ตอนที่5.หมาหวงก้าง

รสรินมองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง เมื่ออรรถพารถเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ตากลมโตมองไปที่ร่างสูงของคนที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน อินกะเวลาได้พอดี หลังจากที่เธอส่งไลน์มาบอกว่ากำลังกลับบ้าน แต่รถติดมากอาจจะถึงบ้านช้า ในอ้อมแขนของเขามีเด็กผู้หญิงตัวน้อย ที่กำลังมองมาที่เธอเช่นกัน ทันทีที่รถจอดสนิท ร่างเล็กกลมป้อมก็ดิ้นลงจากอ้อมแขนของคนเป็นลุง แต่อินกับโอบกระชับคนตัวเล็กเอาไว้ ไม่ปล่อยลงพื้นตามที่หนูน้อยต้องการ

อรรถมองภาพตรงหน้าอย่างขัดใจ ยิ่งเห็นใบหน้าบูดบึ้งของพี่ชาย ก็อยากแกล้ง หมอนั่นไม่มีสิทธิ์มาทำท่าทางแบบนี้ใส่รสริน เพราะเธอคือเมียของเขา

"อ๊ะ! คุณอรรถ อื้อ"มือแกร่งฉวยข้อมือของคนที่เอาแต่มองผู้ชายที่ยืนรอ มืออีกข้างช้อนที่ท้ายทอย บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นรับจุมพิตของเขา อรรถจงใจมอบจูบที่ดูดดื่มให้เธอ เพราะเขาไม่ชอบสายตาที่คนทั้งสองมองกัน ทำไมรสรินต้องทำเหมือนกับรู้สึกผิดกับอิน ทั้งๆที่เธอไปค้างคืนกับเขา

อินมองภาพคนในรถ ก่อนจะเบือนหน้าหนี เมื่อเห็นการกระทำของคนทั้งสอง รสรินหายไปทั้งคืน กลับมาพร้อมกับอรรถ แล้วอรรถยังจูบเธอโชว์เขา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ หน้าของเธออรรถก็แทบจะไม่มอง

"ปล่อยนะ! คุณอรรถ ปล่อย!"อรรถถอนปากออก เมื่อจูบจนพอใจ รู้สึกสะใจเมื่อเห็นพี่ชายหันหน้าไปทางอื่น ไม่บอกก็รู้ว่าอินกำลังเจ็บ สมน้ำหน้าอยากทำตัวเป็นมดแดง ก็ต้องเจ็บต่อไป มือบางผลักอกแกร่ง ตากลมโตมองหน้าเขาอย่างเกลียดชัง เขาจูบเธอ เพราะต้องการให้อินเห็น จงใจประกาศให้อินรู้ว่าเธอเป็นของเขา เธอไม่ได้โกรธที่เขาแสดงความเป็นเจ้าของ แต่โกรธเพราะลูกต่างหาก เขากล้าทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าลูกได้ยังไง

"ส่องกระจกหน่อยไหม"อรรถแซวเมื่อเธอทำท่าจะเปิดประตูรถลงไป ตากลมโตตวัดกลับมามอง อรรถอมยิ้ม เมื่อเห็นปากบางที่ช้ำอยู่แล้ว เจ่อขึ้นมาอีก เมื่อเขาจงใจบดจูบหนักๆ และกัดจนมันบวมช้ำ ร่างบางสะบัดหน้าหนี ไม่สนใจคำเตือนของเขา

"คูมแม่"เด็กน้อยดิ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นร่างบางเดินลงมาจากรถ รสรินเดินมาหยุดตรงหน้าคนตัวสูง กลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นสายตาของอิน ตอนนี้ความรู้สึกของเธอ ไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยที่โดนผู้ปกครองจับได้ ว่าแอบหนีเที่ยว ตากลมโตมองหน้าคนในอ้อมแขนเขา เพื่อหลบจากสายตาดุๆคู่นั้น แขนเรียวเอื้อมไปรับหนูยิ้มมาอุ้มเอาไว้ จมูกโด่งสวยฝังลงไปบนแก้มของลูกอย่างแสนรัก นี่เป็นครั้งแรกที่แยกจากกัน ขนาดแค่คืนเดียวเธอยังคิดถึงลูกใจแทบขาด

"คิดถึงจังเลยคนสวยของแม่"พูดพร้อมกับหอมลูกซ้ำๆ หนูน้อยหัวเราะคิก เมื่อถูกคนเป็นแม่ฟัดเอาๆ

"เบาสิโรส ช้ำหมดแล้ว"อินเอ่ยเตือน เมื่อรสรินฟัดจนแก้มคนตัวเล็กแดงเป็นเปื้อนไปทั้งหน้า

"คิดถึงนี่คะ เมื่อคืนงอแง กวนพี่อินหรือเปล่า ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่อินลำบาก"รสรินช้อนตาขึ้นมองหน้าอิน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

"วันหลังอย่าหนีลูกเที่ยวอีกก็แล้วกัน"อินตอบกลับมาอย่างนึกเอ็นดู เมื่อเห็นตากลมๆของเธอ ใจเขาก็อ่อนยวบ

การกระทำของคนทั้งสอง ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

หญิงสาวขบกรามเข้าหากัน เมื่อสองคนนี้ทำเหมือนเขาเป็นอากาศ 

"ไม่ได้ไปเที่ยวไหนนี่ แค่เมียไปนอนค้างกับผัว ไม่เห็นจะแปลก"อรรถพูดขึ้น เมื่อรู้สึกขัดใจกับคำพูดของพี่ชาย

"คุณอรรถ!"รสรินร้องด้วยความตกใจ เมื่อเขาพูดคำนี้ออกมา อรรถไม่สนใจ มือแกร่งยื่นไปเขี่ยแก้มหนูยิ้ม แต่กลับถูกเด็กน้อยผลักออก ตากลมโตคู่เล็ก มองเขาด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกหญิงสาว อรรถหน้าตึง เมื่อลูกจำเขาไม่ได้

"พ่อไงครับ"อรรถบอกกับหนูน้อย

"หนูยิ้มไม่มีความทรงจำตรงนี้หรอกค่ะ ขอโทษนะคะ ฉันจะเข้าบ้านแล้ว"รสรินหันมาตอบด้วยสีหน้าสะใจ ลูกจะจำเขาได้ยังไง เพราะนานๆอรรถจะกลับมาบ้านสักครั้ง กลับมาก็อยู่ไม่เกินชั่วโมง และที่สำคัญเขาไม่เคยสนใจลุก จำได้หรือเปล่าว่าตัวเองมีลูก หญิงสาวเบะปากใส่เขาอย่างเย้ยหยัน สะบัดหน้าหนี แล้วอุ้มลูกน้อยเดินเข้าบ้านไป อินเองก็แอบขำ เมื่อเห็นสีหน้าของน้องชาย 

"ไปไหนกันมา"อินถามเมื่ออยู่กันตามลำพัง 

"นอนค้างที่โรงแรม"อรรถตอบก่อนจะคว้าบุหรี่มาจุดสูบ 

"อรรถ นายกำลังจะหย่ากับโรสไม่ใช่หรือ"

"ทำไมครับ รอเสียบเหรอ"

"ถ้าแกไม่ใช่น้องฉัน ฉันคงเอาเลือดปากแกออก พูดจาให้เกียรติโรสหน่อย"อินเตือน เมื่อน้องชายพูดไม่เข้าหู

"การกระทำของพี่ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้น พี่หวังอะไร คิดอะไร ทำไมผมจะไม่รู้ นั่นเมียกับลูกของผม"อรรถประกาศกร้าว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอินคิดอะไรกับรสริน ดีที่เขาไหวตัวทัน จึงไม่หย่าให้เธอ ไม่อย่างนั้น เมียคงกลายมาเป็นพี่สะใภ้ และลูกก็คงกลายมาเป็นหลานอา 

"ดีใจนะที่แกจำได้"แทนที่อินจะโกรธ แต่เขากลับหัวเราะให้น้องชาย เกิดอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งสอง ทำไมเขาจะไม่รู้ ผู้หญิงกลับมาในสภาพที่ช้ำไปทั้งตัว ถึงแม้จะมีสูทปิดไหล่เปลือยเอาไว้ แต่ก็มีส่วนอื่นที่พ้นเนื้อผ้าออกมา

"โรสเป็นของผม"อรรถแสดงความเป็นเจ้าของ เมื่อพี่ชายยังนิ่ง 

"แกน่าจะนึกได้ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้วนะ ไม่น่ารอให้โรสหมดใจ แล้วค่อยมารู้สึกตัว"คำพูดของอิน ทำให้หัวใจแกร่งกระตุก 

"หมายความว่าไง"

"อ้าว! นี่แกไม่รู้เหรอว่าโรสจะย้ายไปอยู่อเมริกา"

"อะไรนะ!"อรรถร้องออกมาด้วยความตกใจ รสรินจะไปอยู่อเมริกาอย่างนั้นหรือ

"เป็นผัวประสาอะไรถึงไม่รู้"อินได้ทีหัวเราะเสียงดัง เมื่อเห็นหน้าน้องหดเหลือสองนิ้ว

"ขอตัวนะ"อรรถพูดพร้อมกับเดินหนี

"โรสวางแผนเรื่องนี้มานานแล้ว ถ้าแกสนใจเมียแกบ้าง เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้"อินพูดตามหลัง เมื่อน้องชายตัวดีเดินไปทางฝั่งที่รสรินอยู่ ตั้งแต่มีหนูยิ้ม รสรินก็อยู่แยกกับอรรถอย่างถาวร

ร่างสูงผ่อนลมหายใจ เมื่อรู้สึกเจ็บหน่วงที่อกข้างซ้าย ถ้าคนที่ถูกเลือกให้แต่งงานเป็นเขา รสรินก็คงไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้ เรื่องของหัวใจมันบังคับกันได้ที่ไหน เพราะวันนั้น หญิงสาวก็เป็นคนตัดสินใจเอง ว่าคนที่เธอจะแต่งงานด้วยคืออรรถ