เลิก "

" ถ้าหายากนักย่าก็จะจ้างมา ซื้อมา แกคอยดูดีๆล่ะคนที่จะทำให้แกไม่มีวันเบื่อเขาคนที่แกอยากจะรักษาเขาไว้ย่าหามาได้แน่"

อยู่ๆคำพูดของคุณย่าในวันนั้นก็ดังขึ้นมาในหัวของผมอีกครั้ง...หรือจะเป็นคนนี้? ไม่มั้ง?

" ถ้าเธอขัดขืนหรือคิดสู้ฉันจะถือว่าเธอไม่อยากขอโทษไม่อยากอธิบายเรื่องในครัวกับฉันแล้ว" ผมกระซิบบอกคนที่ตัวสั่นระริกใต้ร่างผมก่อนจะขบเม้มไปตามซอกคอขาวเนียนและใบหูของคนใต้ร่าง

ร่างบางๆที่นอนสั่นระริกแต่ทว่าไม่ขัดขืนผมทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างพอใจ ว่าง่ายจริงๆเลยนะเลขาของผมแต่หากว่าเธอเป็ฯคนของคุณย่าจริงๆผมก็ไม่เสียใจหรอกที่ต้องแต่งงานกับเธอเพราะผมคิดว่า...ผมเริ่มสนใจเธอเข้าแล้วสิ

.

.

เพียงฟ้า...

คุณวายุค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากไปมาตามซอกคอของฉันอย่างเชื่องช้าพลางทิ้งร่องรอยกลีบกุหลาบไว้เต็มไปหมด ฉันรู้สึกเหมือนไร้เรี่ยวแรงขนลุกไปทั้งตัวและหายใจไม่ค่อยสะดวก พลันมือทั้งสองข้างของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายก็กอบกุมหน้าอกฉันไว้

ฉันไม่รู้เลยว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เรือนร่างของฉันนั้นเปลือยเปล่า มือใหญ่สองข้างเคล้นคลึงเนินอกของฉับเบาๆเหมือนกลัวว่ามันจะบุบสลาย ความรู้สึกเสียวซ่านขนลุกชูชันยิ่งทวีขึ้นเมื่อริมฝีปากของคนที่เป็นเจ้านายประกบลงบนยอดอกที่ตั้งชูชันมืออีกข้างเคล้นคลึงไปมาที่อกข้างหนึ่งแรงขึ้นๆ

สติฉันหลุดวูบเมื่อมืออีกข้างของคนที่เป็นเจ้านายนั้นลูบไล้ตามต้นขาก่อนจะกรีดนิ้วเย็นๆขึ้นลงช้าๆตรงกลีบสาว นิ้วเย็นกรีดกรายไปมาวนซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่ข้างหน้าแต่ไม่ได้เข้าไปในช่องชื้นแฉะ สติฉันแตกกระเจิงลมหายใจหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆรู้สึกว่าตามเนื้อตัวเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ ร้อน ร้อนจริงๆ

คุณวายุกรีดกรายนิ้วเย็นไปมาวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ตรงกลางรอยแยกชื้นแฉะมันทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะรู้สึกเสียงซ่านและสั่นสะท้านไปทั้งตัว มือสองข้างของฉันจิกหมอนไว้แน่น จนเผลอเม้มริมฝีปากและกัดฟันเอาไว้เพื่อไม่ให้มีเสียงน่าอายเล็ดลอดออกมา เสียว...

“ อ๊า ” นิ้วเย็นๆของคนที่คร่อมร่างฉันอยู่บดขยี้ตุ่มเนื้อน้อยๆแรงขึ้นเท่าไหร่ความรู้สึกเสียวซ่านร้อนรุ่มก็ทำให้ฉันบิดตัวไปมามากขึ้นเท่านั้น เหมือนร่างกายตอนนี้มันต้องการอะไรบางอย่าง ปวดหนึบบริเวณนั้นไปหมดทั้งเสียวทั้งร้อนรุ่มวูบโหวงสลับกันบอกไม่ถูก

“ อ๊า ” เสียงของฉันเล็ดลอดออกไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ขณะที่คุณวายุบดตุ่มเนื้อน้อยๆกลางรอยแยกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันแอ่นร่างขึ้นลงเมื่อความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ออกมา รู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นตามเนื้อตัวได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะตรงนั้น ความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อคุณวายุดูดเม้มไปมาตามเนื้อตัวของฉันอย่างไม่หยุดหย่อน ทรมานเหลือเกินฉันจะทำยังไงดี

" สะเสียว.. อื้มม อ๊ายย " ในที่สุดเสียงน่าอายก็เล็ดออกออกมาอีกอยู่ๆคุณวายุก็เคลื่อนใบหน้าลงมาตรงกลางระหว่างขาของฉันจนฉันตั้งตัวไม่ทัน ริมฝีปากร้อนๆของคนที่อยู่กึ่งกลางหว่างขากำลังดูดเม้มกลีบเนื้อเบื้องล่างไปมาซ้ำๆ ลิ้นหนาๆตวัดขึ้นลงกลางรอยแยกชื้นแฉะเร็วระรัวจนทำให้ฉันดิ้นพล่านเหมือนโดนน้ำร้อน

" จะเจ็บ เจ็บ... " เสียงแหบพล่าของฉันเอ่ยบอกคนที่กำลังสนุกกับรอยแยกเบื้องล่างเมื่อความรู้สึกเจ็บจี๊ดนั่นแล่นเข้ามา ลิ้นหนาสากกำลังสอดแทรกเข้าไปในรอยแยกทำให้ฉันทั้งเจ็บและเสียวสลับกันจนต้องเบี่ยงตัวหนี

" อยู่เฉยๆ " เสียงดุๆของคนที่กำลังวุ่นวายกับเบื้องล่างของฉันดังขึ้นก่อนที่ปลายลิ้นหนาสากจะลากผ่านรอยแยกชื้นแฉะของฉันเป็นทางยาวซ้ำไปซ้ำมา

ฉันได้แต่นอนหลับตาปี๋และจิกหมอนเอาไว้แน่นเมื่อความเสียวซ่านนั้นเพิ่มมากขึ้นๆ ความรู้สึกเปียกชื้นตามร่างกายไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเย็นหรือหนาวแต่มันทำให้ฉันร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก