บทที่ 22 รสจูบที่แกจะไม่มีทางได้สัมผัส

“จริงด้วยครับ!”

เซบาสเตียนตั้งท่าเหมือนเพิ่งจะนึกอะไรขึ้นได้ นำพาทั้งสองคนหันมองก็เริ่มบทการแสดงไปเลยสิ

“เดี๋ยวเราแวะซื้อของเข้าบ้านหน่อยดีมั้ยครับวิ ตอนเช้าๆ คุณชอบทำอาหารนี่ครับ”

“จริงด้วยค่ะ วิลืมไปเลยว่าของในตู้เย็นก็ใกล้จะหมดแล้ว”

ปากคุยกับวิเวียน แต่แววตาโอ้อวดนั่นกลับจ้องอยู่บนหน้าแมกซ์ตันที่ตอนนี้ดูเหมือนจะตกใจไม่น้อยกับคำพูดเชิงให้เข้าใจผิดของเขา แล้วดูมันทำหน้าเข้าสิ เหมือนคนกำลังอมอารมณ์หลายอย่างสะสมอยู่ในใจแต่แสดงออกมาไม่ได้

ตลกสิ้นดี!

“พวกคุณสองคน… อยู่ด้วยกันหรอครับ”

แมกซ์ตันรีบหันไปถามวิเวียนเมื่อเรียกสติได้ เรื่องราวมันอาจจะไม่ได้เป็นดั่งที่เซบาสเตียนชักชวนให้คิดก็ได้ ใครจะไปรู้ ไอนี่มันแสดงเก่งจะตายไป

“พอดีว่าคุณบาสเค้ามีปัญหากับที่บ้านน่ะค่ะ ก็เลยขอมาอยู่กับวิชั่วคราว”

วิเวียนตอบออกไปตามตรง แต่ดูเหมือนคำตอบเธอจะไม่ได้ถูกใจคนฟังอย่างเซบาสเตียนสักเท่าไหร่ ใครบอกจะมาอยู่แค่ชั่วคราวกัน เดี๋ยวก็ได้อยู่ถาวรแน่

“แหม ไม่ยักรู้เลยนะครับ ว่าเจ้าของธุรกิจใหญ่อย่างคุณเซบาสเตียนเนี่ย จะมีที่อยู่อาศัยแค่ที่เดียว”

แมกซ์ตันหันมาเย้ยหยันเซบาสเตียนกับนํ้าเสียงสุภาพในเชิงประชดประชัน นำพาหญิงสาวที่นั่งฟังเกิดคิดตาม ก็จริงอย่างที่เขาว่า มหาเศรษฐีอย่างเซบาสเตียนหรือจะมีบ้านแค่หลังเดียว อย่างน้อยเขาก็ต้องมีคอนโดหรือว่าที่อยู่อีกมากมายให้ไปอยู่แล้ว เห็นวิเวียนเริ่มครุ่นคิด คนเข้าแผนการก็รีบสวนทันที กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจเกิดไม่เชื่อเขาขึ้นมา

“แต่คนเรานี่นะครับ ไม่ว่าจะมีบ้านอยู่อีกกี่หลัง มีที่ให้ไปอยู่อีกกี่หน สุดท้ายเราก็อยากจะอยู่ในที่ๆอยู่แล้วสบายใจกันทั้งนั้นแหละครับ พอดีว่าผมอยู่กับคุณวิแล้วมันอบอุ่น”

ทำเอาคนที่นั่งฟังเงียบๆ พวงแก้มร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีหลังได้ยินคำอธิบายของเขา ไม่รู้ทำไมหัวใจดวงเล็กถึงสั่นไหวขึ้นมาดื้อๆ ดั่งว่าดีใจที่ได้เป็นเซฟโซนของชายคนนี้ ต่างจากคนฟังอีกคนที่หน้าบูดเบี้ยวไม่พอใจ จ้องหน้าคนพูดตาแข็งกร้าว ทว่าก็โดนจ้องกลับอย่างเหนือกว่า เซบาสเตียนยิ้มเย้ยอย่างชอบใจ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ ชันมือสองข้างลงบนโต๊ะพร้อมโน้มตัวเข้าหาแมกซ์ตันในระยะไกล้กับมุมปากหยักที่เหยียดยิ้มซุกซน

“ที่สำคัญ… รสจูบโครตหวานเลยว่ะ ก็แค่อยากบอกไว้เอาบุญล่ะนะ เพราะตราบไดที่กูยังอยู่มึงจะไม่มีทางได้ริ้มลองแน่ กูเอาหัวเป็นกระกัน”

ประโชคแรกกล่าวในขณะที่ปะทะสายตากัน แต่ประโยคต่อมาเขาเลื่อนหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูอีกคนพอได้ยินแค่สองคน ก่อนจะผละตัวออกมานั่งลงที่เดิมพร้อมยกขาไขว่ห้างท่าทางคนเหนือกว่า ต่างจากอีกคนที่กำหมัดตัวเองแน่นไต้โต๊ะได้แต่เก็บกดอารมณ์ที่กำลังลุกเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ในตัว

สองคนยังคงปะทะสายตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ต่างกันก็แค่ว่าอีกคนจ้องด้วยแววตาเย้ยหยันพึงพอใจ ส่วนอีกแววตาแข็งกร้าวอย่างเอาเป็นเอาตาย

ฟึ่บ!

“ผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ ไว้วันหลังมาจะมาหาใหม่นะครับคุณวิ”

ทนไม่ไหวแล้ว แมกซ์ตันรีบหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างพรวดพราด หันไปลาวิเวียนที่นั่งเงียบอึดอัดอยู่กับบรรยากาศที่สองคนเป็นคนสร้าง มุมปากฝืนยิ้มให้กับหญิงสาวอย่างยากลำบาก เมื่อไฟในตัวกำลังลุกครั่ง ขืนอยู่ต่อคงได้เผลอตัวผลั้งมือใส่หมัดเข้าเบ้าหน้าไอ้ชายลูกครึ่งนั่น

โครตกวนประสาทชิบหายแม่ง!

“เอ่อ…ค..ค่ะ กลับดีๆนะคะ”

วิเวียนที่ยังคงสับสนกับสถานการณ์ก็รีบลุกขึ้นรับคำลาอย่างตะกุกตะกัก มองตามคนที่หันหลังเดินออกไปทันทีหลังคำพูดของเธอ เหลือไว้เพียงชายอีกคนที่ยังคงนั่งไขว่ห้างยิ้มชอบใจ หนําซํ้ายังยกแก้วชาขึ้นจิบอย่างสบายอก ตกลงสองคนนี้มันยังไงกันแน่วะเนี่ย!

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ร้านยังไม่ทันได้ปิด หญิงสาวก็ถูกลากขึ้นรถมายันซุปเปอร์มาร์เก็ต สองคนยืนเลือกผักอยู่โซนของสด โดยมีเซบาสเตียนเป็นคนเข็นรถเข็น ในขณะที่วิเวียนตั้งใจเลือกผัก ทุกการกระทำของคนตัวเล็กตกอยู่ในสายตาของเซบาสเตียน ปากหยักอมยิ้มชอบใจเชยชมหญิงสาวที่ไม่ว่าจะอยู่ท่าไหนก็ดูสวยน่ารักไปหมด

คนนึงก็ตั้งใจเลือกผัก อีกคนก็ตั้งใจมอง อยู่ๆ คนเจ้าแผนการก็เกิดคิดแผนร้ายออกขึ้นมาอีก เมื่อเห็นทีท่าว่าวิเวียนจะหันมาหาตนก็รีบยื่นแก้มเข้าไปไกล้จนปากนุ่มประชิดเข้ากับพวงแก้มตัวเองจนได้!!

“อุ้ย คุณฉวยโอกาสผมหรอครับ”

อีกคนเบิ่ดตากว้างตกใจ ส่วนอีกคนรีบแซวอย่างได้ใจ ทำเอาพวงแก้มนวลแดงระรื่นขึ้นมาพรางรีบถอยห่างเขา

“ว..วิเปล่านะคะ”

“ ไม่แฟร์เลยครับ ในเมื่อคุณแต๊ะอั๋งผม ผมก็ต้องได้คืนบ้างสิ”

“ค..คะ?”

วิเวียนถึงกับหน้าเหวอ นี่เขาหมายความว่ายังไงกันที่ว่าต้องได้คืนบ้างสิ ไม่ใช่ว่าจะจูบเธอคืนหรอกนะ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ตั้งใจสะหน่อย ก็เขาเล่นเอาหน้าเข้ามาไกล้เอง แถมคนที่เสียเปรียบหน้าแดงไม่พอหัวใจเต้นแรงด้วยยังเป็นเธออีก

แล้วดูเหมือนสิ่งที่คิดจะไม่ผิด เมื่ออีกคนไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่กลับยกยิ้มกรุ่มกริ่มพร้อมยื่นหน้าเข้ามาไกล้เรื่อยๆในระยะประชิด ทำเอาร่างเล็กแข็งทื่อเหมือนโดนสะกด เปลือกตากลมปิดลงสนิทอัตโนมัติ สมองสั่งให้ขัดขืนแต่หัวใจกลับไม่ทำตาม แถมร่างกายยังไม่รักดีตอบสนองเขาก่อนจะได้สัมผัสอีก

“หึ… ถือว่าคุณติดหนี้ผมนะครับ”

วิเวียนรีบลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกระซิบกระซาบอยู่ไกล้ๆ แถมลมหายใจอุ่นเขายังรดเข้าออกอยู่ในระยะประชิด เขายื่นหน้าเข้ามาจะจูบแต่กลับหยุดลงในระยะห่างกันเพียงนิ้วเดียว สองสายตาประสานกันเข้าอย่างจัง ทำเอาหัวใจดวงน้อยลุกขึ้นเต้นแข่งกันตุบตับหนักหน่วงกว่าเดิมเมื่อไม่ใช่เพียงความเขินแต่ความอายโถมเข้ามาเพิ่ม แล้วดูไอ้รอยยิ้มกรุ่มกริ่มชอบใจบนหน้าเขานั่นสิ

จงใจแกล้งเธอชัดๆ!