ตอนที่ 1 ชื่อหนูดี แต่นิสัยไม่ดีเหมือนชื่อเลยนะ

“เธอมาแบล็กเมลคนอีกแล้วหรือไง ชื่อหนูดี แต่นิสัยไม่ดีเหมือนชื่อเลยนะ”

กษิดิศเม้มปากแน่นสนิท เพราะเรื่องนี้เป็นตัวเองที่ทำผิด เขาที่เคยโดนหลอกมาไม่มีทางที่จะมองอาชญากรอย่างตนว่ากลับตัวแล้วแน่ หนูดีคิดไม่ถึงเลย ว่าสิ่งที่กังวลนั้นจะเกิดขึ้นมาจริง ๆ วันนี้กลับมาที่บาร์แห่งนี้อีกครั้งก็เพราะต้องการจะเอาโน้ตบุ๊กมาให้รุ่นพี่คนสนิท หากเป็นคนอื่นที่รู้เรื่องราวในอดีตของทั้งคู่ ตอนนี้ก็คงจะมองว่าเขาหน้าหนาไม่น้อย

“...”

ในบาร์นั้นมีเสียงดนตรีและเสียงพูดคุยตลอดเวลา ทว่าคนตรงหน้าของปัณณทัตกลับปิดปากเงียบ ชายหนุ่มเมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองเช่นนี้เข้าอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ก็เริ่มจะเดือดขึ้นมาเรื่อย ๆ

เขาเมื่อเห็นแค่เพียงกระหม่อมของเด็กหนุ่มที่ก้มหน้าลงไปเพราะไม่ยอมสบสายตานั่น สมองก็มีถ้อยคำดูถูกผุดขึ้นมาไม่หยุด

‘คิดจะเอาตัวเข้าแลกอีกแล้วสินะ ดูท่าเงินที่ได้ไปครั้งที่แล้วคงไม่พอ ย่าที่ว่าป่วยก็คงเป็นป่วยการเมือง เด็กนี่มันเห็นแก่เงินจริง ๆ’

คนร่างสูงยิ่งคิดยิ่งไม่พอใจ ครั้งแรกที่เจอกันปัณณทัตก็คิดที่จะจริงจังกับกษิดิศอยู่เหมือนกัน และหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นเขายังประนีประนอมยอมอ่อนข้อให้เพราะเห็นว่าชีวิตของคนตรงหน้านี้น่าสงสารอยู่เลย

“ตามมาคุยกันหน่อย!”

จู่ ๆ ข้อมือของหนูดีก็ถูกจับเข้า เขาใช้แรงไม่น้อยเลยเพื่อที่จะดึงคนตรงหน้าไปที่ห้องน้ำซึ่งเป็นสถานที่ที่ปลอดผู้คน ร่างเล็กทำตัวเหมือนกับว่าเขานั้นถูกแช่แข็งไปแล้วไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย และเพราะเหตุนี้เองปัณณทัตจึงโมโหมากขึ้นกว่าเดิม

เขาจับร่างเล็กไปวางชิดกับผนังแล้วใช้มือขวารวบแขนเรียวคู่หนึ่งขึ้นไปวางไว้บนศีรษะของคนที่ถูกกักกัน

“ไม่ขัดขืนเลยรึไง หรือว่าเคยชินไปแล้ว”

ชายหนุ่มเย้ยหยันอีกรอบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกดูหมิ่น เขาคิดว่าหนูดีกำลังเล่นลูกไม้ใหม่ ๆ อยู่ เพราะคนที่ยอมใช้ร่างกายมาแลกเงินและหลอกว่าตัวเองเป็นผู้เยาว์ไม่น่าจะใช่ผู้ที่รู้จักผิดชอบชั่วดี ส่วนกษิดิศที่นิ่งไปก็เพราะเขาไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้คืออะไร

‘เขาจะมาทวงเงินห้าแสนคืนหรือแค่อยากด่าตนกันนะ?’

กษิดิศคาดการณ์เอาไว้ก่อน แต่ไม่ว่าปัณณทัตจะทำอะไรเขาก็จะยอม คนที่มีชนักติดหลังย่อมพยายามทุกทางเพื่อไถ่โทษอยู่แล้ว แต่ถ้าหากเป็นเรื่องเงินก็จะขอผัดผ่อนไปก่อน เนื่องจากเงินจำนวนนั้นได้ใช้ไปจนหมดแล้ว

“หึ! อยากรู้เหลือเกินว่าเธอจะทำหน้าแบบนี้ไปได้สักกี่น้ำ”

ปัณณทัตกล่าวก่อนจะเริ่มยุ่มย่ามกับร่างกายอันแสนนุ่มนิ่มนี้ ริมฝีปากของเขาสัมผัสเข้าที่ซอกคอและแสดงความเป็นเจ้าของโดยการกัดด้วยฟันเบา ๆ จนปรากฏให้เห็นรอยบุ๋มสีแดง ยิ่งชายหนุ่มคิดไปไกลว่าในคืนนี้เหยื่อที่หนูดีเลือกเอาไว้จะได้ทำเช่นนี้เหมือนกับที่ตนได้กระทำลงไปเมื่อเดือนก่อนแล้วนั้น เขายิ่งอยากจะครอบครองพื้นที่ในร่างกายของคนใต้ร่างให้ครบทุกระเบียดนิ้ว

ตอนนี้ตรงเนินหน้าอก หน้าท้องแบน และพื้นที่ส่วนล่างของกษิดิศต่างถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยเงื้อมือของเขา ชายหนุ่มที่ลงมือกระทำการอุกอาจนั้นหายใจถี่ขึ้นมาเรื่อย ๆ ฮอร์โมนในร่างกายของเขาพลุ่งพล่านอย่างหนัก แม้ว่าปัณณทัตไม่อยากจะเชื่อเพียงใดว่าตนจะหิวจนกินไม่เลือกเช่นนี้ ทว่าเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเริ่มมีความสุขขึ้นมาไม่น้อย ซึ่งแตกต่างกันกับคนที่ถูกกระทำอย่างหนูดีเป็นอย่างสิ้นเชิง

“...”

คนที่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมนั้นยังเงียบอยู่ มีเพียงเรือนกายที่ขยับเล็กน้อยเมื่อถูกสัมผัสกับดวงตาคู่สวยที่กระพริบอยู่เท่านั้นที่แสดงให้เห็นว่าเขายังไม่สลบไป ตอนนี้อารมณ์ของผู้สูญเสียอย่างหนูดีนั้นคือความรู้สึกสิ้นหวัง ท้อแท้และทุกข์ทนถึงขีดสุด กษิดิศท่องประโยค

‘คนชั่วต้องโดนกรรมตามสนอง’ ในใจนับครั้งไม่ถ้วน

‘ทั้งที่ ๆ ที่พยายามถึงขนาดนั้นแล้วแท้ ๆ แต่สุดท้ายปาฏิหาริย์มันไม่มีจริงสินะ หรือเพราะว่าเราเป็นคนไม่ดีเลยถูกสวรรค์ลงโทษหรือไงกัน’

ความคิดเช่นนี้ทำให้ร่างเล็กร่ำไห้ออกมา ส่งผลให้คนที่มุ่งตรงไปทำเรื่องอย่างว่าเพื่อความสุขทางร่างกายนั้นชะงักการกระทำของตนเองลง เขาได้เงยหน้าขึ้นมามองกษิดิสอีกครั้งเมื่อสัมผัสได้ถึงหยดน้ำที่ตกกระทบกับหลังมือ

“นี่เธอร้องไห้อีกแล้วหรอ?”

ชายหนุ่มคิดว่าการกระทำนี้ต้องแอบแฝงเงื่อนงำอะไรเอาไว้แน่ คราวที่แล้วเป็นเพราะเรื่องราวอันน่าสงสารของหนูดีตนถึงเห็นใจ แต่ครั้งนี้นั้นทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายออกมาหาเหยื่อเพื่อปอกลอก ทว่าเขากลับรู้สึกเจ็บปวดร่วมไปด้วย

“ฮึก... ฮือ ๆ ๆ”

ในที่สุดครั้งนี้กษิดิศก็ส่งเสียงออกมาเสียที เด็กหนุ่มร้องไห้ออกมาจนสุดเสียงเพราะในที่สุดก็ได้ระบายความเจ็บปวดที่ได้รับมาในไม่กี่วันนี้ออกมา คนที่ไม่รู้ว่าจะรับมือกับบุคคลที่น่าสงสารตรงหน้าเช่นไรอย่างปัณณทัตจึงทำแค่เพียงกอดปลอบ

หนูดีนั้นเมื่อได้รับไออุ่นที่โหยหายิ่งร้องไห้ฟูมฟายออกมาหนักกว่าเดิม เขารู้สึกว่าปัณณทัตดีเกินไปราวกับไม่มีอยู่จริงบนโลกนี้ ทั้งยอมรับฟัง ให้อภัยและช่วยเหลือ เทียบกับที่ตนหลอกลวงเขานั้นช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว คิดได้ดังนี้กษิดิศจึงเอ่ยคำขออภัยออกมาอีกครั้ง

“ขอโทษครับ...”

คำขอโทษนี้คือคำขอโทษสำหรับความผิดสถานหนักที่ตนเคยทำกับเขาเมื่อครั้งก่อน

...หนึ่งเดือนที่แล้ว...

“เขาเมาใกล้จะได้ที่แล้ว”

รุ่นพี่คนสนิทได้โทรมาบอกทำให้กษิดิศทราบดีว่าเรื่องที่แม้แต่จะไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง คืนนี้เขากล้าที่จะวางแผนไปทำมัน!

คนที่โสดมาตั้งแต่เกิดแม้แต่จะจับมือเพศชายคนไหนในสถานะแฟนนั้นกำลังที่จะเดิมพันพรหมจรรย์กับพ่อที่รักลูกสาวมากเพื่อแลกกับเงินหลายหลัก และแน่นอนว่ามันผิดกฎหมาย แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นที่ง่ายกว่านี้อีกแล้ว อย่างน้อย ๆ หากเจรจาไม่สำเร็จได้เงินปิดปากมาสักหมื่นก็ยังดี เพราะอย่างไรย่าของตนก็ต้องใช้ยานอกบัญชีให้ได้

วันนี้คนที่กำลังจะเดินทางผิดแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำเพื่อที่จะขับผิวขาวเหลืองให้สว่างมากยิ่งขึ้น กระดุมเสื้อที่ปลดออกกว่าสามเม็ดจนเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้านี้ส่งผลให้หนูดีต้องเดินหาเป้าหมายด้วยความประหม่า ทุกย่างก้าวของเขาล้วนมีแต่คำด่าทอตนเองดังขึ้นมาในใจอย่างเงียบ ๆ

‘แกมันตอแหล! ชั่ว! ไร้ความเป็นคน!’

แต่หนูดีนั้นก็ยังต้องทำมันให้สำเร็จ งานนี้เขาจึงให้กำลังใจตัวเองด้วยการสะกดจิต

‘ตามที่พี่อ้อนบอกเราแค่ทน ๆ ไป ให้ถึงตอนจบแล้วค่อยโชว์บัตรประชาชน’

เสียงในหัวของเด็กหนุ่มนั้นดังขึ้นมาเพื่อย้ำเตือนว่านี่ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรนัก พี่อ้อนที่หล่อนกล่าวถึงขึ้นมาคือพนักงานของสถานบันเทิงแห่งนี้ซึ่งทำให้พวกเธอมีข้อมูลของเป้าหมายและจุดอ่อนของเขา

ปัณณทัต ขจรศักดิ์สกุลชัย เจ้าของบริษัทสื่อบันเทิงออนไลน์ที่ชอบหิ้วหนุ่มจากบาร์นี้ไปนอนด้วย หนุ่มโสดวัยสามสิบแปดปีผู้ที่ได้รับฉายาจากโลกโซเชียลว่าเป็นพ่อของลูกดีเด่นซึ่งคำชมนี้เองก็คือจุดอ่อนของเขา

ปัณณทัตนั้นเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง ผลลัพธ์ของการแต่งงานครั้งนั้นก็คือ เขาได้สร้างให้ชีวิตน้อย ๆ ชีวิตหนึ่งถือกำเนิดขึ้นมา หากนับอายุแล้วนั้นลูกสาวของชายหนุ่มก็กำลังจะใช้คำนำหน้าว่านางสาวในอีกไม่ช้า เรื่องนี้นั่นเองคือปัจจัยสำคัญที่จะทำให้แผนการนี้ของทั้งสองคนสำเร็จ

กษิดิศสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเติมออกซิเจนให้เต็มปอด ความสดชื่นนี้ส่งผลให้เขารวบรวมความกล้าให้ก้าวขาเข้าไปในห้องส่วนตัวหมายเลข 1227 ได้สำเร็จ ร่างเล็กประหม่าเป็นอย่างมากเพราะในทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็สบตากับเขาแล้ว

“ขอโทษครับ ผมเข้าผิดห้อง แต่ว่า...ถ้าคุณยินดี ห้องนี้ก็จะเป็นห้องที่ถูกต้องของผมแล้วล่ะครับ”

ปัณณทัตที่เมาได้กรึ่ม ๆ แล้วนั้นได้เชื้อเชิญผู้ที่มาใหม่กลับด้วยความยินดี เขาไม่ระแวงคนสวยที่แกล้งมาโผล่ที่ห้องส่วนตัวตนเองแม้แต่น้อย เพราะชายหนุ่มนั้นมักจะทำเช่นนี้ตอนอยู่ที่บาร์อย่างเป็นประจำ

“อย่างนั้นก็...เชิญนั่งครับ”

หนูดีได้เลือกนั่งข้าง ๆ เขา ช่องว่างที่เหลืออยู่ของโซฟาตัวยาวนี้ทำให้เขาหวาดกลัวกับการเดินทางผิดขึ้นมาอีกแล้ว กษิดิศกลัวเหลือเกินว่าตนนั้นจะทำไม่สำเร็จและเอาเงินมาไม่ได้ แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือหากไม่ลงมือทำ แม้แต่โอกาสเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็ไม่มีสิทธิ์ได้รับ

‘เพื่อค่ายาย่า!’

ผู้ที่ไร้ทางเลือกได้แต่ยึดเอาเป้าหมายนี้เป็นที่ตั้ง เขาจึงได้เริ่มเอนเตอร์เทนปัณณทัตด้วยการชวนชนแก้ว การกระทำเช่นนี้มีประโยชน์ต่อตัวของหนูดีเป็นอย่างมาก เพราะตนนั้นรู้ดีว่าในภายหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาเลยจะต้องย้อมใจเอาไว้ด้วยแอลกอฮอล์ตั้งแต่เนิ่น ๆ