Kabanata 50.5

Kabanata 50.5

“Maraming salamat nga pala sa pagpapalaya mo sa aming mag-asawa, Vandolf. Teka, dapat nga ba akong magpasalamat sa’yo kung ang mga magulang mo naman kung bakit kami nakulong? Alam mo bang dahil sa kanila ay nawalan ako ng asawa?” Umupo si Don Desmundo sa upuan.

Pinilit magsalita ni Don Vandolf pero walang lumalabas na salita sa kaniyang bibig kung hindi puro ungol.

“Hindi ka pa rin pala nakakapagsalita? Kawawa ka naman.” Hinawakan ni Don Desmundo ang kamay ni Don Vandolf pero agad din iyong inalis ng matanda. “Vandolf, you are my friend but being my companion doesn’t mean na hahayaan ko na lang ang lahat ng mga kasalanan ng pamilya mo sa akin.”

Tumulo bigla ang luha ni Don Vandolf.

“Your son, he needs to take responsibility for my son. Hinding-hindi ko makakalimutan ang araw na ‘yon, Vandolf. Hindi kayang tumbasan ng pera at kalayaan ang isang buhay na nawala.” Yumuko si Don Desmundo. Huminga siya nang malalim.

Sunod-sunod na ung0l ang lumabas sa bibig ni Don Vandolf. Na