DANGER ZENIOR ::: EP.1

“เจด้าาา นี่ใช่รุ่นพี่ที่มึงแอบชอบป้ะ?”

ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งกินข้าวอย่างรีบๆ เพราะมาเรียนสายในวันสุดท้ายของชีวิต ม.ปลาย เพื่อนคนหนึ่งในแก๊งค์บิวตี้ที่อยู่ห้องเดียวกันก็เดินมานั่งฝั่งตรงข้าม แล้วเปิดรูปผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มในมือถือของมัน พร้อมกับยื่นมาฉันให้ดูด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง -_-

“น่ารักนะเนี่ย กูขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะ งื้อออ >_<”

เคร้งง!

ฉันโยนช้อนในมือลงจานอย่างเซ็งๆ แล้วส่งสายตาชิ้งๆ ให้มันอย่างเอาเรื่อง เฮ่อ! อะไรนักหนาคนยิ่งรีบๆ อยู่

 “ไปชอบคนอื่น”

พรึ่บบบ!

พูดจบฉันก็จัดการคว้ามือถือของมันมาเลื่อนๆ ดู ก่อนจะลบรูปเจ้าปัญหาออกไปทันทีแล้วยกจานข้าวไปเก็บโดยไม่สนใจฟังว่ามันจะพูดอะไรต่อ

“มึงงง~ รุ่นพี่รันเวย์ลุคนี้คือกูกราบมาก อร๊ายยย >_< งานดีอะไรขนาดนั้น ละมุนเชียว”

แล้วจังหวะที่ฉันกำลังเก็บจานก็มีเพื่อนอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับมือถือในมืออีกครั้ง ก็ไม่พ้นรูปใครคนเดิมแค่เปลี่ยนชุด เปลี่ยนมุม จนฉันต้องเดินหนีอย่างตัดรำคาญ

“ดีจ้าไอ้ด้าจอมเลทททท!!!”

พอเดินขึ้นตึกมาถึงหน้าห้องเรียน ‘นิลลา’ เพื่อนสนิทฉันก็ตะโกนทักมาดังลั่น แถมยังแซวต่อเรื่องนั้นไม่หยุดหย่อน

“สารภาพมาเลย ที่มาสายเพราะแอบฝันถึงรุ่นพี่รันเวย์อะไรนั่นมาอีกแล้วอ่ะดิ คราวนี้ได้จับมือกันยังเนี่ย ฮ่ะๆ”

ไอ้นิลมันล้อออกมา แล้วทำหน้าล้อเลียนฉันอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ วันนี้ยัยพวกนี้เป็นอะไรกัน เอาแต่พูดถึงคนที่ฉันยกไว้บนหิ้งอยู่ได้ไม่จบไม่สิ้น

“เลิกพูดถึงได้แล้วมั้ง ฟังมาตั้งแต่เช้าละ”

ฉันบ่นออกไปอย่างเซ็งๆ พอเห็นว่าใครๆ เอาแต่พูดเรื่องเขาไม่ยอมหยุด แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ คืองี้...  ‘รุ่นพี่รันเวย์’ ที่ยัยพวกนี้พูดถึงน่ะ เป็นหนึ่งในสมาชิก Nightshade! หนุ่มสุด HOT ของมหาลัยเอกชนชื่อดัง ซึ่งน่าจะเป็นจุดมุ่งหมายของใครหลายคนในรุ่นเดียวกับฉันที่ใฝ่ฝันอยากจะเข้าเรียนที่นี่

ส่วนหนึ่งเพราะมหาลัยมีคุณภาพมาก แต่เหตุผลหลักๆ ของคนที่บ้าผู้ชายหนักมาก ก็คืออยากไปเจอ 5 สมาชิก Nightshade ผู้โด่งดังมาถึงโรงเรียน ม.ปลาย อย่างโรงเรียนของฉันนี่ไง

และฉันเอง.. บอกตามตรงก็เป็นหนึ่งในนั้นนั่นแหละ คือถ้าต้องโตเป็นสาวเดินเข้ารั้วมหาลัย ไม่ว่ายังไงก็ต้องเป็นที่นี่ ฉันน่ะ..จะไปเจอรุ่นพี่รันเวย์ตัวเป็นๆ ให้ได้เลยคอยดู!

“เป็นไรของมึงวะ? ถ้ายัยพวกนี้ไม่พูดถึงสิแปลก ก็รุ่นพี่รันเวย์อะไรนั่นดันอยู่ใน VTR แนะนำมหาลัย ยืนยิ้มหวานเชิญชวนสาวๆ เข้าไปเรียนที่ ม. ไม่เชื่อก็เข้าไปดูดิ แปะหราอยู่หน้าเว็บเลย”

 ไอ้นิลพูดออกมายาวเหยียดจนฉันต้องคว้ามือถือขึ้นมาเปิดดู ก่อนจะเห็นว่ามันเป็นอย่างที่ยัยนี่พูดจริงๆ

“อ่อยพร่ำเพรื่อเกินไปแล้วมั้ง -_-!”

ฉันทำได้แค่บ่นๆ ไปงั้นแหละ เอาเข้าจริงสถานะของฉันก็ไม่ต่างจากยัยพวกนี้เท่าไหร่หรอก แค่แอบปลื้มแล้วก็อยากเจอ หรืออาจจะมากกว่าคนอื่นหน่อยตรงที่ฉันมีรูปเขาอยู่เต็มเครื่องล่ะมั้ง..ไม่รู้สิ

“อดทนอีกนิดหนึ่งนะเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ววว~”

ไอ้นิลส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน แล้วทำตาปิ๊งๆ อย่างล้อเลียนออกมาอีกครั้งจนฉันต้องส่ายหัวให้กับความบ๊องของมัน

แต่ก็นะ..อดทนอีกนิดเดียว เดี๋ยวก็คงได้เจอกันจริงๆ :)

หลายวันต่อมา...

ในที่สุดฉันก็มายืนอยู่ในรั้วมหาลัยเอกชนชื่อดังที่ตั้งใจมาตามรอยรุ่นพี่รันเวย์ที่ตัวเองคลั่งไคล้มากมายจนได้ นี่แค่วันลงทะเบียนนะ ยังรู้สึกปลื้มปริ่มในใจอย่างบอกไม่ถูก แต่จะให้ไปยืนกรี๊ดๆ เหมือนยัยพวกนั้นที่นัดมาลงทะเบียนพร้อมกันแบบยกแก๊งค์มันก็ไม่ใช่วิสัยของฉันไง ขอปลื้มอยู่เงียบๆ คนเดียวละกัน -_-

“ยังไงมึง? ไม่เอากับพวกนั้นหน่อยหรอ นี่แผ่นดินที่รุ่นพี่รันเวย์เคยเหยียบเลยนะเว้ย น่าตื่นเต้นจะตาย ฮ่ะๆ”

ยัง.. ไอ้นิลมันยังชงมาไม่หยุด ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับใครเขาเท่าไหร่เลย ที่มันล้อๆ อยู่เนี่ยก็ล้อตามยัยพวกนั้นทั้งนั้นแหละ ปกติยัยนี่สนใจเรื่องผู้ชายซะที่ไหนกัน แอบคิดว่าผู้ชายสุด HOT คนเดียวที่มันรู้จักคือรุ่นพี่รันเวย์เนี่ยแหละมั้ง เห็นล้อจังเลย

“เงียบไปเลยมึง!”

ฉันส่งเสียงดุออกไปแล้วก้มหน้าก้มตากดเปลี่ยน password user ของแอพพลิเคชั่น ‘Know more’ ที่มหาลัยบังคับให้นักศึกษาทุกคนต้องมีมัน

อ้อ..บอกก่อนว่าข้อดีอีกอย่างของ ม. นี้คือไม่ค่อยเคร่งเรื่องการรับน้อง ไม่เชิงว่าไม่มีกิจกรรมรับน้องนะ มันมี..แต่ถูก adapt ให้อยู่ในรูปแบบอื่น ซึ่งก็คือไอ้แอพฯ Know more อะไรนี่นั่นแหละ เห็นว่าเป็น Community เล็กๆ ภายในมหาลัยที่มีไว้ให้นักศึกษาทำความรู้จักกันน่ะ (รายละเอียดของ Know more อ่านได้จากเรื่อง NightZ [I] THE LOST MEMORIES Ep.14 นะคะ)

แล้วพอกดเข้ามาในหน้าแรกของแอพฯ บุคคลที่มีผู้ติดตามสูงสุดและถูกแนะนำในทันทีก็ไม่พ้น 5 สมาชิก Nightshade ที่ฉันคุ้นเคยอยู่แล้ว ซึ่งก็คือ…

TYN.Techo9 (รุ่นพี่เตโช)

RNWY.Raiwynn9 (รุ่นพี่รันเวย์)

Leo.Rthn9 (รุ่นพี่เลโอ)

Vy.Vthw9 (รุ่นพี่วาโย)

Pskrn.Payu9 (รุ่นพี่พายุ)

จากกิตติศัพท์ของทั้ง 5 คนนี้ แต่ละคนก็ถือว่าหยิ่งเอาเรื่องเหมือนกัน อันนี้เขาว่ากันมานะของจริงไม่รู้เป็นไง แต่ก็อาจมีหยิ่งบ้างตามสไตล์คนดังแหละมั้ง เรื่องนั้นช่างมันเถอะ

และแน่นอนว่าฉันเลือกกดติดตามและส่ง Love point ♥ ที่มีทั้งหมดให้รุ่นพี่รันเวย์แบบไม่ต้องคิดเลย จากนั้นก็อัพเดทรูปโปรไฟล์ของตัวเองลงไป จะว่าไปมีอะไรแบบนี้ให้เล่นก็ดีเหมือนกัน เวลาอยู่ ม. จะได้ไม่น่าเบื่อ

“มึงไม่เล่นไง?”

ฉันหันไปถามนิลลาที่กำลังพิมพ์อะไรยุกยิกอยู่ในโทรศัพท์ แต่ก็ไม่เห็นว่ามันจะเข้าแอพ Know more นี่สักที

“ไม่อ่ะ อินดี้ไม่อยากรู้จักใคร”

ไอ้นิลมันตอบกลับมาแบบกวนๆ แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์ต่อ ก็คงไม่พ้นจดโน้ตเรื่องราวอะไรของมันนั่นแหละนะ

เออบอกไปยังว่าไอ้นิลมันมีปัญหาเรื่องความทรงจำ เคยประสบอุบัติเหตุ แต่นานแล้วล่ะ ที่มันเล่าให้ฟังคือตอนนั้นแรงปะทะจากรถทัวร์คันใหญ่ที่พุ่งเข้ามาทำให้มันที่อยู่ในรถตู้เสียหลัก หัวไปกระแทกเข้ากับบอดี้รถด้านในจนจำใครแทบไม่ได้อยู่ช่วงหนึ่ง ถึงตอนนี้อาการจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็มีบ้างที่บางทีความจำมันจะเลือนรางไป ก็เลยจะเห็นมันจดโน้ตอะไรลงมือถือบ่อยๆ สงสัยกลัวลืมไปอีก

“เจด้าาา มึงเห็นนู่นยัง แสตนรูปรุ่นพี่รันเวย์ตั้งอยู่นู่นอ่ะมึง หล๊อหล่อออ~”

ระหว่างที่ฉันกำลังศึกษาไอ้แอพ Know more อะไรนี่อยู่ ก็มีเพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกด้วยสีหน้าอิ่มเอมมาก แถมยังอวดรูปที่มันไปถ่ายคู่แสตนรุ่นพี่รันเวย์มาแล้วให้ฉันดู

“อืม เอาที่มึงสบายใจอ่ะ”

ฉันเงยหน้าไปมองแล้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะกดมือถือต่อเฉยๆ ส่วนยัยนั่นก็เดินกลับไปถ่ายรูปต่อ ..เออเอาเข้าไป

“เฮ้ย ถามจริงไอ้ด้า มึงไม่ตื่นเต้นเลยหรอวะ ก็ไหนว่าชอบรุ่นพี่เขานักหนา o_O?” ไอ้นิลถามออกมาแล้วทำหน้าสงสัย ฉันเลยหันไปมองหน้ามันแล้วตอบกลับไป

“ก็ชอบ”

“อ๋อ ชอบ.. ชอบแต่ Keep look ว่างั้น ^_^?”

พูดจบไอ้นิลมันก็ทำหน้าทำตาล้อเลียนจับผิดฉันออกมา เหอะ..ไอ้นี่!

“ทำไม? แล้วคือกูต้องกรี๊ดด้วยรึไง? นั่นไม่ใช่วิธีแสดงความรักในแบบของกูสักหน่อย”

ฉันตอบออกไปอย่างที่คิด ระดับเสียงกรี๊ดมันวัดไม่ได้หรอกนะว่าใครปลื้มใครแค่ไหนอะ ไอ้การไปยืนโพสต์ท่ามินิฮาร์ทกับแสตนที่ไม่มีชีวิตนั่นก็เหมือนกัน ชอบแต่ไม่ได้บ้า แยกแยะหน่อยเซ่! ฉันแค่แสดงออกไปแบบของฉัน ซึ่งก็ไม่น่าจะผิดอะไรไม่ใช่รึไง

“เออเว้ย แอบปลื้มแบบมีอุดมการณ์ซะด้วย”

จิ๊!

“พูดมากจังนะมึงเนี่ย”

พอเห็นไอ้นิลตั้งใจกวนประสาท ฉันเลยส่งเสียงในลำคอแล้วบ่นๆ มันออกไป แต่มันสนใจท่าทางของฉันซะที่ไหนล่ะ ฟังแล้วก็ขำออกมาซะงั้นอ่ะ เหอะๆ สมองกลับแล้วมั้งยัยนี่ =_=

แล้วระหว่างรอฝ่ายทะเบียนจัดเอกสารที่จำเป็นให้เราจนครบทุกคน ฉันก็นั่งอัพเดทโปรไฟล์ของรุ่นพี่รันเวย์ใน Know more รอไปคร่าวๆ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นข้อมูลเดิมๆ ที่ฉันรู้อยู่แล้วทั้งนั้น

ไรวินทร์ ธาราบดินทร์ (รันเวย์)

KING OF AE (Aerospace Engineering)

กำลังศึกษา : คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมการบินและอวกาศ (ปี 3) …อื้มมม แค่จินตนาการว่ารุ่นพี่รันเวย์ใส่ Cover All สีกรมก็เท่ระเบิดระเบ้อละเหอะ เฮ้อ ฟินจริงจริ๊งงง >_< !!! ต่อๆ...

ดีกรีทายาทสายการบิน TRB AIRLINE พิชิตใจรุ่นพี่วันนี้ รับสิทธิ์เที่ยวรอบโลกฟรี ...เอาล่ะ เลือกประเทศรอเลยจ้าาา~ 555555

สีที่ชอบ : BLACK ONLY! ..สีดำมาแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยเปลี่ยนใจเลยแฮะ

สัตว์ที่ชอบ : แมว =_=^ อันนี้เปลี่ยนได้มั้ย ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหน -*-

งานอดิเรก : ถ่ายรูป ..วู้ว! อยากมีช่างภาพเป็นของตัวเองต้องทำไง >///<

บุคลิก : นิ่งแต่ไม่มาก ไม่หยิ่งแต่ไม่ Friendly หล่อ ร้าย อันตราย รอยยิ้มที่น่าหลงใหลแฝงไว้ด้วยยาพิษ

เปิดว๊าบ Private Social Media, รูปหลุด, รูปหล่อ, Six pack ที่เห็นแล้วต้องเรียก Daddy ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ คลิ๊กกก..... 8

หึ.. Private Social งั้นหรอ เท่าที่ดูทั้งหมดนั่นฉันก็มีอยู่แล้ว บางอันของปลอมด้วยนี่นา มั่วจริงๆ เลยแฮะ =_=

แต่ที่จริงต้องบอกว่าฉันติดตามเขาตั้งแต่ยังไม่ดังเท่านี้เลยด้วยซ้ำ เรียกว่าติดตามตั้งแต่ยังใสๆ ไร้ Six pack เลยแหละ คิดว่ารูปที่ล้นเครื่องฉันมันมาจากไหนนักล่ะ นี่ยังไม่นับรวมอัลบั้มรูปสมัยแรกๆ ที่คลั่งเขามากๆ แล้วสั่งพิมพ์ออกมาเต็มห้องจนแทบไม่มีที่เก็บอีกนะ แต่ตอนนี้..เอาแค่พอดีๆ แล้วกัน ก็คนชอบเขาเยอะแล้วนี่นา กรี๊ดไปก็เจ็บคอ แค่วันนี้..ตอนนี้..ฉันรู้ตัวดีว่าชอบเขา แค่นั้นก็น่าจะพอแล้วล่ะ :)