บทที่ 16 บ้านเมีย

ครืดดดด!! ครืดดดด!!

สายตาคมเหลือบมองโทรศัพท์มือถือที่ถูกวางไว้บนโต๊ะข้างๆ ในขณะที่เจ้าตัวกำลังยืนส่องกระจกชื่นชมความหล่อเหลาของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นกล้ามเนื้อเป็นหมัดๆทั้งแขนสองข้าง แถมซิคแพกเป็นก้อนๆที่เรียงกันชัด เขามั่นใจว่าวิเวียนเห็นต้องเป็นอันปลื้มแน่นอน แต่สายเรียกเข้าจากลูกน้องมันดันมาดังขัดจังหวะเสียก่อน ทันไดที่สายถูกกดรับจากเซบาสเตียน เสียงอันเป็นกระวนกระวายจากอีกฝ่ายก็ดังเข้าแก้วหูทันที

(บอส ผมขอโทษนะครับที่ทิ้งบอสไว้เมื่อคืน บอสอย่าโกรธผมเลยนะครับ ผมยอมรับผิดจริงๆ นะครับ จะหักเงินเดือนหรือจะลงโทษอะไรผมก็ได้ครับ แต่อย่าโกรธผมเลยนะครับ บอส—-)

“ พอ!”

เซบาสเตียนตะเพิดไปคำเดียว ทำเอาคนในสายที่สวดมาเป็นบทยาวเหยียดต้องชะงักเงียบไปในพริบตา ก่อนเสียงสั่นๆ อันเป็นกังวลจะเปร่งถามขึ้นมาอีกคราอย่างตะกุกตะกัก

(บ..บอส ก..โกรธผมแล้ว ใช่มั้ยครับ…)

เซบาสเตียนถึงกับถอนหายใจกับความปัญญาอ่อนของลูกน้อง ก่อนจะรีบๆเฉลยความจริงในใจ

“กูจะบอกว่าเมื่อคืนมึงทำได้ดีมาก เดี๋ยวกูเพิ่มเงินเดือนให้สองเท่า”

(ค..ครับ?)

อยู่ๆเจ้านายก็มาชมกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่าเป็นการกระทำผิดครั้งยิ่งใหญ่ ไอ้รอยก็งงแตกเลยสิทีนี้ ทำไมเจ้านายถึงแปลกประหลาดยิ่งขึ้นได้ทุกวัน

“เดี๋ยวกูส่งโลเคชั่นให้ มารับกูด้วย”

ผู้เป็นนายรีบตัดบทให้มันจบๆ รำคาญจะต้องมาเฉลยความงงให้เจ้าลูกน้องซื่อบื้อ อยากจะลงไปเต๊าะวิเวียนที่ทำกับข้าวอยู่ด้านล่างเต็มทน

(ครับ?)

ดูเหมือนสมองอีกคนจะยังประมวลผลไม่ทัน แต่จะอะไรก็ช่าง เซบาสเตียนไม่สน ผละโทรศัพท์ออกจากข้างหูก่อนจะกดตัดสายไปทันที นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาต่อกรกับใครหน้าไหน แต่เป็นช่วงเวลาสำคัญที่จะได้กินกับข้าวที่วิเวียนทำ นึกแล้วก็เหมือนภรรยาตื่นไปเตรียมอาหารเช้าให้สามีทานก่อนออกไปทำงานยังไงอย่างงั้น

นำพาเจ้าของความคิดนึกยิ้มกริ่มขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าใครกันแน่ที่ปัญญาอ่อน

“คุณวิจะไปร้านดอกไม้เลยมั้ยครับ”

เซบาสเตียนกล่าวถาม เมื่อมื้อเช้าที่แสนจะใจฟูได้สิ้นสุดลง เหลือเพียงแต่เตรียมตัวไปทำงานกันทั้งคู่ แต่ดูเหมือนคนที่ลืมการลืมงานไม่ใช่แค่เขาคนเดียว วิเวียนเองก็แทบจะเป็นแบบนั้นไปแล้วเช่นกัน

“จริงด้วยค่ะ วิลืมไปเลยว่าต้องไปเปิดร้านอีก”

มัวแต่ใช้เวลาอยู่กับชายตรงหน้าจนลืมไปเลยว่านี่มันเลยเวลาปกติของการเปิดร้านของเธอมาตั้งกี่ชั่วโมงแล้ว

“งั้นให้ผมไปส่งนะครับ ลูกน้องผมมารับพอดี”

เซบาสเตียนรีบเสนอ อยากจะพาหญิงสาวขึ้นรถไปจอดหน้าร้านเธอ ตอกหน้าไอ้พวกผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ชอบมาขายขนมจีบให้เธอไม่เว้นแต่ละวัน แต่มันก็ไม่เป็นไปตามใจหวัง เมื่อวิเวียนส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรค่ะ วิขับรถไปเองดีกว่าค่ะ คุณเองก็มีงานไม่ใช่หรอคะ รีบไปเถอะค่ะ”

เซบาสเตียนหน้าหงอยทันที แต่ก็ไม่อยากบังคับเธอจนเกินไป แม้จะจูบหรือนอนกอดกันแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน

“งั้นก็ได้ครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับ”

“แล้วเจอกันใหม่ค่ะ”

วิเวียนยิ้มรับ มองตามหลังอีกคนที่เดินจากไปจนลับตา ในขณะที่กำลังใช้สมองครุ่นคิดถึงเรื่องบางสิ่งที่บังเกิดขึ้นมาภายในหัวใจดวงน้อยในช่วงที่มีเขาเข้ามาปนเปียนอยู่ในชีวิต

“คุณจะเป็นพวกผู้ชายอันตรายรึเปล่า เซบาสเตียน…”

วิเวียนพึมพำเสียงเบา ใบหน้านวลเกิดเผยความนึกสงสัยขึ้นมา หากเธอต้องหวั่นไหวไปมากกว่านี้จะเป็นการหาความเจ็บร้าวให้ตัวเองเพิ่มรึเปล่า

ในขณะที่คนตัวเล็กยืนใช้ความคิดอย่างเป็นกังวลใจ แต่อีกคนที่เดินออกไปไกลกลับเต็มไปด้วยความสดใส ยิ้มหน้าบานขึ้นรถจนลูกน้องที่มารับเกิดเลิกคิ้วงงแต่เช้า ช่วงนี้เห็นหน้าเจ้านายทีไรก็มีแต่คำถามผุดออกมาในใจตลอด

“ บ้านใครหรอครับบอส ”

รอย อดไม่ได้ที่จะอยากรู้จึงเอ่ยถามไปในที่สุด

“บ้านเมีย”

เซบาสเตียนตอบอย่างไม่ลังเล กอดอกพิงพนักเบาะด้านหลังอย่างสบายอก

“บอสมีเมียแล้วหรอครับ”

รอยเลิกคิ้วสงสัยกันไปใหญ่ เจ้านายไปมีเมียตั้งแต่ตอนไหนอีก จีบสาวไม่ถึงสามวันข้ามขั้นไปเป็นเมียได้นี่มันขั้นเทพจริงๆ

“ยังไม่ถึงกับเป็นเมีย แต่ก็จะมีเร็วๆนี้แหละ”

เซบาสเตียนตอบอย่างมั่นใจ ยังไงก็จะเอาวิเวียนมาเป็นแม่ของลูก

“ยินดีด้วยนะครับบอส ในที่สุดก็มีเมีย”

“เออ มึงจะเงียบได้รึยัง”

ตอบไปตอบมาก็เริ่มรำคาญ ตั้งแต่ขึ้นรถมายังพูดไม่หยุด เดี๋ยวจะโดนหักเงินเดือนคืนจากที่เพิ่งจะอารมณ์ดีเพิ่มให้ แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองว่ากำลังหาภัยพิบัติเข้าสู่ตัวเอง พูดจายียวนกวนประสาทเจ้านายอยู่เรื่อย

“ ไม่ได้หรอกครับ ”

แล้วดูคำตอบ ทำให้เซบาสเตียนต้องมองนิ่งผ่านกระจกหลังจนรอยเสียวสันหลังขนลุกซู่

“มึงกวนหรอ”

“ผมเปล่ากวนสักหน่อยครับ ผมแค่จะถามว่าบอสจะไปไหนต่อ”

รอยรีบแก้ตัวแหยๆ

“ไปบริษัทดิ ถามได้”

“รับทราบครับ”

ตอบเสร็จรอยรีบรูดซิปปากแน่น เมื่อถ้อยเสียงที่ได้รับมันชัดเจนว่าผู้เป็นนายเริ่มหงุดหงิด ขืนไปกวนประสาทมากก็โดนหักเงินเดือนอีก มันงานถนัดของบอสเลยมั้ยล่ะนั่น ก็เรามันเป็นแค่ลูกน้องนี่เนาะ จะให้เขามาใจเย็นด้วยเหมือนคุณคนสวยได้ยังไงกันล่ะ