บทที่ 10 คนน่ารัก มักใจร้าย

@EDM Pub

ร่างสวยหุ่นนาฬิกาทราย อกคัพซี เอวยี่สิบสี่ ในชุดเดรสสีดำรัดตริ้ว ความยาวเคลียร์ขาอ่อนกำลังโยกตามจังหวะเพลงEDM บิดสะโพกพริ้วให้ดูเช็กซี่และยั่วยวนที่สุดเท้าที่เธอจะทำได้ พร้อมทั้งส่งสายตาเชิญชวนผ่านแสงไฟสลัวในผับไปยังผู้ชายที่เธอล็อกเป้าไว้คืนนี้ 

ใช่ เธอกำลังอ่อยผู้ชายอยู่ เขาคนนั้นคือ ไนท์ หนึ่งในหนุ่มฮอตของคณะวิศวะ แถมยังเป็นตัวท็อปมากๆ ไนท์เป็นหนึ่งในเจ้าชายวิศวะ 

ที่ทุกคนเรียกกลุ่มนี้ว่าเจ้าชายวิศวะเพราะพวกเขาไม่ใช่หล่อไปวันๆ แต่พวกเขาเรียนเก่งมากในระดับท็อปของคณะ ยังไม่พอแบ็กกลาวด์ของพวกเขาคือเริศทุกคน

หล่อ เก่ง รวยและเด็ด!

อันสุดท้ายเธอได้ยินมาจากผู้หญิงหลายคนที่เคยขึ้นเตียงกับสามหนุ่ม เพราะเรนจิมีเจ้าของแล้ว ได้ยินมาว่ารักมาก ตลอดสามปีในรั่วมหาลัยเลยไม่มีใครได้แอ้มเขาเลย 

เดย์ก็พึ่งเปิดตัวอย่างเป็นทางการไปว่ามีเจ้าของหัวใจแล้ว คืนนี้เลยเหลือเพียงแค่ชินกับไนท์ ซึ่งเธอเลือกไนท์ เงียบๆ แต่กินดุ คิดแล้วก็อยากลอง หลายคนยืนยันนอนยันว่าคนนี้เด็ดจริง คืนนี้เลยหมายหมั้นปั้นมือไว้ว่าเธอจะต้องได้ลองของดีจากคณะวิศวะ

“ไงมึง สักคนไหม เห็นโต๊ะนั้นมองมึงนานแล้วนะ” ชินกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์พยักเพยิดไปทางโต๊ะของผู้หญิงชุดเดรสดำที่เขาเห็นเธอเต้นยั่วไนท์มาสักพักแล้ว 

“ไม่มีอารมณ์” ไนท์ตอบกลับเสียงราบเรียบอย่างไม่ได้ตื่นเต้นที่มีผู้หญิงสวยๆ เต้นยั่วและส่งสายตาเชิญชวน

“น้องเขาเต้นยั่วจนเอวจะเค็ดแล้วมึงยังไม่มีอารมณ์อีกเหรอวะ”

“..” ไนท์ไม่ตอบแต่ทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ชิน

“ถามจริง มึงไม่เสี้ยนบ้างเหรอวะไนท์? ” คือทรงนี้ถ้าเป็นเขาคงลากไปจัดการนานแล้ว

“หึ” ไม่เสี้ยนก็เสื่อมสมรรถภาพทางเพศแล้วเหอะ เสี้ยนดิ แต่วันนี้ไม่มีอารมณ์ แล้วก็ไม่คิดจะเอากับใครด้วยช่วงนี้

“มันเศร้า เลยไม่เสี้ยน” เรนจิบอกชินในสิ่งที่คิด

“มึงต้องกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมไง ถึงจะได้หายเศร้า”

“ปกติกูก็ไม่เสี้ยนนะ”

“เหรอออออออ!” ชินกลอกตามองบนลากเสียงยาวอย่างประชดประชัน “เมื่อก่อนมึงแดกทุกคืนคร้าบ แบบนี้เขาไม่เรียกไม่เสี้ยน”

“ถ้ามึงไม่เสี้ยน กูนี้ละทางโลกแล้วนะ” เรนจิเสริมอีกทาง

“...” ไม่มีคำโตแย้งจากไนท์เพราะเขาก็เคยเป็นแบบนั้นจริงๆ 

เขามันก็คนขี้เสี้ยนคนหนึ่งเหมือนกัน

ก็อายุแค่นี้มีของดีมันก็ต้องใช้ให้คุ้มป่ะ ชินเองก็ใช้งานของตัวเองคุ้มไม่น้อยหน้าเขาเลย มีแต่เรนจิแหละที่คนรักเรียนอยู่ต่างประเทศเลยต้องพึ่งพามือตัวเองไปก่อน 3ปีนี้แขนขวาคงใหญ่กว่าแขนซ้าย 

“กูบอกแล้วว่าให้ค่อยเป็นค่อยไป มึงก็อยากลองของเอง” เรนจิคิดว่าสาเหตุที่ไนท์เป็นแบบนี้เพราะเรื่องไอญดากับเดย์

“กูไม่อยากต้องปลีกตัวออกไปแบบนี้ตลอด กูอยากให้เดย์กับไอรู้ว่ากูโอเคแล้ว”

“แต่มึงไม่โอเค”

“..” 

“ไอ้เดย์กับน้องไอเข้าใจมึงอยู่แล้ว มึงไม่ต้องรีบ” ชินเสริมพร้อมตบเข้าที่บ่าไนท์ให้กำลังใจ “กูว่าจัดสักคนเถอะคืนนี้ อย่างน้อยมึงก็จะหายเศร้าไปคืนนึง”

“มึงก็ยุมันจัง” เรนจิบ่นชิน

“กูเสียดายแทนว่ะ น้องคนที่มองมึงหุ่นแม่งโคตรเต็มไม้เต็มมือ น่ากินฉิบหาย”

“มึงอยากก็เอาดิ”

“ไอ้อยากมันก็อยากอ่ะนะ แต่เขามองมึงไงคร้าบ” ถ้ามองเขาจัดไปนานแล้ว

ไนท์รู้ว่าผู้หญิงชุดดำสวยแซ่บ หุ่นเต็มไม้เต็มมืออย่างที่ชินว่าส่งสายตาให้สักพักแล้ว แต่เขาทำเป็นมองไม่เห็น หรือจะเรียกว่าเมินก็ได้ แต่อีกคนก็ไม่ละความพยายาม

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงลากเธอไปจัดการในรถแล้ว แต่วันนี้แม่งไม่มีอารมณ์อย่างว่าเลย แค่อยากดื่ม อยากเจอเพื่อน จริงๆ ก็อยากเมา แต่ติดที่บอกใครบางคนไว้ว่าวันนี้จะไม่เมา ตั้งแต่มาเลยนั่งจิบเหล้าผสมโซดาไปเบาๆ 

ว่าแต่..ทำไมต้องเชื่อฟังเธอด้วยวะ?  

“ชิน แก้วนี้ไม่ผสม กูจะแดกเพียว”

“ได้ แดกจนหลับไปเลย เดี๋ยวกูพากลับเอง” 

เออ! แม่งจะแดกให้ยับ 

คิดแล้วก็เคือง ความจริงวันนี้ที่อารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่ใช่เพราะเรื่องไอญดากับเดย์เลย ไม่มีเรื่องนั้นในหัวแม้แต่นิด แต่เป็นเรื่องของใครบางคนต่างหาก เสนอตัวมาเยียวยาหัวใจให้เขา แต่แม่งให้ผู้ชายคนอื่นมารับต่อหน้าต่อตาเขาเนี่ยนะ

แม่ง!

ไอ้มิลล์ คณะแพทย์!

ไอ้หมอนั้นเป็นอะไรกับเธอถึงมารับ?

ทำไมต้องสนิทกันเบอร์นั้น!?

เหอะ ผู้หญิงน่ารักแม่งใจร้ายว่ะ!