Chapter 02

AMIE POV 

Nagpunta ako sa mansion ng ex kong si Camerman. Gusto ko sana siyang makita pero pagdating ko roon ay iba ang sumalubong sa akin. 

“Baby! Open the door!” Malakas kong kinalampag ang pintuan ng mansyon nila.

“Ah, magandang araw po, Ma'am,” bungad sa akin ng katulong nila pagkabukas ng pinto.

Napasalubong ang kilay ko. "Bakit ikaw yung nagbukas ng pinto? Wala ba si Camerman?" pagtataray ko sa kaniya.

"Sorry po, Ma’am. Hindi po ba nasabi sa inyo ni Don Pablo na umalis na po si Sir Camerman dito sa mansion?” tugon niya sa tanong ko. 

"What!” Nagulat ako sa sinabi niya. “Kelan pa?" Hindi talaga ako makapaniwala.

"Months na rin po, Ma’am, simula nung umalis si Sir Camerman,” pag-amin niya sa ‘kin.

Nakaramdam ako ng inis kasi hindi man lang ‘to sinabi ni Camerman sa ‘kin. Magkagayun man ay sinikap kong ayusin ang postura ko. Baka masabihan pa akong hindi edukada.

"Ok sige, may address ka ba na alam na pwede niyang puntahan?" tanong ko sa kaniya habang hindi mapakali. 

"Sorry po, Ma’am. Wala po talagang iniwan si Sir na impormasyon sa ‘min kahit isa,” sambit niya na halata mong naiilang.

Napakagat ako sa ibabang labi ko dahil sa mga narinig ko. Hindi ko maiwasang patunugin yung hills ko habang nag-iisip. 

Tinawagan ko yung kaibigan ni Camerman na si Franco. Pero same sila ng sagot ng yaya na ‘to na hindi rin alam kung nasaan ang ex ko.

Mabigat akong huminga.

Well, kung hindi nila alam kung nasaan si Camerman ay ako na mismo ang maghahanap sa kaniya. I will make sure na yung wedding namin ay matutuloy talaga.

Yes, ako ang dapat na ikakasal sa kanya. Nagkasundo kasi kami ng Dad niya.

Tumalikod ako at tuluyang umalis. 

Pinagbuksan ako ng pinto ng driver ko at pinagmaneho ako pauwi sa mansion namin.

Pagpasok ko sa loob ay agad akong umupo sa sala. Nakita ako ni Dad at ni Kuya habang stress na stress ang muka ko.

"Bakit nakasimangot ka?" tanong ni Dad sabay umupo sa tabi ko. 

"Hindi ba sinabi sayo ni Tito na umaliis yung anak niya sa mansion nila? Paano na yung kasal naming dalawa?" sabi ko kay Dad habang nagsisimula na akong umiyak. 

"What? He really did that?” gulat na sabi ni Dad. “Wag kang umiyak my princess, I will do anything para maibalik si Camerman dito at matuloy ang kasal niyong dalawa,” paninigurado niya sa ‘kin.

"Really, Dad? Gagawin mo 'yon?" natutuwang sabi ko sa kaniya sabay pinunasan ko yung luha ko. 

"Oo, I will do anything para sayo anak," mariin niyang sabi sa ‘kin tapos binigyan niya ako ng mahigpit na yakap.

Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko. 

Hindi ko pa alam kung saan ko hahagilapin si Camerman pero sisiguraduhin kong matutuloy ang kasal naming dalawa!

***

CAMERMAN POV

Nandito kami ni Chelsea sa 7/11 habang sinasamahan ko siyang bumili ng pagkain niya nang biglang magring ang cellphone ko. Pagkita ko, si Franco. Tinignan ko si Chelsea habang nagabayad sa may cashier tapos lumabas muna ako para sagutin ang tawag ng kuya niya.

"Yes bro?" bungad ko kay Franco sa kabilang linya.

"Alam mo bang tinawagan ako ni Amie, tinatanong niya kung nasaan ka,” kwento niya sa ‘kin habang magkausap kami sa cellphone.

Agad na napukunot ang noo ko at nagulat.

"What? Pano niya nalaman na umalis ako ng bahay?” tanong ko sa kanya.

"Hindi ko rin alam bro, pero kilala mo naman 'yung babae na 'yon. Lahat gagawin nun para matuloy yung kasal n’yong dalawa," dagdag niya pa.

Mabigat akong huminga.

"Hindi rin naman ako papayag na mahanap niya ako, at isa pa, hindi rin ako papayag na maikasal sa kaniya,” napailing ako. Kay Amie pa talaga. “Salamat sa information bro," sabi ko kay Franco.

"Kamusta naman si Chelsea? " tanong nito sa 'kin. 

"Ayos naman siya, ito bumibili ng pagkain sa 7/11," tugon ko sa kanya.

"Sige, sige, salamat bro, tatawagan na lang kita ulit," paalam niya sa ‘kin.

Paglingon ko sa likuran ko ay nakita ko si Chelsea na naghihintay. Agad ko namang binulsa yung cellphone ko. 

"Kanina ka pa nandiyan sa likuran ko?" tanong ko sa kaniya. 

Ngumiti siya. Hinawi pa ng hangin ang mga hibla ng buhok niya kaya nagmukha siyang bidang babae sa mga telenovela.

Aaminin kong sobrang ganda niyang pagmasdan.

Napalunok ako at bumilis ang tibok ng puso ko. Nakatulala lang ako habang hinihintay ko ang sagot niya sa 'kin. 

"Hindi kakalabas ko lang din," wika niya, saka ako nakabalik sa huwisyo ko.

"Tara," aya nito sa 'kin sabay naunang maglakad. 

Agad ko naman siyang sinundan.

***

CHELSEA POV

Pagdating namin sa campus ay nagpaalam na agad sa 'kin si Camerman. He always makes sure na lagi akong may kasama. 

Pagpasok ko sa gate ay nakita ko si Charlie na nakikipag-usap sa kaibigan niya. Nang makita niya ako ay lumapit siya sa 'kin agad. 

"Ayos ka lang ba Chels? Narinig ko kasi nakipag—" 

Pinutol ko agad ang sasabihin ni Charlie sa 'kin. 

"Ayoko na siyang pag-usapan," matamlay kong tugon sa kanya.

Pilit ko kasing inilalagay sa isip ko na magiging maayos din ang lahat. 

"Alam mo hindi siya worth it para sayo," dagdag pa niya tapos sinundan niya akong maglakad. 

I knew it, alam ko naman na ipagkakalat ng gago na 'yon ang lahat dahil believe me, kaya lang naman siya nakipag break sa 'kin dahil ayokong makipag s*x sa kaniya. 

At isa pa, hindi pa ako handa para sa mga ganong bagay. 

Naglakad kami papunta sa locker's room para samahan si Charlie na kunin ang libro niya. 

Akala ko ay magiging okay na ako sa araw na ‘to nang makita ko si Kevin na nakikipag halikan kay Ashley habang nakasandal sa mismong locker ko. 

"Fùck! Nananadya ba sila?" pamura kong sabi habang nakatingin ako sa kalampagan nila. Ni hindi man lang namili ng pribadong lugar.

Agad akong nakaramdam ng inis.

"Sige, mauna ka na Charlie, nasa room pala yung dalawa kong libro," sabi ko sa kaniya.

Pinipigilan kong mamuo ang luha ko saka ako tumalikod para umakyat sa classroom namin.j

"Chels!” habol sa ‘kin ni Charlie.

Ni hindi man lang pinatapos ang araw na ‘to bago ko sila makita.

Pinagtitripan pa ata ako ng tadhana.

After class ay sinubukan akong kausapin ni Kevin pero iniwasan ko siya.

Hindi ko alam na hihintayin niya pala ako sa gate.

Nakakunot yung mukha niya at halata mong nagtitimpi.

“Chelsea!” pagkompronta niya sa ‘kin. Hinawakan pa niya ang braso ko nang mahigpit.

"Diba sabi ko sayo mag-usap tayo? Bakit ba ayaw mo?” pagalit na sabi niya habang dumidiin yung pagkakahawak niya sa braso ko. 

Pinilit kong kumalas sa kanya. "Bitawan mo nga ako! Ayaw ko ngang makipag-usap sayo, diba? Bakit ba ang kulit mo?” asik ko sa kanya.

Ayaw niya pa rin akong bitawan. "Pag sinabi ko na mag-uusap tayo, mag-uusap tayo!” mariing sabi niya.

Pilit niya akong sinama sa kaniya kahit na ayoko. Napahinto lang siya nang pigilan siya ni Camerman sa dibdib niya. 

"Ayaw nga niya, ‘di ba? Bakit hindi mo bitawan? Tutal ikaw naman ang unang nag-iwan sa kaniya," sarkastikong sabi ni Camerman kay Kevin. 

"Wag ka nga makisali rito," naiiritang tugon ni Kevin sa kanya na bahagya pa siyang tinulak.

Nainis lalo si Camerman sa ginawa niya. Hindi na siguro ito nakapagtimpi kaya agad na lumanding ang kamao niya sa muka ni Kevin. Doon na nabitawan ni Kevin ang braso ko. 

Hindi agad na nang sink in sa ‘kin ang lahat.

Camerman portected me. 

Sa lahat ng tao sa mundo ay siya pa talaga.

Tumayo siya sa unahan ko.

Aktong susuntukin niya ulit si Kevin ng isa pa pero naunahan siya nito. Swerte lang talaga dahil mabilis na nakailag si Cameraman at nakaganti siya ng suntok sa tiyan ni Kevin.

Humandusay ito sa sahig at namilipit sa sobrang sakit.

"Kapag inulit mo pa 'to, hindi lang yan yung gagawin ko sayo!" padurong pagbabanta ni Camerman kay Kevin saka niya ako hinawakan paalis.

Malayo-layo na rin ang napuntahan namin nang mapansin ko ang kamay niya. Agad akong nag-alala.

"Hindi mo dapat ginawa 'yon. Tingnan mo, namaga tuloy yang kamay mo!” pangaral ko sa kanya. 

Tinignan niya yung kamay niya. 

“Tch,” natatawa niyang sabi. "Ito? Wala lang 'to,"  sabi niya sa 'kin sabay sinuntok yung hangin. 

“Ewan ko sa ‘yo,” pagtataray ko sa kanya saka ako pumaunang naglakad.

“Hoy! Nagsusungit agad, eh!” habol niya sa ‘kin.

Pagdating namin sa dorm ay pinigilan akong maglakad ni Camerman. Hinila niya ako sa likod ng pader para magtago.

Agad akong nagtaka.

“Sino—”

“Sshh,” pagputol niya sa ‘kin.

Pagkasilip ko ay nakita ko yung landlord namin na may kausap na isang lalake. Naka-suit and tie ito. Nakita ko rin ang nakaparadang mamahaling sasakyan na sa tingin ko ay pagmamay-ari ng lalake.

Pagkasilip ko ay nakita ko yung landlord namin na may kausap na isang lalake. Naka-suit and tie ito. Nakita ko rin ang nakaparadang mamahaling sasakyan na sa tingin ko ay pagmamay-ari ng lalake.

“May tumutuloy ho ba rito na Camerman?” tanong lalakeng naka-suit.

“Camera man? Mukhang wala namang umuupang photographer dito,” napapakamot na tugon ng landlord namin. Medyo may pagkabingi din kasi ang landlord namin.

“Camerman ho, CA-MER-MAN, pangalan ho yun,” paglilinaw ng lalaki.

“Ewan, sa dami ng umuupa rito ay ‘di ko na memorize,” iminuwestra ng landlord namin ang kamay niya saka siya tumalikod.

Walang ibang nagawa ang lalakeng naka-suit kundi sumakay nalang sa kotse niya at umalis.

Napansin ko ang pangungunot sa noo ni Camerman habang tinatanaw naming papalayo ang sasakyan.

Halata mo sa mukha niya na nabadtrip siya.

Dahil ba napagkamalan siyang photographer? Magkalapit din kasi.

“Tara na,” wala sa mood na sabi ni Camerman at pumaunang maglakad.

Hinabol ko siya. “Kilala mo yun?” tanong ko sa kanya.

“Wag na nating pag-usapan,” naiinis na sagot niya.

Doon na ako natigilan.

Mukhang meron akong ‘di nalalaman.

Sino nga kaya yun? At bakit hinahanap si Camerman.