Kabanata 3

Mahigpit na hinawakan ni Adele ang dibdib niya gamit ang kanan niyang kamay, sa sobrang sakit ay nahihirapan siyang huminga.

Napansin na ni Elias na may kakaiba at agad na lumapit. “Addie, anong problema?”

Mukhang tunay ang pag-alala sa kaniyang mata na para bang kasama siya sa pagbagsak nito.

Pero, ang lalaking ito, na sinasabing mahal na mahal siya ay nagtatago ng lihim sa kaniya.

Pinilit niyang kumalma, inayos niya ang kaniyang boses. “Wala… cramp lang.”

Agad na inilagay ni Elias ang kaniyang kamay sa kaniyang dibdib, sinusubukan na bawasan ang sakit. Pagkatapos tingnan ng tatlong beses kung ayos lang siya, agad nita itong inuwi para magpahinga.

Sa biyahe, ginawa niya ang lahat para pagaanin ang paligid, nagsasabi siya ng masayang lwento para pangitiin ito.

Pero kahit ano pa ang gawin niya, hindi nakakaramdam ng kahit anong saya si Adele. Habang nakasandal sa salamin ng sasakyan, tahimik niyang pinapanood ang nangyari sa nakaraan, hindi mabasa ang ekspresyon niya.

“Addie, may nagawa ba akong mali?” maingat niyang tanong, inaalam ang pangyayari.

“Wala,” sagot niya. “Iniisip ko lang ang tungkol sa show na pinanood ko kanina.”

Nakahinga ng maluwag si Elias at ngumiti, masigla niyang sinundan ang usapan. “Anong show?”

Mabagal na lumingon si Adele sa kaniya, nakatitig siya rito.

“Tungkol sa lalaki na dati ay mahal na mahal ang babae pero kalaunan… nawala ang pagmamahal nito. Matagal niya itong tinago sa babae.”

Malapit niyang inaral ang mukha nito, tinitingnan ang bawat pagbabago ng emosyon at mahinang sinabi, “Elias, kung sakali man… mawala ang pagmamahal…”

“Hindi mangyayari ‘yan!”

Bago pa siya matapos, pinigilan siya ni Elias, halos desperado na ang boses niya. “Addie, ikaw ang pagmamahal sa buhay ko. Kung ang lahat ng lalaki ay niloloko ang asawa nila, hindi ko ‘yon magagawa. Hindi ko kayang mabuhay nang wala ka.”

Pero mas lalo lang sumakit ang puso niya sa sinabi nito.

Hindi niya kayang mabuhay nang wala siya pero humanap pa rin siya ng ibang pangyayari sa bisig ng ibang babae.

Nang ibubuka na niya ang kaniyang bibig para magsalita, biglang tumunog ang phone ni Elias.

Bahagya siyang nagdalawang-isip, umiikot ang daliri niya sa decline button pero bago pa niya hindi masagot ang tawag, bahagyang inalis ni Adele ang kamay nito

“Sige na at sagutin mo na.”

Sumunod si Elias, sinagot niya ang kaniyang phone.

Nagbago ang ekspresyon niya sa kung anuman ang sinabi sa kabilang linya. Naging natataranta ang kalmado niyang pag-uugali, nanlaki ang mata niya habang may tensyon sa kaniyang mukha.

Pagkatapos lumunok nang madiin, pinatay niya ang tawag at lumingon kay Adele.

“Addie, may dapat akong asikasuhin sa opisina. Kailangan ko na pumunta doon ngayon. Tatawag ako ng sasakyan na maghahatid sa'yo pauwi, okay?”

Nang walang sinasabi, tumango si Adele at lumabas sa sasakyan.

Habang paalis ang Maybach ni Elias, tumawag siya ng taxi.

Sa halip na bumalik sa villa, nagbigay siya ng simpleng utos sa driver.

“Sundan mo ang sasakyan na ‘yon, please.”

Hindi nagtanong ang driver, sinimulan niya ang engine at sinundan ang sasakyan.

Huminto ang Maybach sa harap ng private villa.

Sa kalayuan, pinanood ni Adele ang batang babae na nakasuot ng bunny maid costume na buksan ang pinto. Nang makita niya si Elias na palabas sa sasakyan, nagkaroon ng ngiti ang mukha niya at agad siyang yumakap dito.

Si Evelyn ‘yon.

Nang magyakap sila, agad na nagtagpo ang mga labi nila at lumalim na ang halik, puno ng pananabik at init.

Nang maghiwalay sila, hinihingal si Evelyn at mapang-akit na hinila ang tie ni Elias, kumikinang ang mata niya. “Master, may sorpresa sa'yo ang little bunny mo. Gusto mo makita kung ano?”

Mabagal niyang sinasabi ang bawat salita habang tinatapik ang lalamunan nito gamit ang daliri niya.

Umangat ang adams apple ni Elias habang mahigpit na hinawakan ang kamay niya, at ang tingin niya'y puno ng pagnanasa. "Tatlumpung minutong biyahe, pero limang minuto lang, nandito na ako. Anong tingin mo?”

Tumawa si Evelyn, habang iniikot ang daliri niya kay Elias. Habang may mapang-akit na tingin, hinila niya si Elias papunta sa sasakyan.

“Tingnan natin sa sasakyan, kung ganoon.”

Pagkatapos makapasok ng dalawa sa sasakyan, hindi nagtagal bago bahagyang gumalaw ang sasakyan.

Mas naging malalim, malakas, at mabilis ang galaw nito sa bawat minuto.

Walang nakakaalam na nakaupo si Adele sa malapit na sasakyan, pinapanood na mangyari lahat.

Sinabi niya sa kaniyang sarili na wala ng pag-asa pa para kay Elias, wala ng sisirain pang akala. Pero nang makita mismo ito ng mata niya, napagtanto niya kung gaano ito kasakit.

Para bang may matalim na hook na kumapit sa puso niya, malakas itong umiikot. Hinawakan niya ang kaniyang dibdib, nahihitapan siyang huminga habang patuloy na tumutulo ang luha sa kaniyang mukha.

Hindi niya mapigilan na isipin noong in love pa lamang sila. Inaalagaan siya ni Elias. Kahit na ang init sa kanila ay mahirap pigilan, magtitiis siya at hindi siya nito hahawakan.

Sinabi nito sa kaniya na mahalaga ang unang beses, na dapat itong ilaan sa unang gabi nilang mag-asawa para maging perpekto.

Sa loob ng tatlong taon, niligawan siya nito. Tatlong taon din silang naging magkasintahan. At sa huli, narating nila ang gabi pagkatapos ng kanilang kasal.

Nang gabing ‘yon, ang makapangyarihan at kalmado na Elias na pinapangunahan ang business world ay sobrang kabado na parang hindi siya ito. Habang inaalis niya ang damit ni Adele, namumula ang kaniyang tainga.

Mahal na mahal niya ito kaya ang bawat galaw niya ay maingat at dahan-dahan. Nang makuha niya ito, sobrang nadala siya sa emosyon at umiyak siya, paulit-ulit na bumubulong sa kaniyang tainga, “Addie, sa wakas ay sa akin ka na. Mahal kita. Palagi kitang mamahalin.”

Sa oras na yon, pakiramdam niya ay sobrang iniingatan siya at inisip niya na sa buong buhay niya, walang magmamahal sa kaniya tulad ng pagmamahal ni Elias.

Nangako siya mismo na kay Adele lang ang pagmamahal niya.

At ngayon, sinira niya ang pangako na ‘yon sa sarili niyang mga kamay.

Tiningnan ng babaeng driver si Adele sa rearview mirror. Nang makita ang luha na tumutulo sa mukha nito, huminga siya nang malalim at tahimik na inabutan ito ng issue.

“Pare-pareho ang mga lalaki,” mapait niyang sinabi, puno ng emosyon ang boses niya. “Wala sa kanila ang kayang maging tapat. Kahit ako ay naka ipit sa kasal dahil sa anak ko at hindi ako maka-alis, kahit gaano ko man gustuhin.”

Natigil ang babae, pinigilan niya ang kaniyang luha, at nagpatuloy habang nanginginig boses. “Miss, huwag ka magalit. Kasal ka na. Tiisin mo na lang, patawarin mo siya at magpanggap ka na walang nakita.”

Hinawakan ni Adele ang tissue sa kaniyang kamay nang mahigpit, namamaos ang boses niya.

“Hindi. Hindi ko siya patatawarin.”

“Elias Sterling, hindi kita mapapatawad,” tahimik niyang sinabi sa kaniyang sarili.

Nang makauwi siya, binuksan ni Adele lahat ng mg drawer at closet, kinuha niya ang bawat regalo na binigay sa kaniya ni Elias.

Lahat ng mga mamahaling alahas at mahahalagang yaman, kasama na ang legendaryong "Adele," ay pinagsama-sama sa isang tambak.

Kinuha niya ang kaniyang phone at nag-dial ng number.

“Hello, ito ba ang property management office? Gusto kong ibenta ang lahat ng bagay na ito. Ibigay niyo ang bawat kikitain sa women's foundation para suportahan ang mga babae na gustong makawala sa kanilang asawa pero hindi magawa, tungkol man sa anak o problema sa pera.”

Sa loob lang ng isang oras, nakabalot na lahat at naipadala.

Pagkatapos, tinuon ni Adele ang atensyon niya sa pag-aayos ng sarili niyang gamit.

Malapit na siyang matapos nang biglang pumasok si Elias sa pinto.

Parang pangalawang balat na niya ang ulan; hindi man lang siya nakakuha ng payong. Habang basa at nilalamig, pumasok siya sa kwarto, puno ng pagiging desperado ang mata niya.

Hindi man lang siya nagpalit ng damit habang papalapit sa tabi ni Adele, nanginginig ang boses niya.

“Addie, bakit mo binenta ‘yung ‘Adele’?