DANGER ZENIOR ::: EP.34

เช้าวันต่อมา..

ฉันเดินฟึดฟัดลงจากรถทันทีเพราะรู้ว่าถ้าเหยียบแผ่นดิน ม. คงได้เป็น Talk of the town จากรูปเฮียเมื่อคืนแน่ๆ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ตลอดระยะทางที่เฮียเดินมาส่งที่ตึกเสียงซุบซิบก็ก่อตัวขึ้นเป็นลูกคลื่นเลยล่ะ -.-

“สาแก่ใจเฮียรึยัง?!”

“หื้มมม?”

พอโดนฉันดุเฮียก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ขนาดเมื่อคืนเขาอัพรูปบ้านั่นลงไปแค่ 2 นาทีเองนะ ยังกลายเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ Know more นี่เด้งรัวแค่ไหนไม่ต้องถามอ่ะเพราะมือถือค้างใช้งานไม่ได้จนต้อง Log out หนีตั้งแต่เมื่อคืน! แต่เท่าที่อ่านจากกระทู้ HOT NEWS เมื่อเช้า มีแต่คนคอมเม้นท์ในเชิงว่าฉันเอามือถือเฮียไปกดอัพแล้วแท็กตัวเองให้คนอื่นอิจฉาเล่นเพราะอย่างเฮียไม่น่าจะทำแบบนั้นได้.. ‘เขานิ่งจะตาย’

....อ๋อหรอออออ?!

นิ่งกับผีอ่ะดิ ใช่เว้ยกับคนอื่นเขาอาจจะนิ่ง แต่กับฉัน Nightshade และเพื่อนๆ ที่คณะเช่นแก๊งค์มุกเสี่ยวน่ะ เขาโคตรจะไม่นิ่งเลย! ถามจริงยัยพวกนั้นแยกแยะไม่ได้รึไงว่าคนเรามันมีหลายบุคลิกก็ได้น่ะ เชื่อเหอะ! ตั้งแต่มาเจอเฮียเวย์ หรือแม้แต่เฮียพายเอง ฉันว่าฉันเข้าใจโลกมากขึ้นเยอะเลย -_-

“วันนี้ชมรมวารสารขอสัมภาษณ์เราเรื่อง I Saw.. นะ”

“อืม (- -)(_ _)”

ระหว่างที่เรากำลังเดินอยู่เฮียก็พูดขึ้นมา ฉันเองก็พยักหน้ากลับไป ที่จริงฉันเป็นคนเลือกเวลาให้สัมภาษณ์เป็นช่วงบ่ายของวันนี้เอง เพราะวันนี้ฉันเลิกเที่ยงอ่ะ แล้วพอเดินมาส่งถึงหน้าตึกเฮียก็หยุดแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ มาให้

จุ๊บ!

“ตั้งใจเรียนนะครับ เลิกเรียนเฮียมารับ”

“อื้ม แล้วเดินก้มหน้ากลับไปเลยนะ ถ้าเหล่มองใครมีเรื่องแน่อ่ะ!”

ฉันแกล้งแขวะเขาออกไปแล้วเฮียก็ขำใหญ่ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แล้วยกมือขึ้นมาปิดตาตัวเองพร้อมกับทำท่าเหมือนจะก้าวขา

“เอาแบบนี้เลยมั้ย”

“ชิส์! ได้ แต่ถ้าเดินตกท่อก็ดูแลตัวเองไป!”

ฉันเบะปากออกไปในความกวนของเฮีย แต่ถึงจะทะเล้นแค่ไหนเขาก็ไม่ได้ไปทำแบบนี้กับใคร ซึ่งมันก็..พอจะหักลบกันได้อยู่

“จ๊ะเอ๋~ หวัดดีค่ะเฮีย”

เฮียเวย์ยังไม่ทันก้าวขาออกไปไอ้นิลมันก็โผล่มาจากไหนไม่รู้จนฉันแอบตกใจ ส่วนที่เดินตามหลังมันมาติดๆ ก็เฮียพายที่หน้านิ๊งนิ่งเหมือนเดิม

หมับ!

แล้วพอเดินมาถึงตัวฉัน ไอ้นิลก็เลื่อนมือมาคว้าไหล่สองข้างของฉันพร้อมกับหมุนตัวฉันเข้าไปหามันและพูดออกมาสีหน้าระรื่น

“มึง..โทษนะ แต่กูเซฟรูปทัน”

“ลบ..เดี๋ยว..นี้!” พอได้ยินมันพูดแบบนั้นฉันนี่กัดฟันกรอดแล้วมันก็ขำออกมาโดยไม่ดูหน้าผัวมันที่ยืนอยู่ข้างหลังเลย ส่วนเฮียเวย์ก็อมยิ้มออกมาเหมือนกำลังกลั้นขำแล้วมองไปทางอื่น

“ขี้หวงจัง ดูป้ะเดี๋ยวเปิดให้ดู หูย..เฮียเวย์นี่แซ่บเว่อร์เลยอ่ะ เขินจัง >_<”

“เยอะไปมั้ง”

พอไอ้นิลทำท่าระริกระรี้ เฮียพายก็พูดขัดขึ้นมาจนมันหน้าหงอยไปเลย ฉันนี่แอบยกนิ้วให้เฮีย แล้วเขาก็มองมาด้วยสายตาเฉยๆ

“เฮ่อ..นี่ก็หวง นั่นก็หวง น่าเบื่อจริงๆ” ไอ้นิลมันยืนบ่นอุบอิบแล้วทำหน้ามึนๆ ออกมา สักพักพอได้เวลาเข้าเรียนพวกเราก็แยกย้ายกันไปคณะใครคณะมัน

12.15 PM

ฉันกับไอ้นิลเดินลงจากตึกมาก็เจอเฮียพายนั่งเหงื่อแตกรออยู่หน้าตึก ก็แดดมันร้อนซะขนาดนี้อ่ะนะ แต่เอาจริงๆ พูดแบบไม่อวยเลย ฉันว่าต่อให้มองผิวเผินผ่านไปเฉยๆ เฮียพายก็ยังดูโดดเด่นมาก เหมือนเขามีเสน่ห์บางอย่างที่โคตรดึงดูดในมาดนิ่งๆ กวนๆ แบบนั้น แถมไม่ว่าจะวันไหนเขาก็ไม่เคยผูกเนคไทหรือใส่สูทเหมือนใครๆ เลย ใส่มาแค่เชิ้ตขาวโล้นๆ ไม่แคร์ยูนิฟอร์มมหาลัยสักนิด ชิลมากเว่อร์~ ส่วนเฮียเวย์เห็นไลน์มาบอกว่าติดงานด่วนให้ฉันไปหาที่ตึก AE แทนเพราะนัดชมรมวารสารไว้ที่นั่น

“เฮียเวย์ยุ่ง เดี๋ยวไปส่ง”

เฮียพายพูดขึ้นมาทั้งที่เอาแขนคล้องคอไอ้นิลอยู่ ฉันเลยทำหน้างงๆ ไปส่งฉันเนี่ยนะ ไม่ต้องก็ได้มั้ง เดินไปไม่กี่ตึกเอง -.-?

“เจไปได้เฮีย” ฉันตอบออกไป ก่อนที่ไอ้นิลจะส่ายหัวและพูดขัดขึ้นมาพร้อมกับหันหน้าไปหาเฮียพายอีกที

“Nightshade’ s Lady?”

“อืม (- -)(_ _)”

แล้วเฮียพายพยักหน้าออกมา ไอ้นิลมันเลยขยับตัวจากอ้อมแขนเขามาคว้าแขนฉันเดินออกจากหน้าตึกไปพร้อมกันทันที

“ป่ะ เดี๋ยวพวกกูไปเป็นเพื่อน”

“หืม?” ฉันมองท่าทางของมันสลับกับมองหน้าเฮียพายแบบงงๆ ก่อนที่มันจะแอบกระซิบเบาๆ ไขข้อข้องใจมาให้

“เพราะเป็นผู้หญิงของเฮียเวย์ก็เลยเป็นหนึ่งในผู้หญิงของ Nightshade  เรียกว่า Nightshade’s Lady”

แล้วนิลมันก็เล่าอีกว่าตอนไปทะเล เฮียเวย์เคยไปยืนคอยมันหน้าห้องน้ำรอเดินกลับพร้อมกันด้วย แถมเขานี่แหละที่เป็นคนบัญญัติคำนี้ให้มันรู้จัก อือฮึ..เพราะเป็น Nightshade’ s Lady ก็เลยต้อง treat แทนกันประมาณนั้นล่ะมั้ง เออนะแปลกๆ ดี ดูอบอุ่น ปลอดภัย เหมือนได้รับการดูแลจากเหล่าเทพเจ้ายังไงไม่รู้สิ ฮ่ะๆๆ

สักพักเราก็เดินมาถึงหน้าตึก AE พอก้าวขาเข้ามาปุ๊บแก๊งค์มุกเสี่ยวก็เริ่มส่งเสียงมาทักทายพวกฉันทันที

“หวัดดีครับเจ๊~ หวัดดีครับเฮียพายุกับผู้หญิงของเฮีย~”

“เฮียเวย์อยู่ไหนหรอ?”

ฉันถามออกไปเพราะสอดส่องสายตาดูแล้วเขาไม่ได้อยู่แถวนี้ แล้วพวกนั้นก็ชี้เข้าไปในตึก แต่พอฉันกำลังจะเดินเข้าไปก็เห็นเฮียเวย์เดินประคองร่างผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาดูเจี๋ยมเจี๊ยมเหมือนจะเรียบร้อยออกมาจากตึกอย่างใกล้ชิด

“โอ๊ย.. ฟ้ามึนหัวจังเลยค่ะรุ่นพี่”

“…..”

เห็นแบบนั้นฉันก็หันมองหน้าไอ้นิลนิ่งๆ ก่อนจะหันกลับไปมองเฮียเวย์ที่มัวแต่ประคองผู้หญิงคนนั้นจนไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด

“โอ๊ยยย หน้าเริ่มมืดแล้วอ่ะค่ะ ฟะ..ฟ้ามองไม่เห็นเลย”

แล้วจังหวะเดียวกันผู้หญิงคนนั้นก็ทิ้งตัวลงไปหาเฮียเวย์ เฮียเองก็รับร่างนั้นไว้ก่อนจะประคองมานั่งที่เก้าอี้หน้าตึกทันที

“รุ่นพี่อย่าทิ้งฟ้านะคะ อยู่เป็นเพื่อนฟ้าก่อนนะคะ”

น้ำเสียงออดอ้อนนั่นดูก็รู้ว่าเกินจริตคนป่วยไปมาก แถมอีหน้าจืดนั่นยังกอดแขนเฮียเวย์ไว้แน่นจนฉันเริ่มหงุดหงิดละ

“…ตอแหล”

คนที่พูดคำนี้ออกมาไม่ใช่ฉันหรอก แต่เป็นไอ้นิลที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างหาก เพราะดูเหมือนมันจะหัวร้อนแทนฉันขึ้นมาแล้วอ่ะดิ

เอาจริง..นิลลามันไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไรขนาดนั้นหรอกนะ บทจะร้ายก็เอาเรื่องเลยล่ะ คิดเล่นๆ ถ้าศีลไม่เสมอกันมันจะคบกับฉันได้ป้ะ? แค่มันมีวิธีแสดงออกด้วยการทำมึนๆ ไปวันๆ ก็เท่านั้นอ่ะ

หมับ!

ไม่ทันขาดคำไอ้นิลมันก็ทำท่าจะเดินเข้าไปแทน แต่ฉันคว้าแขนมันเอาไว้ เพราะถ้าจะมีใครที่สั่งสอนผู้หญิงคนนั้นว่าอย่ายุ่งกับเฮียเวย์ได้ดีที่สุด..มันควรเป็นฉันไง!

หมับ! พรึ่บ!

ไวเท่าความคิด ฉันเดินเข้ามากระชากแขนผู้หญิงคนนั้นออกจากเฮียอย่างแรงจนมันล้มตึงลงไปที่พื้นแล้วโอดโอยออกมาด้วยท่าทางที่ดูไม่เหมือนคนป่วยสักเท่าไหร่

“โอ๊ยยย อีบ้า”

“กูชื่อเจด้า!”

พรึ่บบบ!

ฉันตรงเข้าไปกระชากหัวมันอย่างแรง แล้วกัดฟันพูดออกไป ก่อนจะตวัดฝ่ามือใส่หน้าวอกๆ นั่นทั้งสองข้างจนสะบัดไปมาอย่างแรงแบบไม่ต้องเสียเวลาพูดอะไรมากมาย

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

“อร๊ายยยย”

 “หน้ามืดหรอ เป็นไง..ดีขึ้นมั้ย?”

ฉันส่งเสียงเย็นยะเยือกถามออกไปอย่างใจเย็นทั้งที่ข้างในมันร้อนรุ่มไปหมด แค่คิดว่ามันจับ มันแตะตัวเฮียก็หงุดหงิดจนกลั้นความรู้สึกเอาไว้แทบไม่อยู่ แล้วอีฟ้าอะไรนี่มันก็ทำเป็นบีบน้ำตาสะอึกสะอื้น ก่อนจะส่งสายตาไปอ้อนเฮียเวย์ที่กำลังมองมา

“ฮึก..รุ่นพี่ขา..รุ่นพี่รันเวย์ช่วยฟ้าด้วย”

“ร่าน!!!”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

พอได้ยินแบบนั้นฉันก็พุ่งเข้าไปกระชากหัวมันลุกขึ้นแล้วตบไม่ยั้งทันที แล้วจากที่ยืนอยู่ดีๆ แม่งก็ทิ้งตัวล้มลงไปอย่างแรงแบบโคตรเสแสร้งได้อีกจนคนรอบข้างเริ่มเข้ามามุงดูกันยกใหญ่

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

“อร๊ายยย อ๊ะ! ฮึก..เจด้าอย่าทำเราเลยนะ เราแค่ไม่สบา....”

“มึงอ้อนผัวใคร?!”

ฉันตวาดออกไปอย่างหัวเสีย แล้วกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาอย่างแรงจนกระดุมเสื้อมันขาดกระจายเรียกเสียงฮือฮาจากคนรอบข้างไปทั่ว

พรึ่บบ! แคว่กกกก!

“อร๊ายยย”

“กูถามว่ามึงอ้อนผัวใคร ตอบ!!!”

พรึ่บบบบ

“อร๊ายยย” พอมันไม่ตอบฉันก็ง้างมือขึ้นอีกจนสุดแรงจนมันร้องออกมา แต่พอกำลังจะฟาดลงไปเฮียเวย์เข้ามาคว้าเอวฉันที่ยืนคร่อมตัวอีฟ้าเอาไว้ แล้วอุ้มฉันออกจากตัวมันทันที

“ใจเย็นตัวเจ ใจเย็น”

“ปล่อย!!!” คราวนี้ฉันหันไปตวาดเฮียเวย์เสียงดังลั่นจนเขาเองก็ถึงกับชะงัก ส่วนคนรอบข้างก็เงียบกริบไม่มีใครหลุดพูดอะไรออกมาสักคำ

“.....”

“หรือเฮียมีไรกับมัน?” ฉันจ้องหน้าเฮียเวย์นิ่งพอเห็นว่าเขาออกตัวปกป้องมัน แต่เฮียก็ตอบกลับมาในทันทีเหมือนกัน

“เฮ้ย ไม่มี”

“ไม่มีแล้วปกป้องมันทำไม?!” ฉันกัดฟันถามออกไปอย่างเคืองๆ อีกครั้ง เฮียเลยตอบกลับมาสั้นๆ

“นั่นคนของชมรมวารสาร”

“แล้วไง?”

ได้ฟังแบบนั้นฉันยิ่งหันไปจิกตาใส่มันแบบไม่ต้องหยุดคิด อ๋อ..เอางานมาบังหน้า แล้วจะอ่อยผัวคนอื่นเขายังไงก็ได้ช้ะ?!

“ไม่สน I Saw แล้ว?”

เฮียเวย์กระชับอ้อมกอดพูดออกมาเหมือนกำลังเตือนสติกัน แต่สมองฉันตอนนี้มีคำว่าจะตบ จะตบ จะตบมัน!

“ไม่! ช่างแม่งดิ ..สรุปมึงจะไม่ตอบใช่มั้ย?!”

พรึ่บบบ!

พูดจบฉันก็สะบัดเฮียออกแล้วเดินกลับเข้าไปหามันทันที แล้วมันก็ถอยหนีแล้วพยายามพยุงตัวเองขึ้นมาท่ามกลางสายคนเยอะมากในตอนนี้

“ผะ..ผัวเจด้า” อีฟ้าอะไรนั่นตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแล้วก้มหน้าดึงเสื้อที่ขาดมาปิดไว้ด้วยความอาย

“เออ! ผัวกู จะเลิกคันได้ยัง?!” พูดไปฉันก็เดินก้าวขาตรงเข้าไปหามันอย่างเอาเรื่องทันที แต่มันก็ถอยหนีแล้วบีบน้ำตาสะอื้นออกมาอีก

“ฮึก..อย่าทำไรเราเลยนะเจด้า ระ..เราแค่มาคุยงาน”

 “หืมมมม อี...”

ยิ่งได้ฟังฉันยิ่งรำคาญ แล้วจังหวะที่ฉันพุ่งเข้าไปจนมือจะกระชากหัวมันได้อยู่แล้วเฮียเวย์ก็เข้ามาล็อคตัวฉันเอาไว้แล้วส่งสายตาให้พวกแก๊งค์มุกเสี่ยวมาเอาตัวอีฟ้าอะไรนั่นออกไปทันที ยิ่งทำให้ฉันฟึดฟัดและโวยวายออกไปยกใหญ่

“มึงกลับมานี่เลยอีฟ้า กลับมาพูดใหม่ดิ๊ อีเหี้ยยย”

ส่วนเฮียเวย์พอเห็นฉันโวยวายดังลั่นออกไปอย่างหัวเสีย ก็ยังมีหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้แล้วมุดหน้าลงมาก่อนจะหลุดขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ มันใช่เวลามั้ยเนี่ย!

“พอแล้วตัวเจ~ ฮ่ะๆ พอนะพอ ใจเย็นๆนะ”