Share
Epilogue
Kaugnay na kabanata
Nefarious Love Special Chapter
Asheia Dian's Point of View“Henriesh! Henrietta!” nagmamadali akong tumakbo papasok ng kaniyang kwarto nang makauwi ako galing fashion show. Hindi kasi nila sinasagot ang telepono at nag aalala ako sa kalagayan ng mga anak ko. “Where on earth are you?!” My voice thundered the whole house.Noong makapasok ako sa kwarto ng aking panganay na anak na si Henriesh Cedie ay kaagad kong namataan na nag pi-pinta ito sa isang malaking canvas. May hawak pa itong palette sa kaniyang kaliwang kamay at brush. Punong-puno ang kaniyang apron ng mga pintura at may iilan din na natapon sa kaniyang mukha. Kaagad ko siyang nilapitan at niyakap. “Mommy! I painted this on my own! May magic pa nga ‘yan e, wait!” humiwalay siya mula sa pagkakayakap sa akin at pinindot ang switch ng ilaw sa kaniyang kwarto. Noong ginawa niya iyon ay nag iba ang mukha ng painting. “Look!”Mabilis na bumaba ang lahat ng dugo ko sa aking katawan nang makita ko ang kaniyang painting. At the age of seven, napa
Nefarious Love Special Chapter
Henriesh Cedie Xenia's Point of ViewFirst born of the Xenia. Malamang marami silang aasahan sa akin. I don't want to disappoint my mom nor my dad because of my illness, that's why everyday, I try harder and always do my best to make them happy. Simula pa noong pagkabata, nahiligan ko na talaga ang musika. I am eager to learn it, that's why I always ask my parents to buy me different kinds of instruments everytime I achieved something they wanted me to have. Pero sa lahat ng instrumentong nasa bandroom ko, isa lang talaga nag umakit ng puso ko, iyon ay ang piano. Naglalakad ako papasok ng school's bandroom nang mabangga ko ang isang babae na mas maliit sa akin. Nang mag angat ito ng tingin sa akin ay napansin kong may iilang butil ng luha ang pumapatak sa kaniyang mga mata. And me, Henriesh Cedie, being the cognitive empath Henriesh Cedie, malamang ay dadamayan ko siya sa nararamdaman niyang sakit sa oras na ito. “Are you okay, miss?” I asked. She nodded her head. I
Nefarious Love Prologue
Sa wakas, ang gabi na pinakahihintay ko.Hallow's eve.Mula sa labas, ay dinig na dinig ko ang hiyawan at tawanan ng mga bisitang nasa loob ngayon ng X's mansion. Kaarawan kasi ng kanilang pinakabata sa magkakapatid na Xenia, si Lady Cesca. Kaming mga alagad ng pamilya ay nakaabang sa labas ng mansyon, tulad ng dating gawain, nakahilera, walang imik kahit na umuulan. “Disiplinahin niyo ‘yang mga sarili niyo, kung gusto niyong tumagal sa pangangalaga ng Xenia.”Taas-noong naglakad si Madam Clarita, ang alagad na nakuha ang pinakamataas na respeto, siya rin ang tinuturing na Madam dito, sapagkat siya ang inaatasan ng mga amo namin sa gawain. I am Nine, short for Ninety-nine. The last number of all the servants. Maybe, you're wondering, bakit ninety-nine lang, e one hundred ang close number? It's because One hundred died, she was shot last night because she tried to escape the Xenia's premises.Wala akong pangalan.Bata pa lamang ako ay wala na akong matandaan na pinag isipan ang aki
Nefarious Love Chapter 1
Nang magising ako ay nakahiga ako sa hindi pamilyar na lugar. Hindi naman ito ang silid ng mga tagapagsilbi sa mansyon ng mga X, nasaan kaya ako? “Goodness! Mabuti at gising ka na, hija!”Inilibot ko ang aking paningin at nakita ko ang dalawang mag asawa na nakaupo sa bandang kanan ng kamang hinihigaan ko. Sa mukha at tono palang nilang dalawa ay alam ko na kaagad na nag aalala sila sa kalagayan ko. “Nasaan po ako?” I politely asked. “Ano pong nangyari sa akin?”That was actually a lie. I can still remember what happened last night. Second day of November, around nine to ten in the evening. Blood, gunshots, the Xenia siblings dancing gracefully, dead bodies, run, grass, him.Nagkatinginan ang dalawang mag asawa, kaagad na lumapit ang ginang sa akin at hinaplos ang aking buhok. “Hija, we found you under a tree. We were exploring the woods last night, hoping we can find some scary ghosts, but we found your unconscious body instead.”All I can hear last night was faint voices, it was l
Nefarious Love Chapter 2
First day as a Travosco.Halos hindi ako nakatulog kagabi kakaisip sa mga sinabi at ipinaalam ng mga magulang ko. My adoptive father, Daddy Al, is an engineer. Kahit nga calculations lang na nasa telebisyon kagabi ay alam na niya kaagad kung ano ang kinahihinatnan. He's super smart, that's why I won't wonder if their son's also a genius.Si Mommy Lexie is a business woman who loves to eat and travel. Please don't judge me, it was based on her introduction and based on the pictures in the wall, mahilig nga mag travel. Kahit bedtime stories kagabi ay hindi nila pinalampas. I was my first time hearing all of those fairytales because my bosses didn't even bother to share even a small matter to us as kids. I want to impress Mom and Dad today. That's why I have decided to cook our breakfast for today. Sampung taong gulang ako noong natuto ako magluto, gumawa ng gawaing bahay at pagsilbihan ang mga amo namin. Kaya't hindi na sila mag aalala kung masusunog ba ang kanilang kusina o hindi.
Nefarious Love Chapter 3
For the record, I was wrong.Nagising nalang ako dahil sa malakas na katok sa aking kwarto, at naalala ko nalang na naka lock ito kaya't walang makakapasok.Kinusot ko ang aking mata at pinagbuksan ang taong kumakatok. It was Ate Miranda, still on her PJ's and silk shirt, panting heavily like they was someone after her. Halos magkabaliktad pa ang mga salita nito sa sobrang pagmamadali. “Oh ate,” tawag ko sa kaniya. “kalma lang. Ano po ba ang nangyayari?”Imbes na sagutin niya ako ay bumaba siya dahil tinawag siya ni Mommy Lexie. Suot parin ang pantulog, dahan-dahan akong bumaba sa hagdan at nakita ko namang nakaupo ang aking mga magulang sa sala. Si Ate naman ay nasa kusina, may pinipindot at parang heater ata iyon.Gulong-gulo pa rin ang aking buhok dahil nakabraid iyon kagabi bago mapigtas ang pantali nito. Okay naman ang lahat-lahat. Wala naman akong nakitang masama. Hindi rin naman nawawala ang mga kagamitan dito sa bahay, at hindi naman nawawala ang mga magulang ko.Nang huling
Nefarious Love Chapter 4
Kuya Ash and I didn't interact with each other ever since.Not because I was mad at him, but because I respect his space and choice. Iniisip ko nalang na baka nabigla lang siya at hindi niya gusto ang mga nasaksihan niya galing sa akin.May mali naman talaga ako sa part ko. Kung sana ay itinaboy ko si Master Heins, hindi magkakaganito ang tahanan namin. Pero kapag tinaboy ko siya ay nababahala ako sa kung ano ang p’wedeng gawin niya pabalik sa pamilya ko. At t'yaka, hindi rin makakaya ng konsensya at takot ko kung sakali.Biglang tumunog ang cellphone na binigay niya noong nakaraan at nakita ko ang mensahe ni Master Heins.Master Hecy:Nagkaayos na ba kayo dyan?Oo nga pala, ilang araw na kaming ganito. Ayaw niya sumabay sa amin sa hapagkainan dahil nakikita niya raw ang pagmumukha ko. He never failed to make me remember that I was adopted, by mentioning it six to eight times a day. It wasn't really a big deal for me, because it was true. Pero hanggang kailan at saan ang kaya ko para
Nefarious Love Chapter 5
“Sigurado ka bang mas mainam sa’yo na magbaon kaysa bumili sa cafeteria niyo?”It was Mommy Lexie. Pang-ilang ulit na niya akong tinanong tungkol dyan. Ang para sa kaniya kasi ay mas maganda kung sa campus na ako bibili, pero mas ok siguro kung magbabaon nalang ako. Kung sakaling maubusan man ako ng benta, may makakain pa rin.“Lexie, let her be.” saway naman sa kaniya ni Daddy Al. “Ilang buwan nalang at mag di-dise otso na siya, tapos pinapakielaman mo pa? Edi sana ikaw nag aral.”“Mama mo aral.”Hindi pa sana sila titigil sa pagbabangayan nang malakas na bumusina ang sasakyan ni Kuya Ash na nasa labas. “Ano na? Papasok ka pa ba o makiki-chika?”I rolled my eyes and opened the front door of our home. “Papunta na po!” nilingon ko ang aking mga magulang at nagpaalam. “Babye, Mommy and Daddy!”“Good luck sa first day, ‘nak!”Nang makalabas ako sa bahay ay kaagad kong binuksan ang pintuan ng kotse ni Kuya Ash. Hindi raw sasama si Ate Miranda dahil nag aayos daw siya ng mga papeles, kaya'
Pinakabagong kabanata
