MasukShare
EP.22 มึงอย่าไป...
Terakhir Diperbarui:
2025-06-16 19:52:30บ้านเกียรติภูมิ
ช่วงค่ำ เสียงออดดังขึ้นกวางเดินลงไปเปิดประตู “ไง กวาง~” เบอร์รี่ยืนถือร่มส่งยิ้มหวานที่ดูจริงใจเกินไป “ขอโทษนะ พอดีฝนตกแล้วฉันมีนัดแถวนี้แต่โดนเทเลยคิดว่า…ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหม?” กวางชะงักหันไปมองสิงโตที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัว สิงโตหยุดเดินไปทันทีที่เห็นเบอร์รี่ บรรยากาศเงียบชั่วขณะ กวางเหลือบมองไปที่สิงโต ดวงตาอ่านไม่ออก แต่ในอกกลับเต้นผิดจังหวะไปหมด “จะนอนก็เอาสิ ห้องว่างเยอะแยะ” สิงโตพูดโดยไม่หันมา กลางดึกบรรยากาศบ้านที่เย็นยะเยือกกวางนอนพลิกตัวไปมาเสียงฝนยังตกใจเธอไม่สงบเลยสักวินาที ห้องฝั่งตรงข้ามมีแสงลอดออกมาจากใต้ประตูเสียงเบอร์รี่หัวเราะเบาๆกับสิงโตดังลอดออกมา…หรือมันดังขึ้นในหัวเธอเอง? เสียงบางอย่างในใจของกวางกำลังถามว่า “…ถ้าไม่รู้สึกกับเขาแล้วจริงๆจะหวงขนาดนี้ทำไม?” . . . เวลาเช้า บ้านเงียบๆ มีเพียงเสียงจานกระทบกันเบาๆในครัว กวางเดินลงมาในชุดลำลองธรรมดาแต่ภาพที่เห็นตรงหน้า…ทำให้เธอชะงัก เบอร์รี่กำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่หน้าผากของสิงโตขณะที่สิงโตนั่งพิงโต๊ะอาหารหน้าตาไม่แสดงความรำคาญใดๆ “ก็แค่เช็ดเหงื่อ แกจะทำท่าจะฆ่าฉันทำไมอะ สิงโต~” เบอร์รี่หัวเราะเบาๆ “หรือไม่อยากให้กวางเข้าใจผิด?” กวางยืนนิ่งมือที่ถือแก้วน้ำสั่นน้อยๆ “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เข้าใจอะไรผิดหรอก” เสียงเรียบจนตัวเองยังตกใจ เบอร์รี่หันมายิ้มให้ “ดีจังเลยนะ กวาง… ไม่เหมือนฉันเลย ตอนยังอยู่บ้านนี้ ฉันเข้าใจทุกอย่างผิดหมดเลยโดยเฉพาะว่าใครกันแน่ที่เขารู้สึกจริง ๆ…” เงียบ… เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นทันที กวางรีบไปเปิดประตู “กระทิง?” เขายืนหน้าบ้านในเสื้อยืดธรรมดา ผมยุ่งหน่อยๆเหมือนเพิ่งตื่นแต่สีหน้าเครียดชัดเจน “ฉันเป็นห่วง เธอเงียบไปตั้งแต่เมื่อวาน ฉันก็เลยแวะมาดู” กวางยังไม่ทันได้ตอบเสียงรองเท้าของสิงโตก็ดังมาจากด้านหลัง “มาทำอะไรที่นี่?” กระทิงมองตรง “มาหาคนที่ฉันห่วง” บรรยากาศตรึงเครียด เบอร์รี่เดินออกมายืนข้างสิงโตอย่างจงใจ ยิ้มบางๆก่อนพูดขึ้น “พอดีฉันก็มาค้างกับสิงโตเมื่อคืนนี้น่ะค่ะ…บ้านนี้อบอุ่นดีนะคะ… โดยเฉพาะเวลาที่มีคนแปลกหน้าผ่านเข้ามาแล้วจากไป” กระทิงหันไปสบตากวาง “เธอโอเคจริงๆใช่ไหม อยู่กับคนพวกนี้?” กวางเม้มปากแน่นตอบไม่ได้เลยสักคำ สิงโตหัวเราะเบาๆก่อนพูดเสียงต่ำ “ถ้าจะพาไปก็เชิญเลย กูไม่ได้ขอให้มานอนบ้านกูสักคนอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมึง… หรือใครก็ตาม” เบอร์รี่เสริมทันที “แต่อย่าลืมว่าเธอเคยเป็นคนที่อยู่ที่นี่จริงๆคนแรกนะกวาง…คนแรกที่ได้หัวใจเขา…หรือเปล่า?” กวางหันหลังเดินกลับเข้าบ้านทันทีปล่อยให้สามคนนั้นยืนอยู่กับพายุความรู้สึกของตัวเอง ค่ำวันเดียวกันนั้น ฝนเทลงมาราวกับฟ้าเปิดประตูสาดน้ำใส่ทั้งเมืองกวางนั่งอยู่คนเดียวในห้องนอนชั้นสองของบ้านข้างตัวมีเพียงกล่องรองเท้าลังเล็กๆที่เริ่มเก็บของใส่ไว้บางส่วน เธอจ้องมองไปที่ผนังว่างเปล่าเงาสะท้อนจากหน้าต่างเคลื่อนไปตามสายฝนมือกำแน่นราวกับจะพยุงหัวใจที่บอบช้ำให้ยังอยู่กับที่ “ฉันอยู่ตรงนี้ทำไม…บ้านที่เหมือนไม่มีใครอยากให้ฉันอยู่…เสียงของเขา… ท่าทางของเขา… สายตาของเขาที่เหมือนไม่อยากเห็นหน้าเลย” หยดน้ำตาไหลลงมาก่อนจะทันรู้ตัวไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เจ็บ เจ็บมากกว่าที่เธอเคยคิดว่า “พี่ชาย” คนหนึ่งจะทำให้เจ็บได้ขนาดนี้ เสียงข้อความเข้าดังขึ้น กระทิง: “เธออยู่คนเดียวรึเปล่า ถ้าฝนซาเดี๋ยวฉันแวะไปรับ” เธอกำลังจะพิมพ์ตอบ แต่เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกอย่างแรงโดยไม่รอคำอนุญาต “มึงจะไปไหน?” เสียงของสิงโตเขาเปียกปอนทั้งตัว เสื้อตัวนอกชุ่มน้ำ หน้าตาดุดันแฝงแววโกรธจัด “กระทิงจะพามึงไปใช่มั้ย? มึงคิดว่ามันจะเข้าใจมึงเหรอ กวาง มันแค่...” “หยุดพูดชื่อเขาได้ไหม!” กวางตะโกน “พี่ไม่มีสิทธิ์พูดถึงใครทั้งนั้นในเมื่อพี่ไม่เคยแคร์ฉันเลย!” สิงโตชะงักริมฝีปากเม้มแน่นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เธออย่างรวดเร็ว “แล้วกูต้องทำยังไง มึงถึงจะไม่ไปกับมัน?” “พี่ต้องการอะไรกันแน่! ต้องการให้ฉันอยู่… หรือให้ฉันหายไปตลอดชีวิต?” ฝนยังคงตกสายฟ้าแลบผ่านหน้าต่างห้องเงาของทั้งสองคนทาบทับกันในความมืดสลัว “มึงจะไปจริงๆใช่ไหม…” เสียงเขาแผ่วลงเหมือนหมดแรง “ใช่” กวางตอบทันที “แม้แต่กู… มึงก็ไม่คิดจะอยู่เพื่อกูเลยใช่ไหมทั้งที่กู” เขาหยุดก่อนจะพุ่งเข้ามาจับแขนเธอแน่นดวงตาแดงเหมือนจะระเบิดออก “กูแม่ง… กูไม่รู้ว่ากูคิดกับมึงยังไงตั้งแต่เมื่อไหร่แต่กูไม่อยากเห็นมึงอยู่กับใครหน้าไหนทั้งนั้น กูจะบ้าอยู่แล้ว กูยอมรับก็ได้ว่ากู...” “พอเถอะพี่สิงโต…สายไปแล้ว” เสียงบีบแตรรถกระทิงดังขึ้นนอกบ้านกวางดึงแขนตัวเองออกจากการจับของสิงโตแล้วเดินไปหยิบกระเป๋า “ขอบคุณนะคะที่เคยให้ที่พักแต่ฉันควรไปแล้ว…” สิงโตยืนอยู่ตรงนั้นตัวเปียกทั้งตัวน้ำตาไหลไม่รู้ตัวเขาไม่ได้ตามออกไป ไม่พูดอะไรอีก ฝนยังตกเหมือนเดิมแต่บ้านเงียบเหมือนคนในนั้น…ไม่เหลือใครอีกแล้ว เสียงฝนยังตกต่อเนื่องไฟหน้ารถของกระทิงสาดเข้ามาในลานหน้าบ้านกวางเปิดประตูจะก้าวออกจากบันไดหน้าบ้า พร้อมกับกระเป๋าเดินทางเล็กใบหนึ่งในมือ กระทิงก้าวลงจากรถทันทีรีบถือร่มวิ่งเข้ามาหาเธอ “พร้อมมั้ย?” กวางพยักหน้าเล็กน้อยมือเธอสั่น… ไม่แน่ใจว่าจากฝน ความกลัว หรือหัวใจที่ยังตีกันในอก เสียงเปิดประตูบ้านจากด้านในดังลั่น “กวาง!!!” เสียงของสิงโตเขาวิ่งลงบันไดมาเต็มแรง รองเท้าหลุดข้างหนึ่ง ใบหน้าตกใจ ปากที่ไม่เคยพูดอะไรตรงๆวันนี้… ตะโกนสุดเสียง “มึงอย่าไป…” ฝนยังเท กวางหันขวับไปมองเห็นเขา… ในสภาพที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน หัวฟูกระเซอะกระเซิง เสื้อยืดเปียกโชก ตัวสั่น แต่สายตาเขามีบางอย่างที่เคยปิดไว้… วันนี้มันหลุดออกมาแล้ว “กวาง…” “มึงจะไปจริงเหรอวะ…” “มึงไปได้ไง… โดยไม่ฟังอะไรจากกูเลย…” เขาเดินเข้ามา… ฝ่าฝน ไม่มีร่ม ไม่มีเสื้อคลุมเหมือนทุกอย่างในตัวเขากำลังจะพังแต่เขายังยื้อสุดใจ “พี่สิงโต… อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ” กวางพูดเสียงสั่น “งั้นกูพูดนะ กูพูดตรงๆเลย” เขามองหน้ากระทิงเต็มๆครั้งแรกในชีวิตที่แววตาไม่มีคำว่า “ดูถูก” มีแค่ความกลัว… ความแพ้… และอะไรบางอย่างที่ยากจะยอมรับ “กูไม่อยากให้มึงไปกับมัน…กูไม่อยากเห็นมึงอยู่กับมัน…เพราะกู...” เขากัดฟันแน่น พูดต่อไม่ได้มือกำแน่นแนบข้างลำตัว ร่างกายสั่นเล็กน้อย “เพราะมึงคือบ้านของกู…” กวางเบิกตากว้าง กระทิงชะงักหน้าคล้ำลง “กูไม่รู้ว่ากูรักมึงไหม หรือกูรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่… แต่ตอนนี้กูไม่อยากเสียมึงไปจริงๆ” ฝนยังตก เสียงเงียบไปหมดเหลือแค่ลมหายใจที่กระแทกกันระหว่างเขาสองคน กวางน้ำตาไหล…เธอมองเขาอยู่นานมาก ก่อนจะ… “ทำไมเพิ่งพูด…ตอนที่ฉันจะไปแล้ว…” กระทิงเดินถอยออกหนึ่งก้าว เขาไม่พูดอะไรเลยเพราะรู้ว่า… เสียงหัวใจของเธอตอนนี้ มันเต้นแรงจนไม่ได้ยินเสียงฝนอีกแล้ว
Bab terbaru
My Elder Brother พี่ชายไม่แท้ EP.22 มึงอย่าไป...
บ้านเกียรติภูมิช่วงค่ำเสียงออดดังขึ้นกวางเดินลงไปเปิดประตู“ไง กวาง~” เบอร์รี่ยืนถือร่มส่งยิ้มหวานที่ดูจริงใจเกินไป“ขอโทษนะ พอดีฝนตกแล้วฉันมีนัดแถวนี้แต่โดนเทเลยคิดว่า…ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหม?”กวางชะงักหันไปมองสิงโตที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัว สิงโตหยุดเดินไปทันทีที่เห็นเบอร์รี่บรรยากาศเงียบชั่วขณะ กวางเหลือบมองไปที่สิงโต ดวงตาอ่านไม่ออก แต่ในอกกลับเต้นผิดจังหวะไปหมด“จะนอนก็เอาสิ ห้องว่างเยอะแยะ” สิงโตพูดโดยไม่หันมากลางดึกบรรยากาศบ้านที่เย็นยะเยือกกวางนอนพลิกตัวไปมาเสียงฝนยังตกใจเธอไม่สงบเลยสักวินาทีห้องฝั่งตรงข้ามมีแสงลอดออกมาจากใต้ประตูเสียงเบอร์รี่หัวเราะเบาๆกับสิงโตดังลอดออกมา…หรือมันดังขึ้นในหัวเธอเอง?เสียงบางอย่างในใจของกวางกำลังถามว่า“…ถ้าไม่รู้สึกกับเขาแล้วจริงๆจะหวงขนาดนี้ทำไม?”...เวลาเช้าบ้านเงียบๆ มีเพียงเสียงจานกระทบกันเบาๆในครัว กวางเดินลงมาในชุดลำลองธรรมดาแต่ภาพที่เห็นตรงหน้า…ทำให้เธอชะงักเบอร์รี่กำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่หน้าผากของสิงโตขณะที่สิงโตนั่งพิงโต๊ะอาหารหน้าตาไม่แสดงความรำคาญใดๆ“ก็แค่เช็ดเหงื่อ แกจะทำท่าจะฆ่าฉันทำไมอะ สิงโต~” เบอร์รี่หัว
My Elder Brother พี่ชายไม่แท้ EP.21 คนที่พยายามลืมอาจเป็นเพราะลืมไม่ได้
มหาวิทยาลัยกวางเดินถือแฟ้มเอกสารอยู่ที่โถงคณะนิติศาสตร์ แสงไฟสีขาวนวลส่องลงบนพื้นเงาสะท้อน เสียงรองเท้าส้นสูงดังกังวานเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เบอร์รี่หยุดตรงหน้าเธอยิ้มบางๆ ในมือของเธอมีดอกกุหลาบสีดำช่อเดียวกับที่เคยถือวันแรกที่กลับมา“เธอคือ…กวาง ใช่ไหม? ฉันชื่อเบอร์รี่นะ… ยินดีที่ได้เจอกันสักที”“ฉันรู้จักคุณค่ะ… คุณเป็นเพื่อนเก่าสิงโต” กวางยิ้มตอบด้วยมารยาทแต่แววตาสงสัย“แค่เพื่อนเก่าเหรอ… ถ้าเธอหมายถึงช่วงที่เรานอนห้องเดียวกัน แชร์ทุกเรื่องในชีวิต กอดกันทุกคืนเวลาฝันร้าย…เธออาจต้องใช้คำอื่นแล้วล่ะ” เบอร์รี่หัวเราะเบาๆ“พี่สิงโตไม่เคยเล่าเรื่องคุณให้ฉันฟังเลยค่ะ” กวางนิ่ง เธอเริ่มรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทันแต่ยังพยายามเก็บอารมณ์“นั่นสินะ คนที่พยายามลืม บางทีมันอาจไม่ใช่เพราะลืมได้…แต่อาจเป็นเพราะลืมไม่ได้ต่างหากล่ะ” เบอร์รี่ตอบเรียบๆเบอร์รี่เดินจากไปทิ้งกลิ่นน้ำหอมจางๆไว้ในอากาศกวางยืนแน่นิ่งอยู่ที่เดิมมือกำเอกสารแน่น ริมฝีปากเม้มสนิทแต่สายตาเธอ…เริ่มสั่นไหวอย่างปิดไม่มิดลานเปลี่ยวหลังคณะนิติศาสตร์ เวลาหัวค่ำฝนเพิ่งหยุดตกหยดน้ำยังเกาะตามใบไม้ไฟริมทางสลัวสะท้อนแสงสีทองบนใบหน้าของกวางที
My Elder Brother พี่ชายไม่แท้ EP.20 จะให้พ่อทำอะไร?
ห้องทำงานของ “ภาคภูมิ” พ่อของสิงโต เวลาประมาณ 10 โมงเช้า สิงโตในเสื้อเชิ้ตตัวเก่า กางเกงยีนส์ขาดเข่านั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมในห้องทำงานของพ่อมือหนึ่งจับบุหรี่ที่ยังไม่ได้จุดอีกมือถือโทรศัพท์แนบหูด้วยสีหน้าที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน“ฮัลโหล… พ่ออยู่มั้ย กูจะคุย” เสียงปลายสายเงียบไปนิดก่อนตอบรับภาคภูมิอยู่ในห้องอ่านหนังสือเก่าๆติดกับห้องทำงานทันทีที่ได้ยินเสียงลูกชายเขาก็เดินออกมาด้วยท่าทีสงบนิ่ง“มีอะไร ไอ้ราชสีห์? ปกติไม่โทรหาพ่อเลยนี่”สิงโตเงียบ… ก่อนพูดเสียงนิ่งๆ“พ่อ… ถ้ากูบอกว่า กูทำให้กวางย้ายออกไปเอง…มึงจะเกลียดกูปะ”ภาคภูมิชะงัก สายตาเริ่มแปรเปลี่ยนอย่างจับจ้อง เขาเดินเข้ามานั่งลงตรงข้ามลูกชาย โดยไม่พูดขัดเลยแม้แต่นิดเดียว“พ่อ… กูไม่รู้ว่าทำไมกูต้องทำตัวเหี้ยๆแบบนั้นกับเขา แต่กูแค่… กลับบ้านแล้วมันเงียบจนทนไม่ไหว” เสียงของสิงโตเริ่มแผ่วลงแต่ไม่ได้สั่น ไม่ใช่เพราะเขาไม่เจ็บ แต่เพราะเขา “ไม่ยอมให้เสียงสั่น”“กูไม่อยากให้เขาอยู่กับกูเพราะความรักหรืออะไรไร้สาระทั้งนั้น…กูแค่…อยากให้เขากลับบ้าน…”ภาคภูมิมองลูกชายที่มักหยิ่งทะนงในทุกเรื่องวันนี้กลับนั่งตรงหน้าในสภาพเหมือนคนพ่ายแพ้และพู
My Elder Brother พี่ชายไม่แท้ EP.19 สิงโตเกิดอุบัติเหตุ
เสียงของเสือฟังดูเหนื่อยและหนัก“กวาง… ไอ้สิงโตโตมัน… รถชนเมื่อคืน”“ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล BMC ห้องฉุกเฉิน…”“ยังไม่ฟื้น แต่ปลอดภัยแล้ว… แค่… เขาไม่ได้บอกใครเลยนอกจากพวกพี่”กวางเงียบไป“เขาเมาหนักมากเลยนะ… ก่อนจะขับรถออกไปคนเดียว เมื่อคืนมันเรียกชื่อเธอตอนเมา… ทั้งคืนเลยว่ะ”กวางยังคงเงียบ น้ำตาคลอ… แต่ยังไม่หล่น“ขอบคุณที่บอกนะคะพี่เสือ…แต่กวาง… คงไม่ไปค่ะ”เสือเงียบ“แน่ใจนะกวาง…มันไม่มีใครเลยตอนนี้นะ”“เขาเคยมีค่ะ…แต่เขาเป็นคนผลักทุกคนออกไปเอง… โดยเฉพาะกวาง กวาง… ไม่ใช่น้องสาวเขา ไม่ใช่ใครในชีวิตเขาเลยด้วยซ้ำ เขาเองก็พูดไว้แบบนั้นไม่ใช่เหรอคะ…”เสียงในสายเงียบก่อนที่กวางจะพูดเบาๆจบสายด้วยน้ำเสียงสั่นไหวที่สุด“ขอให้เขาหายดีค่ะ… เท่านี้”ติ๊ดกวางวางสาย หันหน้าไปทางหน้าต่าง แสงเช้าอ่อนๆสาดเข้ามาทางม่านบาง เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกช้าๆเหมือนคนที่กำลังฝืนเดินต่อทั้งที่หัวใจยังบอบช้ำ“พอแล้ว… กวางต้องหยุดเจ็บเองให้ได้…”โรงพยาบาลเสียงเครื่องวัดชีพจรยังดังเป็นจังหวะสิงโตนอนอยู่บนเตียงริมฝีปากขยับเบาๆเหมือนละเมอ“…กวาง… อย่าไปนะ…”แต่ไม่มีใครได้ยินและไม่มีใครตอบกลับเขา…...ช่วงบ่ายวันอ
My Elder Brother พี่ชายไม่แท้ EP.18 หึงแบบไม่รู้ตัว
บนดาดฟ้าบ้านสิงโตกลับมาถึงบ้านที่ว่างเปล่าอีกครั้ง เขาขึ้นไปบนดาดฟ้า จุดบุหรี่ สูดลมกลางคืนแรงๆ มือหนึ่งสั่น มือหนึ่งถือมือถือที่ไม่กดโทรหาใครแต่เปิดรูปถ่ายกวางตอนที่แอบถ่ายไว้ในมือถือตัวเองรูปเธอนั่งกินข้าว ยิ้มเงียบๆข้างเตาในครัว“มึงมีคนดูแลแล้วใช่มั้ย…ดีแล้ว… ดีแล้วเว้ย…”แต่เสียงที่พูดออกมามันสั่นจนไม่เหลือความแน่ใจน้ำตาหนึ่งหยดไหลลงบนมุมปากก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นหัวเราะฝืนๆ“มึงแม่งเก่งว่ะกวาง…ไปจากกูได้จริงๆ…”…“แต่กูแม่ง… ไปจากมึงไม่ได้เลย…”วันถัดไปข่าวลือกระฉ่อนในกลุ่มไลน์คณะมีคนแอบถ่ายรูปกระทิงซื้อดอกไม้ให้กวาง โพสต์พร้อมแคปชัน “หวานจนแสบตา”คอมเมนต์ถล่มว่า “รักวัยมหาวิทยาลัยคู่ใหม่กำลังมา”สิงโตนั่งในรถมองโพสต์นั้นผ่านมือถือเงียบๆ มือเขาสั่นเล็กน้อยก่อนจะโยนมือถือกระแทกเบาะข้างแล้วทุบพวงมาลัยรถเต็มแรง!“กูแม่ง… มึงจะไปจริงๆใช่มั้ยวะ…” เสียงคำรามจากในอกเหมือนสัตว์ที่รู้ตัวว่า มันแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มสู้...ผับราชสีห์ในค่ำคืนที่ฝนตกสิงโตนั่งอยู่ในผับของตัวเอง โต๊ะ VIP ชั้นล่างที่ไม่เคยนั่ง รอบกายไม่มีใคร มีแค่เสียงฝนข้างนอก กับเหล้าเข้มในมือเขาไม่ชวนใคร ไม่ให้
My Elder Brother พี่ชายไม่แท้ EP.17 ไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนเดิมที่ให้พี่ด่าเล่นอีกแล้ว
ผับราชสีห์ห้อง VIP หลังผับปิดเสือ มิกซ์ และเม้าท์มานั่งกินเหล้าด้วยกัน เสียงเพลงเบาลงเหล้าเข้าขวดที่สามแล้ว สิงโตนั่งพิงโซฟา หน้าตาไม่ไหว เสื้อยับ แววตาแดงเหมือนอดนอนมาเป็นวันๆ“มึงเงียบเป็นบ้าเลยช่วงนี้นะไอ้ราชสีห์ หรือเพราะน้อง…” เสือเอ่ยขึ้นอย่างห่วงๆ“กวาง…” ชื่อหลุดจากปากสิงโตเอง เบาแผ่ว แต่ชัดเจนพอให้ทั้งโต๊ะเงียบ“เหี้ยอะไร กูแค่พูดชื่อคน…แม่งมีคนชื่อกวางเยอะจะตาย” เขาชะงักตัวเองไปเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะวางแก้วดังปังแล้วหัวเราะในลำคอแต่เพื่อนทั้งโต๊ะมองหน้ากันเงียบ มิกซ์กับเม้าท์ไม่พูดอะไรแต่สีหน้าชัดว่ารู้แล้วเสือถามอีกคำ… “แล้วมันเกี่ยวมั้ยวะ กับที่หายหัวไปสามวันก่อนหน้านั้น?”“กูไปนอนกับผู้หญิงมาเว้ย! มึงอย่ามาทำเป็นรู้ดี!” สิงโตตะคอกแต่แววตากลับเปล่าเปลี่ยวจนเจ็บแทนจากนั้นเขาก็ก้มหน้าเงียบแล้วพูดเบาๆเหมือนพูดกับใครสักคนที่ไม่อยู่ตรงนั้น“มึงจะหายไปนานแค่ไหนวะกวาง…หายไปจากบ้านก็พอแล้ว อย่าหายจากตรงนี้อีกเลย…”ไม่มีใครตอบ.....มีแค่เสียงเหล้าไหลลงแก้วต่ออีกคืนคืนฝนตก หอพักของกวางกวางนั่งกอดหมอนอยู่ริมหน้าต่าง ข้างนอกฝนโปรย กวางเผลอเปิดแชตเก่าของตัวเองกับสิงโต… แต่เขาไ
Anda juga akan menyukai
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K Dibacaดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย33.7K Dibacaบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn26.2K Dibacaเมียในสมรส
ลำเจียก17.7K DibacaCcluvkg.รักนี้มากกว่าน้ำหนักเธอ
BoxJellyfish603 Dibacaเสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา396 Dibacaกับดักรักนายหัวปาริธ
จินต์พิชา207 Dibacaพี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน
Coffee Lemonade / Gemini Leo107 Dibaca
