บทที่ 38 สาวใช้คนใหม่

“นายใหญ่ครับนี่แม่บ้านคนใหม่ที่มาแทนคนเก่าที่ลาออกไปครับ”

“อ..เอ่อ…สวัสดีค่ะ หนูเบตตี้ค่ะ”

การ์ดหน้าคมเอ่ยบอกนายใหญ่ของบ้านที่นั่งจิบชาอยู่บนหัวโต๊ะภายในห้องนั่งเล่น ก่อนเบตตี้ สาวใช้คนใหญ่รูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงวัยนักศึกษาจะเอ่ยแนะนำตัวเองเสียงอ่อนตามหลัง

“อืม พาเธอไปดูห้องเถอะ”

เบรย์เดนไม่ได้ไตร่ตรองอะไรมาก ตอบปัดๆการ์ดหน้าคมไปโดยที่ไม่แม้แต่จะพิจารณาอะไร เพราะเรื่องสาวใช้ในบ้านเขายกให้ลูกน้องเป็นคนจัดการบ่อยครั้งอยู่แล้ว แล้วมันก็ไม่ได้เกิดปัญหาอะไร ครั้งนี้ก็คงจะเป็นเช่นนั้น

การ์ดหน้าคมพนักหน้ารับ ก่อนจะพาสาวใช้คนใหม่ไปยันโซนห้องพักแม่บ้านที่อยู่อีกฝั่งของคฤหาสน์ แต่ระหว่างทางก็มีเสียงเบตตี้สาวเปร่งถามขึ้นด้วยสีหน้าอยากรู้

“พี่คะ บ้านนี้ก็ตั้งหลังใหญ่โต นายใหญ่อยู่แค่คนเดียวหรอคะ”

“เปล่า มีลูกชายนายด้วย แต่ท่านไม่ค่อยอยู่หรอก”

“นายใหญ่มีลูกชายด้วยหรอคะ”

เบตตี้ดูเหมือนจะสนใจขึ้นมาไม่ใช่น้อยๆ เมื่อได้ยินคำตอบจากการ์ดในชุดดำ แต่คำสวนจากการ์ดก็ทำเอาเธอชะงักนิ่งเหมือนโดนดับฝันตั้งแต่ยังไม่ทันได้คิด

“อืม มีเมียแล้วด้วย”

“อย่าถามมาก แล้วก็อย่าคิดจะทำอะไรเกินเลยหน้าที่ตัวเองด้วย เข้าใจมั้ย”

การ์ดชุดดำแทรกขึ้นมาอีกครั้งทันทีเพื่อเป็นการตัดปัญหาที่มันไม่ควรเกิดตั้งแต่ต้นลม เมื่อเห็นถึงแววตาที่ดูมีอะไรจากเด็กสาวเบื้องหน้า จนคนโดนตักเตียนถึงกับต้องก้มหน้างุด

“ค..ค่ะ”

.

.

“ม๊าครับ ดูสิครับว่าผมพาใครมา ผมทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับม๊าได้สำเร็จแล้วนะครับ แต่น่าเสียดายที่ผมสำเร็จช้าไปจนทำให้ม๊าไม่ทันได้เห็นความสำเร็จนั้นของผม…”

สองคนคู่รักสามีภรรยานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าสุสานของโอลิเวีย ผู้ซึ่งเป็นมารดาผู้บังเกิดเกล้าของชายหนุ่ม เสียงทุ้มเอ่ยคุยกับแม่ตัวเองแววตาก็ผลอยเศร้าหมองไปด้วย

วิเวียนได้แต่ยื่นมือเล็กของเธอเข้าไปกุมมือของเขาเอาไว้เพื่อให้กำลังใจสามีอยู่ข้างๆ เธอสงสารเขาจับใจและเข้าใจถึงความรู้สึกของการสูนเสียได้ดี

“หนูสัญญาว่าจะดูแลเซบาสเตียนด้วยความสามารถทั้งหมดที่หนูมีเลยค่ะ ม๊าไม่ต้องห่วงนะคะ”

วิเวียนหันกลับไปเอ่ยกับสุสานของแม่สามี เสียงอ่อนทั้งยิ้มบาง เธอพร้อมที่จะยกทั้งใจทั้งกายให้ผู้ขายข้างๆและดูแลเขาด้วยชีวิต

“ที่รัก ผมต้องเป็นคนพูดคำนั้นสิครับ”

“ก็เราจะดูแลกันและกันไงคะ”

“ไม่ได้ครับ ผมเคยบอกว่ายังไง บอกว่าให้เมียนั่งนอนกินสบายๆ สามีจะดูแลที่รักเอง”

วิเวียนยิ้มอ่อน มองหน้าผู้เป็นสามีด้วยแววตาอบอุ่น ปล่อยให้เขาพลํ่าตามใจอยากไป เพราะมันดูอบอุ่นและเอาใจใส่อย่างบอกไม่ถูก เมื่อมีผู้ชายที่เข้ามาดูแลและพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเรา

ทั้งสองไหว้มารดาเซบาสเตียนเสร็จก็พากันไปไหว้พ่อแม่วิเวียนต่อ ก่อนทั้งคู่จะพากันขับรถกลับคฤหาสน์

“ป๊า ผมกลับมาแล้วครับ”

เซบาสเตียนส่งเสียงดังเรียกหาบิดาทันทีที่ก้าวเข้ามาภายในตัวบ้าน นำพาชายวันกลางที่นั่งอยู่หัวโต๊ะหันมอง แต่แทนที่เขาจะท่องถามถึงลูกชายเพียงคนเดียว แต่เปล่าเลย เมื่อเบรย์เดนเลือกที่จะเมินเจ้าลูกชายน่ารำคาญแล้วเอ่ยปากทักลูกสะใภ้ที่เดินเคียงข้างกันมา

“อ้าวหนูวิลูกกลับมาเหนื่อยๆคงหิว มานั่งก่อนลูกมา ใกล้เวลาอาหารเย็นพอดี”

“ค่ะป๊า”

วิเวียนยิ้มหวานเอ่ยตอบชายวัยกลางที่มองเธอด้วยสายตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น แต่ดูเหมือนสามีของเธอจะทำตัวมีปัญหาขึ้นมาดื้อๆ

“ป๊าาา!”

“แกจะเสียงดังทำไม”

“ป๊าไม่เห็นผมหรอครับ ทำไมบอกแต่ลูกสะใภ้”

“เอ้าแกก็นั่งสิ เก้าอี้ตั้งเยอะแยะ ต้องให้ฉันคอยบอกเป็นเด็กอนุบาลรึไง”

เบรย์เดนเอ่ยถ้อยคำกระแหนะกระแน หมั่นไส้ลูกชายตัวเองเต็มทน

“เหอะ ป๊าลำเอียงชัดๆ”

ชายหนุ่มชักสีหน้างอน กอดอกยืนมองผู้เป็นบารดาอย่างไม่ชอบใจ จนภรรยาตัวน้อยต้องหันมาดุ

“ที่รักมานั่งเถอะค่ะ จะยืนเถียงกับป๊าทำไม”

พอโดนเมียดุก็ได้แต่หน้าบึ้งยอมเดินมานั่งแต่โดยดี สองคนที่ยั่งอยู่แล้วได้แต่ส่ายหัวไปมาให้กับความปัญญาอ่อนของชายหนุ่ม ทำตัวเป็นเด็กไปได้

“ไอ้รอยไปเรียกแม่บ้านมาเสริฟอาหารดิ๊”

เป็นชายวัยกลางที่เอ่ยสั่งลูกน้องลั่น

“ป๊าแก้บล็อคผมด้วยนะครับ คนอุตส่าห์ทักมาบอกฝันดีกลัวว่าจะเหงา แล้วอยู่ๆมาบล็อคกันเฉยเลย”

“โทรศัพท์ก็โทรศัพท์ฉัน มือก็มือฉัน ทำไมฉันจะบล็อคไม่ได้”

ชายวัยกลางยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างสบายใจไม่แม้แต่จะสนใจลูกชายที่นั่งชักหน้ามุ่ยใส่เขาอยู่ตรงหน้า

“ผมลูกป๊านะ”

“แกจะไม่นับฉันเป็นพ่อฉันก็ไม่ว่านะ เดี๋ยวฉันยกสมบัติให้ลูกสะใภ้แทน”

วิเวียนยิ้มแหย เมื่อนั่งอยู่ดีๆก็ถูกลากเข้าไปเกี่ยวในหัวข้อสนทนาของสองพ่อลูก แต่กลับกันเธอก็รู้สึกอิ่มใจกับภาพตรงหน้าอยู่ไม่น้อย แม้สองพ่อลูกจะดูเหมือนตีกัน แต่สำหรับเธอกลับมองว่าเป็นการหยอกล้อระหว่างความสนิทสนมของครอบครัวเสียมากกว่า

สักพักก่อนเสียงจากแม่บ้านสาวที่นำอาหารมาเสริฟจะดังขึ้น

“ขออนุญาตตักข้าวนะคะ”

เป็นเบตตี้สาวใช้คนใหม่ที่เดินอ้อมมาตักข้าวให้กับชายวัยกลางผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ ก่อนจะอ้อมกลับมาตักให้กับเซบาสเตียน แต่ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติไปเมื่อเธอไม่ใช่แค่ตักข้าวเชื่องช้า แถมยังเหลือบมองหน้าคนหล่อพรางยิ้มบางให้ดั่งว่ากำลังตกอยู่ในภวังค์ความหล่อของเซบาสเตียน

การกระทำของเบตตี้ตกอยู่ในเป้าสายตาของทั้งวิเวียนและเบรย์เดนที่นั่งเงียบมองอยู่จนนานหลายวิ หัวใจดวงน้อยเริ่มกระตุกวูบเมื่อเห็นว่าสามีของเธอเองมองสาวใช้ตรงหน้ากลับอย่างไม่ลดละสายตา มันหมายความว่ายังไง จนเสียงจากชายวัยกลางที่ตั้งใจขัดเปร่งดังออกมา เรียกสติจากเซบาสเตียนให้รีบหันหน้าหนี

“เอ้า มัวยืนเอ๋ออะไรอยู่ล่ะ รีบๆตักแล้วไปตักให้ลูกสะใภ้ฉันต่อสิ”

“ค..ค่ะๆ”