บทที่ 19 เรียนทำขนม

วันต่อมาสกนธีทำตามที่พูดจริงๆ  ชายหนุ่มขนเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว โต๊ะและอุปกรณ์การทำงานจากบ้านมาที่ร้าน  โดยมีลูกสาวตัวน้อยคอยช่วยพ่อหยิบจับของด้วยสีหน้าที่บอกว่าดีใจอย่างมาก

พื้นที่ชั้นสองของอาคารสามคูหานั้นกว้างพอที่เขาจะจัดมุมทำงานและวางเครื่องนอนได้อย่างสบายๆ  โดยที่ไม่รบกวนการใช้ชีวิตของอิสริยา

“ไหนคุณว่าจะขึ้นไปนอนชั้นสาม”  อิสริยาออกจากห้องมาเห็นที่นอนแบบพับปูที่พื้นจึงถามด้วยความหงุดหงิดเล็กๆ

“ตอนนี้ชั้นสามยังไม่ได้ตกแต่ง  พี่ขอเวลาแป๊บนะเดี๋ยวให้ช่างเข้ามาติดแอร์  ตกแต่งเพิ่มทาสีใหม่เปลี่ยนอะไรที่เสียชำรุดด้วย” 

พื้นที่ชั้นสามประกอบด้วยห้องนอนสองห้อง  หนึ่งห้องน้ำ  และมีส่วนของพื้นที่เปิดเป็นลานกว้าง  ที่สกนธีมีแผนจะทำเป็นสวนขนาดเล็กปลูกต้นไม้และดอกไม้เพื่อให้บรรยากาศสดชื่นน่าอยู่ขึ้น

“แล้วก็นี่...”  สกนธีหยิบโทรศัพท์ออกมากดอะไรอยู่สองสามนาที  จากนั้นมีสัญญาณข้อความแจ้งเตือนว่ามีเงินถูกโอนเข้าบัญชีที่โทรศัพท์ของอิสริยา  เธอยกขึ้นดูอย่างงงๆ มองตัวเลขจำนวนห้าหลักที่ถูกโอนเข้ามา

“พี่โอนค่าใช้จ่ายค่ากินค่าอยู่ค่าน้ำไฟให้  ต่อไปนี้จะให้ทุกเดือน” 

อิสริยาถอนใจ  จะไม่ให้เขาอยู่ก็ไม่อยากทำลายความสุขของลูก  แต่ถึงอย่างไรสกนธีต้องรู้ว่าทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม

“ฉันจะไม่ซักผ้ารีดผ้าให้คุณนะ  ส่วนเรื่องกินแม่บ้านทำเผื่อคุณได้  ของใช้ส่วนตัวคุณต้องซื้อมาเอง  ฉันจะไม่หาไม่ทำอะไรให้คุณแล้ว”

“ได้เลย  เรื่องซักรีดผมส่งร้านก็ได้  เรื่องอาหารผมจะกลับมาให้ทันมื้อเย็นทุกวัน  ถ้าวันไหนไม่ทันจะบอกล่วงหน้าจะได้ไม่ต้องทำทิ้ง”  สกนธีโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ  อย่างน้อยอิสริยาก็ไม่ไล่เขาออกจากตึก  ซึ่งเขารู้ว่าไม่ใช่เพราะว่ามีสิทธิ์กันคนละครึ่ง  แต่เธอเห็นแก่ลูกต่างหากนั่นคือเหตุผลที่เธอยอม

“พี่เก่งวอร์มเตาเลยค่ะ  เปิดเตาที่ร้อยแปดสิบองศานะคะกว่าเราจะทำฐานชีสเค้กเสร็จเตาก็ร้อนพอดี” 

ชมพูนุทบอกลูกศิษย์คนล่าสุด  สกนธีที่ตอนนี้สวมผ้ากันเปื้อนมองเตาอบที่เจ้าของร้านชี้แล้วปรับไฟตามที่เธอบอก 

“แล้วตัดกระดาษไขให้ได้ขนาดเท่าก้นพิมพ์ค่ะ  วันนี้เราจะใช้พิมพ์ขนาดแปดนิ้วนะคะ  พอได้แล้วทาเนยจืดละลายที่ก้นพิมพ์กับขอบด้านข้างให้ทั่ว”   ชมพูนุทส่งคลิปวิธีทำให้ชายหนุ่มดูล่วงหน้าแล้ว  เธอจึงไปอย่างค่อนข้างเร็ว   โดยที่ให้สกนธีทำอีกชุดไปพร้อมกับเธอ

“บิสกิตเราจะบดก่อนค่ะแบบนี้ แล้วเอามาผสมกับเนยละลายที่เราเตรียมไว้”  สกนธีทำตามอย่างเก้ๆ กังๆ เครื่องครัวปกติเขาก็ไม่คุ้นชินเท่าใดอยู่แล้ว  ยิ่งมาเจออุปกรณ์ครัวเบเกอรียิ่งงงไปกันใหญ่

“เข้ากันดีแล้วเทใส่พิมพ์ค่ะ พิมพ์วันนี้จะเป็นแบบถอดก้นได้เลยต้องห่อฟอยล์ด้านนอกไม่ให้น้ำเข้าแบบนี้ค่ะ  เทบิสกิตลงไปเกลี่ยให้หนาเสมอกันแล้วกดให้แน่นค่ะพี่เก่ง   ขั้นตอนนี้ต้องทำให้เนี้ยบนะคะเพราะว่าตอนที่เราอบเสร็จแล้วตัดเป็นชิ้นมันจะเห็นได้เลยว่าเราอัดฐานดีแค่ไหน”    

ชมพูนุทลงมือทำอย่างคล่องแคล่วเพราะนี่เป็นเมนูที่ร้านเธอมีขายประจำ  เรียกได้ว่าหลับตาทำก็ยังได้  ขายดีและทำไม่ยากถือว่าเป็นเมนูที่เหมาะสำหรับมือใหม่หัดทำ

“เรียบร้อยแล้วเอาพิมพ์ใส่เตาอบที่เราวอร์มไฟรอค่ะ  ตั้งเวลาสิบนาทีพอ” 

ชายหนุ่มคอยสังเกตว่าชมพูนุททำอะไรแบบไหนแล้วทำตาม  เขาเทครีมชีสที่อ่อนตัวและตัดเป็นชิ้นลูกเต๋าลงในอ่างผสม  เปิดเครื่องตีแบบมือจับแต่ทันทีที่เริ่มครีมชีสก็กระเด็นออกนอกอ่างไปหลายชิ้น 

“ค่อยๆ ก่อนค่ะพี่เก่ง  เปิดความเร็วระดับหนึ่งก่อนหมุนหัวตีวนรอบอ่างผสมช้าๆ ค่ะ”  ชมพูนุทรีบบอกก่อนที่ครัวเธอจะเลอะมากกว่านี้ 

“ครับ”  คนเป็นนักเรียนขมวดคิ้ว  จับเครื่องตีแป้งมันยากกว่าจับดินสอเขียนแบบเยอะกว่าที่คิดไว้มาก

จนดูว่าครีมชีสเนียนดีแล้ว  ชมพูนุทจึงเริ่มขั้นตอนต่อไป  “เทน้ำตาลที่ตวงไว้กับแป้งใส่ลงไปในอ่างค่ะพี่เก่ง  แล้วตีให้เข้ากันแบบนี้นะคะ”  หญิงสาวทำให้ดูไปพร้อมๆ กัน  สกนธีที่เริ่มจับทางได้ก็ทำตามแบบไม่ผิดเพี้ยน 

“ต่อไปก็เป็น sour cream ค่ะพี่เก่ง”  sour cream คือครีมเปรี้ยวซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่มาจากนม  ได้จากการหมักครีมกับแบคทีเรียกรดแลคติกบางชนิด ทำให้ครีมมีรสเปรี้ยวและข้นขึ้น  ซึ่งมักจะถูกใช้เป็นส่วนหนึ่งในวัตถุดิบการทำอาหารทั้งคาวและหวานเพื่อตัดรสเลี่ยน หรือเพื่อให้มีรสชาติเข้มข้นขึ้น 

สกนธีตัก Sour Cream หรือครีมเปรี้ยวลงไปในอ่างผสมแล้วตีต่อ  จากนั้นเขาตอกไข่ไก่สดจำนวนตามสูตรลงในถ้วยอีกใบ  จากนั้นเติมลงไปในอ่างผสมทีละฟองตามด้วยวนิลา  ใช้เครื่องผสมอาหารทำให้ส่วนผสมทั้งหมดเข้ากันในเวลาไม่นานนัก

“เทใส่พิมพ์แล้วใช้ไม้จิ้มฟันวนให้ทั่วค่ะ ไล่ฟองอากาศ  เสร็จแล้วเอาใส่เตาอบวางในถาด  เติมน้ำร้อนลงไปในถาดให้สูงประมาณหนึ่งเซน  อันนี้เรียกว่าการแบบอบรองน้ำค่ะ ไอน้ำในเตาจะทำให้ขนมเนื้อไม่แห้งและหน้าไม่แตก  นิวยอร์คชีสเค้กที่เราทำวันนี้จะใช้ไฟไม่แรงมากตั้งไว้ที่หนึ่งร้อยห้าสิบองศาไฟบนล่างเวลาห้าสิบนาทีค่ะ”    

ครบเวลาชมพูนุทเปิดเตาดึงถาดขนมออกมาดู 

“วิธีเช็กสุกของขนมตัวนี้คือเราต้องลองเขย่าถาดเบาๆ ค่ะ  ถ้าขอบขนมไม่นิ่งแปลว่ายังไม่สุกให้ต่อเวลาอีกสามถึงห้านาที  ถ้าเด้งแค่ตรงกลางคือสุกแล้วให้ปิดเตาเอาขนมใส่เตาไว้อย่างเดิมจนเค้กคลายความร้อนลงมาอยู่ที่อุณหภูมิห้องก็เอาจากเตาได้ค่ะ” 

“ทำไมต้องทิ้งไว้ด้วยละครับน้องนุท”  สกนธีไม่เข้าใจ

“ถ้าเอาออกจากเตาทันที  อุณหภูมิที่ต่างกันมากระหว่างในกับนอกเตาอบจะทำให้ขนมเย็นลงเร็วเกินไปค่ะ  หน้าจะแตกและยุบได้  แต่ถ้าเราปล่อยให้เขาเย็นลงอย่างช้าๆ ขนมจะไม่ยุบตัวและหน้าสวย” 

เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ  “พี่เพิ่งรู้ว่าจริงๆ การทำขนมมันก็เป็นวิทยาศาสตร์นะเนี่ย” 

“ใช่ค่ะ  โดยเฉพาะเบเกอรีทุกอย่างมีคำตอบทางวิทยาศาสตร์ได้ทุกข้อเลย  ว่าทำไมต้องใส่วัตถุดิบตัวนี้  ทำไมต้องใส่อะไรก่อนหลัง  มันมีเหตุผลหมดค่ะ” 

“แบบนี้ก็ไม่ต้องไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ต้องมูอะไรเลยสิเนี่ย”  สกนธีถามต่อ 

“ใครว่าล่ะ”  ภากรมาทันได้ยินจึงแทรกขึ้นมาพลางหัวเราะไปด้วย  “เมียฉันไหว้เตา ไหว้เครื่องตีทุกสงกรานต์  แขวนพวงมาลัยครัวหอมรึ่มทุกปีไม่เคยขาด”

ชมพูนุทค้อนสามีแบบไม่จริงจังนัก  “แหมพี่กรคะ  ฝีมือก็เรื่องนึงแต่ถึงอย่างนั้นเราก็ต้องมูกันเหนียวค่ะ  ใช่ไหมคะพี่เก่ง  พี่เก่งออกแบบบ้านก็มีเรื่องฮวงจุ้ยที่ต้องเข้ามาเสริมเหมือนกัน”    ท้ายประโยคเธอหันมาถามสกนธี

“ออ  ครับใช่”  สกนธีไม่ได้พูดต่อว่าอาชีพเขากับซินแสนั้นเรียกได้ว่าไม้เบื่อไม้เมากันก็ว่าได้  แต่ถึงที่สุดยังไงก็ต้องให้เจ้าของงานเป็นคนตัดสินใจอีกครั้งอยู่ดี