Lahat ng Kabanata ng My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน: Kabanata 1 - Kabanata 10

เพียงฟ้า..." เพียงฟ้า แกแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าจะทำงานนี้จริงๆ " เสียงของจันทราเพื่อนสนิทฉันเอ่ยถามขณะที่กำลังทานข้าวในศูนย์อาหารของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง" ใช่แก ฉันตัดสินใจแล้ว " ฉันตอบเพื่อนสนิทขณะที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่ในปากแบบไม่ใส่ใจ เพราะฉันมั่นใจแล้วว่าฉันต้องทำงานนี้จริงๆ" ถ้าแกยืนยันแบบนี้ฉันคงห้ามอะไรแกไม่ได้แล้วแหละ " จันทรายังคงพูดต่อไป บ่นตามประสาคนขี้บ่นของนางฉันชื่อเพียงฟ้าทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาของการตลาดที่บริษัท ××× และฉันกำลังจะได้เป็นเลขาของ CEO ที่นี่เมื่อวานฉันเพิ่งไปสอบคัดเลือกและสัมภาษณ์มาซึ่งก็ผ่าน นี่ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเดือดร้อนเรื่องเงินฉันก็คงไม่ทำหรอกนะ เพราะตำแหน่งที่ฉันทำมันก็ดีอยู่แล้วอีกอย่างตำแหน่งเลขาที่นี่มันไม่เหมือนที่อื่นนะสิไว้ต่อๆไปจะรู้เองเนอะภายในห้องทำงานที่ตกแต่งโทนดำน้ำเงินมีชาย 2 คนสวมชุดสูทสีดำสวมแว่นสีดำยืนขนาบข้างชายผู้สวมสูทสีดำเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้ม ผิวเนียนสีแทนสไตล์ลูกครึ่งไทยอาหรับ ถ้าจำไม่ผิดชายที่ยืนอยู่คนหนึ่งคือคุณอาตันและอีกคนหน้าจะเป็นคุณคาร์ซัคลูกน้องคนสนิทของคุณวายุ อ่าใช่แล้วล่ะคนที่นั่งอยู่คือคุณวายุนั่นเอ

ผับ xxxวายุ..." เฮ้ยมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " เสียงไอ้เอลฟ์เพื่อนของผมซึ่งเป็นเจ้าของผับแห่งนี้ถามขึ้นขณะที่ผมกำลังกระดกเหล้าคืนนี้ผมนัดมันมาดื่มด้วยกันเพราะเราไม่ได้เจอกันนานแล้วที่สำคัญนอกจากที่นี่แล้วผมก็ไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหนเพราะนอกจากผมจะไม่รู้จักใครแล้วผมก็ไม่ชอบไปในที่แปลกๆที่ไม่เคยไป" มาเมื่อวานตอนเย็นโทษทีนะที่ไม่ได้บอกมันกระทันหันว่ะ " ผมหันไปตอบมันก่อนจะวางแก้วเหล้าลงแล้วยกมือสองข้างยีหัวตัวเองด้วยอารมณ์เซ็งๆ อยู่ๆภาพของใครบางคนก็ลอยเข้ามาในหัวผมยัยเลขานั่นตามหลอกหลอนผมถึงในความคิดเลยหรอหรือว่าผมจะเริ่มเมาแล้วนะ" เออว่าแต่มึงกลับมาไทยรอบนี้เพราะเรื่องเดิมๆหรือเปล่าวะ " ไอ้เอลฟ์ถามต่อก่อนจะหันไปรินเหล้าใส่แก้วตัวเอง" อืม ย่ากูหาหญิงให้กูอีกล่ะ " ผมหันไปตอบ มันเกิดขึ้นกับผมบ่อยมากคุณย่าของผมท่านอยากให้ผมแต่งงานมีเหลนให้ท่านเพราะท่านกลัวว่าจะไม่มีทายาทสืบทอดมรดกต่อจากผม แต่ไม่ว่าผมจะไปดูตัวสักกี่ครั้งหรือเดทสักกี่รอบก็ไม่เจอคนถูกใจสักทีรวมถึงรอบนี้ด้วยผมเป็นหลานชายเพียงคนเดียวของท่าน ตั้งแต่ผมเรียนจบมหาลัยจนตอนนี้อายุสามสิบแล้วท่านก็ยังหาผู้หญิงมาให้ผมอยู่ตลอดแต่พักห

วายุ...ตอนนี้ผมมาถึงอู่รถขนาดใหญ่แห่งหนึ่งอู่นี้เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงและนับว่าเป็นอู่ที่ใหญ่หรูหราที่สุดในย่านนี้ก็ว่าได้" มึงกลับมาไทยทั้งทีไม่คิดจะแวะมาหาเพื่อนฝูงบ้างเลยนะไอ้ห่า " เสียงของราหูเจ้าของอู่ซึ่งเป็นเพื่อนของผมพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้างอนๆตอนนี้พวกเพื่อนๆของผมมารวมตัวกันที่อู่ไอ้ราหูกันหมดเพราะมันมีห้องไว้สำหรับต้อนรับเพื่อนโดยเฉพาะ ปกติถ้าไม่รวมตัวกันที่ผับไอ้เอลฟ์พวกผมก็จะมารวมตัวกันที่อู่ไอ้ราหูนี่แหละ" ก็กูคิดว่าเคลียร์งานเสร็จแล้วค่อยแวะมาหามึงไงแต่ก่อนหน้านี้กูก็แวะไปหาไอ้เอลฟ์มาแล้วนะเพราะมันอยู่ใกล้กูกว่าพวกมึง" ผมตอบ" กูได้ข่าวจากไอ้เอลฟ์ว่าย่ามึงหาหญิงให้อีกแล้วหรอวะคราวนี้สวยมั้ยวะ เด็ดมั้ย " คราวนี้เป็นเสียงของไอ้เอิร์ธเพื่อนของผมอีกคนถามขึ้นบ้าง" สวยไม่สวยไปดูเองส่วนเด็ดมั้ยกูไม่รู้เพราะกูยังไม่ได้ลองเด็ด " ผมตอบกลับติดตลกเพราะไม่ได้สนใจอะไรพลางยกแก้วเหล้าดื่มเรื่อยๆ ปีนึงได้มั้งที่ผมไปดูแลงานที่อาหรับและไม่ได้อยู่กับพวกมันแบบนี้จะว่าไปคืนนี้ขอเมาสักหน่อยดีกว่า...เพียงฟ้า...ตอนนี้ฉันรู้สึกปวดหัวมากๆครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมดนี่ฉันต้องป่วยแน่ๆเลยคิดว่าน

วายุ...ผมนอนมองยัยเลขาตัวเล็กถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นทีละชิ้นขณะที่ตัวเองนอนอยู่ใต้ผ้าห่ม ใครจะคิดว่าเธอเข้ามาเวลานี้ล่ะครับไอ้เราก็คิดว่าป่วยน่าจะตื่นสายส่วนผมก็นอนเพลินจนลืมไปเลยว่านี่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง ให้ตายสินี่ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูเธอนะเธอเข้ามาถอดเสื้อผ้าในนี้เองผมกลัวเธอตกใจและไม่รู้ว่าจะแก้ตัวว่าอะไรดีเลยเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ก่อนจะโผล่หน้าออกมานิดหนึ่งเพื่อสูดอากาศหายใจก็เท่านั้น... ตอนนี้ใบหน้าของผมมีเหงื่อเปียกชุ่มไปหมดแถมยังรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัวและวายุน้อยของผมก็กำลังชูชันเหมือนจะประกาศว่าพร้อมที่จะออกรบแล้ว ผิวขาวนวลเนียนไร้ที่ติอกอวบอูมเอวคอดๆสะโพกที่ผายกลมนั่นซ่อนรูปจริงๆ ไม่ได้ๆผมจะไม่พลาดอีก!!" เฮ้ออ!! ไปซักทียัยบ้าเอ้ยย!! " ผมพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์เสียเมื่อใครบางคนที่ยืนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ก่อนจะจัดที่นอนให้อยู่ที่เดิมแล้วรีบเดินออกจากห้องนั้น ขืนอยู่ต่อมีหวังอกแตกตายแน่ๆ" วันนี้คุณวายุมีประชุมช่วงบ่ายนะคะส่วนช่วงเช้ามีเอกสารด่วนให้เซ็นต์ค่ะ " ยัยเลขารายงานตารางงานของผมหลังจากที่เราทานอาหารเช้าเสร็จแล้วก่อนจะเริ่มเก็บโต๊ะอาหารไปด้วย“ อืม

เพียงฟ้า..." ถึงสักที " เสียงคนตัวใหญ่ที่ทิ้งตัวลงบนโซฟาเอ่ยขึ้นพลางถอนหายใจไปด้วย ตอนนี้คุณวายุเริ่มรู้สึกตัวแล้วล่ะตอนแรกฉันคิดว่าเขาเมาจนไม่น่าจะตื่นขึ้นมาในคืนนี้ได้ซะอีก" งั้นฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะดึกมากแล้ว " ฉันหันไปบอกคนตัวใหญ่ที่ยังนั่งคอตกบนโซฟาก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป เขาเป็นอะไรของเขากันนะฉันไม่ชินกับคุณวายุเวอร์ชั่นนี่เลยอะรู้สึกไม่โอเคเลยก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องนอนฉันดังขึ้นเมื่อมีใครบางคนเคาะจากด้านนอก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครว่าแต่คุณวายุมีอะไรนะดึกๆแบบนี้หรือว่าจะหิว คิดได้แบบนั้นฉันก็พันผ้าเช็ดตัวรอบๆตัวให้แน่นขึ้นก่อนจะรีบคว้าผ้าอีกผืนมาคลุมไหล่เอาไว้ก่อนจะรีบเปิดประตูให้คนข้างนอก...วายุ...หลังจากที่เลขาของผมเธอบอกผมว่าจะไปอาบน้ำผมก็นั่งตั้งสติอยู่ในห้องนั่งเล่นสักพักก่อนจะไปอาบน้ำบ้าง พอสติผมเริ่มกลับมาก็คิดได้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปจัดการเรื่องเอกสารการเดินทางให้ยัยนั่นด้วยเพราะเธอต้องไปอยู่ที่อาหรับกับผมเป็นเดือนเลย วันนี้ว่าจะกลับมาคุยเรื่องนี้หลังจากประชุมเสร็จผมก็ลืมไปซะสนิทเลย" คุณวายุมีอะไรหรือเปล่าคะ " คนที่เปิดประตูเอ่ยถามผม หอมจังวะ!!ว่าแต่แต