เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 6 อีตัวที่มันคิดจะแย่ง…
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-09 10:48:32“เพนน่า?”
หญิงสาวร่างสูงเพรียวในเดรสเกาะอกสีแดงสด รัดรูปจนเห็นสัดส่วนทุกโค้งเว้า ผิวขาวเนียน ผมตรงยาวถึงเอว แต่งหน้าจัดจ้านทุกเฉดลุคแบบนี้… ไม่มีใครอื่นแน่ นอกจาก เพนน่า แฟนสาวของเขาเอง “คิลมาผับ ทำไมไม่เห็นบอกเพนเลยคะ?” เสียงหวานที่พยายามอ่อนโยน แต่แฝงความเหน็บแนมตามประสาผู้หญิงที่ไม่ได้รับข่าวอะไรเลยจากคนรัก คิเลียนปรายตามองอีกฝ่ายนิ่งๆ มือยังค้างอยู่ตรงขวดเปล่า ริมฝีปากขบกันแน่นโดยไม่ตอบในทันที ก่อนที่ร่างบางของเพนน่าจะทรุดตัวลงนั่งข้างชายหนุ่มด้วยท่าทีเป็นเจ้าของเต็มร้อย แต่วินาทีที่ก้นเธอแทบจะยังไม่ทันสัมผัสเบาะ คิเลียนกลับคว้าข้อมือเพนน่าดึงขึ้นมานั่งบนตักอย่างแรง! หมับ! “อ๊ะ! คิล… ใจเย็นสิคะ” เสียงเพนน่าหวานแหบเอ่ยห้ามด้วยความตกใจ แต่รอยยิ้มกลับเยิ้มยั่ว เธอคิดว่าเขากำลังอยาก เพราะความเซ็กซี่ขยี้ใจของเธอแน่ๆ แต่เธอคิดผิด… เพราะสิ่งที่เขาทำไม่ใช่เพราะอยากรัก แต่เป็นเพราะอยากลบ คิเลียนซุกหน้าเข้าซอกคอขาวทันที สูดลมหายใจแรงจนเหมือนจะสูบวิญญาณอีกคน แต่กลิ่นที่ได้กลับทำเขาแทบอยากอาเจียน ฉุน แสบจมูกชิบหาย! แม่งโคตรต่างจากกลิ่นกายหอมหวานละมุนอ่อนๆจากยัยเด็กนั่นลิบลับ กลิ่นที่เขาติดใจ กลิ่นที่ยิ่งพยายามลืมก็ยิ่งตามหลอกหลอนอยู่ในโพรงประสาทเขาจนแทบเป็นบ้า คิเลียนหลับตาแน่น ภาพใบหน้าใสๆของยัยเด็กนั่นลอยมาอีกแล้ว ริมฝีปากเล็กๆที่มักจะสั่นระริกเหมือนกลัวเขาหลังจากคืนนั้น… ดวงตาใสๆคู่นั้นที่มองเขาอย่างสั่นไหว แม่งเอ๊ย… ทันใดนั้น คิเลียนก็ผลักร่างเพนน่าออกจากตักแบบไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะงงหรือเจ็บแค่ไหน “อ๊ะ…!” เพนน่าหน้าเสีย เพื่อนสองคนที่นั่งตรงหน้าถึงกับชะงัก ไอ้นี่มันเป็นบ้าอะไรอีกวะ? มือหนาหยิบขวดเหล้าขึ้นกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด ก่อนจะคว้าขวดใหม่เปิดพรึ่บ เหมือนต้องการอะไรบางอย่างที่แรงกว่านี้มาล้างความรู้สึกที่เกาะแน่นในอก เขาไม่สนเสียงเรียกของแฟนสาว ไม่สนสายตางุนงงของเพื่อน ไม่สนอะไรเลยทั้งนั้น… “คิล…” เสียงเพนน่าเรียกเขาเบาๆอีกครั้ง แต่มันกลับกระตุ้นความหงุดหงิดในใจเขาหนักกว่าเดิม กลิ่นน้ำหอมของเธอ… เสียงเธอ… แม่งไม่มีอะไรสักอย่างที่ได้ใจเขาตั้งแต่กลับมา เพราะภาพเดียวที่ยังตามหลอกหลอนเขาไม่เลิก… ก็คือน้องสาวบุญธรรมที่นอนครางลั่นอยู่ไต้ร่างเขาเมื่อสามปีก่อน พร้อมทั้งแววตาใสซื่อที่มองเขาโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองคือเหตุผลของความคลั่งแทบบ้าในคืนนั้นทั้งหมด ฟึ่บ! อยู่ๆคิดเลียนก็ผุดลุกขึ้นจากโซฟาอย่างไร้สัญญาณ แรงลุกจนเพนน่าที่นั่งข้างๆสะดุ้งเฮือก สายตาของทุกคนรอบโต๊ะพลันเงยขึ้นมองเขาอย่างงุนงง ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มยืนตระหง่าน ดวงตาคมเข้มไร้แววอารมณ์ ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับมีไฟมอดไหม้อยู่ในอกที่ไม่มีใครมองเห็น “กูจะกลับละ… ค่าเหล้าลงบัญชีกูไว้ได้เลย” เสียงทุ้มเรียบเย็นเอ่ยสั้นๆไม่มีแม้แต่แววลังเล ก่อนเขาจะหยิบเสื้อแจ็กเก็ตขึ้นมาพาดบ่าเตรียมพร้อมจะกลับบ้าน วรัทย์กับนาวินถึงกับเลิกคิ้วมองหน้ากันงงๆ “กลับ?” “มึงเพิ่งมาได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลยนะเว้ย” “อืม ไว้วันอื่น” เสียงเรียบสวนตอบเพื่อนๆด้วยสีหน้านิ่งจนทั้งนาวีนและวรัทย์ได้แต่ปิดปากเงียบ ส่วนเพนน่าก็ถึงกับหน้าเหวอหนัก นี่เขาจะกลับทั้งๆที่เธอเพิ่งจะมาถึงได้ไม่กี่นาทีเนี่ยนะ? “ค…คิลจะทิ้งเพนไว้ที่นี่หรอคะ?” เสียงเธอสั่นเบาพยายามออดอ้อน เรียกร้องความสงสารจากแฟนหนุ่ม “เพนตั้งใจมาหาคิลเลยนะคะ… เพนคิดถึงคิลมากนะคะ… ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิดกันเลย” “อืม ตามมาสิ ผมไปส่ง” เสียงทุ้มเอ่ยตอบแฟนสาวเรียบๆ แต่ท่าทีรีบร้อนราวกับไม่อยากอยู่นานกว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว คิเลียนหมุนตัวเดินออกไปก่อนโดยไม่แม้แต่จะหันมารอแฟนสาวที่ยังนั่งงงอยู่กับคำพูดของเขา ตลอดทางที่รถคันหรูกำลังขับเคลื่อนอยู่ตามถนน มีเพียงเสียงของหญิงสาวที่พยายามชวนคุยคำถามเบาๆ น้ำเสียงหวานฉ่ำ แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมาคือคำตอบสั้น ๆ เพียงคำเดียว “อืม” เพนน่าได้แต่กำมือตัวเองแน่นเก็บกดอารมณ์ กระทั่งรถคันหรูมาจอดสนิทหน้าคอนโดสุดหรูของเธอ เพนน่าไม่รอช้า มือเรียวยื่นไปลูบต้นแขนแกร่งช้าๆอย่างมีจังหวะ “ขอบคุณที่มาส่งนะคะ คิล…” เสียงเธออ่อนหวานเจือความยั่วเย้าชัดเจน ใบหน้าที่แต่งมาอย่างจัดจ้านโน้มเข้าซบลงแนบกับไหล่กว้างของเขา แต่ดวงตาของคิเลียนยังคงจับจ้องไปข้างหน้า มือจับพวงมาลัยแน่นราวกับกำลังฝืนอดทนกับอะไรบางอย่าง “ครับ” เขาตอบสั้นๆ เย็นชาจนบรรยากาศในรถแทบจะจับเป็นน้ำแข็ง “คิลคะ…” เธอครางเรียกเสียงเบา “ตั้งแต่คิลกลับมา เพนรู้สึกว่าเราเหมือนห่างกันไปมาก เพนไม่ชอบเลยนะคะที่ต้องอยู่ห่างจากคิล…” เธอกระซิบใกล้ หัวใจเต้นแรง มือค่อยๆเลื่อนจากแขนลงมาวางบนต้นขาแกร่ง ลูบขึ้นช้าๆจนแทบจะถึงจุดสำคัญของเขาแล้วด้วยซ้ำ “ผมเครียดๆเรื่องที่จะต้องรับช่วงต่อธุรกิจทางบ้านน่ะ ถ้าผมทำให้คุณรู้สึกแบบนั้นก็ขอโทษด้วยนะ” “เอาเป็นว่า… ถ้าคิลรู้สึกผิดจริง ๆ คืนนี้ค้างกับเพนดีมั้ยคะ?” เธอเอียงหน้า ประกบริมฝีปากลงบนแก้มเขาเบาๆแล้วลากริมฝีปากไปใกล้มุมปาก “เราจะได้กลับมา… ใกล้กันเหมือนเดิมไงคะคิล…” เธอจูบเขาเบาๆ คิเลียนตอบจูบ ไม่ได้ผลักเธอออก แต่ก็ไม่ร้อนแรงเหมือนอย่างเคย มือของเธอไต่ขึ้นมาจนถึงเข็มขัดของเขา แต่ทันใดนั้น— “พอแล้วเพน” คิเลียนจับมือเธอไว้แน่นแล้วผลักออกเบาๆ “ไว้วันอื่นนะ วันนี้ผมสัญญากับแม่ไว้ว่าจะกลับไปนอนบ้าน” เสียงเขาเรียบ… แต่ชัดเจน สายตานิ่งเหมือนคนไม่มีอารมณ์แม้แต่น้อย ใช่ เธอปลุกอารมณ์เขาไม่สำเร็จ แล้วเป็นครั้งแรกที่เธอทำพลาด ตั้งแต่กลับมาไทยไม่มีอะไรได้ใจเธอสักอย่าง เขาเปลี่ยนไป… แต่เพนน่าเหมือนจะรู้ถึงการจัดการกับสถานการณ์แบบนี้เป็นอย่างดี เธอเลือกที่จะไม่เซ้าซี้แล้วยอมเขาแต่โดยดี “เอางั้นก็ได้ค่ะ… งั้นเพนฝากสวัสดีคุณน้าด้วยนะคะ” เพนน่ายิ้ม… ยิ้มที่เต็มไปด้วยพิษร้ายเงียบๆ ก่อนจะหันไปหอมแก้มเขาอีกทีแล้วเปิดประตูรถลงมา “กลับบ้านดี ๆ นะคะ ฝันดีค่ะ เพนรักคุณนะคะคิล” “ฝันดีครับ” คําตอบกลับสั้นๆ ที่ไร้แม้แต่คำว่ารัก คำที่เธอรอแล้วรออีกมาตลอดสองปีที่คบกัน คำที่เขาไม่เคยพูดกับเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว…! เพนน่าปิดประตูรถลงช้าๆ ยืนมองไฟท้ายรถหรูที่ค่อยๆ แล่นหายไปในความมืด ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงเพลิงเม้มเข้าหากันแน่น แววตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองซ่อนอยู่หลังใบหน้ายิ้มหวานจอมปลอม “แม่ให้กลับบ้านงั้นหรอ…” เธอกระซิบในใจเยาะๆอย่างรู้ดีว่ามันเป็นเพียงข้ออ้าง คนอย่างคุณหญิงกลยาณีหรือจะขัดใจลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ที่มากไปกว่านั้นคือคนอย่างคิเลียนไม่เคยฟังใครง่ายๆหากเขาไม่จำยอมเอง… จะเป็นไปได้อยู่อย่างเดียวก็คือ มันต้องมีอีตัวที่มันคิดจะแย่งของๆเธออยู่เป็นแน่ เพนน่ากำหมัดแน่น แววตาขุ่นเคือง ซึ่งคนอย่างเธอจะไม่มีทางยอมให้ใครหน้าไหนมาแย่งคิเลียนไปจากเธอได้แน่ ผู้ชายคนนี้เป็นของฉันคนเดียว!
บทล่าสุด
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 66 จบบริบูรณ์
หนึ่งเดือนต่อมา… “เฮียออกไปไกลๆเลย ถ้าไม่อยากมีเค้า นัญเลี้ยงคนเดียวก็ได้ค่ะ เฮียจะไปไหนก็ไปเลย” เสียงเล็กตวาดลั่น นํ้าตาคลอเอ่อเต็มเบ้าตาไปหมด เธอกำลังน้อยอกน้อยใจเขาเต็มที พอกันทีถ้าไม่อยากจะมีลูกด้วยกัน เธอหอบลูกไปเลี้ยงเองก็ได้ ทำเอาคนที่ยืนฟังหน้าชา “ด..เดี๋ยวนัญ ใจเย็นก่อนนะครับทูลหัว ฟังเฮียก่อน” ตอนนี้เขาเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูกไปหมด เพราะไม่เคยรองรับอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆของภรรยาตัวเล็กแบบนี้มาก่อนเลย อยู่ๆเธอก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน เขาก็พึ่งรู้ว่าเธอนั้น กำลังท้องเจ้าตัวน้อยให้เขาอยู่ “ฮึกก เฮียไปไกลๆเลยนะ นัญไม่อยากเห็นหน้าเฮีย ออกไปเลย น้องอุตส่าห์วางแผนเซอร์ไพรส์เฮียแต่เฮียกลับไม่ดีใจที่เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน ฮึกก” เสียงเล็กสะอึกสะอื้นโวยวายใหญ่ ใช่ เหตุผลที่เธอกำลังตวาดไล่เขาก็เพียงเพราะ เขาไม่แสดงอาการดีใจเหมือนพระเอกในซีรี่ย์ที่เธอเคยดู!! แต่กลับกันเขากลับยืนช็อคกับสิ่งตรงหน้า เมื่อเห็นเธอเอาที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นเป็นสองขีดสีแดงชัดเจนมาให้ดู ก็คนมันกำลังช็อคนี่นา พอรู้ว่ากำลังจะได้เป็นพ่อคนครั้งแรก เขาเลยชะงักตกใจกับสิ่งที่เห็นไปชั่วคราวก็แค่นั้นเอง ยังไม่ทันที่จ
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 65 เธอสวยที่สุดในโลก
(นัญก็มีแหวนให้เฮียเหมือนกันค่ะ) นั่นคือประโยคในคืนนั้นที่ทำเอาหัวใจดวงโตปลื้มปริ่มนักหนาจนหุบปากยิ้มไม่ได้ถึงวันนี้ วันที่เราสองคนกำลังจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันจริงๆ “ไอเหี้ย มัวยืนยิ้มตั้งแต่เมื่อกี้ละ งานจะเริ่มแล้วเร็วเลยมึง” เสียงของนาวินเพื่อนสนิทของเขาที่เดินเข้ามาตามตัวเจ้าบ่าวดังก้อนขึ้น ก็คนมันมีความสุขนี่ จะยืนยิ้มจนลืมตัวแล้วมันแปลกตรงไหนวะ เออแต่ก็อย่างว่า คนไม่มีเมียอย่างมันคงไม่เข้าใจ “เออ กูเห็นมันเอาแต่แหกปากยิ้มแล้วมองแหวนบนนิ้วตัวเองตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนป่ะ ท่าจะเพี้ยนจริงว่ะ” วรัทย์ที่เดินตามเข้ามาก็เสริมเข้าไป แต่ก็ทำอะไรเจ้าบ่าวอย่างเขาไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้เขาอารมณ์ดียิ่งกว่าอะไร ไม่มีเวลามาสนใจพวกไม่มีเมียอย่างพวกมันหรอก เอาเวลาไปสนใจที่รักของเขาดีกว่า “พลํ่าไปเถอะ คนไม่มีเมียแบบพวกมึงจะไปเข้าใจอะไรวะ” พูดตอกหน้าเพื่อนจบ เท้ายาวก็เดินดุ่มๆเข้าไปในงานหน้าตาเฉย ทำเอาวรัทย์กับนาวินถึงกับอยากยกตีนถีบตามหลังไอ้เพื่อนปากดีนี่จริงๆ . . “เจ้าสาวของเฮียสวยที่สุดเลยครับ” เธอสวย เธอสวยที่สุดในโลกสำหรับเขาอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ที่ร่างเล็กในชุดขาวยาวลาก
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 64 สมใจ Nc
“อื้ออ เฮียดูดนมน้องหน่อย” แม่งเอ้ย… จะยั่วไปถึงไหนวะ นิ้วเรียวสอดเข้ากลางกายสาวที่ตอนนี้เยิ้มแฉะเต็มไปด้วยนํ้าเมือกสีใส ปากหยักก็พรางก้มลงดูดดูนยอดอกอมชมพูระรื่นด้วยความกระหาย แม่งแล้วเสียงครางจะยั่วไปถึงไหนวะ “อ๊าา เฮียขาา อ…เอาของเฮีย อื้ออ น้องจะเอาของเฮีย” เด็กซนขี้ยั่วยังคงร้องครวญยั่วสวาทไม่ยอมหยุด จนเขาต้องขึ้นมากดจูบแล้วดันลิ้นร้อนเข้าตวาดเลียลิ้นเล็กเพื่อปิดปากไม่ให้เธอพลํ่าต่อ ไม่งั้นเขาคงต้องครั่งตายคาอกเธอจริงๆ จ๊วบๆๆ “อื้มมส์” เสียงครางเล็กเล็ดลอดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเขาเล่นเสียบท่อนเอนร้อนเข้ามาในร่องเธอคราวเดียวสุดจนชนกับผนังมดลูก จุกแต่ก็สมใจยอมรับเลยว่าตอนนี้เธอเกินคำว่าร่านไปแล้วจริงๆ ตรั่บ! เขาถอดมันออกจนแทบสุดก่อนจะกระแทกกลับเข้ามาลึกกว่าเดิม แล้วขาก็ทำแบบนั้นซํ้าๆเหมือนแกล้งเธอ ในขณะที่ปากหยักก็ยังคงบดขยี้เรียวปากดูดดื่มรัวเลียกับกริบปากเธอไม่ยอมผละ มือเล็กที่คล้องอยู่บนคอเขาเริ่มลูบไล้ลงบนแผ่นหลัง กดเล็บลงบนผิวเนื้อเนียนระบายความเสียวซ่านที่เขามอบให้ ตับ ตับ ตับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อกันดังระงมเมื่อสะโพกหนาเริ่มสาดเข้าใส่กางกายเธอตาม
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 63 ยั่วสุดๆ
“เฮียจะรีบไปไหน นัญจะเดินตามไม่ทันแล้วนะ” เสียงเล็กบ่นอุบ เมื่อเขาลากเธอมาราวกับจะรีบไปทำอะไร ก็รู้อยู่ว่าอารมณ์เสีย แต่ก็ช่วยช้าๆหน่อยไม่ได้รึไง คิดว่าคนอื่นเค้าขายาวเหมือนตัวเองรึไงกัน “ทำไม พอเห็นหน้ามันแล้วถึงกับเสียงแข็งกับเฮียเลยรึไง ทีก่อนหน้าไม่เห็นเป็นแบบนี้” เท้ายาวหยุดกึกแล้วหันกลับมาพูดใส่เธอด้วยสีหน้าบึ้งตึงสุดๆ เธอก็บึ้งกลับสิรออะไร ตัวเองเป็นคนปล่อยให้เธอมาเดินช็อปคนเดียวเองแท้ๆ พอแบบนี้แล้วทำมาเป็นพาล “แล้วเฮียจะหงุดหงิดทำไม” เสียงหวานสวนกลับไปบ้าง แต่เดี๋ยวนะ… จริงสิ พอนึกขึ้นได้มุมปากเล็กก็ถึงกับยกยิ้มเบาๆอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ก็เพียวแว๊บเดียวเท่านั้นจนเขาไม่ทันสังเกตเห็น เธอลืมไปได้ยังไงว่าเขามัน หมาหวงก้าง คอยดูจะยั่วโมโหให้ครั่งเลย ทีนี้แหละแผนเธอจะได้สำเร็จสักที “เหอะ ผัวไม่อยู่ด้วยแป๊ปเดียวก็เดินไปนุ่นนี่กับผู้ชายคนอื่นแบบนั้น จะให้เฮียแหกปากยิ้มมีความสุขรึไง” “ผู้ชายคนอื่นที่ไหนกันคะ กันต์เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับนัญค่ะ แต่จะว่าไป เค้าก็ดูแลเอาใจใส่นัญดีมาตลอดเลยนะคะ ดีเกินจนบางครั้งนัญยังแอบคิดเลยนะคะว่ามันเกินเพื่อนรึเปล่า-อุ๊บ!” มือหนาดึงท้ายทอยอ
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 62 หมาหวงก้าง
(ผ…ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วใช่มั้ยคุณ ผมกำลังจะได้เป็นพ่อ!!) (ฮึกก… เราจะดูแลเจ้าตัวเล็กไปด้วยกันนะคะ) (ผมรักคุณที่สุดเลยข้าว) เสียงซีรี่ย์ดังลอดออกมาจากไอแพดจอใหญ่ ในขณะที่ดวงตาคู่สวยกำลังนั่งจ้องจออย่างใจจดใจจ่ออยู่บนโซฟา ใจกลางห้องทำงานกว้างของคิเลียน พอนึกถึงเขา ดวงตากลมก็พลันเหลือบมองคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่ที่เก้าอี้ประธาน ในหัวก็พลันคิดถึงแผนการ ที่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จสักที ใช่ ที่เธอตั้งใจทำตัวยั่วสวาทแล้วอ่อยเขาทุกคืน ไม่ใช่เพียงเพราะอยากครางอยู่ไต้ร่างกำยำเซ็กซี่น่าจำนนต่อนั่นอย่างเดียวหรอกนะ เธออยากจะวางแผนเซอร์ไพรส์เขาต่างหากล่ะ อยากจะเล่นบทนางเอกที่ตั้งท้องแล้วนำที่ตรวจครรภ์ขึ้นสองขีดใส่กล่องมาให้เขาเปิดดู แล้วดีใจเหมือนพระเอกในซีรี่ย์ที่เธอกำลังดูนี่ต่างหากล่ะ แต่ไม่ว่าเธอจะอ่อยแค่ไหน เขาก็ไม่ยอมเกินเลยสักทีนี่สิ คิดแล้วก็หงุดหงิด หรือเธอต้องเป็นฝ่ายข่มขืนเขาแทนเอาสะเลย “เฮียขา” เสียงหวานลากยาวมาแต่ไกล ก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้ามานั่งลงบนตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ จนคนที่ก้มหน้าทำงานอยู่ต้องวางเอกสารลง มือหนาก็พลันโอบเอวบางไว้แน่น แต่ยัยแมวป่าไม่เพียงแค่น
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 61 good boy
ผ่านไปแล้วเป็นอาทิตย์ ตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลาย เราสองคนย้ายกลับมาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ เนื่องจากที่เฮียคิเลียนไม่อยากปล่อยให้แม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในคฤหาสน์หลังใหญ่โตทว่าดูว่างเปล่า หลังจากที่ขาดใครหนึ่งคนไป ลัญชนาคลานขึ้นเตียงหลังจากที่อาบนํ้าจัดการตัวเองเสร็จ เตรียมพร้อมที่จะนอน และตอนนี้เธอก็อยู่ในชุดนอนที่ไม่ได้นอน พูดได้ว่ายั่วสุดๆ แหวกทุกส่วนเว้าโค้งจนแทบไม่ปิดอะไรเลย และที่สำคัญ… เธอโนบรา!! “เฮียขา” เสียงหวานขานเรียกคนบนเตียงที่เอาแต่อ่านหนังสือนิยายที่เธอเขียนไม่วางตา “ครับ” เขาเหลือบตามามองเธอแป๊ปเดียวก็กลับไปสนใจกับหนังสือในมือต่อ “เฮียช่วยดมกลิ่นโลชั่นใหม่ที่นัญซื้อมาทดลองหน่อยสิคะว่าหอมมั้ย” ดวงตากลมโตทำตาปริบๆอย่างออดอ้อน ขยับเข้าไปไกล้จนร่องอกเธอแทบจะแนบชิดกับลำแขนเขา พร้อมกับยื่นมือเล็กไปให้อีกคนดมอย่างจงใจ “อืม หอมนะเฮียชอบ” ลัญชนาถึงกับขมวดคิ้วยุ่ง เมื่ออีกคนทำท่าทางไม่สนใจเธอสักนิด แค่ยื่นหน้ามาดมแล้วตอบแบบนั้นมันจะจริงใจได้ยังไง แถมเขายัง… ไม่คิดจะมองเธอเลยสักนิด นี่อุตส่าห์ตั้งใจยั่วสุดๆแล้วนะ หรือว่าเขาจะเบื่อเธอแล้วจริงๆ อยู่ด้วยกัน
บางทีคุณอาจจะชอบ
ขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C23.3K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์48.7K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.7K viewsท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น87.8K viewsวอร์ดลับ ฉบับ Super VIP
NcGirl59 viewsวิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ
กะหล่ำหมี1.5K viewsบ่วงรักมาเฟียลวง
ปลายฟ้า/ไรท์เกว777 viewsเคมี(หัวใจ) กับ นายวายร้ายวิศวะไฟฟ้า
วราไรซ์974 views
