บทที่8

ร่างเล็กสวมชุดคลุมสีขาวสะอาดตา ยืนส่องตัวเองในกระจกเงาภายในห้องน้ำ พลางถอนหายใจดังเฮือก ๆ อยู่หลายครั้ง 

"เธอไม่มีทางเลือกนี่ อย่าคิดมากสิ เปียโน" คนตัวเล็กยังคงปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก

"เธอถ่วงเวลาอยู่หรือเปล่า"

เปียโนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เสียงเข้มที่ดังอยู่หน้าห้องน้ำมันบ่งบอกอารมณ์ที่มีอยู่ตอนนี้ น้ำเสียงของเขาค่อนข้างจะหงุดหงิด เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหมุนตัวออกจากหน้ากระจกแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกกว้าง 

พรึ่บ

ทันทีที่ร่างเล็กปรากฏตัว เขาก็ดันเธอจนติดผนังลมหายใจผ่าวร้อนระยะประชิดจนเธอได้กลิ่นเหล้าจาง ๆ ออกมา ดวงตาของเขาที่มองต่ำมาที่ริมฝีปากมันทำเอาเปียโนหายใจแทบลำบาก

อย่าว่าแต่จ้องมองเขาคงอดไม่ได้ที่จะแนบริมฝีปากหยักลงมาที่เรียวปากเธอจนเปียโนต้องผลักเขาถอยออกไปด้วยความเผลอตัว

ผลัก !

"เออ คุณตินไปที่เตียงก่อนไม่ได้หรือคะ"

"ทำไม จะที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละที่นี่ห้องของฉัน ฉันอยากทำตรงไหนมันก็ยอมได้"

"แต่....."

"ฉันรู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะเรื่องมาก... ก็ได้!"

สิ้นสุดคำพูดห้วน ๆ แบบนั้นร่างของเปียโนก็ถูกช้อนขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาว จนตัวลอยขึ้นสูง เธอใช้แขนทั้งสองข้างโอบกอดลำคอเขาไว้กลัวจะเป็นอันตราย เมื่อมาถึงเตียงกว้างเท่านั้น ออสตินก็ว่างเธอลงช้า ๆ พลันหัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ 

ตึก ตึก

ดวงตาคู่นั้นจ้องมองที่ริมฝีปากสวยอีกครั้งก่อนที่เขาจะจูบ เป็นจูบที่กดลึกดูดดื่มเปลือกตาของเปียโนค่อย ๆ หลับลงช้า ๆ รับสัมผัสที่เขากำลังจะมอบให้ จูบที่แสนเร่าร้อนไม่ได้อ่อนโยนกับเธอเท่าไรนักซ้ำลิ้นชื้นยังพยายามแทรกเข้ามาในโพรงปากอ่อนนุ่มจนแทบหายใจไม่ออก

ฮึก ฮืมม

พยายามร้องท้วงขอลมหายใจที่ขาดหายแต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มร่างสูงจะไม่ยอมลดละแม้แต่น้อย เขายังยกมือขึ้นมาบีมคางเธอแน่นจนเปียโนเผลออ้าปากทำให้ลิ้นสากสอดแทรกเข้ามาจนสำเร็จ ลิ้นอุ่นเซาะซอนไปตามแนวฝันพลางดูดริมฝีปากจนดัง จ๊วบ

ฮึก

ในที่สุดเธอก็ต้องผลักเขาถอนออกไป วินาทีนั้นสิ่งที่ร่างเล็กทำได้คือพยายามกอบโกยลมหายใจเข้าไปเลี้ยงปอด อาการหอบกระเส่าของเธอตอนนี้ยิ่งปลุกอารมณ์ชายได้เป็นอย่างดี

"อย่าดื้อสิ"

"หนูหายใจไม่ออก"

คำพูดกระเส่าของคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มเจ้าของคอนโดหรู ต้องเหยียดยิ้มออกมาเล็กน้อย โดยไม่ทราบสาเหตุอยู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นจากเตียงถอดเสื้อผ้าอย่างคล่องตัว การกระทำนั้น ทำให้เปียโนต้องหลบสายตาหนี

ใครจะไปกล้ามองก็สิ่งที่มันโชว์อยู่ตรงหน้าเธอนั้น มันคือความเป็นชายที่ใหญ่ยาวพร้อมความแข็งขืนตื่นตัวเต็มที่

เปียโนอยากจะร้องไห้ออกมาเสียตอนนั้น เธอรู้สึกสมเพชตัวเองที่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้แต่เพราะความกตัญญูที่เธอมีต่อผู้มีพระคุณ อย่างไรเสียเธอก็ทำเพื่อช่วยเหลือพ่อของเธอ

ออสตินเดินไปหยิบคอนดอมที่ลิ้นชักหัวเตียง ก่อนที่เขาจะใช้ปากฉีกมัน แต่เสียงการกระทำเหล่านั้นมันทำให้เปียโนรู้สึกละอายขึ้นไปอีก

"เคยมากี่ครั้งแล้ว?"

"คะ?" ไม่รู้ว่าเขาจะถามคำนี้กับเธอขณะที่เขายืนหันหลังสวมถุงอย่างอยู่ แต่คำถามแบบนี้มันเหมือนจะดูถูกเธอมากเกินไป หากจะตอบว่ายังไม่เคยก็รู้สึกละอายไปอีก เปียโนได้แต่เงียบก้มหน้าเม้มปากแน่นอยู่อย่างนั้น

สิ้นเสียงในขณะที่เธอไม่ตอบ ออสตินก็สาวเท้ามาที่เตียงนอน ตอนนี้เขาตัวเปล่าล่อนจ้อน ส่วนกลางชายแข็งจนชี้โด่ง ยิ่งดวงตากลมเห็นแบบนั้นเธอยิ่งละอายพร้อมกลัวเข้าไปใหญ่

ในขณะที่นั่งขดตัวบนเตียงพร้อมหลบหน้าสั่นเทาอยู่อย่างนั้น มือหนาก็เอื้อมมาจับที่ข้อเท้าเธอแล้วดังมันลงมาอย่างแรง ทำให้เปียโนต้องร้องออกมาด้วยความกลัว

"อ้ายย"

ออสตินเริ่มเร้าโรมริมฝีปากหว่านพรมความร้อนไปตั้งแต่ใบหูและซอกคอขาว ๆ มืออีกข้างล้วงเข้าไปในเสื้อคลุมแม้ว่าเธอจะพยายามปกป้องตัวเอง พยายามจับมือเข้าไปไม่ให้มันซุกซนต่อไป แต่เขากลับจับมือเธอพันธนาการไว้เหนือหัวไม่ให้ต่อต้านให้เสียอารมณ์

สัมผัสแนบชิดปลายจมูกของเขาซุกไซ้ลงมาเรื่อย ๆ สัมผัสนี้มันชวนให้คนตัวเล็กรู้สึกวาบหวามไปกับเขา เปียโนหลับตานิ่งยอมให้เขาได้ทำตามอำเภอใจแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจตอนนี้ของเธอมันรู้สึกสมเพชตัวเองขนาดไหนที่ยอมขายเรือนร่างให้คนที่พึ่งรู้จัก

เขาเห็นว่าเธอนิ่งก็เริ่มจัดการกับชุดคลุมสีขาวเพียงมันหลุดออกจากตัวเธอเท่านั้น ออสตินก็ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เรือนร่างขาวนวลเนียน ทุกจุดของร่างกายสวยงามไปเสียหมด

"อย่ามองแบบนั้นสิคะ หนูอาย"

เธอยกมือมาปกปิดเนื้อตัวพลางหลบหน้าหนี แต่เขากับไล่ฝ่ามือร้อนสัมผัสเรือนร่างเธออย่างช้า ๆ ทำให้ร่างกายของเปียโนสั่นสะท้านความรู้สึกนี้เธอเองก็ไม่เคยสัมผัส จนกระทั่งฝ่ามือนั้นหยุดอยู่ที่จุดสำคัญทำเอาดวงตากลมเบิกกว้างแล้วหันมามองเขา

"ตรงนั้น คือ หนู!" เธอรู้สึกอายไม่อยากให้เขาสัมผัสมันสักนิดแต่คงช้าไป เมื่อนิ้วเรียวยาวแหวกร่องสวยพร้อมจับสองขาของเธอแยกออก

"อืมม" เปียโนได้แต่เม้มปากแน่นขึ้นไปอีก ในขณะที่เขาก้มลงมาหยอกล้อกับหน้าอกสวยของเธอ ลิ้นชื้นตวัดลากเลียจนคนตัวเล็กเริ่มบิดเร้าร่างกายรู้สึกได้ถึงความผิดแปลก ท่อนบนเขาใช้ลิ้นสากทว่าท่อนล่างเขากำลังใช้นิ้วหยอกล้อมันอยู่

"พอเถอะค่ะ ฮือ " ทำไมมันรู้สึกทรมานร่างกายขนาดนี้ มือบางพยายามกุมผ้าปูแน่น  ทันทีที่ร่างสูงแทรกตัวเข้ามาที่กึ่งกลาง เธอรู้สึกว่าขาของเธอถูกดันให้แยกกว้างขึ้น

"ทำแค่นี้เธอก็คล้อยตามแล้วรู้สึกว่าเธอตื่นตัวเร็วมาก"

รู้สึกว่ามันน่าอายชะมัดที่เขาพูดมาขนาดนั้น เปียโนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่เธอหลบตาไม่อยากเห็นอะไรอีกต่อไป จนกระทั่งรู้สึกถึงความโอฬารแข็งตัวเต็มที่ดันเข้ามาตรงช่องทางอ่อนนุ่มพยายามแทรกเข้ามาอย่างช้า ๆ ทว่า

"ทำไมดันไม่เข้าวะ แน่นชะมัด" เสียงเขาบ่นกับตัวเองขณะที่ใบหน้าสวยเริ่มบิดเบี้ยวแน่นอนว่าเธอรู้สึกเจ็บ นี่มันเป็นครั้งแรกของเธอแต่จะบอกเขาอย่างไรได้

"ฮื้อ เจ็บ" ร่างเล็กบิดตัวไปมามือบางบีบหมอนแน่น น้ำเสียงเธอเหมือนกำลังงอแงกับสิ่งที่เขาทำตอนนี้

"อย่าเกร็งสิ เธอเกร็งตัวหรือเปล่าฉันใส่ไม่เข้า"

 

.