Kabanata 04: Bagong Asawa, Bagong Ama

“D-D-Daugther?” naguguluhang usal ni Vanessa sa sinaad ng lalaki.

Malapad itong ngumiti sa kaniya bago lumapit. “I am Hector, and I'll be your stepfather,” pakilala nito bago inilahad ang kamay sa harap niya.

Mariin siyang napalunok nang sandaling iyon habang nakatitig sa kamay ng lalaki. Hindi niya alam ang gagawin, bakas pa rin sa mukha niya ang gulat. Una, tinawag siya nitong daughter, tapos ngayon, stepfather niya ito? Paano nangyari iyon?

Napuno ng pagtataka ang buong pagkatao ni Vanessa nang mga oras na iyon kaya naman inangat niya ang kaniyang mukha rito, kung saan awtomatikong nagtama ang mga mata nila. Malapad pa ring nakangiti ang lalaki—lumantad pa sa kaniya ang pantay-pantay at mapuputi nitong mga ngipin. Kakaiba rin ang tingin nito sa kaniya. Hindi niya mawari kung anong uri ng tingin iyon, pero sigurado siya—may kakaiba talaga rito.

“Did I surprise you?” natatawang tanong ni Hector bago ibinaba ang kamay.

“Bakit niyo po ako tinawag na daughter? At… at bakit niyo po sinabi na stepfather kita?” litong-litong tanong ni Vanessa rito.

Napakamot sa batok si Hector. “Puwede ba muna kitang makilala bago ko sabihin sa ‘yo kung bakit?” anito, mahinahon ang tinig.

Muling lumunok si Vanessa. “Ako po si Vanessa Cruzado, at dito po ako nakatira—dito po mismo sa inaapakan niyo…”

“Vanessa, what a nice name.” Sabay ngisi nito.

“Ako na ang magiging stepfather mo dahil—”

“Halika na, Hector. Umalis na tayo sa impyernong ‘to!” bulalas ng isang pamilyar na tinig.

Nang tingnan ito ni Vanessa, nakita niya ang stepmother niya habang may dalang mga bag, na sa hinuha niya'y mga damit ang laman.

“Tita? Bumalik ka na. Saan ka pu—”

“Anak ng teteng naman, oh, Vanessa! Akala ko lumayas ka na, bakit ka pa bumalik?!” asik agad nito bago ibinagsak ang mga hawak.

Napamulagat si Vanessa. “H-Hindi po ako lumayas, tita… nagtrabaho po ako,” paliwanag agad niya rito.

Ngumisi ito sabay irap sa kaniya. “Aalis—”

“Hindi mo sinabi sa ‘kin na may anak ka, Clarisse,” may bahid ng gulat na sambit ni Hector.

Ngumisi ang stepmother niya bago ito pagkendeng-kendeng na naglakad palapit kay Hector saka ipinulupot ang braso sa baywang nito.

“Anak-anakan ang tamang termino, Hector. Hindi ko tunay na anak si Vanessa, anak siya ng dati kong asawa. At paano mo naman nasabing may anak ako?”

“Nakita ko sa mga nakasabit sa pader. You're with her.” Turo sa kaniya ni Hector.

“Ah, huwag mo nang isipin ‘yan, Hector. Halika na, lumayas na tayo rito,” aya ng stepmother niya kay Hector.

Nang kukunin na nito ang mga bag sa lapag, bigla itong pinigilan ni Hector. “Isasama natin si Vanessa, Clarisse. I won't let her stay here alone!” may paninindigang saad nito bago lumapit sa kaniya. “Mag-impake ka na, Vanessa, at isasama kita sa magiging bagong bahay mo.”

“B-Bakit po?”

“Kasal kami, Vanessa!” tila may inis na sambit ng stepmother niya bago inangat ang kamay kung saan nakita niya ang kumikinang na singsing doon.

Ngayon, malinaw na sa kaniya kung bakit siya nito tinawag na daughter, at kung bakit nito ipinakilala ang sarili bilang stepfather niya.

Kahit bakas sa mukha ang gulat, nagawa niya pa ring ngumiti. “Hindi na po ako sasama. Kaya ko na naman pong mag-isa, eh. At isa pa, hindi ko po iiwan ‘tong bahay ni papa. Ayoko po siyang biguin, Sir. Hector,” magalang na wika ni Vanessa.

“Tama nga naman si Vanessa, Hector. Itong bahay na ‘to, para sa kaniya talaga. At bakit naman natin siya isasama, eh ni hindi ko siya kadugo? Stepdaughter ko lang siya,” malamig na wika ng stepmother niya habang tila nandidiring nakatingin sa kaniya.

Alam niya, una pa lang, na hindi talaga ito papayag na sumama siya. Sino ba siya sa buhay nito? Anak-anakan lang naman siya nito kaya anong magiging papel niya sa buhay nito kasama ang bago nitong asawa? Wala rin naman siyang planong sumama—pabor pa nga sa kaniya ang pag-alis ng malupit niyang nanay-nanayan upang hindi na siya makaranas dito nang pang-aabuso—pisikal man o emosyonal.

“Hindi ako papayag, Clarisse!” tutol ni Hector sa nanay-nanayan niya. “Iniwan siya sa ‘yo ng tunay niyang ama, ibig-sabihin, she's your responsibility,” anito pa.

“Responsibilidad ko ang babaeng ‘yan? Neknek n—”

“Mag-impake ka na, Vanessa. Hihintayin kita sa sasakyan!” mariing wika ni Hector bago nito kinuha ang mga bag sa lapag kapagkuwan ay naglakad palabas.

Nang mawala ito, isang malakas na sampal ang natanggap ni Vanessa sa démonya niyang stepmother.

“Congrats, bruhilda! Nakuha mo ang simpatya ni Hector. Paawa epek ka pa kasi! Ano pang hinihintay mo, mag-impake ka na!” bulyaw nito sa kaniya.

“Hindi po ako sasama, ti—”

“Gusto mo bang makatikim na naman ng sampal sa akin?” At pinanlakihan siya nito ng mga mata.

“Dito lang po ako, tita. Hindi po ako aalis sa bahay ni papa!” may paninindigang saad ni Vanessa bago lumapit sa sofa.

Ngunit hindi pa man siya nakakaupo, muli na namang tumama ang palad ng nanay-nanayan niya sa kaniyang mukha. Sa pagkakataong iyon, hindi siya nakapaghanda kaya napasalampak siya sa sahig.

“At nagmamatigas ka na sa ‘kin, ha, Vanessa? Mag-impake ka na bago pa magbago ang desisyon ni Hector na isama niya ako sa hacienda niya. Hindi puwede mabulilyaso ang pangarap ko nang dahil lang sa ‘yo. Ano pang ginagawa mo, tumayo ka na!” gigil na gigil nitong lintaya, halos lumabas na ang mga ugat nito sa leeg dahil sa matinding galit.

Nanunubig ang mga matang tumayo si Vanessa sa kinalalagyan. Ilang segundo niyang tinitigan ang mga mata ng stepmother niya bago walang nagawa kundi sundin ang nais nito. Kumuha siya ng bag, at doon inilagay ang mga damit at ilang mahahalagang gamit niya. Nang akmang isasarado na niya ang bag, bigla niyang nakita ang larawan ng papa niya. Kinuha niya iyon bago inilagay sa dala niyang bag.

At sa isang iglap, namataan na lang ni Vanessa ang sarili na lulan ng mamahaling sasakyan ni Hector. Bago sila makalayo, tinanaw niya pa ang bahay nila kung saan siya lumaki at nagkaisip—ang bahay na minsan nang naging masaya, ngayo'y balot na ng kadiliman at kalungkutan.

Tahimik lang si Vanessa sa buong byahe, at makalipas ang ilang oras, nakarating na sila sa destinasyon—sa hacienda na pagmamay-ari ni Hector. Sa harapan niya, nakatayo ang mala-mansyong bahay, malinaw kahit sa gitna ng gabi. Kitang-kita niya ang bawat sulok nito, pinapatingkad ng mga ilaw na nakapalibot sa paligid.

“Dito na ba ako titira, Hector ko?” hindi makapaniwalang tanong ng stepmother niya sa asawa nito.

Pumamulsa si Hector bago malapad na ngumiti. “Yes, babe, dito na kayo titira ni Vanessa.” Sabay baling nito sa kaniya, kinindatan pa siya nito na halos ikabuwal ni Vanessa sa kinatatayuan.